มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 556
ขณะที่เขาขับรถไป เจอรัลด์สังเกตุเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดูเหมือนว่าจะมีรถหรูเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันในตัวเมือง รถส่วนใหญ่จอดอยู่นอกโรงแรมกัน
แม้ว่ามันค่อนข้างเป็นเรื่องแปลก แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้คิดมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้
ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็ดังขึ้นมา เขาเห็นว่ามันเป็นสายเรียกเข้าจากคุณป้าวินเทอร์
“มีอะไรครับ คุณป้าวินเทอร์?” เจอรัลด์ถามด้วยรอยยิ้มหลังจากรับสายโทรศัพท์
“เจอรัลด์? เธออยู่ไหนเหรอ? ป้าเห็นควีนนี่ขับรถกลับบ้านมาด้วยตัวเองก่อนหน้านี้ เธอดูอารมณ์เสียเล็กน้อย พวกเธอทั้งคู่ทะเลาะกับบางอย่างหรือเปล่า? เธอทิ้งเธอไว้ที่นั่นคนเดียวหรือไม่?” คุณป้าวินเทอร์ถาม น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมกำลังขับรถกลับตอนนี้ด้วยรถของเพื่อนของผม!” เจอรัลด์ไม่มีทางเลือกนอกจากพูดไปเช่นนั้นเพื่อที่คุณป้าวินเทอร์จะได้ไม่คิดมากกับสถานการณ์นี้
“เข้าใจแล้ว! ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ…เออจริงสิเจอรัลด์ เธอช่วยไปซื้อข้าวสักถุงในเมืองระหว่างทางตอนกลับหน่อยได้ไหม? แบบนั้นลุงของเธอจะได้ไม่ต้องออกไปข้างนอกอีกแล้ว!”
“ไม่มีปัญหาครับ!”
จากนั้นเจอรัลด์ก็พบซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ ๆ และซื้อข้าวมาสองถุง น้ำมันพืชหนึ่งขวด และของอื่น ๆ อีกสองสามอย่าง
ขณะที่เจอรัลด์ย้ายของเข้าไปไว้ในรถ เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่เขาเพิ่งกลับมาที่มณฑลเงียบสงบ คุณลุงวินเทอร์ปฏิเสธที่จะรับเงินจากเจอรัลด์ เจอรัลด์จึงให้คำมั่นกับตัวเองจากนั้น ว่าเนื่องจากพวกเขาจะไม่ยอมรับเงินของเขา เขาก็จะใช้เงินนั้นเพื่อซื้อของจำเป็นให้พวกเขาละกัน
เมื่อตระหนักได้ว่าเขาเกือบจะลืมคำสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเขาเอง เขาจึงรีบกลับเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ต หลังจากเข้า ๆ ออก ๆ อยู่สองสามครั้งเพื่อให้แน่ใจว่ามีทุกอย่างแล้ว เจอรัลด์จึงลงเอยด้วยการซื้อนมสองสามกล่อง ไวน์ และสมุนไพรนานาชนิด และเครื่องเทศเช่นกัน
ขณะที่เขาเปิดท้ายรถที่เกือบจะบรรจุไว้เต็มเอี๊ยดแล้วอีกครั้ง เขาก็ได้ยินเสียงที่น่าแปลกใจตะโกนเรียกเขาขึ้นมา
“เจอรัลด์?”
เจอรัลด์กำลังถือหม้อต้มอัดแรงดันไว้ในอ้อมแขนของเขาเมื่อเขาหันไปมองว่าใครเรียกเขา เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังยืนอยู่ตรงทางเข้าโรงแรมที่อยู่ข้างซุปเปอร์มาร์เก็ต
“แม่ง! เลลาเหรอ? เธอมาทำอะไรในเมืองนี้ล่ะ?”
ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าของโรงแรมแน่นอนว่าเป็นเลลา และนั่นก็ทำให้เจอรัลด์ประหลาดใจพอ ๆ กันกับเธอ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่เคยคิดว่าเขาจะได้พบใครก็ตามที่มาจากครอบครัวจองอีกครั้งหลังจากเหตุการณ์นั้น
เจอรัลด์แค่รู้สึกผิดหวังและเสียใจกับพวกเขามากเกินไป แม้หลังจากวิลลี่เผชิญกับปัญหาต่อมาก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้สนใจพวกเขาโดยสิ้นเชิงแม้ว่าพ่อของเขาคอยย้ำเตือนอยู่เสมอว่าให้ดูแลพวกเขาในนามของเขาก็ตาม
เขาไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของเลลาเลยเหมือนกัน นี่จึงทำให้สถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาน่าอึดอัดมากยิ่งขึ้นกว่าที่น่าจะเป็น
“อืม พวกเราเพิ่มมาถึงและฉันกำลังจะไปซื้อบางอย่างจากซุปเปอร์มาร์เก็ตน่ะ ฉันไม่คาดคิดว่าจะเจอนายที่นี่เลยจริง ๆ นะ!”
