ตอนที่ 206 คาดเดา
เมื่อถังโจวโจวแต่งตัวให้ลั่วอิงเรียบร้อยแล้ว ก็อุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำและวางเธอลงบนเตียง “รีบมุดเข้าไปในผ้าห่มเลยค่ะ ระวังจะหนาวเอา”
“แม่โจวโจวขา คุณแม่อย่าบอกคุณพ่อนะคะว่าหนูเร่งคุณแม่ เดี๋ยวคุณพ่อจะว่าหนู”
เมื่อเห็นว่าลั่วอิงยังรู้จักบอกให้เธอเก็บเป็นความลับ ถังโจวโจวก็รู้สึกว่าเด็กๆ นั้นช่างมีด้านที่แตกต่างออกไป ซึ่งนั่นมักจะทำให้เธอประหลาดใจ
“ค่ะ แม่โจวโจวสัญญา แล้วหนูก็ไม่ต้องรบเร้าคุณแม่แล้วนะคะ ถึงเวลาเดี๋ยวน้องๆ ก็มาเอง แล้วหนูก็จะได้เป็นพี่ใหญ่แน่ๆ ค่ะ” ถังโจวโจวสงบนิ่งลงไปมาก ดูเหมือนว่าเมื่อก่อนเธออยากจะรีบมีลูก แต่ตอนนี้กลับไม่คิดอย่างนั้นแล้ว
มันก็เหมือนกับที่ลั่วเซ่าเชินพูดกับเธอตั้งแต่แรก ตอนนี้พวกเขามีสมบัติล้ำค่าอย่างลั่วอิงอยู่แล้วทั้งคน ซึ่งนั่นมันก็เพียงพอแล้ว ถังโจวโจวมองดูลั่วอิงที่นอนเอนตัวอยู่ตรงหน้า ทันใดนั้น เธอก็นึกถึงใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งในรูปที่สุสานที่ลั่วเซ่าเชินพาเธอไป หน้าตาของผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนลั่วอิงอยู่เหมือนกัน?
ไม่สิ ควรจะพูดว่า ลั่วอิงดูเหมือนเธอ เธอคงไม่ใช่แม่แท้ๆ ของลั่วอิงหรอกใช่ไหม? แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก ซูเสี่ยวเป็นแฟนของพี่ใหญ่ไม่ใช่หรือ แล้วเธอจะมีอะไรกับลั่วเซ่าเชินได้อย่างไร ถังโจวโจวรู้สึกว่าตัวเองชักจะเพี้ยนไปกันใหญ่ ถึงได้คิดเลยเถิดไปถึงขั้นนั้นได้
แต่ลึกๆ ถังโจวโจวก็ยังคงสงสัยและแอบเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ เมื่อเธอสบโอกาส เธอค่อยสืบหาความจริงอีกทีแล้วกัน ตั้งแต่มีความคิดนี้ผุดขึ้นมา ถังโจวโจวก็มักจะเปรียบเทียบใบหน้าของลั่วอิงกับรูปภาพของซูเสี่ยวในความทรงจำอยู่เสมอ ยิ่งเธอนึกถึงมากเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้ว่าทั้งสองคนเหมือนกันมากเท่านั้น
ถังโจวโจวทุบศีรษะเบาๆ ทำไมก่อนหน้านี้เธอถึงคิดไม่ได้นะ? ตอนนี้เธอไม่มีรูปของซูเสี่ยวด้วย และนี่มันก็เป็นแค่การคาดเดาของเธอ อัตราความเป็นจริงไม่ได้สูงมากนัก ถังโจวโจวมั่นใจมากว่าลั่วเซ่าเชินจะไม่แตะต้องพี่สะใภ้อย่างแน่นอน ดังนั้นสมมติฐานของเธอจึงไม่สมเหตุสมผล
เป็นเพราะถังโจวโจวกำลังหมกมุ่นอยู่กับความคิดที่ผุดขึ้นมาอย่างกะทันหัน เมื่อลั่วอิงเห็นถังโจวโจวยืนเหม่ออยู่ข้างเตียง เธอจึงถามขึ้นว่า “แม่โจวโจวเป็นอะไรไปคะ”
“อ๊ะ?! เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไร แม่โจวโจวไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ความคิดในใจของถังโจวโจวตอนนี้มันเป็นแค่การคาดเดา มันยังไม่ได้รับการยืนยัน เธอจึงยังไม่กล้าเอ่ยปากกับลั่วอิง หากเธอทำให้ลั่วอิงสะเทือนใจขึ้นมาก็คงจะไม่ดี
ถังโจวโจวหยิบเสื้อผ้าและเดินเข้าไปในห้องน้ำ ในขณะที่เธออาบน้ำอยู่ เธอก็ยังคงนึกถึงประเด็นนั้น ถังโจวโจวคิดว่าจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากใครบางคน หากเรื่องนี้ยังค้างคาอยู่ในหัวของเธอ เธอคงจะนอนไม่หลับหรือหลับไม่สนิทเป็นแน่
