ตอนที่ 432: เดินทางกลับบ้าน (1)
สองวันหลังจากที่เจี้ยนเฉินมายังที่มั่นของฐานฝั่งตะวันออกของอาณาจักรเกอซุนเริ่มมั่นคง อาณาจักรวายุครามไม่ได้พยายามโจมตีเป็นครั้งที่ 2 ดังนั้นซากกำแพงจึงถูกกำจัดออกไป ช่างตีเหล็กและช่างฝีมือหลายคนได้ซ่อมแซมและดัดแปลงกำแพงใหม่
เขาได้พาแม่-ลูกเข้าพักในโรงเตี๊ยมเล็ก ๆ ข้างกองทัพในเมืองทันที สองแม่ลูกก็ล้มลงกับพื้นราวกับว่าขาของพวกเขาทำมาจากยาง
คนเป็นแม่ไม่ใช่ผู้บ่มเพาะและลูกก็เป็นผู้บ่มเพาะที่พิการทำให้พวกเขาไม่มีความแข็งแกร่ง หลังจากที่บินอยู่บนอากาศมาเป็นเวลานาน ทั้งสองก็รู้สึกว่าขาของพวกเขาเป็นเหน็บชา
การที่เจี้ยนเฉินบินลงมาที่นึ้ทำให้ทหารใกล้เคียงทั้งหมดตกใจ ทุกคนได้เข้ามาบริเวณแถวนี้ แต่ก็ไม่มีใครกล้าพอที่จะเข้ามาดูว่าเป็นศัตรูหรือมิตร
การเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมอย่างฉับพลันทำให้สองแม่ลูกรู้สึกประหม่าและพวกเขาก็ซ่อนตัวอยู่หลังเจี้ยนเฉิน พวกเขาทั้งคู่กลัวว่าจะเกิดการสังหารหมู่อีกครั้ง เหมือนกับที่เคยเกิดในนิกายหยางจิ
ทันใดนั้นก็มีคนสังเกตเห็นเจี้ยนเฉินและจำได้เขาได้ เขารีบเรียกทหารคนอื่นพร้อมกับพูดว่า พวกเจ้ากำลังทำอะไร ? นี่คือผู้พิทักษ์จักรพรรดิที่ทรงเกียรติ ! เร็วเข้า รีบเข้ามาคารวะเขา ! ตัวตนของเจี้ยนเฉินเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ทหารชั้นสูง แต่ทหารเดินดินคนอื่น ๆ ไม่อาจจำเขาได้ทันที แม้ว่าทักษะของเจี้ยนเฉินจะเป็นที่รู้จักของทุกคน แต่ก็มีน้อยคนที่เห็นหนาตาของเขา
เมื่อได้ยินผู้บัญชาการพูด ทุกคนก็คลายความวิตกกังวลและตะโกนเสียงดังใส่เจี้ยนเฉิน คารวะผู้พิทักษ์จักรพรรดิ ! ทหารทุกคนต่างก็สงสัยในตอนที่อาณาจักรเกอซุนแต่งตั้งผู้พิทักษ์จักรพรรดิตั้งแต่เมื่อใด ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องผู้พิทักษ์จักรพรรดิ พวกเขายังไม่เคยเห็นมาก่อนอีกด้วย
ผู้บัญชาการเดินเข้ามาหาเจี้ยนเฉินและพูดอย่างเคารพว่า ผู้พิทักษ์ผู้ทรงเกียรติ ข้าชื่อหลินหยาน มีอะไรที่ข้าพอจะช่วยท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิได้บ้าง?
