ตอนที่ 1596 โกหกหน้าตาย (3)
ชายชราตัวเล็กมีสีหน้าตกตะลึง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างจวินอู๋เสียจะพูดคำว่า “ขโมย” ออกมาได้หน้าตาเฉยแบบนี้
ขโมยมาจากเผ่า?
ขโมยจากเผ่าจ้าววิญญาณน่ะหรือ?
ชายชราตัวเล็กมองจวินอู๋เสียด้วยสายตาซับซ้อน
เจ้าเด็กนี่ก็ดูเป็นคนซื่อสัตย์สุจริตดี ทำไมมือไวฉกของชาวบ้านได้เป็นธรรมชาติอย่างนี้?
แต่……
ขโมยได้ดี!
ชายชราตัวเล็กไม่ได้แสร้งทำเป็นมีคุณธรรมเมื่อตัวเองก็ได้ประโยชน์ เขาหันมายิ้มกว้างและพูดว่า “เผ่าจ้าววิญญาณเชี่ยวชาญเรื่องการปรุงยาด้วยหรือ?”
จวินอู๋เสียจะไม่สังเกตเห็นความพยายามในการหลอกล่อเอาข้อมูลของชายชราได้อย่างไร? นางไม่ตกหลุมพรางของเขาหรอก
“มันก็แล้วแต่คน”
ชายชราตัวเล็กลูบเครา ไม่รู้ว่ามีแผนบ้าอะไรซ่อนอยู่ในแววตาคู่นั้นขณะเหลือบมองไปที่ร่างเล็กๆของจวินอู๋เสีย
“สิ่งนี้คนธรรมดาทั่วไปเขียนออกมาไม่ได้หรอก ข้ารู้จักหมอใหญ่อยู่หลายคน แถมยังเคยพบหมอเทวดาไอ้แก่ไป๋ซู่มาแล้ว ขนาดเขายังเขียนให้ละเอียดขนาดนี้ไม่ได้เลย” ชายชราตัวเล็กไม่เก่งเรื่องปรุงยา แต่สายตาเขายังแจ่มใสชัดเจนดีอยู่ ถ้ามีขั้นตอนพวกนี้ อย่าว่าแต่เขาเลย ต่อให้เป็นเด็ก 10 ขวบก็สามารถปรุงยาได้ นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!
ด้วยกระดาษแค่ไม่กี่แผ่น ก็สามารถลบล้างความทุ่มเทพยายามแบบเลือดตาแทบกระเด็นตลอดครึ่งชีวิตของผู้เรียนการรักษาได้ มันเป็นสิ่งที่ทรงพลังอย่างมาก และทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวจากก้นบึ้งของหัวใจ
เผ่าจ้าววิญญาณเป็นเผ่าที่ผู้คนในอาณาจักรกลางไม่คุ้นเคย ก่อนที่จวินอู๋จะปรากฏตัว ไม่มีใครเคยได้ยินคำว่าเผ่าจ้าววิญญาณมาก่อนเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีไอ้สิ่งที่เรียกว่าวิชาเสริมวิญญาณอยู่ด้วย
ถ้ามีผู้รักษาที่มีความสามารถท้าทายสวรรค์เช่นนี้อยู่ในเผ่าจ้าววิญญาณจริงๆล่ะก็ เผ่านี้ก็ไม่ใช่ธรรมดาแล้ว
จวินอู๋เสียคงไม่นึกฝันว่าสิ่งที่นางเขียนเพื่อไล่ชายชราไปนั้น จะทำให้ชายชราตัวเล็กเกิดระวังตัวขึ้นมาจริงๆ ว่ากันตามตรง นั่นก็แค่ขั้นตอนที่นางใช้เวลาเขียนแค่ 10 กว่านาทีเมื่อคืนนี้เท่านั้น เหตุผลที่เขียนออกมาอย่างละเอียดขนาดนี้ก็เพราะว่า……จะได้ให้คนที่ไม่มีความรู้เรื่องยาเลยสามารถใช้มันได้เช่นกัน ไม่ได้คิดว่ามันจะกลายเป็นที่ถกเถียงกันแบบนี้
อย่างที่คาด การเจอกับชายแก่ประหลาดคนนี้นำมาแต่เรื่องไม่ดีทั้งนั้น
“งั้นหรือ? มิน่าล่ะ หัวหน้าเผ่าถึงได้ให้ความสำคัญกับมันนัก” ถึงจะรู้สึกจนปัญญา แต่ใบหน้าของจวินอู๋เสียก็ยังสงบนิ่ง ทำราวกับนางไม่เข้าใจมันมากนัก คำพูดของนางชักจูงชายชราให้เข้าใจผิด
ผลงานที่ล้ำค่างั้นหรือ?
ไม่เป็นไร แค่แปะป้ายว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าของเผ่าก็สิ้นเรื่องแล้ว
อย่างที่คาด หลังจากจวินอู๋เสียพูดจบ สีหน้าของชายชราก็เปลี่ยนไป
หัวหน้าเผ่าให้ความสำคัญกับมันมาก……
งั้นนี่ก็ไม่ใช่สิ่งเผ่าจ้าววิญญาณให้ใครก็ได้เขียนออกมาน่ะซิ แต่เป็นสมบัติชิ้นสำคัญจริงๆ
คำพูดของจวินอู๋เสียทำให้ชายชราสงบลงเล็กน้อย
“สิ่งนี้เป็นของที่เจ้าขโมย……อะแฮ่ม……ขอยืมมาจากหัวหน้าเผ่างั้นรึ?” ชายชราอดรู้สึกไม่ได้ว่า……คำว่า “ขโมย” มันออกจะชั่วร้ายเกินไปหน่อย
“อืม ทะเลาะกันใหญ่โตก่อนออกมา ข้าก็เลยเก็บค่าชดเชยมาสักหน่อย” จวินอู๋เสียพูดซะเหมือนกับมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ ท่าทางสบายๆของนางทำให้ผู้คนรู้สึกว่าสิ่งที่นางพูดนั้นมีความเป็นไปได้สูงมาก
แค่คำพูดไม่กี่คำจากจวินอู๋เสีย ชายชราตัวเล็กก็เชื่อจริงๆว่านั่นเป็นสมบัติตกทอดอันล้ำค่าของเผ่าจ้าววิญญาณ
“แค่ก…….งั้น……ในเมื่อมันเป็นสมบัติตกทอดของเผ่าจ้าววิญญาณของเจ้า ข้าก็จะ……เอาไปดูแล้วก็จะนำมาคืนเจ้าภายในสองวัน” ชายชราตัวเล็กดูจริงจังอยู่แปบหนึ่ง แล้วธาตุแท้ของเขาก็เปิดเผยออกมาทันที ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นและหลงใหล
เจ้าสิ่งนี้มันออกจะท้าทายสวรรค์เกินไปหน่อย แต่……สำหรับผู้ที่ศึกษาด้านการรักษา……มันก็ล่อใจมากเช่นกัน