“ฉันสัมผัสถึงมันได้ แต่ฉันไม่ได้คาดคิดว่าลุงฟรอสเลอร์จะเป็นคนที่รักเดียวใจเดียวขนาดนี้” FrozenCloud เต็มไปด้วยอารมณ์เศร้า อูนานึกถึงตอนที่เธอยังเด็กอยู่และกำลังเดินอยู่ในซอยคนเดียว เขาทำให้เธอหวาดด้วยช้างน้อยของเขา จนเธอร้องไห้ขี้มูกโป่ง
“ลุงฟรอสเลอร์ …” หลินหลี่มองไปที่หลังของเขาที่ค่อยๆห่างออกไปเรื่อยๆ และผมที่ชี้ตั้งเหมือนเรดาร์ของเขาก็ห้อยลงด้วยความเศร้าโศก
เย่ฉางได้แต่ถอนหายใจเท่านั้น
ณ.โรงพยาบาลฮงหยู ในเขตตะวันออกของเมืองหลินไห่
ลุงฟรอสเลอร์เดินเข้าไปในวอร์ดพร้อมกับยกขวดเหล้าขึ้นมาดื่ม เขาเข้าไปในห้องๆหนึ่ง ซึ่งมีผู้หญิงวัยกลางคนนอนอยู่บนเตียงที่ขาวสะอาด เธอนอนแน่นิ่งมาก ลุงฟรอสเลอร์เปิดเสื้อโค้ทของเขาและเริ่มที่จะแผดเสียงเพื่อทำให้เธอตกใจ แต่เขาก็ค่อยๆหยุดการกระทำลง เขาถอนหายใจหนักหน่วงและกำหมัดแน่น “นี่ก็ผ่านมาตั้ง 34 ปีแล้ว คุณควรรีบตื่นขึ้นมาได้แล้ว คุณไม่เห็นฉันทำตัวลามกจกเปรตแบบนี้หรือไง? คุณจะไม่ลุกขึ้นมาลงโทษฉันบ้างหรือ!?”
น้ำตาหยดลงบนช้างน้อยของเขา ลุงฟรอสเลอร์เช็ดน้ำตาและยิ้มให้ เขานั่งลงข้างเตียงและมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างเงียบๆเป็นเวลานานโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เช้าวันรุ่งขึ้น
กลุ่มของเย่ฉางกำลังรับประทานอาหารเช้าในขณะที่ดูข่าวกันอยู่ ซึ่งแต่ละช่องมีรายการพิเศษมากมาย คอยรายงานทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคอนเสิร์ตเมื่อคืนนี้ อูนากัดเล็บ เธอไม่สามารถหยุดเสียงคำรามในหัวใจได้ ‘ทำไมถึงไม่มีภาพของฉันบ้าง! ฉันเป็นนักร้องนำนะ! ทำไมถึงมีเพียงแค่ลุงฟรอสเลอร์ ลุงแพนตี้ และเจ้าบ้าเย่ฉางเท่านั้น และช่องข่าวเหล่านั้นก็พาดหัวข่าวว่าทีม T-105, ลุงฟรอสเลอร์ ลุงแพนตี้ และอื่นๆ … และอื่นๆน้องสาวพวกคุณสิ! สิ่งที่พวกคุณหมายถึงอื่นๆนั้น เป็นชื่อวงดนตรีของฉันนะ พวกคุณกำลังมุ่งความสนใจไปที่อะไรกัน มันยุติธรรมดีแล้วหรือ ที่จะละเลยนักร้องนำคนสำคัญที่สุดในคอนเสิร์ตนี้!?’
“บริษัทเพลงยักษ์ใหญ่ที่สุดของเมืองหลินไห่คือเซียงหยูเอนเตอร์เทนเม้นท์ ได้เสนอราคาสูงมาก เพื่อให้ลุงฟรอสเลอร์และลุงแพนตี้เซ็นสัญญาทำอัลบั้มเพลงในสังกัดของพวกเขา ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็กำลังมองหาคนอีกสองคนเพื่อก่อตั้งวงฟรอสเลอร์แพนตี้ขึ้นมา โดยขั้นตอนนี้กำลังอยู่ในระหว่างการเจรจา”
“นี่คือช่องหลินไห่แฟชั่น ที่จะช่วยวิเคราะห์แฟชั่นยอดนิยมในตอนนี้ให้คุณผู้ชมฟัง! เมื่อคืนที่ผ่านมาในย่านตลาดกลางคืนของเขตตะวันออก สิ่งที่เกิดขึ้น อาจกล่าวได้ว่าเป็นการแสดงที่ดีที่สุดของปีนี้เลยก็ว่าได้ ตอนนี้แมรี่จะอธิบายให้ทุกคนรู้ว่า ทำไมพวกเขาถึงกลายเป็นผู้นำเทรนด์แฟชั่นสุดฮิตของหลินไห่กัน!”