แม่ทัพหลิวอยู่ไหน ? เจี้ยนเฉินถาม
ทันทีที่เขาพูดจบเจี้ยนเฉินก็มองไปยังโรงเตี๊ยมและเห็นแม่ทัพหลิวกำลังเดินออกมาโดยบังเอิญ เมื่อแม่ทัพหลิวเห็นเจี้ยนเฉิน เขาก็ทักทายอย่างสุภาพ ในที่สุดท่านก็กลับมา
เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ข้าไป ? เจี้ยนเฉินถาม
แม่ทัพหลิวส่ายหน้า ไม่มีเรื่องใหญ่ใด ๆ อย่างไรก็ตาม ข้อมูลที่ข้าได้ยินมาก็ยังคงทำต่อไป ผู้พิทักษ์จักพรรดิ เราจะพูดเรื่องนี้กันข้างใน
ได้เลย เจี้ยนเฉินพยักหน้าเห็นด้วย เขาหันหลังไปยังสองแม่ลูกและพูดอย่างอบอุ่นว่า ท่านป้าและซาน พวกท่านควรจะไปนอนได้แล้ว พวกท่านยังไม่ได้นอนเลย ข้ามั่นใจได้เลยว่าพวกท่านน่าจะหิวกันแล้ว
เมื่อสายตาของแม่ทัพหลิวมองลงไปยังชาวบ้านทั้งสอง สิ่งที่เขาเห็นมันไม่มีอะไรมากไปกว่าชาวบ้านธรรมดา ๆ พวกเขาไม่แม้แต่จะมองมาที่เขาโดยตัวไม่สั่น นั่นทำให้แม่ทัพหลิวสงสัยว่าพวกเขาเกี่ยวข้องอย่างไรกับผู้พิทักษ์จักรพรรดิอาณาจักรฉินหวง
คนเป็นแม่ไม่ได้ขัดคำพูดเจี้ยนเฉินและพูดว่า หากผู้มีพระคุณพูดเช่นนั้น ข้าก็จะทำตาม
เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างขมขื่น ผู้มีพระคุณอะไรกัน? ท่านป้าโปรดเรียกข้าว่าเจี้ยนเฉิน
ได้…ได้อย่างไร ? ข้าไม่อาจทำได้ คนเป็นแม่รู้สึกสับสนกับคำขอดังกล่าว ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของนาง นางเป็นคนธรรมดาที่อยู่ในสังคมที่ต่ำที่สุด แต่ถึงกระนั้นนางก็รู้จักมารยาททางสังคมดี ถ้าแม้กระทั่งแม่ทัพระดับสูงที่อยู่ตรงหน้านางยังเรียกเขาว่าผู้พิทักษ์จักรพรรดิผู้ทรงเกียรติ นางจะกล้าเรียกชื่อเขาตรง ๆ ว่าเจี้ยนเฉินได้อย่างไร การกระทำนี้ของเจี้ยนเฉินทำให้นางตกใจอย่างมาก
ได้ยินคำพูดของเจี้ยนเฉินทำให้ผู้บัญชาการรู้สึกประหลาดใจก่อนที่จะย้อนมองดูสองแม่ลูกพร้อมกับแสดงท่าทีใหม่
แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้จักชื่อของผู้พิทักษ์จักรพรรดิอาณาจักรฉินหวงมาก่อน แต่เมื่อเห็นว่าผู้พิทักษ์ผู้ทรงเกียรติยอมให้เรียกหาเขาด้วยชื่อ ทำให้พวกเขาต้องมองสองแม่ลูกด้วยมุมมองใหม่ แม้กระทั่งแม่ทัพหลิวก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งนี้ แม้ว่าเขาจะไม่อาจสานไมตรีกับผู้พิทักษ์ได้โดยตรง แต่เขาสามารถทำได้ผ่านสองแม่ลูก
การที่ถูกแต่งตั้งเป็นผู้พิทักษ์จักรพรรดินั่นมีสถานะที่ทรงเกียรติอย่างยิ่ง หากครอบครัวหรือตระกูลใดที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้พิทักษ์จักรพรรดิของอาณาจักรฉินหวง มันจะมีประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับเขา แม้กระทั่งตระกูลที่ตกต่ำก็อาจกลายเป็นตระกูลที่ไม่มีใครกล้าเข้ามายั่วยุ
