แอร์โฮสเตสสาวทําอะไรไม่ถูก “ คุณสุภาพบุรุษโปรดอย่าทําให้ฉันลําบากใจ ฉันเป็นแค่คน มาส่งข่าวเท่านั้น”
ลัวย่าวหัวยิ้มและพูดว่า “ คุณผู้หญิง คําพูดนี้ควรจะเป็นผมที่เป็นฝ่ายพูดนะคุณเป็นเพียง คนที่มาส่งข่าว จะมาทําให้ผมลําบากใจได้ยังไง ? ”
จู่ๆแอร์โฮสเตสสาวก็รู้สึกประหลาดใจ ใบหน้ารูปไข่ที่สวยงามก็เงียบขรึมลง เดิมที่เธอไม่เต็มใจที่จะทํางานนี้ แต่กัปตันบอกกับทุกคนว่า แต่ละคนจะได้รับรางวัลห้าหมื่นถึงหกพันดอลลาร์
เธอก็ถึงกับตกตะลึงไปเลย !
ห้าหกหมื่นดอลลาร์ ประมาณสามสี่แสนหยวนซึ่งเทียบเท่ากับเงินเดือนสามปีกว่าของเธอ !
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกัปตันยังให้สัญญากับเธอว่า ตราบใดที่เธอนํากระเป๋าเดินทางมาได้
เขาจะให้เงินหนึ่งแสนดอลลาร์แก่เธอ !
แอร์โฮสเตสคนสวยจ้องไปที่ตัวยาวหัว “ เอาล่ะ ในเมื่อคุณไม่ยอมส่งมอบมันมา แต่ให้คนอื่นรอบตัวคุณตกอยู่ในอันตราย ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะไม่บีบบังคับ ”
หลังจากนั้นพูดจบ แอร์โฮสเตสสาวก็หันหลังเดินจากไป
หยางโปหันไปขยิบตาให้ลัวย่าวหัว ตัวยาวหัวจึงพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า ” งั้นก็ได้ คุณยังไม่ต้องไป ผมจะส่งมอบให้เดี๋ยวนี้”
แอร์โฮสเตนสาวหันกลับมามอง ดูเหมือนจะค่อนข้างสองจิตสองใจ
ลัวย่าวหัวเลื่อนกระเป๋าสัมภาระอีกใบลงมา จากนั้นเขาก็เปิดกระเป๋าสัมภาระออกมา ด้านใน มีห่อของถูกห่อไว้เป็นชั้นๆ มีเบาะที่เป็นฟองอากาศถูกวางไว้รอบๆกระเป๋าสัมภาระ และห่อไว้ อย่างแน่นหนา
” ผมเดาว่าพวกเขาสองคนนั้นคงทําเพื่อของชิ้นนี้ “ ลัวย่าวหัวชี้ไปที่กระเป๋าสัมภาระ รอยยิ้มบนใบหน้าหุบลงไปทันที
“ เกรงว่าพวกเขาคงจะยังไม่รู้ว่านี่คืออะไร นี่คือหัวงูทองสัมฤทธิ์ ย้อนกลับไปเมื่อครั้งกองกํา ลังพันธมิตรแปดชาติได้เผาทําลายพระราชวังฤดูร้อนเก่าและได้ปล้นศีรษะสัตว์ทั้งสิบสองราศีไป ในช่วงหลายปีมานี้ หัวสัตว์ทองสัมฤทธิ์ที่ก่อให้เกิดความปั่นป่วนโกลาหลระหว่างประเทศ อยู่ตรง นี้แล้ว !”
ในขณะที่พูดอยู่นั้น ล้วย่าวหัวก็เปิดห่อของออก จึงเผยให้เห็นหัวงูทองสัมฤทธิ์ที่อยู่ด้านใน
ลัวย่าวหัวกอดหัวงูทองสัมฤทธิ์ไว้ “ นี่คือหัวงูทองสัมฤทธิ์ นี่เป็นสมบัติของชาติของคนจีนเรา
ซึ่งเป็นสมบัติของชาติที่ถูกปล้นไปในช่วงพันธมิตรแปดชาติเมื่อหนึ่งร้อยปีก่อน วันนี้พวกเรา น้ำมันกลับมาแล้ว พวกเราหวังว่าในระหว่างทางที่ประเทศจีนค่อยๆพัฒนาขึ้นจะสามารถแสดง ศักยภาพของตัวเองได้ !”
“ แต่ตอนนี้สมบัติของชาติชิ้นนี้กําลังตกเป็นเป้าของคนอื่น เพราะตามราคาประมูลก่อนหน้านี้ ที่ฝรั่งเศส มูลค่าของหัวงูทองสัมฤทธิ์มีมากกว่า 100 ล้านหยวน ! มีอาชญากรบางคนกําลังจับตาดู สมบัติของชาติชิ้นนี้อยู่ พวกเขาต้องการที่จะแย่งชิงมันไป ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่ยินยอม ! “
หยางโปยืนอยู่ข้างลัวย่าวหัว ปรบมืออย่างดัง และทุกคนต่างก็ปรบมือตามอย่างกระตือรือร้น
นี่เป็นการวางกลยุทธ์ที่พวกเขาเพิ่งพูดคุยกันเมื่อสักครู่ ลัวย่าวหัวมีวาทศิลป์ในการพูดที่ดี
และยังปลุกปั้นเก่งมากอีกด้วย
“ สมบัติของชาติจะต้องถูกนํากลับไปอย่างปลอดภัย !”
