มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 559
“รู้ไหมครับ พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของผมและผมจะไม่ได้ฉลองมันที่บ้านในครั้งนี้ ผมได้จองโรงแรมไว้แล้วสำหรับการฉลอง พวกคุณคนไหนจะมีเวลามาเข้าร่วมกันบ้างไหมครับ?” เจอรัลด์ถาม
ในปีก่อน คุณลุงและคุณป้าวินเทอร์มักจะเป็นคนเดียวที่ฉลองวันเกิดของเจอรัลด์กับเขามาโดยตลอด ปีนี้ก็จะไม่มีการยกเว้น
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากทุกคนก็อยู่ที่นี่กันแล้ว ตามปกติเจอรัลด์จึงรู้สึกจำเป็นต้องเชิญพวกเขาทุกคนมางานเลี้ยงวันเกิดของเขาด้วยเช่นกัน
สะใส้สามกระแอมไอก่อนจะพูดขึ้นมา “ราวกับว่าพวกเราจะมีเวลาไปที่นั่นงั้นแหละ ฟรานซิสและคนที่เหลือจะทำงานในวันพรุ่งนี้กัน พวกเราไม่มีเวลามาฉลองวันเกิดของนายกับนายหรอกนะ”
“ถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว ถ้านายจะฉลองวันเกิดของนาย นายไม่ควรทานอาหารที่บ้านดีกว่าเหรอ? ทำไมนายต้องจองโรงแรมด้วย? นายลืมรากเหง้าของนายไปแล้วเพียงเพราะตอนนี้นายมีเงินมาบ้างแล้วงั้นเหรอ?” สะใภ้สองกล่าวอย่างเย็นชา
เนื่องเจอรัลด์ยากจนมากในตอนแรก ทุกคนจึงเคยชินกับการดูถูกเขา ความจริงที่ว่าเขาร่ำรวยขึ้นมาอย่างฉับพลันจากการถูกลอตเตอรี่นั้นทำให้สถานะทางอำนาจพลิกกลับอย่างรวดเร็ว จึงเป็นผลให้พวกเขาไม่พอใจกันมากขึ้น นี่คือเหตุผลหลักที่ทำไมพวกเขาถึงพูดกับเขาอย่างเย็นชายิ่งกว่าเดิมเมื่อเทียบกับที่พวกเขาเคยทำกันในอดีต
“อืม ดูเหมือนว่าพวกเราทุกคนต่างก็ยุ่งกันนะ ดูเหมือนว่านายจะต้องฉลองวันเกิดของนายคนเดียวแล้วล่ะ!” ลูกชายคนโตกล่าวต่อมา
และในขณะที่เขาพูดจบ โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้นมา
“เฮลโล? คุณวอลท์! สบายดีไหมครับ? นั่นคืออะไรครับ? ยินดีด้วยครับ! โอ้ ผมจะไปกับครอบครัวของผมในวันมะรืนนี้อย่างแน่นอนครับ! ไม่ ไม่ครับ ผมว่าง! ผมจะว่างอย่างแน่นอนเมื่อผมทำทุกอย่างที่จำเป็นต้องทำให้เสร็จในวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้ว! ฮ่าฮ่า!”
หลังจากนั้น ลูกชายคนโตก็วางสาย เขาดูค่อนข้างตื่นเต้น
“มีเรื่องอะไรเหรอ?” สะใภ้ใหญ่ถาม
“วันมะรืนเป็นวันเกิดปีที่แปดของลูกชายของคุณวอลท์น่ะ พวกเราได้รับเชิญให้เข้าร่วมฉลองวันเกิดของเขาดังนั้นแน่นอนว่าผมตกลงไป!”
“หืม? คุณไม่ได้บอกว่าคุณมีการประชุมธุรกิจการค้าที่สำคัญที่จะต้องเข้าร่วมในวันนั้นหรอกหรือ?”
“ฮึ่ม! วันเกิดลูกชายของคุณวอลท์มีลำดับความสำคัญสูงกว่า! ผมจะยกเลิกการเข้าร่วมการประชุมธุรกิจการค้าของผม!” ลูกชายคนโตคร่ำครวญ
“คุณลุง ลุงสอง ผมคิดว่าพวกเราควรเริ่มทานอาหารกันได้แล้วนะครับตอนนี้ ผมยังคงมีเรื่องสำคัญมากมายให้ทำในวันพรุ่งนี้ ผมต้องกลับไปพักผ่อนโดยเร็วที่สุด! จริง ๆ แล้วไม่สิ ผมยังต้องวางแผนบางอย่างเมื่อผมไปถึงบ้านเพราะผมจะต้องพบกับคุณจองในวันพรุ่งนี้!” ฟรานซิสกล่าว
ตามปกติแล้ว เขาก็จะยุ่งเหมือนกันในวันพรุ่งนี้
“คุณจองอยู่ที่นี่แล้วไม่ใช่เหรอ? ฉันบอกว่าฉันจะเลี้ยงมื้อค่ำเขาในคืนนี้ แค่ลืมไปซะว่าเขาเป็นแค่หัวหน้าแผนกเท่านั้นในตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เนื่องจากว่าเขาค่อนข้างเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในอดีต เขาก็ยังคงมีความสัมพันธ์และเส้นสายอยู่บ้างในมณฑลเงียบสงบนี้!” ลูกชายคนที่สามตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจในตนเอง
“ช่างน่าเสียดายจริง ๆ ที่เขาไม่ว่างในคืนนี้ ดูเหมือนว่าตารางงานของเขาจะเต็มแน่นแล้ว!”
