มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 555
“ฉันขอโทษนะ เจอรัลด์…” พวกเธอทั้งคู่พูดขึ้นมาในเวลาเดียวกัน ทั้งสองคนมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกระดากอายและเสียใจ
“ไม่เป็นไร!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาส่งรอยยิ้มที่อ่อนโยนให้ แม้เขายังคงดีกับพวกเธออยู่ พวกเขาทั้งสามคนรู้ดีว่ามิตรภาพของพวกเขาคงไม่สามารถแก้ไขได้อย่างแท้จริง ที่แล้วก็แล้วไป และพวกเขาก็ไม่สามารถย้อนกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก เจอรัลด์จะเพียงปฏิบัติต่อพวกเธอในฐานะคนรู้จักกันเท่านั้นตอนนี้ ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้น
ทั้งชารอนและเซลล่าเข้าใจในสิ่งที่เจอรัลด์กำลังจะสื่อ ทั้งสองรู้ว่าพวกเธอไม่อาจย้อนเวลาไปแก้ไขความผิดพลาดทั้งหมดของพวกเธอได้ และความเข้าใจนั้นทำให้พวกเธอรู้สึกเหมือนหัวใจของพวกเธอกำลังถูกทิ่มแทงด้วยเข็มนับพันเล่มเลยทีเดียว ถ้าเพียงแต่พวกเขาจะยังคงเป็นเพื่อนกัน การรวมตัวกันนี้ก็คงจะดีกว่านี้มาก
ไม่ต้องการยืดความอึดอัดนี้ต่อไป เจอรัลด์จึงตัดสินใจมุ่งหน้ากลับไปเนื่องจากมันก็เริ่มดึกแล้วเหมือนกัน ทั้งหมดที่เขารู้ ควีนนี่โรคจิตคนนั้นก็น่าจะกลับบ้านไปแล้ว เจอรัลด์ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะเดินกลับเลยจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงใช้รถออดี้ A6 ของบริษัทขับกลับบ้าน
และในขณะที่เขาไปถึงทางเข้า เจอรัลด์ก็บังเอิญพบกับคนรู้จักอีกคนหนึ่ง เธอถือกระเป๋าถือของเธอและดูเหมือนว่าเธอกำลังรอรถแท็กซี่อยู่
เป็นมิเชล เนื่องจากว่าเจอรัลด์ไม่ได้ปิดกระจกรถ มิเชลจึงเหลือบมองมาเห็นเขา ขณะที่เขากำลังจะขับจากไป
“เจอรัลด์เหรอ?” มิเชลตะโกนเรียกเขา
เจอรัลด์ไม่ชอบที่จะเมินเฉยต่อผู้คน แต่เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะสามารถจากไปได้ในขณะนั้น
เขาไม่ชอบคน ๆ นี้เลยจริง ๆ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ได้แสดงความไม่ชอบใจต่อเขาอย่างเปิดเผย เธอยังให้น้องสาวของตัวเองมาแทนในการนัดบอดกับเขาอีกด้วยซ้ำ! เขาถือว่านี่เป็นการดูถูกโดยตรง ซึ่งนี่คือเหตุผลที่ทำไมเจอรัลด์ถึงไม่ตั้งใจจะพูดกับเธอเลยตลอดเวลามานี้
“เธอต้องการอะไร?” เจอรัลด์ถามอย่างอย่างเย็นชาขณะที่มิเชลเดินเข้ามาใกล้รถ
“อ่า เอ่อ ฉันแค่อยากจะขอบคุณสำหรับวันนี้น่ะ! ถ้ามันไม่ใช่เพราะนายละก็ พวกเราก็อาจจะไม่รอดจากสถานการณ์ โดยไม่ได้รับบาดเจ็บกันหรอก! ผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่มากับฉันเป็นเพื่อนร่วมงานของฉันและพวกเธอบางคนก็กลับบ้านไปกันแล้ว” มิเชลตอบ เจอรัลด์สังเกตุเห็นว่ามีผู้หญิงผมสั้นอีกคนยืนอยู่ข้างเธอขณะที่เธอพูดไปแบบนั้น
