ตอนที่ 2128 หงหลวนงั้นหรือ (3)
ภายในเมือง ท้องถนนเงียบสงัด
อวิ๋นรั่วสุ่ยมองรอบตัวนางอย่างระแวดระวังและเมื่อเห็นว่าไม่มีใครเห็นนาง นางก็แอบไปที่ประตูเมือง “จริงสิ ประตูเมืองที่ท่านพ่อท่านแม่ไปป้องกันคือประตูไหนนะ” อวิ๋นรั่วสุ่ยเคาะศีรษะตัวเองเบาๆ นางความจำแย่อะไรขนาดนี้ นางลืมจริงๆ ว่าท่านพ่อท่านแม่นางไปป้องกันอยู่ตรงประตูเมืองไหน
“ช่างมันเถอะ ข้าจะสุ่มไปดูที่ประตู ถ้าไม่มีท่านพ่อท่านแม่ ข้าก็จะออกมา”
ดวงตาของอวิ๋นรั่วสุ่ยเป็นประกาย แต่เมื่อนางนึกถึงสงครามที่กินเวลาหลายเดือนครั้งนี้อีกครั้ง หัวใจของนางก็เต็มไปด้วยความกังวลอีกครั้ง
“ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าหวังว่าท่านจะไม่ตำหนิสุ่ยเอ๋อร์ สุ่ยเอ๋อร์รอพวกท่านอย่างเชื่อฟังมาหลายเดือนแล้ว ถึงแม้ว่าท่านปู่จะเอาแต่บอกว่าพวกท่านจะไม่ตกอยู่ในอันตรายแน่นอน แต่สุ่ยเอ๋อร์…ก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง!” อวิ๋นรั่วสุ่ยกัดริมฝีปากแล้วน้ำตาก็ไหลออกมมจากดวงตา “แต่ว่าไม่ต้องห่วงนะเจ้าคะ สุ่ยเอ๋อร์แค่จะไปแอบดูพวกท่านเฉยๆ และจะออกมาทันทีหลังจากที่เห็นพวกท่านปลอดภัย ข้าจะไม่สร้างความวุ่นวายให้พวกท่าน”
เมื่อคิดถึงตรงนี้ อวิ๋นรั่วสุ่ยก็มุ่งหน้าไปตามถนนตรงหน้านาง เห็นได้ชัดว่าทิศทางที่นางไปคือประตูทางเหนือ
คนที่ป้องกันประตูเมืองทางเหนือคือผู้นำตระกูลจวิน จวินเซวี่ยน เขาอยู่ภายใต้การต่อสู้ที่ตึงเครียดกับศัตรู ในตอนที่เขาเห็นอวิ๋นรั่วสุ่ยแอบออกมาจากเมือง หัวใจของเขาก็กระตุกด้วยความกลัว
เมื่ออวิ๋นรั่วสุ่ยเห็นว่าคนที่ป้องกันประตูทางเหนือไม่ใช่บิดามารดาของนาง ความผิดหวังก็พาดผ่านดวงตา นางทำปากยื่นด้วยความไม่พอใจแล้วถามว่า “ท่านลุงจวินเซวี่ยน ท่านรู้หรือไม่เจ้าคะว่าท่านพ่อท่านแม่ของข้าอยู่ที่ไหน สุ่ยเอ๋อร์ไม่ได้เห็นพวกเขามาหลายเดือนแล้ว สุ่ยเอ๋อร์เป็นห่วงพวกเขาเลยเจ้าค่ะ”
ตอนแรกอวิ๋นรั่วสุ่ยก็ทำตามที่บิดามารดาของนางบอกและรออยู่ที่จวนตระกูลจวินอย่างเชื่อฟัง แต่ถึงอย่างไรนางยังเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง ดังนั้นนางจะไม่เป็นห่วงบิดามารดาที่ไปต่อสู้เป็นเดือนได้อย่างไร
นางจึงแอบออกมาขณะที่ทุกคนไม่ได้สนใจ
แน่นอนว่านางต้องถูกลงโทษแน่นอนเมื่อนางกลับไปแต่แล้วอย่างไร ตราบใดที่นางสามารถสืบได้ว่าบิดามารดาของนางปลอดภัย นางก็ยินดียอมรับการลงโทษแม้ว่าจะโดนตีเป็นการลงโทษก็ตาม
“สุ่ยเอ๋อร์ เร็วรีบออกไปเดี๋ยวนี้!” จวินเซวี่ยนรีบตะโกน “นี่ไม่ใช่สถานที่เจ้าควรมา! และเจ้าจะไปที่ที่บิดามารดาเจ้าอยู่ไม่ได้เด็ดขาด!”
