DC บทที่ 320: เลือดไม่กี่หยด
ไม่นานหลังจากนั้นครั้นเมื่อผู้อาวุโสจงเข้าใจสถานการณ์ได้เต็มที่แล้ว เขาก็พลันพาพวกเขาไปพบกับเจ้าซี
“พวกเจ้ากลับมาแล้วรึ” เจ้าซีไม่คิดว่าจะเห็นพวกเขาเร็วปานนี้
“นายท่าน มี…มีปัญหาขอรับ…” ผู้อาวุโสจงไม่รู้ว่าควรจะอธิบายสถานการณ์ให้แก่เจ้าซีโดยไม่ทำให้อีกฝ่ายโกรธอย่างไร ในเมื่อแน่นอนว่าอีกฝ่ายต้องแทบบ้าครั้นเมื่อเขารู้ถึงสถานการณ์ของซีซิงฟาง
“มีปัญหาอะไรรึ พูดมา” เจ้าซีขมวดคิ้ว รู้สึกถึงลางร้ายจากผู้อาวุโสจง
“ผู้อาวุโสจง ข้าจักเป็นคนพูดเอง”
ซีซิงฟางก้าวออกมาข้างหน้าและพูดว่า “ท่านพ่อ บอกท่านตามจริง ข้าได้ฝึกร่างสวรรค์ของข้านับตั้งแต่กลับมา และข้าสามารถเปลี่ยนร่างร้อยพิษมิกรายของข้าไปเป็นร่างพันพิษมิกราย”
“อะไรนะ นั่นเป็นจริงรึ ลูกสาวข้า” เจ้าซีพลันลุกขึ้นยืนจากที่นั่ง ความสุขปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาซึ่งเป็นสิ่งที่ยากจะได้เห็น
ซีซิงฟางพยักหน้า แต่บนใบหน้าของเธอมีความตึงเครียด ไม่มีความรู้สึกภูมิใจในความสำเร็จของตนเอง
“มิน่าที่ทำไมการฝึกฝนวิชาของเจ้าจึงพัฒนาไปมากมายเพียงนั้นในช่วงระยะเวลาสั้นๆ” เจ้าซีอยู่ในสภาพที่เกือบจะเต้นรำเพราะความดีใจ “นี่เป็นสิ่งที่มีค่าควรแก่การเฉลิมฉลอง ข้าจัก–”
“ท่านพ่อ ข้ายังพูดไม่จบ” ซีซิงฟางรีบยับยั้งพร้อมขมวดคิ้ว
“แม้ว่าข้าได้รับร่างพันพิษมิกราย แต่เพราะความประมาทของข้าระหว่างการฝึกวิชา ข้าได้ทำให้เกิดอันตรายต่อร่างกายตนเอง ถ้ามิรักษาข้าจักสิ้นชีพภายในห้าปี”
ท้ายที่สุดเมื่อซีซิงฟางได้เปิดเผยสถานการณ์ที่แท้จริงในปัจจุบัน ทั้งร่างและสีหน้าของเจ้าซีพลันชะงักค้าง ราวกับว่าตัวเขาพลันเปลี่ยนไปเป็นรูปปั้นศิลา
“จ-จ-เจ้าพูดว่า….”