“ดิฉันรายงานจากโรงเรียนสอนเต้นรำที่ใหญ่ที่สุดในเขตตะวันตก เนื่องจากเหตุการณ์ในคืนที่ผ่านมา ทำให้โรงเรียนแห่งนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่หลั่งไหลกันเข้ามาเรียนอย่างคับคั่ง ทำให้ผู้อำนวยการโรงเรียนแห่งนี้-จางเหมยลี่ มีทั้งความสุขและความท้อแท้ มีความสุขเพราะทุกคนอยากจะเรียนรู้การเต้นวอลทซ์ แต่ที่รู้สึกท้อแท้ก็เป็นเพราะทุกคนอยากจะเรียนรู้การเต้นที่น่าหลงใหลแบบอาชูร่าขาว ซึ่งทำให้เธอหมดหนทาง เอาล่ะ! เรามาฟังนักเต้นที่ดีที่สุดของหลินไห่ได้พูดถึงการเต้นครั้งนี้กัน”
“ในบรรดาการเต้นรำ เพลงวอลทซ์อาจถือได้ว่าเป็นเพลงที่ง่ายที่สุด ส่วนใหญ่เป็นการเต้นที่ต้องหมุนไปรอบๆ แต่การเต้นรำแบบนี้ต้องใช้คนสองคนเพื่อที่จะหมุนควงเช่นนั้นได้ แต่สุภาพบุรุษปีศาจสามารถทำท่าประสานร่วมกันของสองคนได้ด้วยตัวเอง ประการแรก ความสามารถของเขานั้นสูงมาก ขั้นตอนของเขาอาจถือว่าสมบูรณ์แบบ แม้รูปแบบและท่าทางของเขาก็ยังทำให้ดูเหมือนว่า มีใครบางคนอยู่ในอ้อมกอดของเขาและเต้นรำไปพร้อมกับเขา ยิ่งไปกว่านั้นคืออารมณ์ที่เขาสื่อออกมา การแสดงออกที่ดูเศร้าโศก เหมือนกับว่าเขาได้เต้นรำกับคนรักเป็นครั้งสุดท้าย ทำให้มันดูเป็นมากกว่าการเต้น แต่เป็นเรื่องราวที่น่าเศร้าและดูหดหู่มากกว่า เมื่อการเต้นรำมีอารมณ์ความรู้สึกที่จริงใจมันจะกลายเป็นศิลปะ นั่นเป็นเหตุผลที่การเต้นวอลทซ์ด้วยตัวคนเดียวของเขาคนนี้ เป็นสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถเลียนแบบได้ มันสามารถเรียกได้ว่าเป็นเพลงวอลทซ์อันแสนเศร้าได้ สุภาพบุรุษปีศาจสมควรได้รับสมญานามว่านักเต้นจิตวิญญาณ ว่าแต่เขามีแฟนแล้วหรือยัง?”
“……” อูนาเห็นว่าการประเมินผลการเต้นของเย่ฉางนั้นสูงมาก แต่เมื่อไหร่ที่พวกเขาจะพูดถึงเธอบ้าง?
“อย่างไรก็ตาม แม้ว่าลุงฟรอสเลอร์ ลุงแพนตี้และการแสดงของอาชูร่าขาวจะทำให้ผู้ชมตื่นหูตื่นตามาก แต่เรายังต้องขอบคุณวง Falling Sand อีกด้วย ขอบคุณพวกเขาในการเป็นแบล็คกราวน์ที่ดี ทุกคนมีประสิทธิภาพเป็นที่น่าพอใจ และสามารถทำให้พวกเขาระบายอารมณ์ออกมาได้อย่างเต็มที่”
อูนาหักตะเกียบด้วยมือเปล่าและตะโกนว่า “ฉันเป็นนักร้องนำ! ฉันไม่ใช่แบล็คกราวน์! การแสดงครั้งนี้พวกเราเป็นคนจัดขึ้นมา! เฮ้อ! มีที่ไหนในโลกที่มีนักร้องนำเป็นแบล็คกราวน์กัน! มันไม่มีเหตุผลเอาซะเลย!”
