SPH: บทที่ 177 อุกกาบาตสวรรค์
บนแท่นสําหรับการตีอาวุธ อุกกาบาตเหล็ก ที่ร้อนแรงสีแดง ถูกวางลงแล้ว
เย่หยู ยืนอยู่หน้าโต๊ะ ตีเหล็ก เพื่อขึ้นรูป จดจ่อและสงบนิ่ง
เกี่ยวกับการหลอมตัวอ่อนดาบ เย่หยู มีพื้นฐานอยู่แล้ว
ในตอนต้นของการหลอมอาวุธ เราต้องรวมพลังปราณ และเสริมสร้างการเชื่อมต่อระหว่างตัวอ่อนดาบ และร่างกายเข้าด้วยกัน
เมื่อใช้ค้อนในมือ เย่หยู ก็เปิดใช้ความสามารถของเขาในฐานะช่างตีเหล็กได้อย่างเต็มที่!
เสียงดังเคร๊ง!
ขั้นตอนการขึ้นรูปเหล็ก นํามาซึ่ง ภาพติดตา เมื่อมันถูกทุบลงบนอุกกาบาตเหล็ก
เคร๊ง! * * * *
การสั่นสะเทือนที่มองไม่เห็น แผ่ออกจากอุกกาบาตทําให้ผู้คนรอบข้างรู้สึกราวกับว่าพวกเขากําลังยืนอยู่ที่ก้นทะเล คลื่นที่มองไม่เห็นทําให้ร่างกายของทุกคนสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้
“เกิดอะไรขึ้น? ทําไมถึงไม่สามารถควบคุมร่างกายได้เลย!?”
“ ฉันด้วย! จริง ๆ แล้วมันเริ่มสั่นสะเทือน ด้วยตัวมันเอง!”
” พลังแบบนี้เหรอ?” ” ดูเหมือนจะเป็นแรงสั่นสะเทือนของ พลังกําปั้นระดับแปด!”
“ถูกต้อง!” มันเป็นแรงสั่นสะเทือนของ พลังกําปั้นระดับแปด! เหตุใด แรงดังกล่าวจึงปรากฏขึ้นไม่ว่าที่ไหน? ”
“ดูสิ!” ทันใดนั้น ถังไท่ ก็ตะโกนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ เมื่อเขามองดูเย่หยู ว่า“ ดูวิธีการตีอาวุธ ของผู้อาวุโสคนนี้!” นี่คือที่มาของพลัง! “
ทุกคนสะดุ้งตกใจทุกคนจับจ้องไปที่มือขอเย่หยู
เสียงดังเคร๊ง!
ค้อน กระทบลงบนอุกกาบาตเหล็ก
คราวนี้ทุกคนสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน ว่าหลังจากที่ค้อนในมือของเย่หยู สัมผัสกับอุกกาบาต มันก็กระแทกอย่างรวดเร็วในลักษณะที่เบามาก!
เนื่องจากลักษณะนั้น เบาบางเกินไป และเร็วเกินไป เขาจึงคิดเพียงว่าเย่หยู ได้ที่อุกกาบาต ด้วยค้อน เขารู้เพียงเล็กน้อยในทันทีว่า เย่หยุได้ตีอาวุธอย่างน้อยสิบครั้ง!
“หึ่ง!” เทคนิคนี้! มันไม่น่าเชื่อจริงๆ!”
” ช่างเปิดหูเปิดตาโดยแท้”
“ถ้าไม่ใช่ เย่หยู ฉันก็ไม่เคยคิดเลย ว่าจะมีเทคนิคการตีที่น่าทึ่งเช่นนี้”
ช่างตีเหล็กทุกคนถูกแช่แข็ง อยู่ในวิธีการตีของเย่หยู
พลังสั่นไหว เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการชําระล้างสิ่งแปลกปลอม ถ้าใครอยากจะปรับแต่งอุกกาบาตเหล็กชิ้นนี้ให้ละเอียดการใช้ พลังสั่นไหว ก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้!
เสียงดังเคร๊ง เสียงดังเคร๊ง!
