ตอนที่ 947 จะต้องมีสักคนที่เหมาะสม
หยางโปหันไปมองหน้าพ่อหยาง “ กุญแจและของที่อยู่ข้างใน พวกคุณสามารถเลือกมาได้อย่างหนึ่ง ”
พ่อหยางยังคงรู้สึกโกรธ เขาจ้องหน้าหยางโป “ แก แกจะยอมใจกว้างให้เสี่ยวหลางหน่อยไม่ได้หรือไง ? เขาเพิ่งออกมาจากข้างในนั้น อยากที่จะสร้างเนื้อสร้างตัว แกในฐานะน้องชาย จะสนับสนุนหน่อยไม่ได้หรือไง ? ”
หยางโปมองเข้าไปในห้อง ในห้องเต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้มะฮอกกานี มันไม่สามารถใช้เป็นร้านขายปิ้งย่างได้ เขาอดไม่ได้ที่จะมองหน้าพ่อหยาง ” พวกคุณคิดจะทำธุรกิจอะไรกันแน่ ? ”
พ่อหยางกัดฟันพูด “ ก็ปิ้งย่างไง ! ”
หยางโปส่ายหน้า “ ใช่ไหม ? ”
“ นี่แกไม่เชื่อใจฉันหรือไง ? ” พ่อหยางถาม
หยางโปกำลังจะเอ่ยปากถามคำถามอีกสองสามข้อ ด้านนอกก็มีรถบรรทุกขับเข้ามาคันหนึ่ง
เป็นคนที่หลูตงซิงส่งมาพอดี หยางโปกวักมือเรียกพวกเขาให้รื้อเฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งทั้งหมดในร้านออกไป และขอให้พวกเขาถอดป้ายที่ประตูออกด้วย จากนั้นถึงได้ยื่นกุญแจส่งมอบให้
หยางโปจ้องหน้าหยางหลาง ” ในเมื่ออยากจะทำธุรกิจ งั้นก็ตั้งใจทำ เลิกเล่นการพนัน
การพนันไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น ”
หยางหลางตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ แกวางใจได้นะ ต่อไปฉันไม่มีทางไปเล่นการพนันอีกแน่นอน ! ”
หยางโปกลับไม่เชื่อคำพูดโกหกของหยางหลาง แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เขาตอบรับ “ อืม ”
ไปคำหนึ่งแล้วก็ไปจากทันที
พ่อเลี้ยงหยางมองตามหลังหยางโปไป และอดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง “ ไอ้คนอกตัญญู ! ”
หยางหลางมองออกไปข้างนอกและมองกลับเข้าไปที่ในร้านที่ว่างเปล่าอีกครั้ง อดไม่ได้ที่จะมองหน้าพ่อ “ พ่อ ไอ้คนอกตัญญูเอาของไปทุกอย่างไปหมดแล้ว แม้แต่ป้ายก็เอาไป ถ้ารู้ก่อนว่าจะเป็นแบบนี้นะ พวกเราก็พูดกับเขาไปตามตรงเลย ให้เขาทิ้งของพวกนี้เอาไว้ให้ ”
พ่อหยางส่ายหัว “ เป็นไปไม่ได้ ที่เขาจะเหลือทิ้งไว้ให้ ! ”
“ แล้วเราจะทำยังไงต่อกันดี ? ” หยางหลางถาม
พ่อหยางลังเลเล็กน้อย “ ฉันให้แกถ่ายรูปป้ายไว้ แกถ่ายไว้หรือเปล่า ? ”
“ ถ่ายแล้ว ” หยางหลางตอบ
พ่อหยางพยักหน้า ” ดี ถ่ายไว้แล้วก็ดี พวกเราไปสั่งทำป้ายใหม่ได้ ตราบใดที่ป้ายพร้อม โต๊ะ เก้าอี้พวกนั้น ก็หาซื้อสินค้ามือสองเหล่านั้นมาใหม่ได้ ”
หยางหลางตอบสนองทันที “ ใช่แล้ว แบบนี้ก็จะยิ่งประหยัดเงินไปอีก ! แต่ไม่รู้ว่าชื่อเสียงหลังจากนี้จะเป็นยังไง ธุรกิจของไอ้คนอกตัญญูก่อนหน้านี้ดีมาก ผมเคยเห็นมันมาก่อน ตอนที่พวกเราอยู่ข้างนอกกัน ก็เคยได้ยินคนกล่าวถึงมาไม่น้อย ธุรกิจเขาดีอย่างนี้ แค่พวกเราเปิดกิจการ
