ตอนที่ 1624 ของขวัญตอบแทน (1)
เมื่อแสงแรกของดวงอาทิตย์สาดลงบนพื้น ขับไล่ความเงียบสงัดของยามราตรี นกส่งเสียงร้องอยู่บนกิ่งไม้ และอุณหภูมิก็เริ่มสูงขึ้นอีกครั้ง
เหล่าผู้เยาว์ในสํานักธาราเมฆตื่นขึ้นจากการหลับใหล และรู้สึกต่างจากเช้าวันก่อนๆเล็กน้อยพวกเขารู้สึกเหมือนหลับสนิทกว่าเดิมก่อนจะลุกออกจากเตียงเพื่อเตรียมตัวสําหรับการฝึกฝนในวันใหม่ แต่แล้วผู้เยาว์เหล่านั้นก็ได้กลิ่นแปลกๆที่ลอยอยู่ในอากาศจางๆ กลิ่นนั้นเหมือนกับกลิ่นเลือดเป๊ะ
ผู้เยาว์หลายคนเปิดประตูออกมาด้วยความกังวล สายตาของพวกเขามองไปรอบๆเพื่อหาที่มาของกลิ่น
หลินเฮ่าอวตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษ ความเหนื่อยล้าทรมานที่เขาได้รับในช่วงนี้ ทําให้เขานอนหลับไม่สนิทมานานแล้ว การได้นอนหลับสนิทโดยไม่ฝันและไม่มีอะไรรบกวนจนถึงรุ่งสางช่วยบรรเทาความหดหูของเขาได้ไม่น้อย หลินเฮ่าอวเก็บเตียงแล้วไปยืนส่องกระจกอยู่ที่หน้ากระจกทองแดง เขารู้สึกพอใจกับรูปลักษณ์ของตัวเองมาก เด็กหนุ่มดึงชายเสื้อให้ตึง พอคิดว่าตัวเองดูดีแล้วก็เดินไปที่ประตูและเอื้อมมือออกไปเพื่อเปิดประตู
แต่ทันทีที่เปิดประตู หลินเฮาอวี่ก็ต้องตกตะลึง เขาเห็นผู้คนรุมล้อมอยู่ที่หน้าห้องของเขาสายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
หลินเฮาอวขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าทําไมคนพวกนี้ถึงพากันมามุงอยู่ที่หน้าห้องของเขาตั้งแต่เช้าตรู่เช่นนี้
ก่อนที่เขาจะเอ่ยปากไล่คนพวกนั้นออกไป กลิ่นเลือดก็พุ่งขึ้นจมูกของเขา หลินเฮ่าอวก้มหน้าลงโดยไม่รู้ตัว บนพื้นตรงหน้าห้องของเขาที่ทุกคนต่างถอยห่างออกไปนั้น เขา เห็นกองเลือดเนื้ออยู่กองหนึ่ง!
เลือดได้แห้งไปแล้วเล็กน้อย มันแห้งติดกับเศษเนื้อที่ดูไม่ออกว่าเป็นอะไร พวกมันกองสุมกันจนเหมือนเป็นเนินเขาลูกย่อมๆขวางหน้าประตูห้องของเขา กลิ่นเลือดที่พุ่งใส่หน้าเขาทําให้หลินเฮ่าอวหน้าซีดทันที!
ไม่ใช่แค่พื้นแม้แต่ประตูห้องของเขาก็ถูกสาดด้วยเลือดจนกลายเป็นสีแดงสด
หลินเฮ่าอวี่ตกใจกลัวมากจนฟันกระทบกัน แม้ว่าช่วงนี้ชีวิตของเขาจะไม่ราบรื่น แต่เขาก็ยังไม่เคยเห็นภาพที่เต็มไปด้วยเลือดมากมายขนาดนี้มาก่อน!
ภาพเลือดเนื้อกองใหญ่ทําให้ในหัวของเขามีเสียงดังขึ้นไม่หยุด เขาไม่กล้าแม้แต่จะจินตนาการว่านั่นคือกองอะไร!
จะมีอะไรน่ากลัวไปกว่าการเห็นกองแบบนี้อยู่ที่หน้าประตูห้องของตัวเองในตอนเช้า?
นี่คือการข่งั้นหรือ? เป็นแค่การข่มขู่? หรือว่าเป็นการเตือน?
หลินเฮ่าอวี่เพิ่งตื่นขึ้นมา แต่เขารู้สึกเหมือนติดอยู่ในคืนฤดูหนาวที่มืดจนมองไม่เห็นมือของตัวเองอุณหภูมิในร่างเขาถูกดูดหายไปจนหมด ทําให้เขาตัวสั่นอย่างรุนแรง
สีหน้าของพวกผู้เยาว์ที่มุงอยู่หน้าห้องดูน่าเกลียดมาก ต่างรู้สึกขอบคุณอย่างที่สุดที่เจ้ากองนี้ไม่ได้อยู่หน้าห้องของพวกเขา แต่เป็นห้องของหลินเฮ่าอวี่ เห็นได้ชัดว่าคนที่ทิ้งเจ้ากองนี้ไว้ที่นี้ เจาะจงเป้าหมายที่หลินเฮ่าอวคนเดียว!
ทุกคนอดเดาอยู่ในใจไม่ได้ว่าใครคือคนที่ทําเรื่องนี้?
นี้หมายความว่ามีคนต้องการชีวิตของหลินเฮ่าอวีใช่หรือไม่?
คําถามเดียวกันนี้วนเวียนอยู่ในใจของทุกคนที่นั่น สายตาที่มองหลินเฮ่าอวีก็เริ่มแปลกไปแม้แต่ศิษย์ของวิหารมารโลหิตก็ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว ด้วยความเกรงกลัวอยู่ลึกๆว่าพวกเขาอาจจะถูกลากให้เข้าไปเกี่ยวข้องด้วย
แม้ว่าหลินเฮ่าอวจะเป็นหลานชายของผู้อาวุโสแห่งวิหารมารโลหิต แต่เห็นได้ชัดว่าเขาได้ทําให้คนที่ไม่ธรรมดาบางคนเกิดความไม่พอใจเป็นอย่างมาก ใครจะรู้ว่าศัตรูต้องมีพลังมากแค่ไหนถึงสามารถทําการสังหารโหดในสํานักธาราเมฆได้
อนาคตเป็นสิ่งสําคัญ แต่ชีวิตตัวเองสําคัญกว่า!
พวกผู้เยาว์ที่มักจะเกาะติดอยู่กับหลินเฮ่าอวก็แอบบอกตัวเองอยู่ในใจว่า ตอนนี้พวกเขาต้องขีดเส้นเว้นระยะห่างกับหลินเฮ่าอวให้ชัดเจนเป็นการชั่วคราว