เจ้าซีเกือบล้มลงคุกเข่าจากความตระหนก
“ร่างข้าตอนนี้ถูกพิษ” เธอพูดต่อ
“นั่นเป็นไปได้อย่างไร ร่างของเจ้าควรจะต้านทานพิษทั้งมวล” เจ้าซีพลันกล่าวอย่างรวดเร็ว
“นั่น…ข้ามิอาจจะอธิบายได้…” เธอส่ายหน้า
“นี่มัน.. นี่มันกระทันหันเกินไป นานเท่าไหร่แล้วที่เจ้ารู้เรื่องนี้ ทำไมเจ้าจึงถึงมาบอกข้าในตอนนี้” เจ้าซีกลับกลายเป็นโกรธ
ซีซิงฟางถอนใจและกล่าวว่า “ข้ารู้เรื่องนี้ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เช่นกัน ถ้ามิใช่เขาข้าคงอยู่ต่อไปโดยมิรู้เรื่องราวอะไรเลย”
เมื่อเจ้าซีสังเกตเห็นซีซิงฟางชี้ไปที่ซูหยาง ความโกรธของเขาก็ปะทุขึ้น
“ซูหยาง หวังว่านี่ไม่ใช่เป็นการเสแสร้งของเจ้าอีกครั้ง” เขาคำราม
“ท่านพ่อ มิมีเหตุผลสำหรับเขาที่จะต้องโกหก ในเมื่อซูหยางเป็นคนที่ให้คัมภีร์ระดับเซียนแก่ข้าเพื่อฝึกฝนร่างสวรรค์”
“อะไรนะ เขาให้คัมภีร์ระดับเซียนแก่เจ้างั้นรึ” เจ้าซีแตกตื่นถึงที่สุด คัมภีร์ระดับเซียนเป็นอะไรที่กระทั่งตระกูลซีของเขาก็ต้องฆ่าฟันเพื่อให้ได้มา สุดท้ายเขาจึงเข้าใจว่าทำไมซีซิงฟางจึงมีท่าทีแบบที่เธอเป็นก่อนหน้านั้นยามเมื่ออยู่ใกล้กับซูหยาง
ซูหยางยังคงเยือกเย็นและพูดด้วยเสียงชัดเจนว่า “ข้าสามารถรู้สึกถึงความสงสัยของพวกเจ้าทั้งหมด”
เขาพลันหันไปมองดูซีซิงฟางและกล่าวว่า “รวมถึงเจ้าด้วย”
“…” ซีซิงฟางอ้าปากแต่ไม่สามารถเปล่งเสียงอะไรออกมา
“ยื่นมือเจ้ามาให้ข้า” เขาพลันกล่าว
ซีซิงฟางไม่ถามอะไรเพียงยื่นมือให้กับซูหยาง
“ข้ากำลังจะเปิดปากแผลบนนิ้วของเจ้า เพียงเลือดไม่กี่หยดก็เพียงพอ” ซูหยางกล่าวขณะที่เขานำกระบี่ออกมา
“เจ้าคิดว่ากำลังจะทำอะไรกับนายหญิงน้อย”
“เจ้าชั่ว ถ้าเจ้ากล้าทำร้ายลูกสาวข้า ข้าจักฆ่าเจ้าแน่”
ไม่เพียงแต่ผู้อาวุโสจงแต่เจ้าซีก็ยังตื่นตัวกับการกระทำของเขา
“ข้ามิเป็นไร” ซีซิงฟางกล่าวอย่างรวดเร็ว “เชื่อถือเขาบ้างสิ”
ซีซิงฟางหันไปจ้องตรงเข้าไปในดวงตาของซูหยางและพยักหน้า “ข้าเชื่อท่าน”
ซูหยางไม่ได้พูดอะไรเพียงเฉือนเป็นรอยเล็กๆบนนิ้วของซีซิงฟาง ทำให้เลือดของเธอหยดลงพื้นสองสามหยด
ทันทีที่เลือดของซีซิงฟางสัมผัสพื้น ก็ได้ยินเสียงซู่ ราวกับว่าใครสักคนกำลังปรุงอาหารในห้องนี้
เมื่อเลือดสัมผัสพื้นแกร่ง มันก็เริ่มกัดกระเบื้องปูพื้นทันที ราวกับว่าเลือดของซีซิงฟางกลายเป็นกรด
