ตอนที่ 258 สาวน้อยชุดแดง
ทันทีที่กู้หลียวนตะโกนออกไป เสียงร้องไห้กลางอากาศก็หายเงียบทันที มีเสียงหนึ่งดังแว่วมา “ใครมารบกวนความสงบของข้า ต้องตาย”
พอพูดจบ ก็มีเสียงค้างคาวบินเข้ามาไม่ขาดระยะ พอเห็นค้างคาวมากอย่างนี้ จื่อหลานก็ตกใจเอามือปิดปาก
ซูจิ่วซือสงบตั้งแต่ต้นจนถึงเวลานี้ ตะโกนขึ้นไปกลางอากาศ “แม่นาง พวกข้าไม่ได้ตั้งใจมารบกวน แต่มาหาคนคนหนึ่ง แม่นางปรากฏตัวมาพูดคุยเถอะ!”
“กู้เฉินหรง ออกมาหาข้าเดี๋ยวนี้ ข้าไม่กลัวหรอก จิ่วซือตกใจ เจ้าทำใจได้หรือ”
ซูจิ่วซือหน้าบึ้ง นางบอกเมื่อไรว่ากลัว
ทันใดนั้นเงาคนสีแดงก็เข้ามาท่ามกลางไอหมอก นางสวมชุดผ้าบางสีแดงทั้งตัว แขนกว้างพลิ้วไหว ผมดำยาวเกล้ามวยง่ายๆ มีปิ่นอันเดียวปักไว้ ผิวพรรณขาวสะอาด ริมฝีปากแดง ปากรูปผลอิงเถา ตาโตเป็นประกาย ดูมีชีวิตชีวา
“พวกเจ้าใจกล้าจริงๆ ไม่กลัวเลย” เด็กสาวชุดแดงเสียงใส น่าฟังมาก ริมฝีปากแย้ม เผยให้เห็นรอยยิ้ม “เฉินหรงนับว่าจริงใจ เชิญเพื่อนมาดื่มเหล้าฉลองงานแต่งของเรา”
“เหล้าฉลองงานแต่ง แม่นาง เจ้าหมายความว่าเจ้าจะแต่งงานกับเฉินหรง”
เด็กสาวชุดแดงหัวเราะร่า “ใช่ อีกสามเขาจะแต่งงานกับข้า”
กู้หลียวนมองซูจิ่วซือซึ่งอยู่ข้างๆ แวบหนึ่ง น่าอึดอัดใจจริงๆ กู้เฉินหรงไม่ได้บอกว่าให้เขามาทำอะไร เพียงแต่บอกว่ามีเรื่องสำคัญ กลายเป็นว่าให้เขามาร่วมงานแต่ง เป็นไปไม่ได้ กู้เฉินหรงไม่ใช่คนที่เปลี่ยนใจง่ายๆ
ซูจิ่วซือสีหน้าเครียดเล็กน้อย นางยอมรับ พอได้ยินอย่างนี้ ในใจนางรู้สึกไม่สบายขึ้นมาทันที แต่พอนึกถึงว่ากู้เฉินหรงถูกวางยา นางจึงข่มความรู้สึกไม่สบายใจไว้ เรื่องนี้รอพบกู้เฉินหรงก่อนค่อยถามเขา
นางต้องถามให้รู้แน่ชัด กู้เฉินหรงจะทำอะไรแน่
“แม่นางน้อย เจ้าโดนกู้เฉินหรงหลอก เฉินหรงมีเมียอยู่ก่อนแล้ว”
กู้หลียวนอยากช่วยซูจิ่วซือ ใครให้ตนรับนางเป็นน้องสาวเล่า
เด็กสาวชุดแดงไม่ได้ใส่ใจสักนิด นางหัวเราะร่าพูดขึ้น “แต่งแล้วก็แต่งไป แต่ข้าเลือกเขาแล้ว ที่แต่งงานไปก่อนหน้านี้ยกเลิกก็ได้ พวกเจ้าเป็นอะไรกับกู้เฉินหรง”
“ข้าเป็นพี่ชายเขา”
“คนนั้นคงเป็นเมียเจ้า”
เด็กสาวชุดแดงมองซูจิ่วซือ หน้าตาไม่เลว ท่าทางเยือกเย็น ดูอายุเพิ่งสิบกว่า แต่เป็นผู้ใหญ่กว่าวัย ดวงตาเร้นลับ ดูไม่ออก