หลังจากนั้นแม่ทัพหลิวได้เรียกให้เจ้าหน้าที่มา อันที่จริงแล้วเจ้าหน้านี้คนนี้เบื้องหลังเป็นคนในครอบครัวของเขา เขายังสั่งให้อีกฝ่ายต้อนรับแขกโดยยังกระซิบย้ำไปอีกหลายคำเพื่อความไม่ประมาท
หลังจากนั้นใบหน้าของเจ้าหน้าที่คนนั้นก็กลายเป็นเบิกบานพร้อมกับรอยยิ้มก่อนที่จะเชิญสองแม่ลูกไปด้วยความเคารพ ทั้งสองสับสนกันอย่างมากที่เจ้าหน้าที่คนนี้มาต้อนรับและเดินไปกับพวกเขาอย่างช่วยไม่ได้ ท้ายที่สุดพวกเขาก็ตามนายทหารไป
ต่อจากนั้นเจี้ยนเฉินก็เดินไปกับแม่ทัพและไปยังห้องเก็บเสียง จากนั้นเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับข้อมูลที่เซียวเทียนให้แก่พวกเขา คาเฟอร์และเซียนสวรรค์อีกคนก็เริ่มรายงานเหตุการณืในช่วงสองวันที่ผ่านมาให้เจี้ยนเฉินฟัง
ท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิผู้ทรงเกียรติ เมื่อเช้านี้เราได้รับข่าวจากสายข่าวในฐานที่มั่นทางเหนือและตะวันตกว่า อาณาจักรฉินกานและอาณาจักรมังกรซ่อนได้ถอนกำลังออกและได้ส่งทูตมาด้วยความหวังว่าเราจะเปิดให้มีการเจรจากัน แม่ทัพกล่าว
เมื่อได้ยินอย่างนี้ เจี้ยนเฉินก็เผยให้เห็นรอยยิ้มจาง ๆ อยู่บนใบหน้าของเขา ข้อมูลตรงนี้เป็นสิ่งที่ดีสำหรับอาณาจักรเกอซุน เมื่อสองอาณาจักรถอย ความกดดันก็จะน้อยลงอย่างมาก
ถ้าอย่างนั้นฐานทางใต้ว่าอย่างไร ? เจี้ยนเฉินถาม
ท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิผู้ทรงเกียรติ เมื่อวานนี้เราได้ยินมาว่าที่ปรึกษาจักรพรรดิของอาณาจักรฉินหวงได้ไปถึงฐานที่มั่นทางใต้แล้ว จากนั้นสองก็ได้มีการต่อสู้กันครั้งใหญ่ซึ่งมีเซียนสวรรค์ 2 คนจากอาณาจักรอันเดรียสเสียชีวิต ส่วนที่เหลือได้รับบาดเจ็บและถูกบังคับให้ล่าถอยเป็นการชั่วคราว แม่ทัพหลิวพูดด้วยความตื่นเต้น อาณาจักรเกอซุนรอดแล้วในตอนนี้
เจี้ยนเฉินพยักหน้าด้วยความพอใจ ผลลัพธ์เช่นนี้เป็นไปตามที่เขาคาดเอาไว้ เมื่อที่ปรึกษาจักรพรรดิทั้งห้า ร่วมมือกันไปที่ฐานทางใต้ เจียงหวู่จีและเซียนสวรรค์อีก 2 คนของอาณาจักรเกอซุน เมื่อรวมกันแล้วฐานทางใต้จะมีเซียนสวรรค์ถึง 8 คน หากไม่เกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดหรืออาณาจักรอันเดรียสได้ทุ่มเซียนสวรรค์ทั้งหมดไปที่ฐานทางใต้ก็คงจะดีไม่น้อย
เนื่องจากความสามารถทางกำลังทหารของอาณาจักรฉินหวง พวกเขาสามารถป้องกันทุกคนที่อยู่ในระดับเดียวกับพวกเขาได้ด้วยทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ของพวกเขา
แม่ทัพ มีข่าวมารายงาน ! ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนเข้ามาจากด้านนอก
เมื่อได้ยินอย่างนี้ แววตาของแม่ทัพก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมและพูด เข้ามา !
