นางสนมแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 448 เสียงต่ำ คำถามแรกคือใครเข้าประตูก่อน
ชัยชนะของเฟิ่งชิงเฉินโด่งดังเหนือซูหว่าน ในรอบแรกอาจกล่าวได้ว่าไม่ได้รับความสนใจจากสนามด้านในของวังไปจนถึงถนนทุกคนต่างพูดถึงทักษะของเฟิ่งชิงเฉิน
หลังจากที่หยวนซีออกมาจากวัง เขาได้รับเชิญจากนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่หลายคนให้ดื่มชา และพูดคุยเกี่ยวกับเขาบังเอิญดื่มมากเกินไป เพื่อเรียนรู้เพลงนี้ เขายินดีที่จะแต่งงานกับเฟิ่งชิงเฉินเป็นภรรยาของเขา
เป็นผลให้เมืองของจักรพรรดิแทบจะระเบิด เฟิ่งชิงเฉินไม่มีอะไรจะเอาชนะซูหว่านในทักษะฉิน แต่การได้รับคำชมจากหยวนซีนั้นเฟิ่งชิงเฉินเป็นคนแรกอย่างแน่นอน
ดังนั้น เฟิ่งชิงเฉินจึงโกรธ คราวนี้ไม่ใช่เรื่องอื้อฉาว แต่เป็นเรื่องดี
ด้วยคำพูดของหยวนซี ไม่มีใครกล้าสงสัยว่าเฟิ่งชิงเฉินเล่นฉินได้หรือไม่ ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่มีความรอบรู้เหล่านั้น พวกเขาจะเข้าใจว่า เฟิ่งชิงเฉินจะต้องทดสอบทักษะการเล่นหมากรุกกับซูหว่าน และให้เกียรติในการฟังบทเพลง “ทะเลสีฟ้าและท้องฟ้า” เป็นดีที่สุด
ซู่หว่านยังเติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟ นางไม่เพียงแต่ยอมรับว่านางไม่เก่งเรื่องการเรียนรู้ แต่นางยังย้ำซ้ำๆว่านางจะไม่เสียใจหากต้องฟังบทเพลง “ทะเลสีครามและท้องฟ้า” อีกครั้ง
ความวุ่นวายภายนอกทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หากไม่ใช่เพราะจักรพรรดิได้รับข่าว เขากลัวว่าจะมีใครฉวยโอกาสทำลายความปลอดภัยของเฟิ่งชิงเฉินและส่งยามไปเฝ้าเขา คนบ้าพวกนั้นคงจะรีบเข้าไปในโรงเตี๊ยม ลานในเขตตะวันตกและบังคับ เฟิ่งชิงเฉินให้พูดถึง “ทะเลสีฟ้าและท้องฟ้า” อีกครั้ง
เมื่อเฟิ่งชิงเฉินตื่นขึ้น เมื่อได้ยิน นางก็ด่าหยวนซีในใจ ส่วนซูหว่านนั้นนางเห็นได้ชัดว่าเป็นผู้หญิงที่แพ้ไม่ได้
แม้ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะยอมรับว่าชัยชนะอย่างไม่ยุติธรรม แต่แล้วการแข่งขันครั้งนี้ไม่ยุติธรรม ทำไมนางจึงควรใช้วิธีการที่ยุติธรรมเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันที่ไม่เป็นธรรม
เฟิ่งชิงเฉินไม่เสียใจที่นางชนะซูหว่าน สิ่งที่นางเสียใจที่ทำให้หยวนซีกลายเป็นปัญหาใหญ่ หยวนซีเล่นนางเก่งมาก แต่ในความเป็นจริงนางไม่เข้าใจฉินเลย และในไม่ช้านางก็จะถูกถอดออก
“แน่นอน ต้องทำตัวให้ต่ำเข้าไว้”
เฟิ่งชิงเฉินพูดในใจของนางอย่างเงียบๆ และในขณะเดียวกันก็คิดว่าทงจือและทงเหยาดูแลนางอย่างใกล้ชิด คนเหล่านั้นไม่สามารถเริ่มต้นกับนางได้ และพวกเขาอาจโจมตี ทงจือและทงเหยา
เฟิ่งชิงเฉินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและถามว่า “ทงจือ ทงเหยา เจ้าคิดอย่างไรกับเรื่องนี้”
ทงจือและทงเหยาตกตะลึงในตอนแรก พวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเฟิ่งชิงเฉินจะถามความคิดเห็นของพวกเขา พวกเขาดีใจอีกครั้ง พร้อมกับถามนางว่าอยากจะเชื่อพวกเขาไหม?