ขณะที่กู้หลียวนเตรียมจะพูด ซูจิ่วซือก็เปิดปากขึ้นก่อน “ข้าเป็นน้องสาวของกู้เฉินหรง”
“พวกเจ้าสามคนพี่น้องแปลกดี หน้าตาไม่เหมือนกันสักคน คงเป็นลูกคนละแม่!” เด็กสาวชุดแดงหัวเราะร่า “กู้เฉินหรงไม่ได้เล่าความเป็นมาของเขา แต่ข้าเดาว่าเขาคงเกิดในตระกูลใหญ่ ไม่เช่นนั้นคงไม่มีลักษณะอย่างนั้น”
“แม่นางน้อย เจ้าชอบอะไรของกู้เฉินหรง เขาเป็นคนที่มีข้ออ่อนมากเหลือเกิน เท้าก็เหม็น เวลานอนมักจะพูดพึมพำคนเดียว เมื่อก่อนตอนอยู่บ้าน แต่งงานแล้วก็ยังเที่ยวเล่นนอกบ้าน ไม่เลือกทั้งชายหญิง ถึงได้เป็นกามโรค เพิ่งรักษาหายไม่นานมานี้ แม่นาง เจ้ากล้าแต่งงานกับเขาหรือ”
ซูจิ่วซือมุมปากกระตุก ยอมรับกู้หลียวนเลยจริงๆ ใส่ร้ายกู้เฉินหรงได้ขนาดนี้
“กู้หลียวน อย่าเอาเรื่องของเจ้ามาใส่ไคล้ข้า พูดเหลวไหลต่อหน้าจิ่วซือ”
เสียงของกู้เฉินหรงดังขึ้น จากนั้นก็มีเงาคนสีขาวเงินเดินเข้ามาท่ามกลางไอหมอก โบกพัดในมือ ท่าทางสง่าผ่อนคลาย น่าดูจนแทบไม่อยากถอนสายตา
——
ตอนที่ 259 พบกันอีก
ซูจิ่วซือตะลึงมองกู้เฉินหรง ในใจรู้สึกหลากหลาย แต่พยายามควบคุมตัวเองไว้ ไม่เผยความรู้สึกออกมา ดูภายนอกยังคงสงบเยือกเย็น
กู้เฉินหรงกลับเดินตรงเข้าไปหาซูจิ่วซือ ยื่นมือไปกอดซูจิ่วซือ กระซิบข้างหูนาง “จิ่วเอ๋อร์ เจ้าตัดใจจากข้าไม่ได้ใช่หรือไม่”
“เจ้าสองคน…” เผยปิงปิงเบิ่งตากว้างมองทั้งสองกอดกัน กู้หลียวนอยู่ข้างๆ สีหน้ากระอักกระอ่วนรีบอธิบาย “พี่น้องคู่นี้สนิทสนมกันมาก”
เผยปิงปิงเดินไปหาคนทั้งสอง “พี่น้องสนิทกันอย่างไรก็กอดผู้หญิงอื่นต่อหน้าข้าไม่ได้ กู้เฉินหรง อย่าลืมว่าเจ้าเป็นของข้า”
คำพูดนี้ทำให้ซูจิ่วซือนึกขึ้นได้ รีบผลักกู้เฉินหรงออกอย่างแรง
กู้เฉินหรงหน้าบึ้ง แต่พอนึกถึงสภาพเวลานี้ จึงปล่อยซูจิ่วซือ ซูจิ่วซือจะได้ไม่เดือดร้อน
แม้ในใจจะมีถ้อยคำมากมาย แต่เวลานี้เขาต้องสะกดใจไว้ ไม่อาจพูดอะไรออกไป ได้แต่ถือว่าซูจิ่วซือเป็นน้องสาว
“ข้าเอาใจใส่จิ่วเอ๋อร์มาตลอด”
“น้องสาวของเจ้าสวยจริงๆ พี่ชายข้ายังไม่มีเมีย ยกน้องสาวเจ้าเป็นพี่สะใภ้ข้าเถอะ”
“อย่าคิดเด็ดขาด พี่ชายเจ้าหรือจะคู่ควรกับจิ่วเอ๋อร์” กู้เฉินหรงรีบแย้ง ถึงตายเขาก็ไม่มีวันให้ซูจิ่วซือแต่งงานกับเผยอวี๋
