Sign in Buddha’s palm 239 (1) ยืดอายุพันปี!
[ขอแสดงความยินดี โฮสต์ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จ ได้รับผลเซียน ‘ลูกท้อป้าน’]
เสียงจักรกลเย็นชาดังขึ้นในหูของซูฉิน
“ลูกท้อป้าน?”
“ผลไม้เซียน?”
รูม่านตาของซูฉินหดตัวลงเล็กน้อย
แม้ว่าซูฉินจะรู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของ ‘เต๋าสะสม’ บนยอดเขาคุนหลุนได้เล็กน้อย และสามารถลงชื่อเข้าใช้เอาสิ่งดีๆ ออกมาได้ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะกลายเป็นผลไม้เซียนในตํานานผลนี้
“ตามตํานานเล่าว่าผลเซียนลูกท้อบ้านนั้นเติบโตมาจากสวนท้อป้าน สวนท้อป้านนั้นมีเจ้าแม่ซีหวังหมู่คอยดูแลอยู่ และภูเขา คุนหลุนแห่งนี้ก็เป็นสถานที่ที่ซีหวังหมู่อาศัยอยู่ หากจะลงชื่อเข้าใช้ แล้วได้ลูกท้อบ้านมาก็พอเข้าใจได้…”
ชั่วแวบเดียว ความคิดของซูฉินก็ใคร่ครวญไปอย่างรวดเร็ว จิตใจของเขาผสานเข้ากับพื้นที่ของระบบ และพบผลไม้จิตวิญญาณขนาดเท่ากําปั้นวางอยู่ที่มุมหนึ่ง
ผลไม้วิญญาณนี้ ทั่วทั้งผลเป็นสีแดง มีไอพลังที่ไม่สามารถอธิบายได้เปล่งกระจายออกมาอย่างแผ่วเบา
“นี่คือลูกท้อป้าน? ลูกท้อป้านที่รู้จักกันในนามของผลไม้แห่งชีวิตนิรันดร์?”
ซูฉินดูประหลาดใจ
ตามข้อมูลของระบบที่บอกเขามา เมื่อใดที่ซูฉินกลืนลูกท้อป้านผลนี้เข้าไป มันจะสามารถยืดอายุขัยของเขาออกไปได้เป็นพันปีโดยไม่มีผลข้างเคียงแอบแฝง
การยืดอายุให้ยืนยาวได้เป็นพันปี สิ่งนี้มันคืออะไรกัน?
โดยทั่วไปมีเพียงมนุษย์ที่อยู่ในขอบเขตเชียนเทพปฐพี่เท่านั้นที่มีอายุขัยนับพันปี
และเซียนเทพปฐพี่หาได้ยากเพียงใด? แม้แต่ในช่วงกระแสปราณฉีเฟื่องฟูครั้งล่าสุดก็มีเพียงหนึ่งในพันล้านเท่านั้น
ตรองอีกที
ถึงแม้จะเป็นที่รู้กันว่าเซียนเทพปฐพี่สามารถอยู่ได้มากถึงพันปี แต่ความจริงแล้ว เซียนเทพปฐพี่ใช้เวลาส่วนใหญ่ในการปิดด่านฝึกตนและฝึกฝนบ่มเพาะ ไม่ได้มีเวลามากพอที่จะมาใช้ไปเพื่อความเพลิดเพลิน
และตอนนี้
ผลเซียนลูกท้อบ้านผลนี้กลับเทียบเท่ากับอายุขัยอันยืนยาวของเซียนเทพปฐพี แม้ในช่วงรุ่งเรืองของกระแสปราณฉีครั้งล่าสุด มันก็ยังนับว่าเป็นสิ่งของหายาก หากเรื่องราวนี้แพร่กระจายออกไปยอมต้องทําให้ผู้แข็งแกร่งเข้าต่อสู้น้ําหั่นกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง
“ลูกท้อป้าน…”
ซูฉินแตะปลายคาง เกิดความสงสัยขึ้นภายในใจ
