ตอนที่ 1604 ชื่อที่ไม่อาจกล่าวถึง
เดิมหลินฮวงคิดว่าเขาจะได้พบกับหยางหลิง แต่ไม่คิดว่าหงซวงจะมาแทน
ไม่ใช่แค่นั้น นางยังนําข่าวการตายของหยางหลิงมาด้วย
หลินฮวงพอรู้จักหงซวง เขาพบนางปีแรกที่เขาเดินทางไปโลกกรวด ตอนนั้น เขาเพิ่งเริ่มเส้นทางบ่มเพาะ ตั้งแต่นั้น เส้นทางของทั้งสองก็บรรจบกันมากกว่าครั้ง แต่ทว่า เท่าที่หลินฮวงกังวล การพบกับของเขากับนางไม่ค่อยจะน่ายินดี
ตั้งแต่ต้น เขาไม่เคยเข้าใจผู้หญิงคนนี้
ถ้าเขาพิจารณาการพบกันในอดีต หลินฮวงไม่เต็มใจจะติดต่อกับนางนัก
แต่ทว่า เนื่องจากตําแหน่งของนาง เขาจึงไม่อาจเป็นการขอความช่วยเหลือได้
นางคือแฟนสาวของหยางหลิง
นอกจากนี้ หลินฮวงได้ถือว่าหยางหลิงคือเพื่อนแท้
แม้บนผิวเผินจะดูเหมือนว่าทั้งสองแทบไม่เคยพบกัน พอพบกันก็มีแต่เรื่องการทําธุระที่เกี่ยวกับการปลอมตัวตน แต่หยางหลิงกับหลินฮวงคือนักเดินทางจากโลกทั้งคู่ เช่นนั้น พวกเขาจึงเข้าใจกันหลายเรื่อง
พวกเขาต่างเป็นคนแปลกหน้าในโลกนี้
ทั้งคู่มาจากที่เดียวกัน ทั้งคู่ยังมีประสบการณ์คล้ายกันในฐานะนักเดินทางที่ตอนนี้อยู่ในโลกแปลก ๆ ในความเป็นจริง พวกเขาเห็นใจกัน
หลินฮวงยังคิดว่าถ้าเขามีเวลา เขาจะหาเวลาคุยเล่นกับหยางหลิงถึงเรื่องบนโลก
แต่ทว่า ตอนนี้เขาไม่มีโอกาสทําแบบนั้นแล้ว
หลังคุยกับหงซวง เขาก็พบว่าเกิดอะไรขึ้นกับนางและหยางหลิงบ้าง
ทั้งคู่ซ่อนตัวจากการไล่ล่าของไรเตอร์แทบตลอดเวลาหลายครั้ง พวกเขาต้องไปซ่อนตัวในโลกกรวดกับโลกขนาดเล็กต่างๆ
หยางหลิงยังเคยบอกว่าอยากให้หงซวงทิ้งเขาไปเพื่อให้นางรอดพ้น แต่นางกลับปฏิเสธและยังอยู่กับเขา ด้วยเหตุผลว่านางสามารถช่วยหยางหลิงจัดการกับหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาไม่สะดวกจะเปิดเผยร่องรอย
คู่รักที่โชคร้ายไม่ได้พบเจอชีวิตที่แสนสุขนัก ทรัพยากรที่พวกเขาหามาได้ก็มีจํากัดมาก
ตามที่หงซวงบอก หยางหลิงสามารถฟื้นฟูพลังได้แค่ระดับเทพแท้จริงขั้นเก้าก่อนตาย
ในขณะเดียวกัน นางก็ได้เลื่อนเป็นเทพแท้จริงขั้นหนึ่ง มันเพราะหยางหลิงได้มอบทรัพยากรมากมายของเขาให้นางเพื่อป้องกันนางจากการเป็นตัวถ่วง
สําหรับนิ้วทองคําที่หยางหลิงส่งเข้าตัวของหงซวง ในความเป็นจริง มันไม่อาจนับได้ว่าเป็นนิ้วทองคําอีกแล้ว
หลินฮวงสามารถสัมผัสได้แค่เศษเสี้ยวพลังงานที่หลงเหลือภายในนิ้วทองคํา
นิ้วทองคําของหยางหลิงไม่สมบูรณ์ตั้งแต่มันโดนปล้น ตอนนี้เขารีเซ็ตมันและโอนมันให้หงซวง มันอาจไม่สามารถทํางานได้ถึงหนึ่งในสิบของก่อนหน้า
“แม้หยางหลิงจะให้ข้ามาตามหาเจ้า เขาก็ไม่คิดว่าเจ้าจะล้างแค้นให้เขา”
