ที่ 172 เย่เฉินต้องการกลั่นยา（2）
“ดีมาก” เย่เฉินหัวเราะเบา ๆ พูดต่อว่า: “จำไว้ว่าจัดเตรียมปริมาณมากขึ้นหน่อย ผมเองยังต้องการใช้มัน”
เย่เฉินไม่ได้ขาดเงินเพื่อซื้อตัวยา แต่เขาต้องการเส้นทางการซื้อสมุนไพรที่ไว้ใจได้ สมุนไพรชั้นดี ก็เหมือนเครื่องลายครามที่หายาก สิ่งของบางอย่างต้องรอด้วยความอดทนถึงเวลาก็จะได้มาไม่สามารถแย่งมาได้ เรื่องแบบนี้ ไม่ใช่มีเงินสามารถแก้ปัญหาได้ มีช่องทางสำคัญกว่า
ที่เมืองจินหลิเขาเองยังมีรากฐานไม่กว้างขวางนัก ไม่ร้ายกาจเหมือนตระกูลซ่ง พวกเขาอยู่ที่เมือง จินหลิงหยั่งรากลึกกว่าร้อยปี ช่องทางต่าง ๆ ล้วนมั่นคง
ซ่งหวั่นถิงวางสายโทรศัพท์ ได้รับรายการตัวยาหนึ่งชุดที่เย่เฉินส่งมาให้ และเธอก็ได้ส่งต่อไปให้ฉินกางแห่งตระกูลฉินในทันที
แม้ว่าตระกูลฉินจะไม่ร้ายกาจเหมือนตระกูลซ่ง แต่ตระกูลฉินยึดครองการค้าวัตถุโบราณ อุปกรณ์เครื่องเขียน สมุนไพรจีน
แม้แต่เย่เฉินก็ยังไม่รู้ ที่จริงแล้วแถบเจียงหนานทั้งหมดนี้ ฉินกางทำการค้าเกี่ยวกับจัดหาสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุด
ที่สำคัญก็เพราะว่า โดยปกติแล้วธุรกิจค้าสมุนไพรของฉินกางไม่ทำกับรายย่อย ทั้งหมดจะจัดส่งให้กับโรงงานผลิตยาจีนรายใหญ่โดยตรง และห้องยาในเครือ ขายส่ง ไม่ขายปลีก
ขณะที่ซ่งหวั่นถิงบอกรายการสมุนไพรของเย่เฉินในโทรศัพท์อีกครั้ง จากนั้นถามอีกว่า: “คุณฉิน ไม่ทราบว่าสามารถช่วยฉันหาสมุนไพรเหล่านี้ได้หรือไม่ ฉันต้องการชนิดที่มีคุณภาพดีที่สุด อีกทั้งปริมาณมาก!”
เมื่อฉินกางได้ฟังสมุนไพรเหล่านั้นที่ซ่งหวั่นถิงต้องการ ทันใดนั้นก็เข้าใจทันทีว่าเป็นอะไร รีบร้อนถามไปว่า: “คุณซ่งรบกวนถามสักคำ ตัวยาพวกนี้เตรียมให้เย่เฉิน อาจารย์เย่ใช่หรือไม่?”
“ใช่” ความสัมพันธ์ระหว่างซ่งหวั่นถิงกับฉินกางนับว่าดีมาก ดังนั้นจึงไม่ปิดบัง พูดตรง ๆ ว่า: “คุณฉินคงจะเคยได้ยินมา อาจารย์เย่ได้ช่วยชีวิตท่านปู่ของฉัน หลายวันก่อนเขาร้องขอให้ฉันได้มีโอกาสตอบแทนบุญคุณ ต้องการทำยาวิเศษให้ที่บ้านของฉัน ดังนั้นฉันจึงเตรียมตัวยาสมุนไพรให้กับอาจารย์เย่”
ฉินกางรีบพูดว่า: “คุณซ่งวางใจได้ สมุนไพรจีนเหล่านี้ผมจัดเตรียมเอง เสร็จแล้วผมจะส่งไปให้อาจารย์เย่ทันที”
ซ่งหวั่นถิง พูดว่า: “คุณฉิน รบกวนให้คุณไปส่ง ไม่ค่อยเหมาะสมนะ?”
ฉินกางพูดอย่างจริงจังว่า: “คุณซ่ง คุณเป็นเพื่อนกับผม ผมก็จะไม่พูดโกหกคุณ ผมเองคิดที่จะไปหาอาจารย์เย่เพื่อขอยาวิเศษหนึ่งเม็ดเหมือนกัน เตรียมไว้ใช้ยามจำเป็นในอนาคต โขคดีใช้โอกาสไปส่งสมุนไพรพอดี จะไปขอกับอาจารย์เย่”
ซ่งหวั่นถิงคิดแล้วคิดอีก แม้ตนเองไม่ให้ฉินกางไปส่งสมุนไพร ฉินกางก็คิดที่จะไปหาเย่เฉินเพื่อขอยาวิเศษ ยังไงเขาก็ไปอยู่ดี ดังนั้นตนมอบน้ำใจนี้ให้กับเขาตามน้ำไปดีกว่า ให้เขาขอยาวิเศษกับเย่เฉินในโอกาสที่ไปส่งสมุนไพร
จากนั้น เธอหัวเราะพูดว่า: “สำหรับเรื่องนี้แน่นอนอยู่แล้วฉันไม่ขัดข้อง แต่คุณฉินจะต้องเตรียมสมุนไพรเหล่านี้ที่อาจารย์เย่ต้องการให้ดีที่สุด จะต้องไม่เกิดความผิดพลาดได้นะ!”
ฉินกางรีบตอบรับรองว่า: “คุณซ่งวางใจได้ ยังไงผมก็ไม่อาจทำมั่วซั่วกับอาจารย์เย่ได้หรอก!”
ซ่งหวั่นถิหัวเราะตอบว่า: “นั้นก็ได้ คุณไปจัดเตรียมเถอะ จัดเตรียมเสร็จแล้วก็นำไปส่งให้อาจารย์เย่”
วางสายโทรศัพท์แล้ว ฉินกางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
ลูกสาวของเขา ฉินเอ้าเสวี่ยน สวยเผ็ด สาวน้อยผู้มีนิสัยเด็ดเดี่ยวมีเสน่ห์ เวลานั้นเห็นพ่อเธอดีใจถูมือไปมา อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า: “พ่อ พ่อตื่นเต้นอะไรอยู่คนเดียว?”
ฉินกางหัวเราะเสียงดังพูดว่า: “มีข่าวดี!”
ฉินเอ้าเสวี่ยน ถามด้วยความประหลาดใจว่า: “ข่าวดีอะไรเหรอ?”
“อาจารย์เย่!” ฉินกางตื่นเต้นจนพูดจาไม่เป็นคำ
ฉินเอ้าเสวี่ยนในใจเต้นตุ้บตุ้บครู่หนึ่ง อาจารย์เย่?! อาจารย์เย่คนที่มีฝีมือสูงส่ง คนนั้น?
เธออดไม่ได้ที่จะถามด้วยความเขินอายว่า: “พ่อ อาจารย์เย่เขา……เป็นอะไรเหรอ?”
ฉินกางพูดอีกว่า: “อาจารย์เย่ต้องการกลั่นยาวิเศษแล้ว! คุณซ่งให้พ่อช่วยอาจารย์เย่จัดเตรียมสมุนไพร ถึงเวลานั้น พ่อก็จะไปหาอาจารย์เย่เพื่อขอยาวิเศษกลับมาเม็ดนึง!”
……