บทที่ 171 เย่เฉินต้องการกลั่นยา（1）
หลังจากเย่เฉินกลับถึงบ้าน ไม่ได้คิดถึงเรื่องของต่งรั่งหลินอีก
แต่ว่า หลังจากเขาสงบจิตใจ จู่ ๆ เขาก็คิดถึงเรื่องยาที่ตนเองสัญญาไว้กับซือเทียนฉีและตระกูลซ่ง มาถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้กลั่นเลย
ยานี้สำหรับพวกเขาแล้ว เป็นยาที่วิเศษที่สุดในโลก
แต่สำหรับเย่เฉิน ยาชนิดนี้เป็นเพียงหนึ่งในตัวยาที่ธรรมดาที่สุดชนิดหนึ่ง ในตำราเก้าเสวียนเทียน
หากสามารถกลั่นยาที่มีฤทธิร้ายกาจในตำราเก้าเสวียนเทียนออกมาได้ ประสิทธิภาพสามารถชุบชีวิตคนจากความตายได้เลย นับประสาอะไรกับทำให้คนอายุยืนไม่แก่?
แต่ว่า ยาระดับสูงเหล่านั้น จำเป็นต้องใช้ของวิเศษล้ำค่าจำนวนมากที่ตนเองไม่เคยได้ยินมาก่อน ที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือ ยังต้องการเรกิจำนวนมากเป็นตัวนำในการกลั่นยา ตอนนี้ตนเองนับว่าเพิ่งจะเริ่มต้น ยังมีเส้นทางอีกยาวไกลต้องเดิน ดังนั้นทำได้เพียงค่อย ๆ เดินทีละก้าวทีละก้าว
สาเหตุที่ยอมกลั่นยาให้กับพวกเขา ก็เพื่อโอกาสที่เย่เฉินได้กลั่นยา เพื่อสั่งสมประสบการณ์การกลั่นยาให้มากขึ้น
แต่ทว่า ตนเองไม่มีส่วนผสมสมุนไพร ในเมื่อกลั่นยาให้ตระกูลซ่งแล้ว ก็ต้องให้ตระกูลซ่งช่วยแก้ปัญหาเรื่องนี้เป็นธรรมดา จากนั้นเขาโทรศัพท์ไปหาซ่งหวั่นถิงทันที
ช่วงนี้ซ่งหวั่นถิงคิดมาโดยตลอด ทำอย่างไรถึงมีโอกาสที่จะติดต่อกับเย่เฉินได้บ้าง
คุณปู่พูดว่า ถ้าตระกูลไหนได้รับลูกเขยมังกรอย่างเย่เฉินไป วงศ์ตระกูลจะต้องรุ่งเรืองอย่างมาก และปรมาจารย์อย่างเย่เฉิน
อยู่ในตระกูลเซียวที่ไม่ได้โด่งดังอะไรนัก เป็นได้เพียงพวกไร้ประโยชน์
ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดคือเชื่อมความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นไว้
มีเพียงการได้ชื่อว่าตระกูลมังกร ถึงจะเหมาะสมกับการที่เป็นลูกเขยมังกร
เขยมังกร จะแต่งงานมีความสัมพันธ์กับพวกไร้ประโยชน์ได้อย่างไร?
ยิ่งคิดอย่างนี้ ความรู้สึกดี ๆ ต่อเย่เฉินที่เกิดขึ้นภายในใจเธอนั้นก็ยิ่งหนักแน่นมากขึ้น อีกทั้งยังตั้งความหวังไว้อย่างเงียบ ๆ
เธออยากโทรศัพท์หาเย่เฉิน นัดเจอเขาให้มากขึ้น สร้างโอกาสเชื่อมสัมพันธ์ให้มากขึ้น แต่เธอกลัวว่าการแสดงออกของตนชัดเจนเกินไป จนทำให้เย่เฉินมองออก
ชั่วชีวิตของซ่งหวั่นถิงมีความทะนงตน สามารถพูดได้ว่า เธอคือท่านหญิงที่โดดเด่นสะดุดตาที่สุดแห่งเมืองจินหลิง เมื่อเทียบกับเธอแล้ว ลูกสาวตระกูลอื่นก็ไม่ควรค่าที่จะกล่าวถึงเลย ดังนั้น หญิงสาวอย่างเธอ ผู้ชายในเมืองจินหลิงคงไม่อาจยุ่งเกี่ยวด้วยได้เลย
ตั้งแต่เกิดมาจนถึงเวลานี้ ซ่งหวั่นถิงยังไม่เคยหวั่นไหวต่อชายใดมาก่อน แต่เย่เฉินคือคนแรก
ยังไงเขาก็เป็นคนที่มีครอบครัวแล้ว เป็นลูกเขยที่แต่งงานอย่างถูกต้อง
ซ่งหวั่นถิงรู้สึกถึงคำเย้ยหยันมากมาย ในใจคิดอยู่เสมอว่าจะพัฒนาความสัมพันธ์กับเย่เฉินได้ยังไง และไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นตรงไหนก่อน
ในความคิดของเธอมีแต่เย่เฉินวนไปวนมาในหัวสมอง เธอรับโทรศัพท์ของเย่เฉิน
ในเวลานั้น หัวใจดวงน้อยของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นลิงโลด
ครั้นเมื่อรับโทรศัพท์ เธอถามด้วยเสียงสั่นเครือเล็กน้อยว่า: “อาจารย์เย่ คุณทำไมถึงมีเวลาโทรหาฉันได้?”
เย่เฉินหัวเราะเบา ๆ พูดว่า: “คุณซ่ง พรุ่งนี้ผมเริ่มเตรียมกลั่นยาแล้ว แต่ต้องการส่วนผสมสมุนไพรบางอย่าง คุณช่วยผมจัดการหน่อย จากนั้นส่งมาให้ผม”
เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินต้องการกลั่นยา ซ่งหวั่นถิงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
ตระกูลซ่งเฝ้ารอคอยยาวิเศษของเย่เฉินมาโดยตลอด แต่ว่า ตลอดมาเย่เฉินไม่ได้ลงมือทำ ทุกคนรอคอยอย่างกระวนกระวายใจ แต่ไม่มีใครกล้าที่จะเร่งรัดเย่เฉิน ยังไงแล้วเย่เฉินก็ต้องทำให้กับพวกเขา เต็มใจทำให้พวกเขาก็นับว่าให้เกียรติพวกเขามากแล้ว พวกเขากล้าที่จะเร่งรัดได้อย่างไร?
ในตอนนั้น ซ่งหวั่นถิงกล่าวอย่างรีบร้อน: “อาจารย์เย่วางใจได้ ท่านส่งรายการสมุนไพรให้ฉันหนึ่งชุด ฉันจะรีบหาสมุนไพรที่มีคุณภาพดีที่สุดให้กับคุณ”