DC บทที่ 318: ดูร่างข้าสิ
“ท่านเจ้า จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเจ้าเลวนั่นทำอะไรที่ไม่เหมาะสมกับนายหญิงน้อย เราคงมิสามารถปกป้องเธอได้ถ้ามีสิ่งผิดพลาดเกิดขึ้น…”
บรรดาองครักษ์มีท่าทางกังวลกับเหตุการณ์ รู้สึกเหมือนกับว่าซีซิงฟางถูกโยนเข้าไปในดงสิงโตในฐานะกระต่าย
“พวกเจ้ามิต้องกังวล เขามิแตะต้องเธอแน่” เจ้าซีกล่าวด้วยเสียงชัดเจน
องครักษ์จ้องมองเขาด้วยท่าทางหวาดหวั่น ทำไมเขาจึงถึงมั่นใจเกี่ยวกับเรื่องนี้
“ชายคนนั้น… เขาสามารถจ้องมองลูกสาวข้าได้อย่างเต็มตาโดยปราศจากอารมณ์ใดได้อย่างแท้จริง ราวกับว่าเขาเพียงมองดูผู้หญิงดาษดื่นทั่วไป… ข้ามิเคยพบชายอื่นนอกจากข้าที่สามารถมองดูเธอด้วยดวงตาผุดผ่องปานนั้น…”
ซีซิงฟางสามารถถือได้ว่าเป็นหนึ่งในบรรดาหญิงสาวที่สวยที่สุดในทวีปตะวันออก ดังนั้นทุกผู้คนมักจ้องมองเธอหากไม่ใช่สายตาหื่นกระหายก็เป็นความคิดเพ้อฝัน ดังนั้นจึงเป็นเหตุที่ทำไมเธอจึงสวมผ้าแพรปิดบังใบหน้าเมื่อเธอออกไปพ้นจากอาคารนี้
กล่าวไปแล้ว ซูหยางได้เห็นหญิงสาวสวยมาคณานับในชีวิตของเขา และในสายตาของเขาแล้วหน้าตาของซีซิงฟางก็ไม่ใช่อะไรที่ต้องหวั่นไหวเช่นเดียวกับที่เธอทำให้คนอื่นรู้สึก
องครักษ์เงียบไปหลังจากที่เจ้าซีอธิบาย พวกเขาล้วนรู้ว่ายากแค่ไหนที่จะมองดูซีซิงฟางด้วยความคิดผ่องใส ในเมื่อไม่มีพวกเขาสักคนที่ประสบความสำเร็จมาจนถึงวันนี้ถึงแม้ว่าจะเห็นเธอมานับครั้งไม่ถ้วนจากช่วงเวลาหลายปีนี้
“และถึงแม้ว่าเขาต้องการทำอะไรสนุกกับลูกสาวข้า เธอก็มิใช่คนที่อ่อนด้อยไปกว่าข้าในบางสถานการณ์” เจ้าซูพูด “ไม่ว่าอย่างไรร่างสวรรค์ของเธอก็มิใช่มีไว้เพื่อแสดง”
แม้ว่าซีซิงฟางจะยังไม่ใกล้เคียงกับระดับของเขาในด้านการฝึกวิชา แต่พลังความแข็งแกร่งของเธอได้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญนับตั้งแต่ครึ่งปีที่ผ่านมานี้เมื่อเธอกลับมาจากการผจญภัย แต่ในเมื่อซีซิงฟางไม่ได้อธิบายเหตุผลเบื้องหลังความก้าวหน้าอย่างฉับพลันให้กับเจ้าซี เขาได้แต่คิดสงสัยไปต่างๆนาๆ
“ใช่แล้วนับตั้งแต่นายหญิงน้อยกระตุ้นร่างร้อยพิษมิกรายของเธอ กระทั่งจอมยุทธเขตอัมพรวิญญาณก็จักล้มลงภายใต้อำนาจนั้น”