ทงจือและทงเหยารู้สึกตื่นเต้นทันที “：ซิ่ว … ” พวกเขาถามเฟิ่งชิงเฉินด้วยสายตา
สาวใช้ที่ฉลาดมาก เฟิ่งชิงเฉินพยักหน้าและให้คำตอบในเชิงบวก “ทงจือ ทงเหยาพวกเจ้าดูแลข้าเป็นการส่วนตัวเสมอไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าพวกเจ้าเป็นคนใกล้ชิดกับข้ามากที่สุด ข้าเห็นความตั้งใจในสายตาพวกเจ้า และในตำหนักนี้ก็ไม่มีใครที่ข้าจะไว้ใจได้นอกจากพวกเจ้า
แม้ว่าข้าจะปิดบังบางอย่าง แต่ก็เพื่อประโยชน์ของพวกเจ้า ข้าไม่ต้องการให้เข้าไปยุ่งเกี่ยว ข้าหวังว่าเจ้าคงเข้าใจ
“มีบางสิ่งที่ข้าช่วยตัวเองไม่ได้ ข้าต้องการใครสักคนที่อยู่รอบตัวข้าที่ข้าสามารถไว้วางใจด้วยสุดใจ” เฟิ่งชิงเฉินไม่เคยเป็นขุนนางมาก่อนในชีวิตนี้ นางไม่รู้เรื่องของราชวงศ์ แต่นางเข้าใจการใช้พระคุณและอำนาจ
หลังจากที่ทงจือและทงเหยากลับมาจากตระกูลหวัง ทั้งคู่ก็สงบสุขขึ้นกว่าเดิมมาก นางสามารถใช้สองคนนี้ได้อย่างสบายๆ และถ้านางสามารถใช้พวกเขาเพื่อตัวนางเองได้ ไม่เพียงแต่นางมีความสุข แต่จินหลิงก็มีความสุขด้วย
แววประหลาดใจแวบวาบในดวงตาของทงเจือและทงเหยา พวกเขารู้ว่าโอกาสกำลังมาถึง พวกเขายิ้มให้กัน พยักหน้าทั้งน้ำตา คุกเข่าลงด้วยกัน และโค้งคำนับให้เฟิ่งชิงเฉิน “อย่ากังวลเลย” ทงจือและทงเหยาจะไม่ทรยศต่ออาจารย์ ต่อจากนี้ไป ทงจือและทงเหยาจะมีนายเพียงคนเดียวคือซิ่ว”
เฟิ่งชิงเฉินไม่แปลกใจกับคำตอบที่คาดหวัง ในช่วงเวลานี้ นางพยายามซ้ำแล้วซ้ำเล่า และนางมั่นใจว่าทั้งสองตั้งใจแน่วแน่ที่จะติดตามนาง
เฟิ่งชิงเฉินหยิบชาขึ้นมาบนโต๊ะ เป่าใบชาที่ลอยอยู่ในน้ำ จิบเบาๆวางถ้วยกลับลงไป แล้วพูดว่า “ลุกขึ้น จำสิ่งที่คุณพูดในวันนี้ ถ้าคุณมีหัวใจสองดวงใน อนาคตไม่ต้องเจอข้าอีก”
“เข้าใจแล้ว” ทงจือและทงเหยาไม่ได้พูดอะไร เพื่อแสดงความจงรักภักดี พวกเขาแค่ก้มหน้าอย่างหนักแสดงความมุ่งมั่น
เฟิ่งชิงเฉินก็พอใจมากเช่นกัน ไม่ว่าจะดีแค่ไหน มันก็ไร้ประโยชน์ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการกระทำ
“ทงจือและทงเหยา คิดยังไงกับข่าวลือจากข้างนอก” มีคนมากมายในเมืองจักรพรรดิ ภายใต้การยุยงของซูหว่านและคนอื่นๆ พวกเขาต้องการบังคับให้นางเล่นบทเพลง “ทะเลสีครามและท้องฟ้า” อีกครั้ง ในที่สาธารณะซึ่งไม่เป็นการดีแน่
แม้ว่านางมั่นใจว่านางจะไม่ถูกคนอื่นเปิดเผย แต่… การใช้วิธีการเอาชนะการแข่งขันที่ไม่เป็นธรรมนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับการใช้วิธีการชนะชื่อปลอมที่ไม่ได้เป็นของนาง นางไม่สนใจที่จะแขวนคอ นักไวโอลินในตัวเอง มีชื่อเสียง แล้วเล่นเปียโนไปทุกที่เพื่อเอาใจคน
ทงจือและทงเหยาเข้าใจทักษะเปียโนของ เฟิ่งชิงเฉินพวกเขาไม่รู้ว่า เฟิ่งชิงเฉินเอาชนะซูหว่านได้อย่างไร และพวกเขาไม่ต้องการรู้
