ตอนที่ 1958

 

ระยะเวลาสามวันสามคืนก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

 

ในที่สุดการลงทัณฑ์สายฟ้า81ขั้นนี้ก็สิ้นสุดลง เซียปิงก็ยืนอยู่ที่จุดๆเดิม เสื้อผ้าฉีกขาด มีบาดแผลจํานว นมากปรากฏอยู่ตามร่างกายเลือดไหลออกมามีสภาพที่น่าอนาถอย่างมาก

 

ทว่าเขาก็ยังมีจิตวิญญาณที่สึกเหิมอยู่ ไม่ได้รู้สึกท้อแท้หรือสิ้นหวังใดๆเพราะถึงอย่างไรการที่ผ่านพ้นการลงทัณฑ์สายฟ้า81ขั้นไปได้ นี่ก็เพียงพอที่จะทําให้เขารู้สึกภาคภูมิใจในตนเอง

 

บนท้องฟ้า ก้อนเมฆแห่งการลงทัณฑ์สีแดงก็เหมือนจะไม่เต็มใจอย่างมาก ไม่ยอมกระจายหายไปราวกับเป็นเด็กที่เอาแต่ใจทว่าพลังอํานาจของการลงทัณฑ์แห่งสวรรค์ก็ถูกใช้ไปจนหมดแล้ว ไม่มีทางที่จะโจมตีได้อีก

 

ในที่สุดมันก็ไม่สามารถทําอะไรได้ ก้อนเมฆแห่งการลงทัณฑ์สีเลือดนี้ก็หายไปอย่างช้าๆเหมือนว่าจะกลับคืนสู่พื้นที่ห้วงมิติบางอย่างของมัน

 

ในช่วงเวลานี้ พื้นที่ในระยะหลายร้อยล้านกิโลเมตรก็เปลี่ยนแปลงไปจนจําไม่ได้ ภูเขาจํานวนนับไม่ถ้วนราบเป็นหน้ากลองมีหลุมบ่ออยู่ทุกหนแห่งราวกับเป็นพื้นผิวของดวงจันทร์ก็ว่าได้

 

แม้แต่พื้นที่บริเวณรอบๆก็เต็มเปี่ยมไปด้วยออร่าของการลงทัณฑ์สายฟ้าคาดการณ์ได้ว่าต่อให้ระยะเวลาผ่านไปกว่าหนึ่งแสนปีออร่าเหล่านี้ก็จะยังคงด่ารงอยู่

 

สําหรับพวกเดม่อนที่ถูกเซียปิงกักขังไว้ในระยะรัศมีของการลงทัณฑ์แห่งสวรรค์นั้น ในตอนนี้พวกมันทั้งหมดก็ถูกการลงทัณฑ์สายฟ้าผ่าจนตายไปแล้วหายวับไปกับตา ไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่

 

ในช่วงต้นๆ เดม่อนเหล่านี้ก็ทําได้เพียงแค่ฝืนต้านทานอย่างสุดความสามารถเท่านั้น

 

ทว่าหลังจากที่ผ่านการลงทัณฑ์สายฟ้าไปหลายขั้น ซึ่งแต่ละขั้นจะทรงอํานาจมากขึ้นเรื่อยๆนั้น เดม่อนจํานวนมากก็เริ่มที่จะต้านทานไว้ไม่ได้ถูกสายฟ้าพิโรธผ่าจนตายไปเรื่อยๆ

 

ยิ่งไปกว่านั้น สําหรับการลงทัณฑ์สายฟ้าขั้นที่81 ซึ่งเป็นขั้นสุดท้ายนั้น พลังอํานาจของมันก็เพิ่มขึ้นมากว่าสิบเท่าเหมือนกับเป็นพลังอํานาจของการทําลายล้างโลกก็ว่าได้ ดังนั้นจึงหลงเหลือเพียงแค่เซียปิงที่มีชีวิตอยู่เดม่อนตัวอื่นๆต่างก็ถูกทําลายไปโดยตรงเปลี่ยนกลายเป็นเถ้าถ่าน

 

