ตอนที่ 2152 ท่านแม่ ข้ารักท่านนะเจ้าคะ (2)
น้ำตาไหลจากใบหน้าของนาง อวิ๋นลั่วเฟิงเงยหน้ามองใบหน้าที่ค่อยๆ ซีดลงของชายหนุ่มแล้วหลับตาด้วยความเจ็บปวด
ตึง!
อวิ๋นเซียวพลันล้มลง แต่ยังคงเป็นโล่ปกป้องหญิงสาวใต้ร่างเขา ถึงแม้ว่าเขาจะล้ม เขาก็ยังปกป้องการโจมตีที่นางอาจได้รับด้วยร่างกายของเขา…
ไม่ไกลจากตรงนั้น อวิ๋นชูเทียนจ้องอวิ๋นเซียวที่นอนอยู่บนพื้นด้วยสายตาว่างเปล่า ใบหน้าเล็กๆ ของนางเอ่อท้นไปด้วยน้ำตา แต่ดวงตาสุกสว่างของนางกลับเย็นเยียบ
“อวิ๋นเซียว!”
การโจมตีจากบนท้องฟ้ายังคงพุ่งลงมา อวิ๋นลั่วเฟิงที่ได้รับการปกป้องจากอวิ๋นเซียวไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย แต่นางก็รู้สึกได้ว่าชายหนุ่มเริ่มหอบหายใจถี่ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปนางก็จะ…
นางก็จะเสียเขาไปตลอดกาล!
“อวิ๋นเซียว ปล่อยข้านะ!”
จู่ๆ ร่างของอวิ๋นเซียวก็หนักอึ้งจนอวิ๋นลั่วเฟิงไม่สามารถลุกจากใต้ตัวเขาได้ไม่ว่านางจะพยายามมากแค่ไหน หัวใจของนางเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง…
“ท่านแม่…”
ตอนนั้นเอง เสียงใสเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในหูของอวิ๋นลั่วเฟิง นางเงยหน้ามองก็เห็นใบหน้าเล็กอมชมพูของอวิ๋นชูเทียน
ตอนนี้อวิ๋นชูเทียนเผยรอยยิ้มแปลกประหลาดบนใบหน้า ซึ่งนั่นทำให้หัวใจของอวิ๋นลั่วเฟิงสั่นสะท้าน
“เทียนเอ๋อร์ ออกไปเถอะ ที่นี่อันตราย!”
ถ้ามีมังกรเพลิงปีกคู่เพียงตัวเดียว นางและอวิ๋นเซียวก็อาจจะต่อกรกับมันได้ แต่ตอนนี้มีพวกมันถึงเจ็ดตัว!
พลังของมังกรเพลิงเจ็ดตัวทำลายล้างโลกได้ทั้งใบ!
เพียงอวิ๋นชูเทียนโดนพลังนี้เข้าไป นางก็จะตายในทันที!
ครั้งนี้อวิ๋นชูเทียนไม่ฟังอวิ๋นลั่วเฟิง นางเม้มริมฝีปากเล็กสีชมพูของตัวเองแน่น “ท่านแม่ ท่านจะจดจำเทียนเอ๋อร์ตลอดไปหรือไม่เจ้าคะ”
“เทียนเอ๋อร์?”
อวิ๋นลั่วเฟิงหยุดแล้วขมวดคิ้ว “เจ้าจะทำอะไร”
“ท่านแม่ เทียนเอ๋อร์จำอดีตได้แล้วเจ้าค่ะ” อวิ๋นชูเทียนพูดพร้อมเอียงคอไปด้านหนึ่งด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอ “ขอบคุณที่ท่านแม่พาความทรงจำที่สวยงามนี้มาให้เทียนเอ๋อร์ นี่เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดที่เทียนเอ๋อร์จำได้ เทียนเอ๋อร์จะจดจำท่านแม่ตลอดไป อีกอย่างหลังจากที่น้องชายโตขึ้นแล้ว บอกเขาด้วยว่าเทียนเอ๋อร์ชอบเขามากๆ …
…หากชาติหน้ามีจริง เทียนเอ๋อร์ก็ยังอยากเป็นบุตรสาวของท่านแม่นะเจ้าคะ…”
อวิ๋นชูเทียนหลับตาลงเล็กน้อยแล้วความทรงจำทั้งชีวิตของนางก็ไหลผ่านดวงตาอย่างช้าๆ
ความทรงจำทั้งหมดของนางมีแต่ความเจ็บปวดจนกระทั่งนางได้เจออวิ๋นลั่วเฟิง! นางเคยถูกรังแกและไล่ล่า! แต่อวิ๋นลั่วเฟิงนำพาความสุขมาให้นาง…
“เทียนเอ๋อร์!”