เมื่ออยู่กับเฟิ่งชิงเฉินมาเป็นเวลานาน พวกเขาทราบถึงบุคลิกของเฟิ่งชิงเฉิน เฟิ่งชิงเฉินไม่เคยเป็นคนเร่งรีบและมีประโยคที่ทำให้ชัดเจนว่านางไม่ได้วางแผนที่จะเล่นบทเพลง “ทะเลสีฟ้าและท้องฟ้า” อีกครั้ง
ต้องรู้ว่าเรื่องนี้มีอยู่ 2 อย่างไม่สามารถปฏิเสธคนเหล่านี้ได้ และนางไม่สามารถปฏิเสธผู้ที่มีอำนาจมากกว่าในวันพรุ่งนี้ได้ เฟิ่งชิงเฉินจะกลายเป็นนักฉินจริงๆ เมื่อนั้น
“ซิ่ว คุณยังต้องผูกกระดิ่งเพื่อแก้กริ่ง เรื่องนี้เริ่มต้นเพราะหยวนซี และโดยธรรมชาติแล้ว เรื่องนี้ควรจะจบลงโดยคุณหยวนซี” หากปราศจากความช่วยเหลือจากหยวนซี ซูหว่านจะกระตุ้นมันได้อย่างไร แค่ครึ่งวัน ทุกคนก็สงสัยเกี่ยวกับ “ทะเลสีฟ้าและท้องฟ้า”
เฟิ่งชิงเฉินเลิกคิ้ว “จะอย่างไรก็ตาม หยวนซีก็อยากแต่งงานกับข้า”
นี่คือเฟิ่งชิงเฉินด้วย หากเป็นผู้หญิงคนใดจะไม่มีใครพูดถึงการแต่งงานของพวกเขาโดยประมาท
“ซิ่วกำลังพยายามทดสอบเราอยู่หรือเปล่า ถ้าซิ่วตกลงแต่งงานกับหยวนซีจริงๆก็คงไม่มีวันนี้หรอก ถ้าซิ่วเชื่อเรา พวกเขาจะมอบนายหยวนซีให้ ผู้คนต่างก็มีจุดอ่อนและจุดอ่อน มันสามารถถูกพิชิตโดยซิ่ว ซิ่วเพียงแค่มุ่งความสนใจไปที่การแข่งขัน และทงเหยาและข้าจะปิดกั้นเรื่องภายนอก” ทงจือรู้ว่า เฟิ่งชิงเฉินใจดีต่อพวกเขาและสนใจที่จะใกล้ชิดกันมากขึ้น
“ข้าเชื่อเจ้า” เฟิ่งชิงเฉินลุกขึ้น ทิ้งคำพูดเหล่านี้แล้วเดินกลับไปที่ห้อง
นี่ไม่ใช่การทดสอบความไว้วางใจของทงจือและทงเหยา แต่เป็นการทดสอบความสามารถของพวกเขา หากพวกเขาผ่านการทดสอบ พวกเขาจะไม่เพียงแต่เป็นสาวใช้ของเฟิ่งชิงเฉินแต่ยังเป็นเสนาบดีของจวนเฟิ่งและจวนขุนนางผู้ภักดี
“ไม่ต้องห่วง ซิ่ว พวกเราจะไม่ทำให้ซิ่วผิดหวัง” ไม่กลัวสิ่งที่ยาก ไม่กลัวอะไรเลย ทงจือและทงเหยามีจิตวิญญาณการต่อสู้ที่สูงส่ง และให้คำมั่นว่าจะจัดการหยวนซี
เป็นการดีที่มีสาวใช้ที่มีความสามารถ ไม่ว่า ทงจือและทงเหยาสามารถจัดการกับหยวนซีได้หรือไม่ เฟิ่งชิงเฉินไม่แน่ใจ แต่สามารถจัดการกับคนนอกที่บังคับให้นางเล่น ฉินหากไม่มีวิธีการใด ๆ ข้าขอโทษสำหรับการฝึกของตระกูลหวาง
เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกสบายใจในการเตรียมตัวสำหรับการแข่งขันในวันถัดไป และหลังจากยอมรับบทเรียนของวันก่อนหน้า เฟิ่งชิงเฉินก็เก็บรายละเอียดต่ำในวันถัดไป สวมชุดยาวสีม่วงอ่อน ละเอียดอ่อนและสง่างาม ท่าทางของนางเต็มไปด้วยความสง่างาม และการพักผ่อนอย่างสงบภายใต้เสน่ห์เป็นธรรมชาติและสายตาของผู้คนตามนางโดยไม่สมัครใจ
ซู่หว่านนั้นตรงกันข้ามกับนาง ในพระราชวังสีน้ำเงิน บรรยากาศสง่างาม และดูเหินห่าง ทั้งสองมาพบกันที่ทางเข้าและหยุดพร้อมกัน…
เพราะที่ที่พวกเขาแข่งขันกันในวันนี้ไม่ใช่พระราชวัง ประตูหินของสถานที่แห่งนี้สามารถผ่านได้เพียงคนเดียวเท่านั้น…
คำถามคือใครจะเข้าไปก่อน!