“ไม่มีความจำเป็นที่ต้องขอบคุณฉันหรอก ถ้าฉันจะต้องพูดอะไรในเรื่องนี้ละก็ ฉันจะไม่ปล่อยให้พวกเธอเข้ามากันตั้งแต่แรกหรอก เป็นจาวิสที่ทำแบบนั้น!” เจอรัลด์พูดอย่างเย็นชาอีกครั้ง
‘ณ จุดนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะแสดงความมีน้ำใจใด ๆ แล้ว’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง
คำพูดของเขาเถรตรงมาก จนใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นแดงก่ำขึ้นมาด้วยความอับอายทันที
เธอรู้ว่าเหตุการณ์นัดบอดได้ทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาก่อนที่มันจะมีโอกาสได้เริ่มต้นด้วยซ้ำ เธอเข้าใจเป็นอย่างดีว่าเธอได้ล้ำเส้นไป แต่เธอไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้มันเป็นแบบนั้น
เดิมทีมิเชลไม่อยากจะก้าวผ่านความอับอายนี้
ท้ายที่สุดแล้ว มันก็ไม่เป็นไรที่จะยังคงเป็นคนแปลกหน้าต่อกันและไม่เคยพูดกันอีกเลย นั่นคือสิ่งที่เธอต้องการมาตลอดไม่ใช่หรือ?
อย่างไรก็ตาม หลังจากเหตุการณ์นั้นในร้านอาหาร เธอก็ไม่สามารถปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นได้ ก็เหมือนกับคนอื่น ๆ เธอแค่ไม่อาจทนเห็นเขากลับมาอย่างยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้
‘นายไม่ได้เป็นอะไรไปมากว่าผู้ชายมากมายพวกนั้นที่ฉันเคยปฏิเสธมา’ นี่คือสิ่งที่เธอคิด
ถ้าเจอรัลด์ยังคงเป็นแบบที่เธอคิดกับเขาในตอนแรก เธอก็คงไม่มีปฏิกิริยาที่ใหญ่โตเช่นนี้หรอก เมื่อคิดว่าผู้ชาย ‘ทางเลือก’ คนนี้กลายมาเป็นคนมีอำนาจเช่นนี้! นี่ทำให้เธอหัวเสียอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาดูไม่เหมือนจะอยากพูดคุยกับเธอเลยด้วยซ้ำ เขาแค่ตรงเข้าไปยังทางเขาด้วยรถออดี้ของเขา!
“ฉันอยากจะ…ฉันอยากจะขอโทษสำหรับ…นายก็รู้…เอาล่ะ ฉันรู้ฉันผิดเองที่ไม่ทำตามที่ตกลงกันกับนาย!” มิเชลกล่าวขณะที่เธอกัดริมฝีปากล่างของเธออย่างแรง
“ไม่มีความจำเป็นสำหรับการขอโทษ เอาตามตรงแบบไม่อ้อมค้อม ฉันแค่เห็นเธอเป็นคนรู้จักคนหนึ่งเท่านั้น ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะไปก่อนละกันตอนนี้!” เจอรัลด์กล่าวตัดบทขณะที่เขาขับจากไปทันที
มิเชลตอนนี้รู้สึกหัวเสียและโกรธมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกเมินเฉยจากผู้ชาย เธอรู้สึกว่าดวงตาของเธอเริ่มมีน้ำขึ้นมา ไม่เพียงแต่เขากลายเป็นคนที่มีอำนาจมาก แต่เขายังแทบจะไม่มีการแสดงออกใด ๆ ทางสีหน้าเลยเมื่อเขาเมินเฉยต่อเธอและแค่ขับรถจากไป
ไม่นานก่อนที่เจอรัลด์จะผ่านทั้งโตวอินแลฟูเอนติ