“ท่านลุงจวินเซวี่ยน บอกข้าหน่อยว่าท่านพ่อกับท่านแม่อยู่ที่ไหน แค่ได้มองพวกเขาเพียงนิดเดียวจากไกลๆ ก็พอเจ้าค่ะ” อวิ๋นรั่วสุ่ยมีประกายเจ็บปวดในดวงตาขณะที่มองจวินเซวี่ยนพร้อมกัดริมฝีปาก
จวินเซวี่ยนกำลังจะพูดบางอย่างเมื่อเขาเห็นชายชราคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ ปล่อยแสงพลังฌานออกมาอย่างต่อเนื่อง และลำแสงก็พุ่งไปที่อวิ๋นรั่วสุ่ย
อวิ๋นรั่วสุ่ยยังเด็กอยู่จึงคิดว่าตัวนางจะปลอดภัยถ้านางหลบอยู่หลังประตูเมือง นางไม่รู้เลยว่าสงครามระหว่างยอดฝีมือแบบนี้ระยะทางไกลแค่ไหนก็ไม่สำคัญ
เมื่ออวิ๋นรั่วสุ่ยเห็นกระบี่แสงที่จู่ๆ ก็เล็งมาที่นาง นางก็กะพริบตาแล้วหยุดชะงักไปทันที นางลืมแม้กระทั่งหลบหลีกการโจมตี จนเมื่อนางถูกดึงเข้าสู่อ้อมกอดอบอุ่น นางถึงเพิ่งดึงสติตัวเองกลับมาได้อย่างสับสน
เด็กหนุ่มจับนางไว้แน่นแล้วขยับไปด้านข้างเพื่อหลบการโจมตี แผ่นหลังของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ ความกลัวแผ่กระจายไปทั่วหัวใจของเขา เขาไม่กล้าจินตนาการเลยว่าถ้าเขามาช้ากว่านี้แม้แต่พริบตาเดียว เขาก็คงไม่ได้เห็นเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้อีกใช่หรือไม่
“ท่านพี่อู๋เหยียน ท่านกลับมาแล้วหรือเจ้าคะ” อวิ๋นรั่วสุ่ยมองเด็กหนุ่มที่อยู่หลังนางอย่างมีความสุข ดูเหมือนว่านิสัยนางจะซื่อบื้อไปสักหน่อย จึงโยนเรื่องเสี่ยงถึงชีวิตที่เพิ่งเกิดขึ้นออกไปจากสมองได้ทันที
ตอนที่ 2129 หงหลวนงั้นหรือ (4)
“สุ่ยเอ๋อร์!” เฉิงอู๋เหยียนตะโกนอย่างโมโห “เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าเมื่อครู่เจ้าเกือบจะตายแล้ว”
ดวงตาโตของอวิ๋นรั่วสุ่ยกะพริบตาอย่างไร้เดียงสา “ข้ารู้ว่าท่านพี่อู๋เหยียนต้องปรากฏตัวมาช่วยข้าแน่นอน! สุ่ยเอ๋อร์เชื่อในตัวท่าน”
“เจ้า…” เฉิงอู๋เหยียนโกรธจนถึงจุดที่ไม่รู้จะพูดอะไร เมื่อเขามองเด็กหญิงตัวน้อยที่ใสซื่อและไร้เดียงสาตรงหน้าเขา เขาก็ดุนางไม่ออก
“อวิ๋นรั่วสุ่ย ชาติที่แล้วข้าไปติดหนี้อะไรเจ้าไว้หรือ เจ้าจะไม่พอใจถ้าไม่ทำให้ข้าหวาดกลัวจนตายใช่หรือไม่”
เฉิงอู๋เหยียนกัดฟัน ชีวิตที่แล้วเขาคงติดหนี้บางอย่างกับเด็กผู้หญิงคนนี้จริงๆ …
“ท่านพี่อู๋เหยียน” อวิ๋นรั่วสุ่ยใช้แขนโอบรอบคอเฉิงอู๋เหยียนด้วยรอยยิ้มสดใสเต็มใบหน้าใสซื่อ “ท่านพูดถูกแล้วเจ้าค่ะ ชาติที่แล้วท่านติดหนี้ข้าไว้จริงๆ ทำให้สุ่ยเอ๋อร์อยากสร้างความลำบากให้ท่าน!”