เมื่อเห็นเทียนเอ๋อร์หยิบมีดสั้นออกมา อวิ๋นลั่วเฟิงก็หน้าถอดสี นางร้องเสียงแหลม “วางมีดลงเดี๋ยวนี้!”
อวิ๋นชูเทียนลืมตามองอวิ๋นลั่วเฟิงจากนั้นก็หันไปมองมังกรเพลิงปีกคู่บนท้องฟ้าแล้วเงื้อมีดสั้นแทงลึกเข้าไปในอกของนาง…
“เทียนเอ๋อร์!”
อวิ๋นลั่วเฟิงกรีดร้องโหยหวนและสั่นไปทั้งตัว แต่ตอนนี้อวิ๋นเซียวก็หมดสติไปแล้วและนางก็ติดอยู่ใต้ร่างของอวิ๋นเซียว นางทำได้แค่มองอวิ๋นชูเทียนดึงหัวใจตัวเองออกมา…
หัวใจของอวิ๋นชูเทียนพิเศษมาก หัวใจของนางไม่ได้มีเลือดเหมือนมนุษย์แต่กลับสุกสว่างดุจอัญมณี
แต่ว่า…
เมื่ออวิ๋นลั่วเฟิงมองหัวใจของอวิ๋นชูเทียน นางก็รู้สึกราวกับเป็นหัวใจของนางเองที่ถูกกระชากออกมา
ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยน้ำตาและดูเศร้าโศกมาก…
“ท่านแม่” อวิ๋นชูเทียนเดินโซเซไปหาอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วคุกเข่าลงข้างหนึ่งที่ข้างตัวนาง แพขนตาของนางหลุบลง “เทียนเอ๋อร์กลัวความตาย แต่เทียนเอ๋อร์กลัวที่จะต้องแยกจากท่านแม่กับท่านพ่อมากกว่า…”
ตอนที่ 2153 ท่านแม่ ข้ารักท่านนะเจ้าคะ (3)
ดังนั้นนางจึงยินดีสละชีพตัวเอง!
“เทียนเอ๋อร์…”
อวิ๋นลั่วเฟิงหลับตา ทันใดนั้นนางก็รู้สึกถึงบางอย่างที่เย็นเยียบบนริมฝีปาก ตอนนั้นเองพลังฌานก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของนางโดยมีร่องรอยของเลือดอยู่จางๆ
ตูม!
ทันใดนั้นเอง…
แสงสีแดงก็แผ่ออกมาจากร่างกายของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วย้อมท้องฟ้าทั้งผืนให้กลายเป็นสีแดงเลือดราวกับแสงอาทิตย์สาดส่องบนท้องฟ้า
แล้วจากนั้น…
บัลลังก์เสมือนจริงก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า มันเป็นบัลลังก์สีแดงที่ดูวิจิตรงดงามอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งยังสูงส่งเหนือสามัญ!
ครั้งนี้ไม่มีอัสนีสวรรค์…
แต่ว่าทั่วทั้งแคว้นก็แตกตื่นเพราะภาพนี้ บัลลังก์สีแดงสดนำพามาซึ่งพลังอันยิ่งใหญ่ เพียงมองก็ทำให้ทุกคนรู้สึกเทิดทูนบัลลังก์นี้อย่างลึกซึ้งเสียแล้ว…
แสงสีแดงค่อยๆ คืบคลานกลืนกินราวกับเป็นวันสิ้นโลก…
จากนั้นบัลลังก์ก็ค่อยๆ หายไป
“อวิ๋นเซียว” อวิ๋นลั่วเฟิงลุกขึ้นจากพื้นช้าๆ แล้วหยิบสมุนไพรพลังฌานออกมาป้อนอวิ๋นเซียว จากนั้นนางก็เงยหน้ามองมังกรเพลิงปีกคู่บนท้องฟ้าพวกนั้น “ท่านนอนพักให้สบายเถอะ พวกเราจะกลับบ้านกันหลังจากที่ข้าจัดการกับมังกรเพลิงปีกคู่พวกนี้แล้ว!”