ไม่ว่าพวกเดม่อนเหล่านี้จะหลบซ่อนอยู่ตรงไหน พวกมันก็ถูกผ่าจนตายไปโดยตรง

 

ก่อนที่พวกมันจะตาย แน่นอนว่าพวกมันก็ไม่ลืมที่จะสบถต่อว่าและสาปแช่งเซียปิง หวังว่าเจ้ามนุษย์นี่จะตายไปเยี่ยงสุนัข

 

น่าเสียดายที่ไม่ว่าเดม่อนเหล่านี้จะสาปแช่งอย่างไร เซียปิงก็ยังคงปลอดภัยและมีชีวิตชีวาดีอีกทั้งก็เหมือนว่าจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม

 

แน่นอนว่าหลังจากที่เดม่อนเหล่านี้ตายไป พลังงานวิญญาณของพวกมันที่หลงเหลืออยู่ก็ถูกเซียปิงดูดกลืนเข้ามาควบแน่นกลายเป็นคริสตัลวิญญาณจากนั้นก็เก็บไปไว้ในพื้นที่ของลูกปัดพิภพทั้งหมด

 

ตอนนี้คริสตัลวิญญาณที่เขามีก็บรรลุถึงจํานวนหลายล้านก้อนแล้ว นี่คือความมั่งคั่งที่สะท้านสวรรค์สะท้านฟ้าอย่างแท้จริง

 

ทว่าก็น่าเสียดายเช่นกันที่ซากศพของเดม่อนเหล่านี้ถูกสายฟ้าพิโรธผ่าจนกลายเป็นเถ้าธุลีไม่อย่างนั้นเลือดเนื้อของเดม่อนเหล่านี้ก็สามารถใช้เป็นวัสดุที่ดีได้

 

“ในที่สุดก็สิ้นสุดลง”

 

เซียปิงก็ผ่อนคลายลง บอกตามตรง การลงทัณฑ์สายฟ้า81ขั้นเป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริงหากเขาไม่ได้ดูดกลืนแหล่งงานของเดม่อนอรุณแสงเข้ามาบางทีอาจจะเผชิญกับความยากลําบากพอสมควร

 

อย่างน้อยตอนนี้เขาก็เพียงได้รับบาดเจ็บในระดับหนึ่งจากการเผชิญกับการลงทัณฑ์สายฟ้า81ขั้นไม่สามารถฟื้นฟูขึ้นมาได้ในระยะเวลาอันสั้น

 

ทว่าก็โชคดีที่มีเดม่อนเหล่านี้ที่เป็นโล่กําบังเช่นกัน ช่วยแบ่งเบาพลังอํานาจของการลงทัณฑ์แห่งสวรรค์นี้นี่ก็ท่าให้การข้ามผ่านการลงทัณฑ์แห่งสวรรค์ครั้งนี้ง่ายดายขึ้นมาก

 

ดังนั้นการที่เข้ามาในโลกอบสเพื่อเผชิญกับการลงทัณฑ์แห่งสวรรค์นั้นนี่ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด

 

“หมม? ความรู้สึกนี้มัน…ต้องการจะเลื่อนขั้นรึ?”

 

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา สัมผัสได้ว่าพลังเวทมนตร์และพลังวิญญาณของตนเองบรรลุถึงสภาวะสมบูรณ์แล้ว ราวกับเป็นน้ําที่เต็มแก้ว ใกล้ที่จะหกล้นออกมาเต็มที่

 

ตีบ!

 

ประตูใบไม้สีทองดําในส่วนลึกของจิตใต้สํานึกของเขาก็เหมือนจะถูกพลังอํานาจที่ลึกลับผลักออกไปทันทีราวกับว่าเป็นการที่ทะลวงผ่านจุดก้าวผ่านไปโดยพลังเวทมนตร์ที่ล้นหลามก็ว่าได้นี่ก็ส่งผลให้เขาพัฒนาก้าวขึ้นมาในอีกขั้นหนึ่ง

ระดับกฎเทวรูปขั้นสูง!