จะต้องมีลูกค้าประจำเก่าๆมาเยอะแน่นอน ”
พ่อหยางดูตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด เขาตบไหล่หยางหลางและกล่าวว่า ” ฉันเคยบอกแก่เสมอว่า
ทำเรื่องอะไรต้องใช้สมอง ถ้าเริ่มแรก เราบอกไปว่าเราจะเปิดร้านขายของเก่าขายของปลอม
ไอ้คนอกตัญญูนั่นจะยอมให้กุญแจเราไหม ? แน่นอนว่าไม่มีทาง ดังนั้นต่อหน้ามันเราต้องเล่นละครเพื่อกลบเกลื่อน แกดูสิ ตอนนี้มันเชื่อแล้วไหมล่ะ ? ”
หยางหลางพยักหน้า “ พ่อ ก็ยังเป็นพ่อนะที่เก่ง ! ”
“ คนที่เก่งไม่ใช่ฉัน ถ้าฉันเก่งจริง คงทำเงินได้มากมาย ไอ้คนอกตัญญูนั่นถึงเก่งของจริง
เขาเพิ่งออกมาทำธุรกิจได้ไม่กี่ปี ก็มีกิจการใหญ่โตแบบนี้แล้ว ! ” พ่อหยางกล่าว
หยางหลางส่งเสียงฮึดฮัดดูถูก “ พ่อ ถึงไอ้คนอกตัญญูนั่นจะร่ำรวย แต่มันก็ยังเป็นไอ้คนอกตัญญูอยู่ดี ! ”
เมื่อหยางโปกลับมาถึงที่รถ ฮัวชิงหยุนก็ดูแปลกใจอย่างเห็นได้ชัด ” ทำไมพวกเขาถึงทำแบบนี้ ? ”
หยางโปส่ายหน้า “ ไม่ต้องไปสนใจพวกเขาหรอก และไม่ต้องเอ่ยถึงอีก ”
ฮัวชิงหยุนเหลือบมองหยางโป เมื่อเห็นว่าเขาไม่เต็มใจที่จะพูดถึงเรื่องนี้อีก จึงไม่พูดอะไรมากอีก แต่เวลาที่มองดูเขา แววตาก็แฝงไปด้วยความสงสารอย่างหลบเลี่ยงไม่ได้ เธอรู้ภูมิหลังของหยางโปดี แค่คิดไม่ถึงว่าพ่อบุญธรรมของเขาจะเป็นคนแบบนี้
ในระหว่างที่พูดคุยกันอยู่นั้น หลูตงซิงก็โทรมาหาถามรายละเอียด หยางโปเลยอธิบายไปสองสามคำ ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก
เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น หยางโปจึงไม่มีอารมณ์ไปไหน เขาส่งฮัวชิงหยุนกลับไปที่หอพัก
จากนั้นก็กลับมาที่บ้าน
ชุยอี้ผิงกำลังต้มซุปอยู่ที่บ้าน เมื่อหันมาเห็นหยางโปกลับมา ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและเอ่ยทักขึ้นมา“ ฉันคิดว่านายจะไม่กลับมาแล้วซะอีก ทำไม เจอกับปัญหายากเข้าให้หรือไง ? ”
หยางโปส่ายหัว “ มันก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร แค่นายไปพูดกับหงซิ่วซิ่ว ว่าอย่าเอาช่องทางติดต่อของฉันให้ไปก็พอ ”
ชุยอี้ผิงหัวเราะ “ นายวางใจได้นะ ครั้งหน้าไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกแน่ เกรงว่านายคงยังไม่รู้ ก่อนมา คุณปู่ลากเราไปที่ห้องและสั่งกำชับไว้ว่า จะต้องทำทุกอย่างให้นายแต่งงานให้ได้เร็วที่สุด ”
หยางโปรู้สึกแปลกใจมาก “ ก่อนที่นายจะมา คุณปู่พูดถึงเรื่องนี้อีกแล้วเหรอ ? ”
