มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 558
“ฮึ่ม! อย่าแม้แต่จะพูดถึงเขาอีกต่อไปเลย!” วิลลี่เปล่งเสียงทางจมูกอย่างเย็นชา
ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็กลับมาถึงบ้านแล้ว ความโกรธของเขาต่อวิลลี่ทำให้การเดินทางรู้สึกสั้นลงมากขึ้นกว่าเดิม
ดูเหมือนจะมีรถหลายคันจอดอยู่หน้าบ้านของคุณลุงวินเทอร์ เขาหรี่ตามอง เจอรัลด์ตระหนักได้ว่าพวกมันเป็นรถของลูกชายคนโต คนรอง และคนที่สามของเขา
ด้วยเหตุนั้น เจอรัลด์จึงบีบแตรรถของเขาด้วความตั้งใจที่จะได้รับความช่วยเหลือในการขนของชำ
คนสองสามคนที่ยืนอยู่ในลานบ้านตอนนั้น เมื่อพวกเขาได้ยินและเห็นรถออดี้จอดอยู่หน้าบ้าน พวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะออกมาดูด้วยความสงสัยกัน คุณลุงและคุณป้าวินเทอร์ก็ติมตามพวกเขาออกไปเช่นกัน
เมื่อเจอรัลด์เปิดประตูรถและก้าวออกมา ทุกคนที่ปรากฏตัวก็ประหลาดใจไปตาม ๆ กัน
“เจอรัลด์เหรอ? นายขับรถออดี้เหรอ?” ภรรยาของลูกชายคนโตถามขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าตกตะลึงไป ถ้านี่เป็นรถที่เจอรัลด์ขับอยู่ งั้นเขาก็มีศักยภาพมากกว่าเมื่อเทียบกับลูกชายของพวกเธอมากเลยทีเดียว!
“ฮึ่ม! อย่าโดนหลอกเลย เห็นได้ชัดว่ารถออดี้คันนี้ดูเหมือนจะเป็นรถมือสองนะครับ!” ฟรานซิสตอบ
ฟรานซิสมีสีหน้าไม่น่าดูขณะที่เขากล่าวไปแบบนั้น ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ขับรถที่มีราคาเพียงแค่ 30,000 ดอลลาร์เท่านั้น เพราะรถออดี้ A6 ของเจอรัลด์อาจจะมีราคาสูงกว่ามาก จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ปมด้อยของเขาจะพุ่งขึ้นด้วยอารมณ์โกรธ
ด้วยท่าทางห่อเหี่ยว จากนั้นฟรานซิสก็เดินไปที่รถออดี้และเตะยางรถเบา ๆ “ไม่มีความจำเป็นจะต้องเอะอะใหญ่โตเช่นนี้กับสิ่งนี้เลย รถมือสองแบบนี้ก็มีให้เห็นทั่วไปเยอะแยะ ถ้าคนขายเป็นคนรู้จักกัน เขาอาจจะขายมันให้ประมาณ 15,000 ดอลลาร์ก็ได้ รู้ไหม เพื่อนของฉันครั้งหนึ่งก็พยายามชักชวนให้ฉันซื้อรถออดี้มือสองเหมือนกัน แต่ฉันปฏิเสธข้อเสนอเขาไป ฮ่ะ ท้ายที่สุดแล้ว ยิ่งนายยากจนลงมากเท่าไหร่ นายก็ยิ่งต้องการจะขับรถดี ๆ มากขึ้นเท่านั้นเพื่อจะโอ้อวดไง!”
“เขาพูดถูก มีเพียงเจ้านายที่ร่ำรวยเท่านั้นที่ควรจะขับรถออดี้กันน่ะ!” ชายหนุ่มอีกคนตอบ
ชายหนุ่มอีกคนที่ว่าคือแจสเปอร์ วินเทอร์ ดูเหมือนว่าเขาได้กลับมาบ้านในครั้งนี้
“ดูเหมือนทุกคนจะเข้าใจบางอย่างผิดนะ นี่ไม่ใช่รถของฉัน รถเป็นของคนอื่น ฉันแค่ยืมมันมาใช้สองสามวันน่ะ!” เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ
“โอ้! และในที่นี้ฉันก็คิดว่านายร่ำรวยขึ้นมาฉับพลันและซื้อรถให้ตัวเองซะอีก! กลายเป็นว่ามันไม่ใช่รถของนายตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ!”