 

เซียปิงก็มีความสุขทันทีล่วงรู้ว่าตนเองได้พัฒนาขึ้นมาอีกขั้นแล้วในที่สุดก็บรรลุระดับกฎเทวรูปขั้นสูง

 

ในช่วงเวลานี้อาการบาดเจ็บทั่วทั้งร่างกายของเขาก็เหมือนจะฟื้นฟูขึ้นมาอย่างกะทันหันเพราะการเลื่อนขั้นนี้แก่นแท้พลังฉีและวิญญาณต่างก็บรรลุสภาวะสูงสุดรู้สึกกระปรี้กระเปร่าอย่างมากพลังอํานาจที่ล้นหลามกําลังเอ่อล้นออกมาจากส่วนลึกของร่างกาย

 

เท้าทั้งสองข้างของเขาที่เหยียบอยู่บนผืนโลกทันใดนั้นมันก็เกิดแรงกดดันที่ทรงอํานาจจนกลายเป็นห ลุมลึกขึ้นมาอย่างกะทันหันในขณะเดียวกันที่พื้นก็มีรอยแตกร้าวจํานวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นลุกลามออกไปไกลหลายพันกิโลเมตร

 

ในความเป็นจริงการที่จะเลื่อนขั้นขึ้นมาสู่ระดับกฎเทวรูปขั้นสูงนั้นก็เป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้าก็เร็ว

 

เพราะว่าการที่เขาได้กินผลทารกน้อยที่ครอบครองมาจากพื้นที่ของแผนผังโชคชะตาราศีนั้นพลังงานของมันก็เพียงพอที่จะทําให้เขาพัฒนาอย่างก้าวกระโดดและควบแน่นพลังเวทมนตร์มาจนถึงจุดสูงสุดของระดับกฎเทวรูปขั้นกลาง

 

ตอนนี้เมื่อได้ดูดกลืนพลังงานวิญญาณของเดม่อนจํานวนมหาศาลอีกทั้งยังได้ดูดกลืนแหล่งพลังงานของเดม่อนอรุณแสงรวมถึงเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ของมันนั้น

 

ปัจจัยเหล่านี้ต่างก็ทับซ้อนกัน เพิ่มประสิทธิภาพขึ้นมาอย่างทวีคูณต่อให้ในตัวของเขาจะมีราชวังสีม่วงถึง เก้าแห่งด้วยกันจําเป็นที่จะต้องใช้พลังงานมหาศาลทว่านี้ก็ยังคงมากพอให้เขาเลื่อนขั้นขึ้นไปในระดับกฏเทวรูปขั้นสูงได้

 

หลังจากที่เลื่อนขั้นขึ้นมา เซียปิงก็ค้นพบว่าเกิดความเปลี่ยนแปลงบางอย่างกับทะเลจิตใต้สํานึกของเขา

 

อันดับแรกพื้นที่ราชวังสีม่วงทั้งเก๋ เพราะว่าแกนพลังฉีของเขาพัฒนาขึ้นมาอีกขั้น พื้นที่ราชวังสีม่วงทั้งเก้าจึงขยายใหญ่ออกไปขยายออกไปสู่ส่วนลึกของความว่างเปล่าอย่างต่อเนื่องเพิ่มขนาดขึ้นมาถึงหนึ่งเท่าตัว

 

พลังเวทมนตร์ที่สามารถรองรับได้ก็น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง

 

ในขณะเดียวพลังงานวิญญาณที่เพิ่มขึ้น ก็ส่งผลให้พลังอํานาจของจิตตระหนักรู้ศักดิ์สิทธิ์พัฒนาขึ้นเช่นกันทรงอํานาจขึ้นกว่าเดิมถึงหนึ่งเท่า

 

แม้แต่ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดของเขาและเทวรูปฟ้าดินทั้งเก้าของเขาก็พัฒนาขึ้นมามีกลิ่นอายของการเกิดใหม่ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ทรงอานาจยิ่งกว่าเดิม