“มันเป็นเรื่องปกติ มันก็เหมือตอนที่เธอไปกินอาหารรสเลิศในร้านที่หรูหรา ทุกๆคนไม่ได้ทานอาหารจานหลักเสมอไปหรอก แต่อาหารจานข้างเคียงมากกว่า ตัวอย่างเช่นซุปเนื้อเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนต้องกินเนื้อใช่ไหม แต่ทำไมมันฝรั่งที่อยู่ในนั้นกลับเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนมากกว่าล่ะ!?” เย่ฉางปลอบโยนเธออย่างสงบ FrozenCloud แข็งค้าง แต่เธอรู้สึกว่าคำพูดของเขามีเหตุผลมาก
อูนาไม่เข้าใจที่เย่ฉางต้องการสื่อให้ฟัง เธอจ้องที่จำนวนแฟนคลับของเธอที่มีอยู่แค่ 20000 เอง แต่ของเย่ฉางกลับมีตั้ง 2 ล้านคนแล้ว และทีม T-105 มีตั้ง 4 ล้านคน ‘ในครั้งต่อไป ฉันจะต้องกลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากกว่านี้ให้ได้!’ เธอมองอย่างขุนเคืองไปยังเย่ฉาง ที่ถูกเรียกว่าสุภาพบุรุษปีศาจ จากนั้นเธอก็เดินขึ้นไปบนห้องสตูดิโอของเธอ
“ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทำไมนานะถึงดูหงุดหงิดจัง เธอเป็นตัวเอกของงาน แต่กลับถูกคุณขโมยความสนใจไปทั้งหมด …” FrozenCloud เฝ้าดูอูนาเดินขึ้นบันไดอย่างฉุนเฉียวและถอนหายใจ
“โอกาสข้างหน้ายังมีอีกเยอะ …” เย่ฉางยิ้ม
ในอีกสองสามวันต่อมา ทุกคนเล่นบนชายหาดอย่างมีความสุข พวกเขาเพลิดเพลินไปกับวันหยุดฤดูร้อนของตัวเอง
ณ.เมืองหลี่เฟิงในโลกเสมือน การแข่งขันลีคระดับ A กำลังจะจัดขึ้นที่จัตุรัสหลี่เฟิง
จัตุรัสหลี่เฟิงเป็นเจ้าภาพในการจัดแข่งขันลีคระดับ A ประจำปีนี้ ThornyRose จึงพาทุกคนจาก Thorns and Roses ไปที่จุดตรวจสอบความปลอดภัย หลังจากตรวจสอบตัวตนของผู้เข้าร่วมแข่งเสร็จแล้ว ทุกคนก็เดินเข้าไป
ThornyRose นำเย่ฉางและคนอื่นๆที่ไม่คุ้นเคยกับพื้นที่ไปยังห้องพักของสโมสร สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเย่ฉางคือ พวกเขาอยู่ใกล้กับห้องพักของสโมสร Freedom Alliance ซึ่งยิ่งใหญ่และงดงามกว่าห้องพักของพวกเขามาก เมื่อเทียบกันแล้ว ห้องพักของ Thorns and Roses ดูเป็นห้องยิมเสียมากกว่า
หลินหลี่มอง ThornyRose และถามว่าทำไมห้องพักของพวกเขา ถึงเหมือนเป็นพระราชวัง ในขณะที่ของพวกเรารู้สึกเหมือนเป็นห้องน้ำสาธารณะ …
ElegantFragrance หัวเราะเบาๆ “หึหึ คำอธิบายของนายนั้นเหมาะสมจริงๆ มันเป็นเพราะหัวหน้าสโมสรของเราไม่มั่งคั่งเหมือนคนอื่นๆ …
“เรามาที่นี่เพื่อแข่งขันไม่ได้มาเพื่อพักผ่อน ทำไมต้องจู้จี้จุกจิกด้วย จริงๆแล้วในตอนนี้ก็ถือว่าดีกว่าอดีตอย่างมากแล้ว ในตอนนั้นเรามีหนี้มาก หัวหน้าสโมสรคนเก่าจึงแทบขายสิ่งที่ไม่จำเป็นทั้งหมดทิ้งไป ทิ้งไว้เพียงสิ่งจำเป็นจริงๆเท่านั้น” ThornyRose พูดอย่างไม่สบายใจ
NalanPureSoul และคนของสโมสร Freedom Alliance เดินเข้ามาทักจากด้านข้าง “พี่ชาย Pale Snow …”
เย่ฉางมองไปที่ NalanPureSoul และยิ้ม “โอ้ว! น้องชาย PureSoul นี่เอง”
ทั้งสองเริ่มจ้องกันเป็นเวลานาน ThornyRose รู้สึกสับสนเล็กน้อย ‘ทำไมพวกเขาถึงต้องสบตากันนานแบบนี้ด้วย? อย่าบอกนะว่ามันเป็น…?’