สะใภ้สองสามคนที่อยู่ที่นั่นรู้สึกถึงความโล่งอกเป็นระลอกคลื่นที่เข้าถึงจิตใจของพวกเธอก่อนที่พวกเธอจะยิ้มอย่างดูถูกใส่เจอรัลด์ต่อไป
เมื่อมองไปรอบ ๆ เจอรัลด์ไม่เห็นควีนนี่อยู่ที่ไหนเลย มันรู้สึกแปลกที่เธอไม่อยู่ที่นี่ แต่เขาก็ไม่ได้ถามใครเกี่ยวกับเรื่องนี้
เมื่อหันกลับไปมองคุณวินเทอร์ เขาพูดขึ้นมา “ลุงวินเทอร์ ผมซื้อบางอย่ามาให้คุณน่ะครับ! มาขนพวกมันเข้าไปไว้บ้านกันก่อนเถอะ!”
“โอ้! เด็กน้อย ทำไมเธอถึงใช้จ่ายเงินมากมายขนาดนี้อีกแล้วล่ะ? เธอซื้อของมามากมายขนาดนี้เชียว!” คุณป้าวินเทอร์ตอบด้วยความโกรธที่เย้ยหยัน เธอแค่ไม่อยากให้เจอรัลด์ใช้จ่ายมากมายขนาดนี้เพื่อพวกเขา
“ไม่เป็นไรครับ ท้ายที่สุดแล้ว ของพวกนี้ก็เป็นสิ่งจำเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว พวกมันไม่ได้แพงมากเกินไปเหมือนกัน ผมซื้อหม้อต้มอัดแรงดันให้คุณ ดังนั้นถ้าคุณซื้อพวกกระดูกและซี่โครงมา คุณก็สามารถทำซุปได้ไงครับ! นั่นจะดีมากต่อสุขภาพของคุณ!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขายิ้ม
เป้าหมายของเขาคือการซื้อสิ่งของให้คุณลุง และคุณป้าวินเทอร์ดังนั้นเจอรัลด์จึงแค่เพิกเฉยต่อคำเยาะเย้ยจากคนอื่น ๆ
“โอ้ว หม้อต้มอัดแรงดันนี้จริง ๆ แล้วเป็นของแบรนด์นะ! นายหมดไปเท่าไหร่เนี่ย?” สะใภ้สองถามขึ้นมา ความอิจฉาสะท้อนอยู่ในสายตาของเธอ
“มันไม่ได้แพงขนาดนั้น แค่เจ็ดสิบห้าดอลลาร์กว่า ๆ น่ะครับ!” เจอรัลด์ตอบ
“ฮ่ะ งั้นหม้อต้มอัดแรงดันนี้ก็ไม่อาจเทียบได้กับอันที่พวกเราได้มาฟรี ๆ จากยูนิตของฟรานซิสสินะ เธอได้ของเช่นนี้มาฟรี ๆ เป็นครั้งคราวเมื่อเธอทำงานให้กับองค์กรสาธารณะ และเธอรู้ไหมว่าพวกเขาพูดกันว่าไง ของฟรีมักจะใช้ดีที่สุดอยู่เสมอน่ะสิ!” สะใส้สามคุยโว
“ควีนนี่ก็ไม่ได้แย่มากเกินไปเหมือนกัน ปกติเธอจะซื้อน้ำมันพืช ทูน่ากระป๋อง และอาหารกระป๋องอื่น ๆ จากบริษัทของเธอทุก ๆ สองเดือน! พวกเราไม่สามารถแม้แต่จะทานพวกมันให้หมดได้ด้วยซ้ำดังนั้นอาหารกระป๋องพวกนั้นจึงกองกันอยู่ที่บ้านน่ะ! พวกเราแทบจะไม่ได้ใช้จ่ายเงินซื้ออาหารกันเลย!”
ไม่ต้องการพ่ายแพ้ สะใภ้สองจึงพูดต่อไป “โอ้ แล้วเธอรู้ไหม? หนึ่งในเพื่อนร่วมงานของควีนนี่ชวนเธอออกไปทานมื้อค่ำในคืนนี้น่ะ เธอได้รับคำเชิญออกไปทานมื้อค่ำเกือบจะทุก ๆ คืน ดังนั้นจึงแทบจะไม่มีความจำเป็นสำหรับฉันที่จะต้องทำอาหารให้เธอเลย พวกเรามีอาหารฟรีมากมากจริง ๆ…”
ขณะที่กลุ่มยังคงคุยโวในหมู่กัยเอง จึงไม่มีพวกเขาคนไหนที่คิดจะช่วยเจอรัลด์ขนของเข้าไปไว้ข้างในเลยด้วยซ้ำ
สุดท้าย ก็เป็นคุณลุงและคุณป้าวินเทอร์ที่ช่วยเขาขนทุกอย่างเข้าไปด้านในกัน
หลังจากทุกคนเข้ามาในบ้านกันอีกครั้ง เจอรัลด์ก็นึกขึ้นมาได้ฉับพลันว่าเขามีบางอย่างที่จะบอกพวกเขา “โอ้ ใช่สิ…”