เสียงทุบนั้นเหมือนคลื่นสึนามิ ที่ห้อมล้อมห้องหลอมอาวุธทั้งหมด
ทุกคน เคลื่อนไหวเหมือนเรือลําเล็ก ๆ โคลงเคลงในทะเลที่มีพายุ และแทบจะทนทานไม่ไหว ขณะที่ เย่หยู ยกค้อนขึ้นมา
“ว้าว!”
การแสดงออกของ ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ขั้นสร้างกระดูกระดับที่สี่ เปลี่ยนไป เมื่อเขาพ่นกรด อะไรออกมาคําหนึ่ง
ถึงกับเมาเรือ!
มันไม่ใช่แค่ช่างตีเหล็ก แต่การแสดงออกของคนอื่น ๆ ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเช่นกัน แต่พวกเขาต่างก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะอดทน
เป็นเพราะ โอกาสที่จะได้เห็นเย่หยู หลอมอาวุธด้วยสายตาของเขาเอง มันยากเกินไป!
มันยากยิ่งกว่า ที่จะเกิดจากการหลอมอาวุธ เช่นนี้ซึ่งใคร ๆ ก็สามารถเป็นสักขีพยาน ในเทคนิคการหลอมอาวุธได้หลายคน!
รอยยิ้มขมขื่น เขาเฝ้าดูเย่หยู หลอมอาวุธเท่านั้น และไม่ใช่ทุกคน ที่สามารถอดทนได้!
เสียงอันหนักหน่วงของการใช้ค้อนทุบ ทําให้อากาศเต็มไปด้วยลมพายุที่โหมกระหน่ำ มันหมุนไปรอบ ๆ เย่หยูพัดเสื้อผ้าของช่างตีเหล็กโดยรอบ
ในขณะที่ทุกคน เฝ้าดูเย่หยู หลอมอาวุธ ความชื่นชมในหัวใจของพวกเขาก็ยิ่งสูงขึ้นไป
“มันน่าทึ่งมาก!” เสียงค้อนดังราวกับฟ้าร้อง และลมแรงพัดออกมา! ถ้ามันอยู่ในนวนิยายแล้ว มันจะเป็นปรากฏการณ์ที่สมบูรณ์แบบ แทบที่จะปรากฏในโลกแบบนับครั้งได้!”
“โอ้ๆ!” ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเห็นมันชัดเจนหรือเปล่า แต่เทคนิคการใช้ค้อนทุบของ อาวุโสเย่ นั้นมีเงาแห่งศิลปะกําปั้น!”
“แน่นอน! นี่ดูเหมือนจะเป็นหมัดปาเจี๊ย? กําปั้นและค้อนมารวมกัน ผู้อาวุโสนั้นยิ่งใหญ่!”
” เพื่อที่จะสามารถปลดปล่อยพลังดังกล่าวได้ ดูเหมือนว่าการฝึกฝนของผู้อาวุโสเย่ ก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน!” ทุกคนระวังตัว อย่าให้ปล่อยให้อาวุโสเย่ต้องตรากตํามากนัก!”
“ ใช่แล้ว! หลังจากการหลอมอาวุธเสร็จสิ้น ผู้อาวุโสเย่หยูจะต้องเหนื่อยมาก โสมแห่งเผ่าอีกา สามารถฟื้นฟูพลังปราณ จะต้องเตรียมพร้อมแล้ว!”
เสียงดังเคร๊ง!
หลังจากไม่รู้ระยะเวลาที่ชัดเจน เสียงของลม ก็หยุดลง และทุกคนที่อยู่เบื้องหลังเย่หยู ในตอนนี้เย่หยุได้วางค้อนในมือเขาแล้ว
“ฟู่…”
เย่หยู ปล่อยลมหายใจยาว ๆ เช็ดหน้าผากและพูดด้วยน้ำเสียงเบา ๆ ในที่สุดผม ก็เสร็จสิ้นกระบวนการกลั่นสิ่งสกปรกแล้ว! [จริง ๆ แล้วมันเป็นอุกกาบาตเหล็ก] เหงื่ออที่ยู่บนหน้าผากของเขาผุดขึ้น เขาเหนื่อยนิดหน่อย”
ช่างตีเหล็กที่กําลังจะล้อมเขา หยุดชะงัก และในเวลาเดียวกันก็โยนหนังเสือในมือของเขา ไปด้านข้าง
ทําไมมันช่างยอกเยี่ยมเช่นนี้!? การหลอมอาวุธแบบบ้าๆ บอ ๆ จากก่อนหน้านี้ เพียงแค่เหนื่อยเล็กน้อย?