บนท้องฟ้า เมื่อมังกรเพลิงปีกคู่เห็นอวิ๋นลั่วเฟิงผ่านด่าน พวกมันก็หวาดกลัวและพยายามจะหันหลังหนี แต่พวกมันก็ถอยไปได้ไม่ไกลก่อนจะถูกร่างสีขาวร่างหนึ่งหยุดไว้…
เฟิงจิ่นยืนอยู่อย่างเงียบเชียบ ณ ที่ห่างไกล ขณะที่มองสตรีงดงามในชุดสีขาวราวหิมะแล้วยกยิ้มอ่อนโยน
“มีหนทางเดียวเท่านั้นที่จะใช้ความแข็งแกร่งของเด็กหญิงผู้นั้นเพื่อผ่านด่านได้! ก็คือนางต้องยินดีมอบหัวใจของนางให้ ไม่อย่างนั้นต่อให้เจ้าสังหารนางเป็นพันครั้ง เจ้าก็ไม่มีวันหาหัวใจนางเจอ!”
นี่เป็นเหตุผลที่อวิ๋นชูเทียนยังมีชีวิตอยู่แม้จะถูกคนมากมายไล่ล่า นางไม่อาจตายได้ตราบใดที่หัวใจของนางยังอยู่กับตัวเอง ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น ถ้านางไม่ยินยอม ก็ไม่มีใครสามารถหาหัวใจนางพบแม้จะตัดนางเป็นชิ้นๆ ก็ตาม…
…
“เจ้าอยากหนีงั้นหรือ”
อวิ๋นลั่วเฟิงยืนอยู่ตรงหน้ามังกรเพลิงปีกคู่เหล่านี้ ใบหน้าของนางเย็นเยียบและดวงตาของนางก็ลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ “พวกเจ้าทำให้อวิ๋นเซียวบาดเจ็บและสังหารเทียนเอ๋อร์ พวกเจ้าคิดว่าตัวเองจะหนีรอดไปได้งั้นหรือ…
…ต่อให้ข้าสับพวกเจ้าออกเป็นชิ้นๆ ก็ยังระบายความโกรธของข้าออกไปไม่ได้!”
ถ้าไม่ใช่เพราะพวกมัน อวิ๋นเซียวก็คงไม่บาดเจ็บและเทียนเอ๋อร์ก็คงไม่ต้องตาย…
มังกรเพลิงปีกคู่พวกนี้ต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกมันทำ!
“โฮก!”
มังกรเพลิงปีกคู่คำรามแล้วพุ่งออกไปทุกทิศทาง พวกมันคิดว่าอวิ๋นลั่วเฟิงทำได้แค่จัดการพวกมันทีละตัว แต่ไม่สามารถสังหารพวกมันทั้งหมดได้ แต่…
เมื่อเห็นแบบนี้ อวิ๋นลั่วเฟิงก็ยิ้มเยาะและหยุดยืนนิ่ง จากนั้นนางก็หลับตาลงแล้วทันใดนั้น…
ร่างของนางก็แยกออกไปเป็นร่างสีขาวจำนวนมากบนท้องฟ้า พวกนางทั้งหมดสวมชุดสีขาวและดูงดงามดุจภาพวาด
ร่างเหล่านั้นล้อมมังกรเพลิงปีกคู่ทั้งหมดเอาไว้แล้วเปลี่ยนท้องฟ้าเป็นกรงขัง ตอนนี้พวกมันไม่มีทางหนีอีกแล้ว
“โฮก!”
มังกรเพลิงปีกคู่วิตกกังวลจนพ่นไฟแห่งความเดือดดาลออกมา แต่ถึงแม้เปลวเพลิงจะเจาะทะลุร่างของอวิ๋นลั่วเฟิงไป แต่ไม่นานร่างกายของนางก็กลับสู่รูปร่างเดิม…
ร่างสีขาวทั้งหมดหลับตาแล้วกุมมือกันบนท้องฟ้า จากนั้นเปลวเพลิงสายหนึ่งก็พลันพุ่งขึ้นมาจากร่างของพวกนางล้อมมังกรเพลิงปีกคู่เอาไว้