ผู้บัญชาการที่สวมเกราะเงินเดินเข้ามาขณะที่โค้งคำนับเจี้ยนเฉินและอีก 3 คน ก่อนที่จะยื่นจดหมายและพูดว่า ท่านแม่ทัพ อาณาจักรวายุครามได้ถอนกำลังทหารกลับไปแล้วและส่งจดหมายยอมจำนนมา
ใบหน้าของแม่ทัพหลิวพลันกลายเป็นยิ้มแย้มขณะที่เขาเริ่มอ่านจดหมายและกลายมาเป็นยิ้มพร้อมกับหัวเราะ เยี่ยมมาก ! ช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ ! จดหมายฉบับนี้ถูกเขียนโดยองค์ราชาของอาณาจักรวายุครามจริง ๆ ! พวกเขาไม่เพียงแต่จะนำทหารกลับจากชายแดน แต่พวกเขายังยินดีที่จะชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้น ! มีทูตกำลังเดินทางมาพร้อมกับหวังว่าจะสามารถเจรจากับอาณาจักรของเราได้ !
เมื่อได้ยินอย่างนี้ อาจารย์ใหญ่ของสำนักคากัตและเซียนสวรรค์คนอื่น ๆ ก็พากันถอนหายใจอย่างโล่งอก
ตอนนี้ ที่มั่นทางทิศตะวันออกและทิศเหนือก็มีความมั่นคงแล้ว มีเพียงป้อมปราการทางใต้เท่านั้นที่มีกองทัพของอาณาจักรอันเดรียสอยู่ อย่างไรก็ตามไม่มีใครกังวลอีกต่อไป ฐานที่มั่นทางใต้มีเซียนสวรรค์ถึง 8 คน ซึ่งหมายความว่ามีผู้เชี่ยวชาญที่เรียกลมเรียกฝนได้อย่างแท้จริง อาณาจักรอันเดรียสนั้นไม่มีโอกาสชนะคนทั้ง 8 ดังนั้นการยอมแพ้ของพวกเขาจึงขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น
ในขณะที่แม่ทัพหลิวเริ่มสงบลงและนั่งลง ท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิผู้ทรงเกียรติ ท่านสามารถเดินทางไปอาณาจักรฉินกานได้อย่างราบรื่นแล้ว ตราบที่ท่านต้องการ
อืม ! เจี้ยนเฉินพยักหน้า เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการเดินทางไปยังอาณาจักรฉินกาน ข้ายังคงอยู่เพื่อแก้ปัญหา อาณาจักรของพวกเขาต้องรับประกันว่าจะไม่มารุกรานอาณาจักรเกอซุนอีก
นั่นดี ดีมาก ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณความเหนื่อยยากของท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิ อาณาจักรของเราต้องขอบคุณท่านจริง ๆ และจะจดจำการกระทำของท่านตลอดไป แม่ทัพหลิวพูดขอบคุณ
จากนั้นคาเฟอร์และเซียนสวรรค์คนอื่น ๆ ก็พูดขอบคุณก่อนที่จะออกไป
เจี้ยนเฉินนำลูกเสือขาวและมาถึงโรงเตี๊ยมที่สองแม่ลูกอยู่ มีเพียงเจ้าหน้าที่ที่นายพลหลิวให้จัดหาที่พักทั้งสองอยู่ใกล้ ๆ บนโต๊ะมีอาหารมากมายและมีกลิ่นหอมจนทำให้ทุกคนหิว