ขณะที่ทุกคนเริ่มพูดโพล่งออกมากันทีละคน เจอรัลด์ก็แค่นั่งฟัง เขาทำได้เพียงแค่สรุปว่าคุณจองที่พวกเขากำลังพูดถึงนั้นคือวิลลี่อย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงนิ่งเงียบไว้
เนื่องจากทุกคนพูดว่าพวกเขาจะไม่ว่างกันในวันพรุ่งนี้ เจอรัลด์จึงไม่พยายามรบเร้าให้พวกเขามาเข้าร่วมงานฉลองวันเกิดของเขาอีกต่อไป
ไม่ใช่ว่ามันไม่สำคัญสำหรับเขา แต่ทุกคนก็มีเรื่องของตัวเองให้ทำกัน
หลังจากทานอาหารง่าย ๆ ที่บ้านของคุณลุงวินเทอร์แล้ว เจอรัลด์ก็กลับมาบ้าน
ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากมีล่า
“สุขสันต์วันเกิด เจอรัลด์!” มีล่าตะโกนออกมา
“ยังไม่ใช่วันเกิดของฉันสักหน่อย ทำไมเธอถึงอวยพรวันเกิดให้ฉันเร็วขนาดนี้เลยล่ะ?!” เจอรัลด์กล่าวก่อนจะหัวเราะออกมาขณะที่เขานอนอยู่บนเตียงของเขา
“อะไรจะหยุดฉันไม่ให้อวยพรวันเกิดนายสองครั้งได้ล่ะ? ฉันจะอวยพรวันเกิดให้นายอีกครั้งตอนเที่ยงคืน! ก็ไม่เหมือนกับว่าฉันสามารถเอาคืนคำอวยพรของฉันก่อนหน้านี้ได้อยู่ดีหนิ เออจริงสิ เจอรัลด์ นายช่วยมาหาฉันในอีกสองวันได้ไหม? แน่นอนว่าเมื่อนายจัดการเรื่องของตัวนายเองเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่ที่สถานีโทรทัศน์ ฉันเพิ่งถูกย้ายให้มาเป็นผู้สื่อข่าวฝึกหัดในวันนี้น่ะ ในที่สุดฉันก็สามารถทำบางอย่างที่ฉันอยากจะทำมาโดยตลอดได้แล้วในตอนนี้!” มีล่าพูดอย่างมีความสุข
มีล่าเคยเล่าเรื่องนี้ให้เจอรัลด์ฟังเมื่อนานมาแล้ว เธอจะสอบเพื่อสมัครเป็นผู้สื่อข่าวฝึกหัด
เธอจัดการผ่านมาได้แล้วและตอนนี้เธอก็เป็นผู้สื่อข่าวฝึกหัดอย่างเป็นทางการแล้ว เจอรัลด์จึงมีความสุขกับเธอพอ ๆ กัน
“แน่นอนอยู่แล้ว! ฉันจะไปหาเธอในอีกสองวันนี้ พวกเราจะมีการฉลองที่ยิ่งใหญ่ด้วยกันสำหรับเธอ!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขายิ้ม
“เอาล่ะ! อ่า โปรดจำไว้ว่าวันที่อาจจะไม่ตายตัว ฉันอาจจะมีวันหยุดสั้น ๆ ในช่วงสองสามวันนี้ดังนั้นพวกเราต้องหารือกันอีกครั้งละกัน เมื่อพูดถึงการฉลองละก็ นายวางแผนที่จะฉลองวันเกิดของนายยังไงในวันพรุ่งนี้?”
หลังจากทั้งสองพูดคุยเกี่ยวกับแผนการเรื่องวันเกิดของเขาชั่วครู่สั้น ๆ แล้ว ในที่สุดมีล่าก็พูดว่าเธอต้องไปอาบน้ำแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงวางสายกัน
และในขณะที่เจอรัลด์กำลัฃจะวางโทรศัพท์ของเขาลง โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้นมาอีกครั้ง