ขณะที่ความคิดของหลินฮวงกําลังบ้าคลั่ง หงซวงพลันพูดขึ้นอีกครั้ง ดึงเขากลับจาก ความคิด” เขายังขอให้ข้าบอกเจ้าว่าให้เจ้าอย่าทําตัวโดดเด่น ถ้าทําไม่ได้อย่างน้อยก็จงปลอมตัว ก่อนเจ้าจะมีพลังพอ พยายามอย่างดึงดูดความสนใจพวกไรเดอร์”
“ในความทรงจําที่เขาทิ้งไว้ให้ข้า มีบางอย่างที่เขาย้ำให้ข้าต้องส่งต่อให้เจ้า”
“สิ่งแรกคือในหมู่พวกไรเดอร์ จ้าวเทวะที่ปล้นนิ้วทองคําของหยางหลิงได้ออกเดินทางไปในจักรวาลแล้ว แต่เขาทิ้งร่างแยกไว้ในมหาพิภพ ร่างแยกนี้มีความสามารถของจ้าวเทวะเช่นกัน ไม่เพียงแค่นั้น เขายังสวมอุปกรณ์เฝ้าระวังที่นิ้วทองคําทิ้งไว้ อุปกรณ์นั้นจะตรวจสอบข้อมูลของคนที่ต้องสงสัยว่าจะเป็นนักเดินทาง”
“สิ่งที่สองคือเพราะการมีอยู่ของอุปกรณ์นี้ ตอนเราอยู่ที่ไหนสักแห่งกับอุปกรณ์นั้นหรือถ้าเราอยู่บนเครือข่าย เราจะไม่สามารถพูดคําหลักสองคําอย่างนักเดินทางกับไรเดอร์ได้ นี้รวมถึงอินทราเน็ตของบางองค์กร รวมถึงอุปกรณ์เข้ารหัส มันดีสุดที่จะไม่แสดงคําหลักนั้น เพราะมันไม่มีทางรับประกันความปลอดภัยได้อย่างสมบูรณ์”
“สาม ต่อหน้าอุปกรณ์เฝ้าระวังทั้งหมดหรือถ้าเจ้าอยู่บนเครือข่าย จงอย่าพูดถึงชื่อ หยาง หลิง หรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวกับหยางหลิงเป็นอันขาด ไม่ว่ามันจะเป็นทางข้อความหรือการบันทึก กเสียง จงอย่าทํา”
“มันดีกว่าที่จะไม่เอ่ยถึงชื่อของข้าด้วย ในเมื่อมันอาจเชื่อมโยงกับหยางหลิง ข้าจึงตั้งชื่อใหม่ให้ตัวเองว่า ไวโอเล็ต จากนี้ไปจงเรียกข้าด้วยชื่อนั้น ข้าจะเปลี่ยนหน้าตากับร่างกายของข้าด้วย” พอหงซวงพูด ร่างกายนางก็เริ่มเปลี่ยนเป็นหญิงสาวผมสั้นสีม่วง นางดูอายุประมาณ 15 หรือ 16 และมีกระเล็ก ๆ กระจายอยู่บนหน้า นางเตี้ยกว่าเดิมอย่างน้อยสิบเซน
หลินฮวงเลิกคิ้วขณะมองดูการเปลี่ยนแปลง
นางใช้สมบัติลําดับเทพปลอมแปลงที่สามารถหลอกเทพสวรรค์ส่วนใหญ่ได้ สําหรับหลินฮวง ผู้ที่มีพลังจิตแกร่งกล้าถึงระดับเทพสวรรค์ขั้นสูงสุด เขาจึงมองทะลุมันได้ทันที แต่ทว่า มันก็พอแล้วที่จะใช้ในชีวิตประจําวัน
หลังฟังข้อควรระวังอย่างอดทน หลินฮวงก็รู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย
หยางหลิงตายไปแล้ว แต่ชื่อของเขายังไม่สามารถเอ่ยถึงได้…
จากนี้ไป การกดขี่ของพวกไรเดอร์สามารถมองเห็นได้ชัด
ไม่เพียงพวกมันจะอยากเอาของดีไปจากคน แต่มันยังอยากกวาดล้างทุกร่องรอยของการมีอยู่อีกด้วย
นี่ถือเป็นความชั่วร้ายแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน!