องครักษ์ต่างพากันตระหนัก
ในเวลานั้นภายในห้องส่วนตัวของซีซิงฟาง ซูหยางจิบชาที่ชงโดยซีซิงฟางอย่างใจเย็น
“ท่านคิดว่าชาข้าเป็นอย่างไรบ้าง พี่ชายเซียว” ซีซิงฟางถามเขาขณะที่เธอนั่งข้างกายเขา
“เจ้าควรเพียงเรียกข้าว่าซูหยาง เซียวหยางเป็นเพียงชื่อปลอมสำหรับตอนที่ข้าเดินทาง และเจ้ามิจำเป็นต้องมากมารยาท” ซูหยางกล่าวกับเธอ
“ส่วนสำหรับชานี้… เจ้าผลิตมันขึ้นมาเองรึ” เขาพลันถามเธอ
“ช-ใช่แล้ว…”
แม้ว่าเธอค่อนข้างประหลาดใจอยู่บ้างกับข้อมูลใหม่นี้ เธอยังคงรู้สึกดีใจที่เขาตัดสินใจเปิดเผยให้เธอรู้ถึงตัวตนที่แท้จริง นั่นหมายถึงว่าเขาเชื่อถือเธอ
“สมุนไพรที่ใช้สร้างเป็นชานี้ข้าก็ปลูกมันขึ้นมาเอง ถ้าท่านอยากเห็นมัน ข้าสามารถพาท่านไปยังสวนของข้าหลังจากนี้”
“ถ้าเจ้าพูดถึงสวนที่อยู่หลังอาคารนี้ เช่นนั้นข้าก็ได้เห็นมันแล้ว” ซูหยางกล่าวซึ่งเขาได้ตรวจสอบสถานที่นี้ด้วยสัมผัสวิญญาณทันทีที่เขามาถึงแล้ว
“…?”
ผู้อาวุโสจง ซึ่งยืนอยู่ข้างประตูเหมือนกับคนรับใช้มองดูซูหยางด้วยคิ้วขมวดมุ่น เท่าที่เขารู้ ซูหยางอยู่ข้างกายเขามาก่อนหน้าที่พวกเขาจะได้ก้าวเข้ามาในที่แห่งนี้ ดังนั้นทำไมเขาจึงรู้เกี่ยวกับสวนของซีซิงฟางอย่าว่าแต่ได้เห็นมัน
ซีซิงฟางพยักหน้า “อย่าไรก็ตามข้าหวังว่าพ่อของข้ามิได้สร้างปัญหาให้ท่านเมื่อกี้นี้” เธอกล่าวหลังจากนั้น
“อะไรที่ทำให้เจ้าคาดคิดว่าเขาสร้างปัญหาให้กับข้า” ซูหยางถามด้วยรอยยิ้ม
ซีซิงฟางหัวเราะหึและกล่าวว่า “เพราะว่าเขาเป็นคนดื้อดึงมาก และเมื่อเขาต้องการให้ท่านเป็นผู้พิทักษ์ให้กับตระกูลซีของเรา ข้าก็ได้นึกออกมาเช่นนั้น”
“เอ้อ แม้ว่านั่นมิเท่าไหร่นัก ข้าก็เกือบหัวหลุดในห้องนั้น” ซูหยางก็ยังเริ่มหัวเราะ
“อะไรนะ” ซีซิงฟางตื่นตระหนกกับคำของเขา
“เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน” ผู้อาวุโสจงแค่นเสียงเย็นชา “นั่นเป็นสิ่งที่เจ้าหาเข้าตัวเอง”
“ผู้อาวุโสจง ทำไมท่านพูดเช่นนั้น อย่ากังวล ซูหยาง ข้าจักพูดกับพ่ออย่างแน่นอนหลังจากนี้” ซีซิงฟางกล่าวกับเขา
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเขาทำอะไรจึงเป็นเหตุให้เกิดสถานการณ์เช่นนั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะอยู่ข้างซูหยางในเมื่อเขาเป็นผู้มีบุญคุญของเธอ