“ ในเมื่อนี่คือหัวงูทองสัมฤทธิ์ พวกเราต้องนํากลับไปให้ได้อย่างแน่นอน !”
” ใช่ พวกเราจัดตั้งทีมขึ้นเพื่อปกป้องสมบัติของชาติเป็นการเฉพาะดีกว่า ! “
” ผมเข้าร่วมด้วย ! ”
“ ผมก็ขอเข้าร่วมด้วย !”
สถานการณ์เช่นนี้เป็นสิ่งที่หยางโปและลัวยาวหัว ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้น เดิม ที่พวกเขาคิดว่า ถ้าสถานการณ์ปกติทุกคนคงจะสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก และคงจะมาเป็นพยานให้พวกเขาได้ วิธีนี้ถ้าแอร์โฮสเตสสาวจะนํากระเป๋าเดินทางไปพวกเขาก็คงจะมีเหตุผลที่ปลุก ปั่นกระแสขึ้นมาได้ !
มีหรือจะคิดว่าคนจีนที่อยู่ในที่เกิดเหตุจะกระตือรือร้นมากถึงเพียงนี้ เมื่อได้ยิน ว่าพวกเขากําลังนําสมบัติของชาติกลับจีน พวกเขาถึงกับจะเข้าร่วมปกป้อง และถึงกับที่จะจัดตั้งก ลุ่มขึ้นมาปกป้องเลยที่เดียว !
หยางโปรู้สึกตื้นตันใจมากในเวลาเดียวกันก็ละอายใจต่อแผนการของพวกเขาที่ไม่สามารถดํา เนินการให้เป็นจริงได้
ลัวย่าวหัวตอบสนองโดยเร็ว เขาหันไปมองแอร์โฮสเตส “ คุณอยากจะไปรายงานหน่อยไหม ?
แอร์โฮสเตสจนปัญญาเธอจึงทําได้เพียงหันหลังกลับไปและกําลังจะกลับไปรายงาน แต่ไม่รู้ เมื่อไรที่กัปตันมายืนอยู่นอกกลุ่มฝูงชนแล้ว
กัปตันเป็นชายหนุ่มวัยสามสิบกว่า เขาเดินออกมาด้วยสีหน้ามั่นใจในตัวเอง “ เรื่องที่ทุกท่าน พูดถึงเมื่อสักครู่ ผมได้ยินหมดแล้ว ทุกคนต่างก็มีความรักชาติกันมาก พวกเราลูกเรือของสายการ บินก็เป็นคนจีนเหมือนกัน พวกเราก็เป็นคนจีนที่รักบ้านเกิดเมืองนอนมากเช่นกัน ดังนั้นพวกเราจึงขอร้องให้สุภาพบุรุษท่านนี้ส่งมอบุกระเป๋าเดินทางให้ เพราะพวกเรามีประสบการณ์ที่ครบครัน สามารถที่จะปกป้องสมบัติของชาตินี้ไว้ได้ ! “
กัปตันดูเป็นคนเข้มงวดกวดขันแต่จริงๆแล้วกลับรู้สึกหวาดกลัวอยู่ไม่น้อยเพราะเขาไม่แน่ใจที่
ลัวยาวหัวพูดมาทั้งหมดว่าเป็นความจริงหรือเท็จ ถ้ามันเป็นสมบัติของชาติจริงๆเขาคงไม่เพียงตกงาน แต่อาจถูกตัดสินโทษจําคุกอีกซะด้วยซ้ํา !
ผู้โดยสารรอบข้างมองหน้ากัน เวลานั้นไม่รู้ว่าจะเชื่อใครคนไหนดี
หยางโปยืนขึ้น “ ในเมื่อทุกคนต่างก็พยายามปกป้องสมบัติของชาติ ถ้าอย่างนั้นก็มาร่วมมือ กันเถอะ ! ลูกเรือทั้งหมดบนเครื่องบินมีกี่คน และคนฝั่งทางของเรามีกี่คน ทุกคนร่วมกันปกป้องสมบัติของชาติด้วยกันแบบนี้ตกลงไหม ? ”
กัปตันเหลือบมองมาทางหยางโปอย่างมีความหมายลึกซึ้ง “ ตอนนี้ดูเหมือนว่า พวกเราไม่สามารถระบุจํานวนอาชญากรได้ ดังนั้นก็เป็นเรื่องปกติที่จะไม่มีทางแยกแยะตัวตนของทุกคนออกได้
หยางโปหัวเราะออกมาและชี้ไปที่ ลัวย่าวหัว “ พวกเราอยู่ด้วยกัน ผมคิดว่าบนเครื่อง บินจะต้องมีตํารวจและแพทย์ที่สามารถพิสูจน์ตัวตนได้ และมีหน้าที่การงานที่เป็นหลักแหล่ง ที่คว รค่าแก่การไว้เนื้อเชื่อใจได้ ! ”
กัปตันถึงกับตะลึงนิ่งอึ้งไปทันที เขายังคงส่ายหน้า “ มีงานที่มั่นคงเป็นหลักแหล่ง ก็ไม่แน่ ว่าจะเป็นคนดีได้ ! ”
หลายคนในที่เกิดเหตุต่างชายตามองมา ทุกคนจ้องมองไปที่กัปตันตาเขม็งบรรยากาศใน ที่เกิดเหตุตึงเครียดขึ้นมาทันที !