NalanMoon พูดไม่ออก ‘พวกนายต้องสบตาอย่างมีความสุขมากแบบนี้ ในทุกครั้งที่เจอกันเชียวหรือ??’ เธอมองไปที่ ThornyRose และล้อเลียนว่า “เธอเหมาะกับการอยู่ห้องแบบนี้จริงๆเธอช่างเป็นหัวหน้าสโมสรที่ยอดเยี่ยมจริงๆ…”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย มันก็แค่ห้องพักที่ไว้พักตอนรอแข่งเฉยๆ พวกเราเข้าไปข้างในกันเถอะ” ThornyRose เร่งทุกคนให้เข้าห้อง เธอตัดสินใจแล้วว่า คราวหน้าเธอจะแก้ไขปัญหานี้อย่างแน่นอน เพราะของประดับตกแต่งในห้องพักนั้น มันก็เหมือนเป็นสัญลักษณ์แห่งเกียรติยศของสโมสร แต่ตอนนี้เธอแค่ขาดเงินเท่านั้นเอง แม้ว่าจะยังคงเป็นไปไม่ได้ ที่จะหรูหร่าเหมือนห้องพักของ Freedom Alliance ก็ตามที
ทั้งสองทีมแยกกันและเข้าห้องพักของตนเพื่อรอการแข่งขัน ElegantFragrance และ FrozenBlood ซึ่งเป็นสองคนสุดท้ายที่กำลังจะเข้าห้องไป ได้เห็นพรรคของเย่ฉางเดินตาม NalanPureSoul เข้าไปยังห้องพักสุดหรู พวกเธอสองคนคิดสักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจเดินตามพวกเย่ฉางไป
ThornyRose มองเมนูการตั้งค่าของห้องพัก ซึ่งสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมดสามารถซื้อได้ที่นี่ เธอหันกลับมาและตกใจ ‘ทุกคนอยู่ที่ไหนกัน? ทำไมถึงมีคนจำนวนมากหายไป? หรือว่าพวกเขายังคงยืนอยู่ข้างนอกห้อง?’
“พี่สาวโรส ฉันเห็นหัวหน้าทีม พี่สาว ElegantFragrance และ FrozenBlood ไม่ได้เดินตามพวกเราเข้ามา พวกเขาเข้าไปในห้องของ NalanPureSoul …” KittyKat พูดอย่างหมดเรี่ยวแรง
“เจ้าพวกบ้า! ไอ้คนชั้นต่ำ, เด็กสาวเจ้าเล่ห์, พวกซุบซิบ …” ThornyRose กัดฟันแน่น จากนั้นมีเสียงเตือนข้อความดังขึ้นมา เธอได้รับข้อความและภาพจาก FrozenBlood เธอสงสัยจึงเปิดมันดู
“เราอยู่ที่นี่สบายใจกว่า อย่าตามหาพวกเราเลย เราจะไปพบเธอที่จัตุรัสในภายหลังเอง จุ๊บๆ…”
มันเป็นภาพของคนไม่กี่คนที่กำลังดื่มไวน์ ซึ่งเป็นของอันล้ำค่าแห่งโลกเสมือนจริง พวกเขาเพลิดเพลินไปกับความฟุ่มเฟือยและหรูหราเหล่านั้น ในขณะที่พวกเขาคุยกับศัตรูอย่างมีความสุข ThornyRose เริ่มสั่น ‘ทำไมฉันถึงมีเพื่อนและเพื่อนร่วมทีมแบบนี้กัน!’