“ข้ามิถือ” ซูหยางกล่าว “ว่าไปแล้วก็ดังที่ผู้อาวุโสจงกล่าว นั่นเป็นความผิดของข้าเอง”
“อย่างไรก็ตาม ข้ามั่นใจว่าเจ้ามิได้พาข้ามาที่นี่เพียงเพื่อดื่มชา ใช่ไหม” เขามองดูซีซิงฟาง ซึ่งดูเหมือนกับว่าเธอเป็นเด็กเล็กที่มีข่าวน่าตื่นเต้นต้องการบอกเล่า
หลังจากเงียบไปชั่วขณะ ซีซิงฟางยกมือของเธอขึ้นและกล่าวว่า “โปรดมองดูร่างข้าสิ”
“…”
ผู้อาวุโสจงลืมตากว้างด้วยความตระหนก และเขารีบแทรกอย่างรวดเร็ว “ท่านพูดอะไรนายหญิงน้อย”
อย่างไรก็ตาม ซีซิงฟางแสดงสีหน้าสับสนและถามว่า “มีอะไรผิดไปหรือผู้อาวุโสจง”
“ท-ท-ท่าน… ทำไมท่านจึงขอร้องสิ่งที่ไม่เหมาะสมจากคนที่เพิ่งรู้จักได้อย่างไร”
ผู้อาวุโสจงกล่าว สร้างความสงสัยให้กับเธอ
ซีซิงฟางขมวดคิ้ว “ไม่เหมาะสมรึ มีอะไรที่ไม่เหมาะสมเกี่ยวกับการที่ข้า…”
อย่างไรก็ตามเธอชะงักถ้อยคำเพียงแค่ครึ่งประโยคหลังจากที่ตระหนักว่าเธอได้พูดอะไรไปก่อนหน้านี้ และหน้าแดงขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ข-ข-ข้ามิได้หมายความแบบนั้น ข้าเพียงต้องการให้เขาดูร่างสวรรค์ของข้า” เธอรีบอธิบายตัวเอง แต่อนิจจานั่นเพียงยิ่งทำให้ผู้อาวุโสจงเข้าใจผิดไปมากกว่าเดิม
“ท่านต้องการให้เขาดูร่างสวรรค์ของเจ้า”
แน่นอนว่าผู้อาวุโสจงได้ลืมไปว่าซูหยางมีความสามารถที่จะดูร่างสวรรค์ของซีซิงฟางโดยไม่จำเป็นต้องให้เธอเปลือยร่าง
“ผู้อาวุโสจง ถ้าท่านมิหุบปาก ข้าจักโยนท่านออกไปจากห้องของข้า” ซีซิงฟางตะโกน ใบหน้าเธอรุ่มร้อนแดงก่ำ
“นอกจากว่าท่านฆ่าชายชราคนนี้ อย่าแม้จะคิดในเรื่องที่จะบีบข้าจากไป”
ซูหยางส่ายหน้าและกล่าวกับซีซิงฟางว่า “ส่งมือเจ้ามาให้ข้า”
ซีซิงฟางสูดลมหายใจลึกและยื่นมือเรียบของเธอให้กับเขา
ซูหยางเลิกสนใจผู้อาวุโสจง ซึ่งจ้องมองเขาเขม็งข่มขู่ฆ่าถ้าเขาเล่นตุกติกอะไร และจับมืองามของซีซิงฟาง
เขาไม่เสียเวลาอีกต่อไปทำการตรวจสอบร่างของเธอด้วยปราณไร้ลักษณ์ของเขา
“อืมม” ซูหยางเลิกคิ้วหลังจากนั้นชั่วขณะ ดูเหมือนว่าสับสนกับบางสิ่ง
“ม-มีอะไรผิดไปหรือ” ซีซิงฟางถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลหลังจากที่เห็นท่าทางของเขา