ทั้งหมดเดินเข้าไปในเขากุยอวิ๋นซาน ซูจิ่วซือเดินเคียงคู่กับกู้เฉินหรง เดินข้างหน้า
เผยปิงปิงอยากเดินให้ทันกู้เฉินหรง กู้หลียวนจนใจ ได้แต่เดินตามเผยปิงปิง ชวนนางคุย ไม่ให้นางได้ยินความผิดปกติ เรื่องพูดคุยกับผู้หญิงเป็นงานถนัดของเขาอยู่แล้ว “แม่นาง ปกติเจ้าชอบเล่นเป็นผีที่เขากุยอวิ๋นซานหรือ”
“เขากุยอวิ๋นซานไม่มีคนมา เล่นเป็นผีหลอกใครล่ะ เจ้ากับน้องสาวใจกล้าจริงๆ ไม่กลัวสักนิด”
“ข้ามีฉายาว่ากู้ใจกล้า โลกนี้ไม่มีอะไรที่ข้ากลัว”
พอได้ยินอย่างนี้ ดวงตาของเผยปิงปิงก็เป็นประกาย พูดอย่างตื่นเต้น “จริงหรือ งั้นข้าพาเจ้าไปดูของรักของข้า เจ้าชื่ออะไร ข้าชื่อเผยปิงปิง”
“แม่นางปิงปิง ผู้น้อยมีนามว่ากู้หลียวน”
“แม่นางคนนั้นชื่ออะไร”
“ซูจิ่วซือ” พูดจบก็ร้องในใจว่าแย่แล้ว บอกว่าเป็นพี่น้องกัน คราวนี้ความแตกแน่ ถ้าเดาไม่ผิด แม่นางคนนี้กับคนอื่นที่อาศัยอยู่ในเขากุยอวิ๋นซานไม่ใช่คนธรรมดา จะทำให้พวกนี้ไม่พอใจไม่ได้
พอเห็นเผยปิงปิงทำท่าสงสัย กู้หลียวนก็รีบอธิบาย “จิ่วซือตั้งแต่เล็กก็ไปอยู่กับครอบครัวของลุงเขย ใช้สกุลลุงเขย รู้หรือไม่ว่าลุงเขยข้าลำบากแค่ไหน มีลูกชายติดกันสิบคน ไม่มีลูกสาวสักคน แม่ข้าทนดูไม่ไหว จึงยกลูกสาวคนเล็กให้ลุงเขยเลี้ยง”
เผยปิงปิงหัวเราะร่า ทั้งสองพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนลืมกู้เฉินหรงซึ่งเดินอยู่ข้างหน้า
พอได้ยินเสียงหัวเราะของเผยปิงปิง กู้เฉินหรงก็รู้สึกโล่งใจ
หลายวันมานี้เขาถูกเผยปิงปิงรบกวนจนปวดหัว เผยปิงปิงไม่ใช่แม่นางธรรมดา
นางเป็นลูกสาวคนเดียวของราชาพิษ เชี่ยวชาญการใช้พิษ และรักอสรพิษทุกชนิด เลี้ยงงูหนูมดแมลงเต็มบ้าน พอว่างก็ชอบเล่นกับสัตว์พวกนี้ สัตว์พิลึกพวกนี้ กู้เฉินหรงเห็นก็คลื่นไส้
“แต่งงานกับเผยปิงปิงเป็นเงื่อนไขที่ราชาพิษตั้งขึ้นแลกกับการถอนพิษให้เจ้า?”
แม้เพิ่งมาถึง แต่ซูจิ่วซือก็เข้าใจแล้วว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร
กู้เฉินหรงไม่ได้ปฏิเสธ ถามด้วยความประหลาดใจ “เจ้ารู้หรือ”
“พระสนมโหรวบอกข้า เฉินหรง ข้าพูดแล้วว่าอย่าใส่ใจเรื่องของข้า เจ้ายังมีอนาคตที่ดีรออยู่ข้างหน้า เจ้าเป็นราชนัดดาของฮ่องเต้แคว้นเจียง ยังมีภารกิจอุดมการณ์ของตนเอง”