กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 667
ในความเห็นของฌอน เขาเชื่อว่าที่ชาร์ลีนั้นไม่มีอะไรเลย เป็นไอ้งั่งขอทาน มันจะสามารถมามอบอะไรให้นายท่านมัวร์ที่เทียบได้กับภาพวาดเฟอร์เมร์!
ดังนั้นเขาจึงสรุปว่าเขาจะชนะชาร์ลีครั้งใหญ่และกลายเป็นผู้ชนะในรอบการให้ของขวัญซึ่งทำให้แขกประหลาดใจและทำให้นายท่านมัวร์ประทับใจมากที่สุด
ในมุมมองของฌอน ชาร์ลีเป็นเพียงคนขี้แพ้ที่ไร้ค่า ผู้ซึ่งเลือกที่จะแต่งงานเข้าสู่ตระกูลภรรยาของเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะออกมาพร้อมกับของขวัญที่ดี ดังนั้นไม่ว่าของขวัญของเขาจะเป็นอย่างไร มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเทียบเท่ากับภาพวาดอันล้ำค่าที่ฌอนมอบใหนายท่านมัวร์!
ดังนั้นเขาจึงเยาะเย้ย “คุณปู่มัวร์ ผมได้ยินมาว่า คุณเวดยังติดอยู่กับการหลอกหลวงฮวงจุ้ยมาระยะหนึ่งแล้ว เขาต้องได้สะสมทรัพย์สมบัติมหาศาลที่ทั้งหมดมาจากการหลอกลวงที่เขาทำ ผมพนันได้เลยว่าของขวัญวันเกิดที่มอบให้คุณปู่นั้นต้องเป็นสมบัติล้ำค่าที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน หรือแม้แต่หลายพันล้านเหรียญด้วยซ้ำ!”
จากนั้นเขาก็เยาะเย้ยชาร์ลี “ภาพวาดที่ฉันให้มีมูลค่าเพียง 400 ล้าน ฉันเชื่อว่าของขวัญของนายต้องแพงกว่าของฉันแน่!”
นายท่านมัวร์ขมวดคิ้วกับคำพูดประชดประชันของฌอน ความไม่พอใจของเขาที่มีต่อชายหนุ่มวัยกำลังโต จากนั้นเขาพูดด้วยท่าทางเย็นชาว่า “ไม่ว่าคุณเวดจะมอบอะไรให้ฉัน พวกมันล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า!”
ฌอนตกตะลึงกับการปฏิบัติที่เย็นชาและน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร
มนต์วิเศษชนิดใดที่ชาร์ลีมอบให้นายท่านมัวร์? ทำไมเขาถึงเข้าข้างชาร์ลีตลอดเวลา!
ในขณะเดียวกัน ชาร์ลีก็ยืนขึ้นและเดินไปที่เวทีตั้งแต่มีคนเอ่ยชื่อเขา
ทุกคนจับตาดูเขา สงสัยว่าเขาจะให้ของขวัญแบบไหน
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ถืออะไรไว้ในมือและดูราวกับว่าเขามีอะไรอยู่ในกระเป๋าของเขา
ชาร์ลีวางแผนที่จะเล่น “มือเปล่า” กับนายท่านมัวร์ในโอกาสน่าตื่นเต้นเช่นนี้หรือไม่?!
ถ้าเขาจะต้องการให้ภาพวาด ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะใส่มันลงในกระเป๋าของเขา ไม่ว่าภาพวาดจะเล็กแค่ไหนก็ตาม!
เนื่องจากชาร์ลีกำลังเดินขึ้นด้วยมือเปล่า คนส่วนใหญ่จึงคิดว่าเขาไม่ได้เตรียมของขวัญให้ แม้ว่าเขาจะมี มันก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นของทุเรศ ๆ และไม่มีใครเทียบได้กับภาพวาดของเฟอร์เมร์
ในทางกลับกัน นายท่านมัวร์นั่งอยู่ที่ขอบเก้าอี้ เขารู้สึกตื่นเต้น
เขาจดจ่ออยู่กับชาร์ลีอย่างสุด ๆ
อันที่จริงเขารู้สึกตัวสั่นเมื่อเห็นชาร์ลีเดินเข้ามามือเปล่า!
ความกังวลที่มากที่สุดของเขาคือการเห็นชาร์ลีเดินถือกล่องของขวัญ ม้วนกระดาษหรือวัตถุทางกายภาพบางอย่างมาหาเขา
เพราะในช่วงเวลาเช่นนี้ เขาไม่ได้ต้องการอะไรนอกจาก ยาฟื้นฟูร่างกาย!
ภาพวาดของ เวอร์เมียร์เป็นของขวัญที่ยอดเยี่ยม จริง ๆ มันตอบสนองความต้องการของเขาในสมัยก่อน
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงงานอดิเรกของเขา
เมื่อคุณใกล้ตาย มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะเอาของที่โปรดปรานทั้งหมดไปไว้ข้างหน้าคุณ?
เขาอยากจะแลกเปลี่ยนสิ่งเหล่านั้นทั้งหมดเพื่อมีชีวิตอยู่อีกสองสามวัน
ดังนั้น นายท่านมัวร์จึงตั้งตารอที่ชาร์ลีจะมอบยาฟื้นฟูให้เขา! ถือได้ว่าเป็นความคาดหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาในตอนนี้
ในเวลานี้ ชาร์ลีมาหยุดที่นายท่านมัวร์อย่างสงบและเยือกเย็น
ก่อนที่เขาจะได้พูด ฌอนแทรกแซงอย่างเย้ยหยัน “นี่ น้องเวด นานไม่คิดว่าตัวเองจะตระหนี่ไปหน่อยเหรอ? วันนี้เป็นวันเกิดปีที่ 80 ของคุณปู่มัวร์ นายจะเข้าร่วมงานเลี้ยงมือเปล่าได้อย่างไร? นายมันกวนประสาท!”
ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยแล้วถามว่า “ใครบอกนายว่าฉันไม่ได้เตรียมของขวัญมาให้?”
“แล้วของขวัญของนายอยู่ที่ไหนล่ะ? แสดงให้เราเห็นสิ!”
ฌอนพูดอย่างดูถูก “นานแค่ซื้อบางอย่างง่าย ๆ จากชั้นวางของหรือเปล่า? ลืมตาแล้วแหกตามองไปรอบ ๆ มีของขวัญชิ้นใดที่มีมูลค่าต่ำกว่าสิบล้านบ้างล่ะ?”