ในที่สุด ก็สามารถทําการปรับปรุง อุกกาบาตเหล็ก ซึ่งคู่ควรกับที่มาของดวงดาว!
เย่หยู กล่าวอย่างตื่นเต้น เมื่อเขายื่นมือไปจับอุกกาบาตที่กลั่นเสร็จแล้ว บนโต๊ะตีเหล็ก
ทุกคนมองไปและพวกเขาทั้งหมดก็ตกตะลึงโดย อุกกาบาตสวรรค์
“ช่างเป็นแร่อะไรที่สวยงามอย่างนี้”
นี่คืออุกกาบาตเหล็ก? “มันสวยงามเหมือนจักรพรรดิเ”
” ดวงจันทร์ที่สว่างสดใส เป็นเหมือนทางช้างเผือก!”
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ฉันโชคดีพอที่ได้เห็นแร่ชั้นดีเช่นนี้ในชีวิตของฉันจะไม่ได้อยู่อย่างไร้ค่า!”
“เฮ้อ!” ฉันสงสัยว่าเมื่อไหร่ที่ฉันจะสามารถเดินตามรอยเท้าของอาวุโสได้!”
อุกกาบาตเหล็ก ที่ละเอียดอ่อนนี้ วางอยู่บนฝ่ามือของเย่หยู เงียบ ๆ เปล่งประกายแวววาว
ตอนแรกขนาดของเท่าศรีษะคน ลดลงมาครึ่งหนึ่ง!
อย่าคิดว่ามันง่ายดาย ที่จะหดตัวลงครึ่งหนึ่ง
จะต้องทราบว่าอุกกาบาตเหล็ก มีความหนาแน่นอย่างน่าอัศจรรย์ ช่างตีเหล็กชั้นนําอย่าง ถังไท่ ยังไม่สามารถแม้แต่จะย่อขนาดให้เล็กลงได้เลย สักนิดเดียว!
ในขณะนี้ จิตใจของช่างตีเหล็กกล่องลอยไป ก่อนจะกลับมาเป็นปกติ
สีเปลี่ยนจากดํามืด และ เป็นสีขาวบริสุทธิ์ และสีเงินที่ดูสว่างตา ดูเหมือนว่าเป็น ดวงดาวที่เปล่งประกายในท้องฟ้ายามค่ำคืน
“ อาวุโสเย่, คุณทําการกลั่นอุกกาบาตชิ้นนี้ เสร็จหรือยัง?”
แม้ว่าเขาจะรู้คําตอบก็ตาม แต่ถังไท่ ยังคงถามเย่หยู อย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ถูกต้อง!” อุกกาบาตเหล็กชิ้นนี้ ไม่มีสิ่งเจือปนอีกต่อไป ดังนั้นเราจึงสามารถหลอมตัวอ่อนดาบได้! ”
ถังไท่ ระงับความตกใจในหัวใจของเขา ในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำว่า “ดีแล้ว ให้เราได้เห็นหลอมตัวอ่อนดาบ อย่างไม่มีใครเหมือนที่เถอะ!”
เย่หยู วางอุกกาบาต กลับมาที่โต๊ะหลอมโลหะด้วยค้อนในมือ ดาบพลังปราณสายฟ้า ในร่างกายของเขาเพิ่มขึ้น
เสียงดังเคร๊ง!
เสียงดาบดังขึ้น และค้อนในมือของเย่หยู ก็ปล่อยไฟฟ้าที่น่าตกใจ
“อืม ?!”
ในฐานะผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ขั้นเข้าสู่แก่นแท้ ความรู้สึกทางวิญญาณของถังไท่ นั้นคมชัดตามธรรมชาติ เขาเป็นคนแรกที่สัมผัสดาบพลังปราณ ที่อยู่บนก้อนของ เย่หยู
“นี่คือดาบแห่งดวงดาวหรือ?”
