ตอนที่ 1638 การจากที่เจ็บปวดที่สุด (6)
การตัดสินใจของสํานักธาราเมฆรู้ถึงสิบสองวิหารและเก้าอารามก่อนแล้ว พวกเขาไม่สามารถเข้าไปในภูเขาสู่เหยาได้ จึงได้แต่รอรับศิษย์ของตนอยู่ที่เชิงเขาเพื่อพาพวกเขากลับไป
พวกเฉียวอู่ต่างหาทางหลบออกจากฝูงชนที่รวมตัวกันอยู่เพื่อมาพบกับจวินอู๋เสียในป่าทึบ
เข้าฤดูหนาวแล้ว หิมะโปรยปรายลงมาปกคลุมต้นไม้ที่เขียวชอุ่มตลอดปี ให้ทุกอย่างกลายเป็นสีขาวโพลน
“ได้ออกมาซะที” เฉียวฉ่บิดตัวเหยียดแขนขา เมื่อมีใบไม้บนต้นไม้ปกคลุมอยู่ จึงไม่มีเกล็ดหิมะอยู่บนตัวของเขาเลย เขามองไปที่ฮัวเหยาและคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่รอบๆด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเขารวมตัวกันก่อนไปที่สิบสองวิหาร
“ต่อจากนี้ก็อยู่ที่ความสามารถของพวกเราแล้ว” เฟยเหยียนคันไม้คันมือเต็มที พวกเขาซ่อนความสามารถไว้หลายปีเพื่อรอวันที่จะได้แก้แค้น ตอนที่พวกเขาก้าวเท้าเข้าไปในสิบสองวิหาร ไฟแห่งการแก้แค้นก็เริ่มลุกโชนขึ้นอย่างแท้จริง
และแผนของพวกเขาก็เริ่มต้นขึ้นอย่างจริงจัง
“เสี่ยวเสีย เจ้าจะอยู่ในวิหารหยกวิญญาณงั้นหรือ?” ฟ่านงิ้วถามพลางมองจวินอู่เสีย พวกเขาต่างมีเป้าหมายของตัวเองแล้ว แต่จวินอู่เสียเดินไปบนเส้นทางที่แตกต่างจากพวกเขา
“ยังไม่รู้เลย นี่เป็นการตัดสินใจแค่ชั่วคราว” จวินอู๋เสียพูดเบาๆ นางสงบใจลงแล้วเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนๆทุกคน
เรื่องระหว่างเฉียวคู่กับหลินเฮ่าอวี่จะทําให้วิหารปีศาจเพลิงต่อสู้กับวิหารมารโลหิตอย่างแน่นอน พวกเจ้าควรจับตามองเป้าหมายของตัวเองให้ดีๆ”
เฉียวได้ทําร้ายหลินเฮ่าอรี่ในสํานักธาราเมฆอย่างต่อเนื่อง นอกจากเพื่อระบายความ โกรธแทนจวินอู๋เสียแล้ว ยังมีแรงจูงใจที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังอีกด้วย
วิหารปีศาจเพลิงกับวิหารมารโลหิตแทบจะเทียบเท่ากันในบรรดาสิบสองวิหาร ทั้งคู่ต่างพยายามชิงตําแหน่งสูงสุด ฉากหน้าทั้งสองวิหารไม่ได้ขัดแย้งกันอย่างโจ่งแจ้ง แต่แอบวางแผนการร้ายต่อกันอยู่เบื้องหลัง หลินเฮ่าอวเป็นหลานชายของผู้อาวุโสวิหารมารโลหิต และเฉียวคู่เป็นกําลังรุ่นใหม่ที่วิหารปีศาจเพลิงให้ความสนใจมากที่สุด ทั้งสองคนต่างมีน้ําหนักต่อวิหารที่พวกเขารับใช้ ความแค้นที่เกิดขึ้นระหว่างหลินเฮ่าอวี่กับเฉียวอู่ภายในสํานักธาราเมฆจะถูกนําเข้าสู่วิหารทั้งสองอย่างแน่นอน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้หลินเฮ่าอวี่เป็นบ้าไปแล้ว ไม่สําคัญว่าเขาจะเป็นบ้าเพราะ เฉียวฉ่หรือเพราะการกระทําของจวินอู๋เสีย แต่วิหารมารโลหิตจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่
นี่คือเมล็ดพันธุ์แรกที่จวินอู่เสียฝังไว้ในสิบสองวิหาร
เพื่อกระตุ้นให้วิหารมารโลหิตกับวิหารปีศาจเพลิงต่อสู้กัน
และนี่เป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น
“วางใจได้ เรารู้ว่าควรทํายังไง เรามากันถึงขนาดนี้แล้ว จะต้องทําให้พวกมันชดใช้ทุกสิ่งที่ทําไว้อย่างแน่นอน” เฉียวฉุหรี่ตา เขาไม่สามารถลืมเรื่องที่พ่อและครอบครัวของเขาถูกฆ่าล้างตระกูลได้ รวมทั้งฝันร้ายที่ต้องเห็นแม่ของเขาตายต่อหน้าต่อตา
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นด้วยน้ํามือของสิบสองวิหาร
เพื่อให้ได้ผลประโยชน์มากขึ้น พวกเขายอมเสียคนที่จงรักภักดีต่อพวกเขาไปได้อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร หนี้เลือดนี้จะต้องทวงคืนให้ครบ
หิมะตกหนัก คนของสิบสองวิหารที่รออยู่ตรงเชิงเขาเหยาไม่รู้ว่าพวกเขากําลังเชิญตัวทําลายล้างให้กลับไปยังวิหารที่ตนรับใช้พร้อมกับพวกเขา
วงล้อแห่งโชคชะตากําลังหมุนไป เทพีแห่งโชคชะตากําลังทักถอทุกอย่างเข้าด้วยกันอย่างช้าๆ
หลังจากสนทนากันครู่หนึ่ง พวกเฉียวคู่ก็รีบแยกย้ายกันไปตามทางของตัวเองเพื่อไปปะปนกับกลุ่มคนที่จะลงภูเขา นี่คือก้าวแรกสู่หนทางแห่งการล้างแค้นของพวกเขา
จวินอู่เสียยืนอยู่ในภูเขา เกล็ดหิมะตกลงมาเบาๆ ทําให้ไหล่ของนางถูกปกคลุมด้วยชั้นหิมะสีขาวบริสุทธิ์
“คุณหนู” เย่ฉาและเย่กูปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบๆ จากนั้นเย่ฉาก็พาดเสื้อคลุมที่เตรียมไว้ลงบนไหล่ของจวินอู่เสีย