หลินฮวงเงียบไปนาน เหม่อมองหงซวง รูปร่างนางเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้นางมีผมสีม่วงแทน แทบจะไม่มีเค้าเดิมให้เห็น
ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนไปอย่างมาก
หงซวงคนก่อนหัวรั้น ไม่เชื่อฟัง และทําอะไรตามอําเภอใจ แต่ทว่า ตอนนี้หลินฮวงเห็นความเศร้า ฐิติและความมุ่งมั่นแปลก ๆ
แม้หลังได้ยินเรื่องราวของนาง มันก็ยังยากจะจินตนาการถึงสิ่งที่นางประสบ
“ข้าต้องแก้แค้นให้เขาแน่…”หลินฮวงพูดขึ้นมา
หงซวงตกตะลึงพอนางได้ยินและจ้องหลินฮวงตาเขม็ง เดิมนางคิดว่าชายคนนี้จะขลาดกลัว กลัวว่านางจะนําหายนะมาหาเขา นางไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะตอบสนองเช่นนี้
“หยางหลิงเป็นเพื่อนของข้า ต่อให้ไม่มีเขา มันก็เป็นแค่เรื่องของเวลาก่อนที่พวกไรเดอร์จะเล่นงานข้า หลินฮวงจับจ้องหงซวงและพูดต่อไม่ช้าก็เร็ว ข้าจะต้องยุติความแค้นระหว่างพวกไรเดอร์กับข้า แต่ทว่าตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา”
“ตอนนี้ข้ายังไม่ทรงพลังพอ ทว่าวันหนึ่ง ข้าจะแข็งแกร่งจนพวกมันต้องสั่นกลัว!
“เมื่อถึงเวลา ข้าจะเอาหัวของมันไปปลอบดวงวิญญาณของหยางหลิงในสวรรค์!”
แม้สิ่งที่หลินฮวงพูดจะดูเหมือนเรื่องเพ้อฝัน หงซวงก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าทําไมนางถึงพบว่ามันน่าเชื่อ
นางถือได้ว่าเป็นคนหนึ่งที่เห็นการเติบโตของหลินอวง
นางยังจําได้ว่าตอนพวกนางพบกันครั้งแรก เขาเป็นแคระดับทองแดง
แต่ทว่า ตอนนี้หลินฮวงได้เติบโตขึ้นเป็นคนน่าเกรงขามที่สามารถสร้างองค์กรของตัวเองได้ในมหาพิภพ
“เจ้าสามารถปักหลักอยู่ในเขตดาวนักล่าปีศาจได้อย่างสบายใจ แม้ที่นี้จะห่างไกล ทรัพยากรที่นี่ก็พอให้เจ้าบ่มเพาะเป็นเทพสวรรค์”
“หยางหลิงตายไปแล้ว และเจ้าต้องการเวลาไว้ทุกข์ แต่อย่าจมปลักอยู่กับอารมณ์ของเจ้า เจ้าควรใช้เวลาบ่มเพาะให้มากขึ้น เมื่อมนุษย์ยุ่ง พวกเขาจะมีความคิดฟุ้งซ่านน้อยลง ในเวลาว่าง ถ้าเจ้ารู้สึกไม่อยากบ่มเพาะจริง ก็พาหลินชินกับคนอื่นไปเที่ยวเล่นซะ”
หลินฮวงค่อย ๆลุกขึ้นหลังพูดจบ” ข้าจะพาเจ้าเดินชมรอบๆก่อนและจะแนะนําเจ้าให้ทุกคนรู้จัก”