DyedLily ตบไหล่ของ ThornyRose เบาๆ “ใจเย็นๆก่อน อย่าโกรธไปเลย ปรับอารมณ์ของเธอให้อยู่ในสภาพที่พร้อมที่สุดก่อนการแข่งขันจะเริ่มซะ ส่วนฉันขอตัวออกไปเดินเล่นก่อน …”
ThornyRose เอื้อมมือออกไปคว้า DyedLily ไว้อย่างแน่นหนาในอารมณ์ที่ไม่ดี “เธออย่าคิดจะทิ้งฉันไปเหมือนกับพวกนั้น คุณสาวๆทั้งหลายด้วย ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ออกไปทั้งนั้น …”
DyedLily และหญิงสาวคนอื่นๆถอนหายใจ และนั่งลงเล่นเกมกระดานด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
ณ.ห้องพักของ Freedom Alliance
“หัวหน้าทีม คุณคิดว่า Thorns and Roses ของเราจะไปไกลได้แค่ไหน และคุณมีความคิดอะไรดีๆบ้างไหม!? ” NalanMoon ถามขณะที่กินผลไม้
“ฉันไม่มีคิดอะไรดีๆเลย แต่ฉันคิดว่าพวกเราอาจจะได้แชมป์ SpyingBlade พี่คิดยังไง?” เย่ฉางยักไหล่และพูดอย่างไม่แยแส
“การเป็นแชมป์อาจจะไกลเกินไป เพราะยังมี Flame Dragon Union อยู่ แต่การได้สิทธิ์เข้าร่วมสงครามคริสต์มาสครั้งยิ่งใหญ่น่าจะเป็นไปได้” SpyingBlade ที่นั่งบนเก้าอี้นวมตอบขึ้นมา
“คุณขาดความทะเยอทะยานเกินไป! ถ้าพี่ใหญ่ขาวพูดว่าจะได้แชมป์ เราก็ต้องได้แชมป์!” หลินหลี่พูดแทรก
NalanMoon และ NalanMight รู้สึกเยาะเย้ยอยู่ในใจ ‘พวกเขาหวังสูงเสียจริงๆ พวกเขาพูดเหมือนกับว่าอีกสามสโมสรใหญ่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาเลย? อย่างไรก็ตามความหยิ่งของ SpyingBlade เป็นที่รู้จักกันดี ความพ่ายแพ้ของ Misty Rain House ที่แพ้ให้กับ Falling Star Pavilion นั้นเป็นเพราะพวกเขาประเมินผู้ชายคนนี้ต่ำไป สาเหตุเพราะว่าเขาเป็นมือใหม่ และด้วยการที่เขาไม่ใส่ใจในการฝึกซ้อม ทำให้ข้อมูลของเขาแสดงให้เห็นว่าเขาอยู่ระดับกลางๆเท่านั้นเอง ทำให้คิดว่าเขาไม่สามารถสร้างความแตกต่างในการแข่งได้ ด้วยเหตุนี้ MistyVeil จึงถูกลอบสังหารโดยเขาคนเดียว และเขากลายเป็นวีรบุรุษของ Falling Star Pavilion ไป นับตั้งแต่นั้นมา สโมสรทั้งหมดต่างเฝ้าระวังเขา อย่างไรก็ตาม NalanMoon เธอนั้นกังวลเกี่ยวกับตัวละครคลาส S -จ้าวแห่งหมัดของจางเจิ้งเฉียงมากกว่า สำหรับหลินหลี่นั้น NalanMoon ไม่สามารถพูดได้เต็มปากจริงๆ เธอไม่สามารถให้การประเมินผู้ชายคนนี้ได้เลย
“มันขนาดนั้นเลย? แล้วเราจะรอดู …” NalanPureSoul ยิ้มอย่างสง่างาม
FrozenBlood หรี่ตามองไปที่ NalanMoon อย่างมีเลศนัย ส่วน ElegantFragrance ดูเหมือนจะไม่สนใจใคร เธอเพียงลูบกรงเล็บของเธออย่างสงบ แต่สิ่งที่ทำให้ FrozenBlood และคนอื่นๆรู้สึกแปลกๆก็คือ ประกายไฟที่เกิดขึ้นระหว่างหัวหน้าทีมและ PureSoul มันมีบางส่วนที่ดูคลุมเครือ
“ได้เวลาแล้ว ไปกันเถอะ!” NalanBeauty เตือนขึ้น ทำให้บรรยากาศหมดไป พวกเขาออกจากห้องพักและมาถึงจัตุรัส เย่ฉางมองไปที่ทีมยักษ์ใหญ่ทั้งหมดและเดินตาม FrozenBlood เพื่อไปหาทีมของพวกเขา พวกเขาได้รับการทักทายโดย ThornyRose ที่กำลังกัดฟันแน่น เย่ฉางจึงพูดอย่าเฉยเมยว่า “อันที่จริงแล้ว ห้องนั้นก็ไม่ได้หรูหรามากนัก ฉันแค่อยากรู้อยากเห็นเท่านั้นเอง …”
“ฉันด้วย …” FrozenBlood กล่าว
“เช่นกัน …” ElegantFragrance ยักไหล่
“พวกเธอ …” ThornyRose หายใจเข้าลึกๆ ‘ตอนนี้เป็นพิธีเปิดการแข่งขัน ฉันไม่สามารถระเบิดอารมณ์ขึ้นมาได้ ใจเย็นๆเข้าไว้ รักษาภาพลักษณ์ที่ดีเข้าไว้’