เลลายังคงอ่อนโยนและสุภาพต่อเจอรัลด์ จากนั้นเธอก็เริ่มเดินมาหาเขา เห็นได้ชัดว่าเธออยากจะพูดคุยต่อไป
“พวกเรางั้นเหรอ? เธอมากับใครล่ะ?” เจอรัลด์ถาม
“พ่อแม่ของฉันและเพื่อนร่วมงานของพ่อของฉัน…พวกเขามาที่นี่เพื่อสนุกกัน!” เลลาตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“เข้าใจแล้ว!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาพยักหน้ารับ
มีอะไรน่าสนใจในโตวอินด้วยเหรอ? ทำไมถึงมีผู้คนมากมายมาที่นี่โดยเฉพาะเพื่อสนุกกันล่ะ? แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ต้องการพูดคุยกับเลลาอีกต่อไปแล้วจริง ๆ ดังนั้น เขาจึงไม่สนใจที่จะถามรายละเอียดใด ๆ กับเธออีกต่อไป
“เมื่อพูดแล้วก็ เจอรัลด์ นายยังคงอาศัยอยู่ในบ้านของนายอยู่หรือเปล่า?” เลลาถาม
“แน่นอนสิ ฉันจะไปอยู่ที่ไหนได้ล่ะ?”
“เข้าใจแล้ว! ฉันไม่คิดว่าฉันเคยไปบ้านของนายมาก่อนเลย…ท้ายที่สุดแล้ว นายก็เป็นคนที่มาหาฉันอยู่เสมอเมื่อพวกเรายังเป็นเด็กกัน!” เลลาตอบขณะที่เธอยิ้ม
“อืมเอาล่ะถ้างั้น ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะขอตัวก่อนละกัน! ฉันต้องรับกลับบ้านเพื่อไปทำอาหารน่ะ!” เจอรัลด์กล่าว เปลี่ยนหัวข้อทันที
เลลารู้ดีว่าเจอรัลด์ไม่อยากจะคุยกับเธอ อย่างไรก็ตาม ยิ่งเจอรัลด์เมินเฉยต่อเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งอยากพูดคุยกับเขามากขึ้นเท่านั้น!
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอคือเลลา จอง! เธอไม่สมควรได้รับเวลาและความสนใจของเขาขนาดนั้นเลยจริง ๆ เหรอ?
“เออจริงสิ เจอรัลด์ นายซื้อสายเคเบิลอันเดียวสำหรับหม้อต้มความดันของนาย นายไม่ได้วางแผนที่จะซื้อสำรองอีกอันเหรอ? ท้ายที่สุดแล้ว แรงดันไฟฟ้าในหมู่บ้านนั้นค่อนข้างไม่เสถียรและสายเคเบิลก็มีแนวโน้มที่จะไหม้ได้ง่าย ๆ นะ!”
“อ่า ฉันไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยจริง ๆ ขอบคุณนะ!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย ถ้าเธอเพียงจะใจดีเช่นนี้กับเขาในอดีต สิ่งต่าง ๆ ก็คงจะสมบูรณ์แบบดีแล้ว
หลังจากวางหม้อต้มอัดแรงดันไว้ในรถของเขาแล้ว เขาก็จะย้อนกลับเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตอีกครั้งเพื่อซื้อสายเคเบิลสำรองอีกอัน
“ฮี่ฮี่…นายรู้ไหม เนื่องจากว่าจะเข้าไปด้านในอยู่ดี ฉันสามารถซื้อให้นายได้นะ!”
ก่อนที่เขาจะทันได้หยุดเธอเอาไว้ เลลาก็วิ่งเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้ว ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็กลับมาพร้อมกับสายเคเบิลสำรองในมือ และในขณะที่เธอยื่นมันให้เจอรัลด์ เสียงของชายวัยกลางคนก็ดังขึ้นมาจากทางเข้าของโรงแรม
“เลลา กำลังทำอะไรอยู่น่ะ?”