“พ-พื้น มันกำลังหลอมละลาย” ผู้อาวุโสจงชี้ไปยังพื้นด้วยแขนที่สั่นระริกทั้งแขน
“สวรรค์” เจ้าซีเกือบจะไม่เชื่อสายตาตนเอง และซีซิงฟางเองก็เกือบล้มก้นจ้ำเบ้าจากความตกใจ
“น-น-นี่เป็นเพราะเลือดข้ารึ…” ซีซิงฟางปิดปากด้วยมืออีกข้าง
“ถ้ามิใช่เพราะว่าร่างพันพิษมิกรายของเจ้า ร่างของเจ้าคงมิสามารถต้านทานพิษนี้ได้แม้จะแค่เพียงนาทีเดียว”
หลังจากที่ทั้งห้องเงียบไปเนิ่นนานเนื่องมาจากความตระหนก เจ้าซีก็พูดด้วยแหบพร่า “แก้พิษ… เราต้องการหายาแก้พิษเดี๋ยวนี้”
“ผู้อาวุโสจง ข้าต้องการหมอที่ดีที่สุดทั้งหมดในทวีปนี้มาที่นี่เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เราต้องการที่จะหาวิธีที่จะรักษาลูกสาวข้าก่อนที่จะ…บัดซบ” เจ้าซีเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข
“ท่านพ่อ ใจเย็น ซูหยางได้หาวิธีที่จะรักษาพิษในร่างข้าแล้ว” ซีซิงฟางกล่าวอย่างรวดเร็ว
“นั่นเป็นความจริงรึ” เจ้าซีไม่มีกลิ่นอายของผู้ครองเมืองอีกต่อไป เขาตรงเข้าไปหาซูหยางด้วยท่าทางของบิดาที่เป็นห่วงไย “บอกข้ามา เราจะรักษาลูกสาวข้าได้อย่างไร ข้าจักให้เจ้าทุกสิ่งถ้าเจ้ารักษาเธอ”
“ข้าได้เขียนรายการสิ่งของที่เราต้องการรักษาพิษของเธอไว้แล้ว หามันมาก่อนจากนั้นเราจึงจะดำเนินการขั้นต่อไป” ซูหยางกล่าว
ซีซิงฟางนำเอากระดาษแผ่นหนึ่งออกมาและแสดงให้กับเจ้าซีซึ่งเกือบหายใจไม่ออกเมื่อเห็นสมุนไพรหายากจำนวนมากในรายการ
“ลืมสมุนไพรอื่นที่ยากจะเห็นแม้กระทั่งในตลาดที่ใหญ่ที่สุดก่อน ขิงเลือดปีศาจนี่คือบ้าอะไรกันวะ ข้ามิเคยกระทั่งจะได้ยินชื่อยาแบบนั้นมาก่อน”
“สนใจสมุนไพรอื่นก่อน เจ้าสามารถปล่อยให้ข้ากังวลกับขิงเลือดปีศาจเอง” ซูหยางพลันพูดขึ้น
“จ-จริงรึ” เจ้าซีมองดูอีกฝ่ายด้วยสายตาสงสัย ด้วยว่าตัวเขาเองยังไม่เชื่อใจซูหยางเต็มที่
“ในเมื่อข้าเป็นคนที่ให้วิชานั้นแก่เธอเพื่อฝึกฝน ข้าก็สมควรแบ่งปันความรับผิดชอบด้วยในเรื่องทั้งหมดนี้” ซูหยางยักไหล่ และเขากล่าวต่อว่า “และแม้ว่าเธอจะมีเวลามากถึงห้าปี ข้าแนะนำให้พวกเจ้ามีทุกสิ่งพร้อมภายในหนึ่งปี มิเช่นนั้นเธอจักต้องกล้ำกลืนความเจ็บปวดอย่างรุนแรงในปีถัดๆไปจนกว่าจะตาย”
“…”
ทุกคนในห้องฝืนกลืนน้ำลายอย่างยากเย็นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ซีซิงฟาง ซึ่งเกือบจะเป็นลมหลังจากที่ได้ยินว่าเธอจะต้องเจ็บปวดอย่างหนักหลังจากนั้น