ถึงแม้ว่าเด็กหญิงจะยังไม่โตเต็มที่แต่ร่างเล็กๆ ของนางก็มีกลิ่นหอมอ่อนๆ แล้ว
เมื่อเด็กหญิงเข้ามาใกล้ กลิ่นหอมของนางก็ลอยแตะจมูกเขาทำให้ความคิดของเขาเตลิดไปหมด ใบหน้าของเขาแดงเถือก จึงรีบไอเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเอง
“เจ้ากลับไปก่อนเถอะ ข้าพาคนมาจัดการเรื่องนี้แล้ว” เฉิงอู๋เหยียนเม้มปากแล้วพูดขึ้นไปบนท้องฟ้า “หลงเหยียน ข้าต้องรบกวนให้เจ้าจัดการคนพวกนี้แล้ว”
“โฮก!”
เสียงของคำรามของมังกรดังก้องไปในอากาศแล้วไม่นานร่างมโหฬารของหลงเหยียนก็ปรากฏในอากาศ
ใช่แล้ว ยอดฝีมือที่มาจากเผ่ามังกรบรรพบุรุษครั้งนี้คือมังกรที่แข็งแกร่งเป็นอันดับสองในเผ่าอย่างหลงเหยียน เขายังเป็นมังกรที่เคยขัดแย้งกับอวิ๋นลั่วเฟิงอีกด้วย
ก่อนที่อวิ๋นลั่วเฟิงจะออกจากแผ่นดินเทพวิญญาณ นางก็บอกเฉิงอู๋เหยียนว่าเขาสามารถไปที่เผ่ามังกรเพื่อขอความช่วยเหลือได้ถ้าต้องการ เมื่อเฉิงอู๋เหยียนได้ยินว่าแผ่นดินเทพวิญญาณรุมโจมตีแคว้นเจ็ดเมือง เขาก็ไปเผ่ามังกรบรรพบุรุษทันที เผ่ามังกรจริงจังกับเรื่องนี้มากดังนั้นหัวหน้าเผ่าจึงส่งหลงเหยียนมาที่นี่!
ภายใต้การโจมตีของหลงเหยียน ยอดฝีมือของแผ่นดินเทพวิญญาณก็พ่ายแพ้โดยสมบูรณ์และร่วงลงบนถนนหน้าประตูเมือง ศพจำนวนมากของพวกเขาสุมกับเป็นภูเขา เลือดย้อมท้องฟ้าจนเป็นสีแดง
“ท่านพี่อู๋เหยียน ข้าอยากไปตามหาท่านพ่อกับท่านแม่เจ้าค่ะ!” อวิ๋นรั่วสุ่ยปีนขึ้นตัวเฉิงอู๋เหยียนด้วยดวงตาโตที่ต็มไปด้วยความกังวล “คนพวกนี้มาจากแผ่นดินเทพวิญญาณแล้วเริ่มโจมตีตั้งแต่หลายเดือนที่แล้ว ท่านพ่อกับท่านแม่เองก็ออกไปหยุดพวกเขาด้วยตัวเอง นี่ก็ผ่านไปหลายเดือนแล้ว สุ่ยเอ๋อร์เป็นห่วงพวกเขามากเลยเจ้าค่ะ…”
“บิดามารดาเจ้าอยู่ที่ไหน”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น อวิ๋นรั่วสุ่ยก็หันไปมองจวินเซวี่ยน “ท่านลุงจวินเซวี่ยน ท่านบอกสุ่ยเอ๋อร์ได้หรือไม่เจ้าคะ ว่าตอนนี้ท่านพ่อท่านแม่อยู่ที่ไหน”
จวินเซวี่ยนมองเฉิงอู๋เหยียนก่อนจะหันไปมองมังรขนาดใหญ่ที่บินวนอยู่ด้านหลัง เขาก็พยักหน้า “พวกเขาอยู่ที่ประตูตะวันออก”
…
นอกจากเขตเหนือแล้ว ชัยชนะของเมืองอื่นๆ ก็รู้ผล
เขตตะวันออก จวินเฟิ่งหลิงและเยี่ยจิ่งเฉินกลับมาและผ่านด่านเป็นเซียนจักรพรรดิด้วยความช่วยเหลือจากผลเขฬะมังกรอย่างที่อวิ๋นลั่วเฟิงคาดการณ์ไว้ ผลก็คือเซียนจักรพรรดิจากแผ่นดินเทพวิญญาณก็พ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว
ภายในเขตตะวันออก หงหลวนก็อยู่ที่นี่ คนพวกนี้ไม่มีโอกาสได้หนีจากการสังหารหมู่ของหงหลวนดังนั้นพวกเขาจึงไปนอนในแอ่งเลือดแต่โดยไว
ส่วนที่เขตใต้…คนที่มาโจมตีไม่ได้แข็งแกร่งและหนานกงอวิ๋นอี้ก็สังหารคนที่แข็งแกร่งที่สุดทันทีที่เขาปรากฏตัว ดังนั้นเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์จึงจัดการคนที่เหลือโดยไม่มีปัญหา