ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 513
ฮาร์วีย์ยังคงใช้เวลาหลายวินาทีเพื่อเล่นกับนาฬิกาของเขา ก่อนที่จะมองไปที่ควินนี่ “เธอมาเจอฉันอย่างเปิดเผยแบบนี้ เธอไม่กลัวว่าควินตันจะมาเจอแล้วฆ่าเธอเหรอ?”
“เขาคงไม่ใจดำถึงขนาดที่จะฆ่าน้องสาวที่แสนน่ารักของเขาหรอกจริงไหม?” ควินนี่ยิ้มหวาน
“น่ารัก?” ฮาร์วีย์มองพร้อมรอยยิ้มเยาะเย้ย ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาสามารถอธิบายถึงหลาย ๆ สิ่ง จอมบงการ ผู้หญิงร้ายกาจ ความงามที่แสนเย็นชา ความเย้ายวนที่แสนอันตราย…คำว่าน่ารักไม่ใช่หนึ่งในจำพวกนั้น คำว่าน่ารักไม่เหมาะกับเธอเลย
แน่นอนว่าฮาร์วีย์ไม่ปฏิเสธความงามของเธอ แต่อย่างไร เขาก็รู้ว่า นี่ไม่ใช่อย่างอื่นนอกจากอาวุธที่พร้อมจะลงมือฆ่า
อาวุธที่ทรงพลัง ที่สามารถนำพาหายนะมาสู่ประเทศและผู้คน
“ถ้าพี่ไม่คิดว่าฉันน่ารัก งั้นพี่จะพาฉันไปที่ตระกูลยอร์กก่อนหน้านี้ทำไมล่ะ?” ควินนี่ถามอย่างใจเย็น หวนคิดถึงอดีตของพวกเขา
“ฉันอายุแค่แปดขวบเองตอนที่พาเธอกลับไป ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อายุแค่สามขวบที่ฉันเจออยู่ข้างถนนจะพยายามฆ่าฉันสิบปีหลังจากนั้น?” ฮาร์วี่ย์ตอบอย่างไม่แยแส
“แน่นอนว่าฉันไม่ได้รู้สึกผิดเหมือนกัน”
“ฉันเคยรู้สึกมั่นใจมากและหลงตัวเอง ฉันคิดว่าจะไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ฉันจะทำไม่ได้”
“แต่เธอและสามคนนั้นกลับสอนฉัน จากมุมมองนี้ ฉันควรขอบคุณ”
ฮาร์วีย์ค่อย ๆ ยิ้ม ราวกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นสามปีที่แล้วเป็นเพียงแค่เรื่องตลก
“พี่คะ ฉันรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีที่แล้วมันไม่ยุติธรรม” ควินนี่อธิบาย “แต่มันเป็นการตัดสินใจของคุณย่า พวกเราก็แค่ทำตามคำสั่งของเธอ”
“อ้อเหรอ? เธอกลายเป็นคนที่หนีความรับผิดชอบอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?” ฮาร์วี่ย์ส่ายหน้า “ยอมรับมาเถอะ ยังไงเธอก็จะตามล่าฉันอยู่ดีถ้ายายแก่นั่นไม่ได้สั่งให้เธอทำ”
“การมีอยู่ของฉันเป็นภัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอแล้ว”
“ตราบใดที่ฉันยังอยู่ในตระกูลยอร์ก ไม่ว่าใครก็จะไม่มีโอกาสได้เติบโตแน่”
ฮาร์วีย์ยิ้มมุมปาก เขาไขว้แขนของเขาและนำมือมาชันคางของเขาไว้ พร้อมกับมองไปที่ควินนี่ ตอนที่เขาพูด น้ำเสียงของเขานิ่งและเงียบ “ฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนที่มีส่วนร่วมมากที่สุด แต่ทำไมทุกอย่างถึงตกเป็นหน้าที่ของควินตันในการดูแลเรื่องหมด”
“เธอมากำจัดฉันให้แน่ใจเพื่อเขาเหรอ?”
“หรือเธอกำลังวางแผนที่จะทำดีกับฉันและทำกับฉันเหมือนกับสามปีที่แล้ว…?”
ควินนี่หยักไหล่ด้วยท่าทางดึงดูดใจอย่างน่าประหลาด “ทำไมฉันถึงจะต้องทำเรื่องอกตัญญูอย่างนั้นด้วย?”
“ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินความโลภของเธอต่ำไป” ฮาร์วี่ย์พูดอย่างปกติ “แม้ว่าควินตันกับฉันจะสู้กันจนหมดแรงไปข้าง แต่คู่แฝด…”
“แม้ว่าพวกเขาจะร่วมต่อสู้และพวกเราสี่คนจะพังพินาศ…”
“ตระกูลยอร์กก็ไม่มีวันตกไปอยู่ในมือของเธอ”
“เธอก็ยังเป็นแค่เด็กน้อยที่ฉันหยิบขึ้นมาจากถนนตอนที่ฉันแปดขวบอยู่ดี เธอไม่ใช่คนของตระกูลยอร์ก”
สายตาของฮาร์วีย์เต็มไปด้วยความเฉยเมย เขาพูดด้วยลมหายใจของสิ่งมีที่อยู่เหนือกว่า คำพูดของเขาราวกับวาจาสิทธิ์
ควินนี่ค่อย ๆ ขมวดคิ้ว หลังจากช่วงเวลาที่เธอความเงียบ ในที่สุดเธอก็พูดขึ้นมา “ถ้าฉันไม่ได้สิ่งที่ฉันต้องการ ฉันจะทำลายมันเอง”
“งั้น ฉันจะภาวนาให้เธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการนะ” ฮาร์วีย์ลุกขึ้นยืนและเดินออกไป
ในขณะที่เขาเดินออกจากห้องพักพิเศษ เขาพูดเสริมด้วยน้ำเสียงปกติ “ถ้าเธออยากจะส่งไปคนสอดแนมในสกาย คอร์ปอเรชั่นล่ะก็ ฉันไม่คัดค้านนะ เพราะยังไง ทุกคนก็ทำอย่างนั้นอยู่แล้ว”
“แต่ถ้าเธอยังคงยุ่งวุ่นวายกับกิจการของตระกูลซิมเมอร์และทำร้ายภรรยาของฉัน ก็อย่ามาโทษฉันถ้าฉันจะแหกกฎบ้าง”
“ปัง!”
ประตูของห้องพักพิเศษถูกปิดด้วยเสียงที่ดัง