คิ้วของ ถังไท่ ขมวด เมื่อจ้องมองไปที่ค้อน “ไม่!” นี่ไม่ใช่ออร่าของดาบ มันมีพลังมากกว่าออร่าของดาบ! ”
ถังไท่ มองลึกลงไปที่ด้านหลังของเย่หยู เขาเริ่มสับสนมากขึ้นเกี่ยวกับอาวุโส คนนี้!
เสียงดังเคร๊ง!
เสียงของการส่งเสียงดังเกรียวกราว ทําให้เกิดเสียงกังวาน ถังไท่ มีอาการมึนงง
“นี่…นี่เป็นอีกวิธีการหลอมอาวุธ?”
ดวงตาของถังไท่ เบิกกว้างขึ้น เมื่อเขาดูค้อนของเย่หยูขึ้นลง อย่างต่อเนื่องบนอุกกาบาต
บนก้อนเหล็กพลังงานดาบปราณสายฟ้า เปล่งประกายอยู่ตลอดเวลา บางครั้งมันเบาเหมือนขนนก และบางครั้งมันก็หนักเหมือนภูเขา บางครั้งมันก็เหมือนน้ำไหลวนและบางครั้งมันก็เหมือนลมแรงที่พัดผ่านทุกสิ่ง
“หนึ่งสองสาม! ”… ”
ในตอนแรก ถังไท่ ยังสามารถติดตามการเคลื่อนไหวของเย่หยุได้ แต่เมื่อการเคลื่อนไหวของ เย่หยู เริ่มเร็วขึ้นและเร็วขึ้นวิสัยทัศน์ของถังไท่ก็พร่ามัว
“โอ้ๆ!” ”น่ากลัวมาก!
ถังไท่ จ้องมองที่เทคนิคของเย่หยูแทบไม่เชื่อ เขามั่นใจว่าเย่หยู ไม่เคยพูดซ้ำๆกับตัวเอง ในการตีเหล็กทุกครั้ง!
นี่เป็นสิ่งที่น่ากลัวอย่างยิ่ง เพราะเย่หยู ไม่ได้หลอมอาวุธแบบส่งๆ
ทุกครั้งที่ค้อนสัมผัสกับอุกกาบาตเหล็ก เย่หยู จะรู้ทุก ๆ การเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย และในการตีครั้งต่อไป เขาจะใช้วิธีและความแข็งแรงที่ดีที่สุด!
นี่เป็นความเชี่ยวชาญด้านเทคนิคการตีอย่างแท้จริง!
ถังไท่กํามือของเขาและกัดฟัน อารมณ์ของเขาเพิ่มขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เขาไม่สามารถรอ ที่จะแผดเสียงเพื่อระบายความตื่นเต้นในหัวใจของเขา
ก่อนหน้านี้ ถังไท่ ยังมีความคิดที่จะไล่ตามเย่หยู แต่ตอนนี้ความคิดทั้งหมดก็หายไป!
เมื่อเปรียบเทียบกับ ถังไท่ ผู้ตื่นเต้นและไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ช่างตีเหล็กที่เหลือก็ยังสามารถควบคุมอารมณ์ของพวกเขาได้แม้ว่าดวงตาของพวกเขาจะเต็มไปด้วยการเคารพบูชา
ไม่ใช่ว่าพวกเขาเก่งกว่า ถังไท่ แต่เป็นเพราะพวกเขาก็ตกตะลึง!
พวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่า เย่หยู เปลี่ยนแปลงวิธีการที่อาวุธทุกครั้งที่เขายกค้อนขึ้นมา
จากมุมมองของพวกเขา ทุกการตีอาวุธ เย่หยู จะตีแบบเหมือนกันๆ ไม่มากหรือน้อยเกินไป
อย่างไรก็ตาม พวกเขายังรู้สึกได้อย่างแผ่วเบาว่า ร่างกายของเย่หยู กําลังเปล่งประกายเสน่ห์แบบ “เป็นหนึ่งเดียวกับโลก”
สิ่งนี้ทําให้พวกเขา เคารพบูชาเย่หยู มากยิ่งขึ้น เป็นผู้อาวุโสของตระกูลถัง