ตามที่เขารู้มา ลูกท้อป้านที่แท้จริงนั้นไม่ได้มีผลลัพธ์ธรรมดาๆ อย่างเพิ่มพูนอายุขัยของผู้คนได้เพียงพันปีอย่างแน่นอน แต่สามารถทําให้ผู้คนเป็นอมตะได้ในทันที และลูกท้อป้านที่มีคุณภาพสูงบางผลสามารถทําให้ผู้กินสามารถมีชีวิตอยู่ได้ประดุจผืนฟ้าผืนปฐพี
อย่างไรก็ตามเมื่อซูฉินลองคิดๆ ดูบางทีลูกท้อป้านที่เขาลงชื่อได้รับมาอาจจะไม่ใช่ลูกท้อป้านที่โตเต็มที่จึงเป็นปกติที่มันจะไม่ได้ มีผลเช่นเดียวกับลูกท้อบ้านของจริง
แต่แค่ได้รับลูกท้อป้านที่ช่วยยืดอายุขัยได้พันปี ซูฉินก็พึงพอใจมากแล้ว ตอนนี้เขามีอายุขัยหนึ่งพันปี และเมื่อกลืนลูกท้อป้านผลนี้ เข้าไปอายุขัยก็จะเพิ่มขึ้นเป็นสองพันปี
เวลาสองพันปีที่ซูฉินมีชีวิตอยู่ เซียนเทพปฐพีก็คงตายไปแล้วสองชั่วอายุคน
“ในการเดินทางมาที่เขาคุนหลุนในครั้งนี้ แม้จะยังไม่ได้ลงชื่อเข้าใช้ในวิหารการสงคราม แต่มันก็นับเป็นการเดินทางที่คุ้มค่าแล้ว…..”
ซูฉินพยักหน้าเล็กน้อย มองไปยังใจกลางของภูเขาและครุ่นคิดอยู่ภายในใจตน
ในช่วงเวลาที่เหลือ ซูฉินก็นั่งขัดสมาธิรอคอยการกําเนิดขึ้นของวิหารการสงครามอย่างเงียบๆ
สําหรับเฉียนขู่และหลีหว่าน พวกเขายืนอยู่ด้านหลังของซูฉินอย่างเคารพนบนอบ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถกินลมกินอากาศ เพื่ออยู่รอดได้เหมือนกับซูฉิน แต่ด้วยกําลังภายในของพวกเขาก็ทําให้ไม่จําเป็นต้องดื่มกินเป็นเวลาหลายวันไปจนถึงหลายสิบวัน
เมื่อเวลาผ่านเลยไป
ยิ่งผ่านไปนานเท่าไหร่ เวลาที่วิหารการสงครามจะถือกําเนิดขึ้นก็ใกล้เข้ามาทุกที
ในเวลานี้ เหล่าผู้ทรงพลังอํานาจต่างก็ขึ้นมาบนยอดเขามากขึ้นเรื่อยๆ ยึดพื้นที่ของตนไว้มั่น ระแวงซึ่งกันและกัน
ตัวตนทรงพลังอํานาจเหล่านี้อย่างน้อยก็เป็นยอดปรมาจารย์ระดับชั้นที่หนึ่งขั้นสูงสุด และมีหลายคนในนี้ก็แปรสภาพพลังได้มากกว่าหนึ่งครั้ง ในเวลานี้พวกเขาก็มารวมตัวกันที่นี่โดยคิดว่าจะใช้โอกาสอันดีภายในวิหารการสงครามเพื่อก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้นหลังจากนั้นก็จะสามารถมีอายุขัยมากขึ้นเป็นห้าร้อยปี
“คราวนี้ที่วิหารการสงครามได้ถือกําเนิดขึ้น ตามบันทึกก่อนหน้านี้ มันสามารถเข้าไปได้เพียงแค่ยี่สิบคนเท่านั้น พวกเจ้าแน่ใจหรือว่าต้องการจะแข่งขันกับข้า?” ชายผิวคล้ําคนหนึ่งที่มีกลิ่นอายชวนน่าอึดอัดเหลือบมองคนอื่นๆ แล้วพูดอย่างเย็นชา