ชุยอี้ผิงพยักหน้าและตอบไปว่า “ แน่นอน นายคิดว่าฉันจะโกหกนายงั้นเหรอ ? ”
“ แล้วพวกนายหมายความว่ายังไง คงไม่ถูกตาต้องใจใครเข้าให้แล้วหรอกนะ ? ” หยางโปถามออกมาตามตรง
ชุยอี้ผิงยิ้มอย่างเขินอาย “ ซิ่วซิ่วคิดว่านักข่าวคนนั้นดูดีมาก เลยอยากช่วยดูว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ? คิดไม่ถึงว่านายจะไม่ชอบ ดังนั้น เรื่องนี้เลยจบโดยที่ไม่มีบทสรุป ”
หยางโปเบิกตากว้าง “ ทำไมพวกนายไม่ถามความคิดเห็นของฉันมาตามตรง ? แบบนี้มันจะไม่ ดีกว่าไหม ? ”
ชุยอี้ผิงยิ้มและพูดว่า “ พวกเราก็กลัวนายจะเขินไงล่ะ ? ว่าไปแล้ว แบบนี้มันก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่โตอะไร ถ้านายยอมให้สัมภาษณ์กับเธอ พูดคุยกับเธอให้มากขึ้นและเพิ่มความเข้าใจ บางทีมันอาจจะสำเร็จก็ได้ ? ”
หยางโปมองหน้าชุยอี้ผิงอย่างจนปัญญา ” นายรู้ไหมว่าฉันได้คืนดีกับฮัวชิงหยุนแล้ว และฉันก็เพิ่งกลับมาจากไปหาเธอ ”
ชุยอี้ผิงมองหยางโปขึ้นและลง ” ทำไมนายไม่บอกให้เร็วกว่านี้ ? ถ้านายพูดเรื่องนี้ให้ชัดเจน มีเหรอที่พวกเราจะทำเรื่องวุ่นวายนี้กัน ซิ่วซิ่วยังคงรู้สึกค่อนข้างกังวลใจ เพราะกลัวว่าจะทำร้ายน้องชายคนนี้อย่างนายเข้า ! ”
หยางโปส่ายหน้าไปมา “ เดิมมันก็ไม่มีปัญหาใหญ่โตอะไร ! ”
เวลานี้หงซิ่วซิ่วเพิ่งจะเดินออกมา ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ยินที่หยางโปพูด เมื่อเห็นหยางโปเธอก็เข้าไปทักทายก่อน ” เสี่ยวโป ฉันช่วยนายสมัครนัดบอดดูตัวรายเดือนแล้ว นายพอจะมีเวลาว่างเมื่อไร ? ”
หยางโปถึงกับอึ้งไปสักพัก เขาจ้องไปที่หงซิ่วซิ่ว ” นัดบอด ? ทำไมถึงคิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ ”
“ สิ่งนี้พบได้บ่อยๆในสวนสาธารณะ ฉันเพิ่งกลับมาจากทะเลสาบซวนหวู่ ที่นั่นเป็นที่นิยมมากและมีผู้หญิงที่ฉลาดเฉียบแหลมอยู่มากมาย ” หงซิ่วซิ่วนั่งลงจิบชา และพักผ่อนสักครู่
หยางโปถึงกับทำอะไรไม่ถูกไปเลยทีเดียว เขาหันไปมองหงซิ่วซิ่ว “ เกิดเรื่องนี้ขึ้นตั้งแต่เมื่อไร ? ”
“ ไม่นานนี้เอง คือเมื่อกี้นี้เอง ฉันช่วยสมัครให้นายแล้ว ถ้ามีคนโทรมา นายก็ไปตามเวลาก็ได้แล้ว ” หงซิ่วซิ่วกล่าว
หยางโปหันไปมองหน้าหงซิ่วซิ่ว ” นี้คุณไม่รู้หรือว่าผมมีแฟนแล้ว ? ”
“ อะไรนะ ? นายมีแฟนแล้วงั้นเหรอ ? ” หงซิ่วซิ่วค่อนข้างตกใจ แต่เธอก็ตอบกลับมาทันที
“ ไม่ใช่ว่าคุณปู่ไม่พอใจหรอกเหรอ ? ก็เลยหาคนเพิ่มอีกสองสามคน ลองดูสิ มันต้องมีที่เหมาะกับนายสักคนแน่ ! ”
หยางโปรู้สึกจนปัญญาจริงๆ “ นี่มันไม่ใช่การเลือกบ้าน หรือสินค้า ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน ! ”