“ ผมเป็นตํารวจนี้คือใบรับรองการบังคับใช้กฎหมายของผม ที่สามารถพิสูจน์ได้ ! ผมคิดว่าผมสามารถแบกรับความรับผิดชอบดังกล่าวได้ !”
” ฉันทํางานใน Lenovo กําลังกลับมาจากการเดินทางไปทํางานนอกสถานที่ที่สหรัฐอเมริกา นี้คือใบอนุญาตทํางานของผม ผมก็เป็นพยานให้ได้เช่นกัน ! ”
“ฉันเป็นศัลยแพทย์กระดูกที่โรงพยาบาล อันดับสี่ของติ่งจิง…”
หลายคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุลุกขึ้น พวกเขายืนขึ้นประกาศสถานะตัวเองและขอปกป้องสมบัติ ของชาติด้วยกัน !
กัปตันถึงกับตกตะลึงเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่า แค่เขาหลุดปากพูดออกไปแค่คําเดียวจะเกิด เรื่องแบบนี้ขึ้น ! ทุกคนในที่เกิดเหตุมีความกระตือรือร้น และหลายคนต่างก็ต้องการที่จะปกป้อง สมบัติของชาติด้วยกัน !
แอร์โฮสเตสรีบเอ่ยปากพูดทันที ” ทุกคนไม่ต้องใจร้อนไป ไม่ต้องใจร้อน กัปตันของเราไม่ได้ มีความหมายอื่นแอบแฝง เขาแค่ต้องการปกป้องสมบัติของชาติเหล่านี้ให้ดีก็เท่านั้น ! “
“ ถ้าอย่างนั้นคุณว่ามาสิ พวกเรามีคุณสมบัติที่จะปกป้องหัวงูทองสัมฤทธิ์ได้หรือเปล่า ? ”
” ใช่ คนอย่างพวกเรามีคุณสมบัติพอไหม ?”
ลัวย่าวหัวชําเลืองมองหน้ากัปตัน ” ผมว่านะพวกเขาต้องร่วมมือกับโจรปล้นจี้พวกนั้นแน่ๆ
ตอนนี้ผมอยากดูจริงๆ ว่าพวกโจรที่ปล้นจี้พวกนั้นกําลังทําอะไรอยู่ ?”
“ มันก็ไม่แน่นะ ! ” หยางโปพูดคล้อยตามไปคําหนึ่ง
สีหน้าของกัปตันถอดสีไปเล็กน้อยและพูดด้วยความโกรธ” พวกคุณกําลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไรกัน ? พวกเราจะร่วมมือกับพวกโจรได้ยังไง ?
พอพูดจบ กัปตันก็หันไปขยิบตาส่งซิกให้แอร์โฮสเตส
แอร์โฮสเตสรู้ในทันที เธอค่อยๆเดินกลับไปที่ห้องโดยสารด้านหน้าอย่างช้าๆ
แต่หยางโปกลับขมวดคิ้วขึ้น เขารู้สึกว่าบางอย่างมีปัญหา รู้สึกว่าปฏิกิริยาตอบ สนองของกัปตันดูแปลกไปหน่อย เขาไม่เพียงมองไปที่กัปตัน “ อ้อ ในเมื่อไม่ได้ร่วมมือกัน ถ้าอย่า งนั้นพวกเราก็เลือกคนมาสักสองสามคน และพวกเราก็ไปดูที่ห้องโดยสารด้านหน้าด้วยกัน และ ถือโอกาสนําหัวงูทองสัมฤทธิ์ไปส่งด้วย จากนั้นพวกเราก็ค่อยคุ้มกันอยู่ที่นั่นด้วย !”
” มีลูกเรือจํานวนมากอยู่ในห้องโดยสารด้านหน้า ผมไม่สะดวกที่จะให้เข้าไป
จะว่าไปแล้ว พวกคุณเป็นลูกค้า พวกเราต้องให้บริการพวกคุณ !” กัปตันอธิบาย
หยางโปส่ายหน้า ” ไม่ไม่เป็นไร แอร์โฮสเตสสามารถนั่งตรงนี้ได้ พวกเราไปอยู่ที่ห้องโดยสารด้านหน้าก็ได้แล้ว !”
” ถ้าหากห้องโดยสารด้านหน้าเกิดชํารุดเสียหายขึ้นมา พวกคุณจะชดใช้ไหม ? “ กัปตันพูดอย่างหมดความอดทน
หยางโปโบกมือ “ ไม่เป็นไร ผมจะชดใช้เครื่องบินให้คุณลําหนึ่ง !”