ทันใดนั้นเขารู้สึกถึงความว่างเปล่าในพื้นที่ราชวังสีม่วงทั้งเก่าแห่งของเขาเพราะว่าพื้นที่ของราชวังสีม่วงทั้งเก้าขยายใหญ่ขึ้นมาอย่างกะทันหันนั้นทว่าพลังเวทมนตร์กลับไม่เพียงพอที่จะเติมเต็มพื้นที่ของมัน ยังมีพื้นที่เหลืออยู่มากมาย

 

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้พลังงานมหาศาลก็เอ่อล้นออกมาจากส่วนลึกของร่างกายเซียปิงทันทีแปรเปลี่ยนกลายเป็นพลังเวทมนตร์และหลั่งไหลเข้าไปในส่วนลึกของพื้นที่ราชวังสีม่วงทั้งเก้าอย่างบ้าคลั่งเติมเต็มพื้นที่ของมันอย่างต่อเนื่อง

 

นี่ก็เป็นพลังงานที่มาจากเดม่อนอรุณแสง

 

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะดูดซับพลังงานเข้าไปมากแล้ว ทว่าพลังงานภายในร่างของเดม่อนอรุณแสงก็มีมากมายเกินไปจริงๆไม่สามารถที่จะย่อยสลายจนหมดภายในระยะเวลาอันสั้นได้ยังคงถูกเก็บไว้ในเซลล์ของ เขาทําให้เขาดูดซับได้ตลอดเวลา

 

หลั่ว หลั่ว หลั่ว

 

เซียปิงก็รู้สึกว่ามีพลังเวทมนตร์ที่มหาศาลเอ่อล้นในพื้นที่ราชวังสีม่วงทั้งเก่าของตนเองทันทีทันใดนั้นมันก็ให้ความรู้สึกที่สุขสบายราวกับเป็นการที่ดินแดนแห้งแล้งได้รับความชุ่มชื้นก็ว่าได้รู้สึกถึงความเต็มเปี่ยมของพลังอํานาจทันที

 

เขาก็คิดว่าตนเองกําลังเข้าใกล้ระดับกฎเทวรูปขั้นสูงสุดมากขึ้นเรื่อยๆการที่ได้ครอบครองแหล่งพลังงานของเดม่อนอรุณแสงนี้ให้ผลประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่กับตัวเขาจริงๆ อย่างน้อยก็ประหยัดระยะเวลาการควบแน่นพลังเวทมนตร์ไปได้ถึงหลายพันปีและยังช่วยให้เขาได้พัฒนาอยู่ตลอดเวลา

 

ปิ้ว!

 

ทว่าในตอนนี้ จ่ๆเซียปิงก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาราวกับตกลงไปอยู่ในโลกน้ําแข็งก็ว่าได้เหมือนว่าร่างกายของเขาก่าลังถูกจับจ้องโดยตัวตนที่น่าสะพรึงกลัว

 

“ใครกัน?!”

 

ดวงตาของเซียปิงก็เผยแสงสีทองออกมา มองทะลุความว่างเปล่าค้นพบว่าในระยะที่ห่างออกไปมีเงาสีเทาที่ปรากฏอยู่ก่าลังบินเข้ามาหาตนเองอย่างรวดเร็ว

 

เขาก็ล่วงรู้อย่างกะทันหันว่าเงาสีเทานี้ก็คือเดม่อนหัวใจสวรรค์ที่หายไปตั้งแต่แรกนั่นเอง

 

“หึหึ มนุษย์ ข้าอุส่าทนรอจนถึงตอนนี้ ตายไปซะเถอะร่างกายของเจ้าจะต้องกลายเป็นของข้า”เดม่อนหัวใจสวรรค์ก็หัวเราะออกมาอย่างชั่วร้ายเผยรอยยิ้มที่มีเลศนัย มีความสุขอย่างถึงที่สุด

 

วิซ!

 

ไม่ทันรอให้เซียปิงได้ตอบสนอง ร่างของเดม่อนหัวใจสวรรค์ก็เปลี่ยนกลายเป็นความว่างเปล่าและแทรกซึมเข้าไปในพื้นที่ทะเลจิตใต้สํานึกของเซียปิงทันที