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ถังโจวโจวก็สอดตัวเข้าไปในผ้าห่มและกอดลั่วอิงเอาไว้ “แม่โจวโจวขา คุณแม่ไม่ได้เล่านิทานให้หนูฟังมานานแล้ว”
“จ้ะ ถ้าอย่างนั้นวันนี้แม่โจวโจวจะเล่าเรื่องเจ้ากระรอกน้อยให้หนูฟังดีไหมคะ”
ลั่วอิงพยักหน้า ถังโจวโจวเอื้อมมือไปหยิบหนังสือนิทานที่วางอยู่บนหัวเตียง แม้ว่าที่นี่เป็นห้องของเธอ แต่ถังโจวโจวก็มีหนังสือเด็กวางไว้แถวๆ นี้หนึ่งเล่ม เผื่อในกรณีที่ลั่วอิงมานอนด้วยแล้วอยากฟังนิทานแต่เธอเล่าไม่ออก
น้ำเสียงนุ่มนวลของถังโจวโจวดังขึ้นภายในห้อง ลั่วอิงผล็อยหลับไปหลังจากฟังนิทานได้ไม่นาน เมื่อเธอเล่านิทานจบ ถังโจวโจวก็พบว่าลั่วอิงหลับไปแล้ว เธอค่อยๆ ดึงมือของตัวเองออกมาอย่างเบามือ ก่อนจะวางหนังสือนิทานกลับที่เดิม
เธอปิดไฟดวงใหญ่ในห้องและเหลือทิ้งไว้เพียงโคมไฟดวงเล็กสีส้มนวลที่อยู่ทางฝั่งเธอ ซึ่งเธอตั้งใจเปิดไว้ให้ลั่วเซ่าเชินโดยเฉพาะ ถังโจวโจวหาวหวอดใหญ่ เธอเองก็เริ่มรู้สึกง่วงแล้วเหมือนกัน เธอจึงเลื่อนตัวเข้าไปในผ้าห่มและโอบกอดลั่วอิงเอาไว้อีกครั้ง ก่อนจะผล็อยหลับตามไป
เมื่อลั่วเซ่าเชินเปิดประตูเข้ามา ถังโจวโจวกับลั่วอิงก็หลับสนิทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาลดน้ำหนักฝีเท้าลง เขาอาบน้ำมาเรียบร้อยแล้วก่อนจะมาที่ห้องนี้ ดังนั้นลั่วเซ่าเชินจึงซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มและวาดแขนโอบทั้งถังโจวโจวและลั่วอิงเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างอ่อนโยน
ตอนที่ 207 ถามฟังหยวน
ถังโจวโจวมีข้อสงสัยเกี่ยวกับชาติกำเนิดของลั่วอิง หากเธอเดินเข้าไปขอคำตอบจากลั่วเซ่าเชิน เธอคงจะไม่ได้ความจริง ถังโจวโจวจึงนึกถึงคนคนหนึ่ง…ฟังหยวน เขาคงจะพอรู้อะไรอยู่บ้าง
แค่เธอคิดว่าจะทำ เธอก็ทำเลย ถังโจวโจวนัดฟังหยวนออกมาเจอกันที่ร้านกาแฟในวันนี้ ถังโจวโจวมาถึงก่อน เธอจึงสั่งนมสดและนั่งอยู่ใต้ชายคาหน้าร้าน พร้อมกับดื่มด่ำแสงแดดและความเงียบสงบ
“มาแล้วหรือคะ!” ถังโจวโจวมองฟังหยวน ก่อนจะมองไปที่รถเฟอร์รารีสีแดงคันโก้คันนั้น เธออยากจะทำเป็นไม่รู้จักเขาเสียจริงๆ โตจนป่านนี้แล้วยังจะขับรถแสดงฐานะไปเพื่ออะไร แต่จะว่าไปแล้ว ลั่วเซ่าเชินเองก็น่าจะคอเดียวกันกับฟังหยวนในเรื่องนี้!
เพียงแต่วันนี้ถังโจวโจวนัดฟังหยวนออกมาเพื่อขอความช่วยเหลือ เธอจะทำเหมือนเขาเป็นคนแปลกหน้าได้อย่างไร เดี๋ยวเขาเกิดไม่ให้ความร่วมมือกับเธอแล้วจะทำอย่างไร
“โจวโจว มีธุระอะไรเหรอ” ถังโจวโจวโทรศัพท์มากะทันหันบอกเขาว่าเธออยากเจอเขา แต่เธอก็ไม่ได้ให้เหตุผลอะไร ด้วยนิสัยของถังโจวโจว หากไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร เธอก็คงไม่อยากพบเขาหรอก
ฟังหยวนเข้าใจดี และเป็นเพราะเข้าใจเขาจึงรู้สึกเศร้านิดหน่อย เมื่อไรเขาถึงจะได้รับความสนใจจากเธอ เมื่อไรเธอจะเลิกสนใจแต่อาเชินและหันมาสนใจเขาเพียงคนเดียว ฟังหยวนไม่รู้ว่าจะยังรอคอยได้ถึงวันนั้นไหม
พนักงานเสิร์ฟเดินเข้ามาสอบถาม “ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายจะรับเครื่องดื่มอะไรดีคะ”
“บลูเมาต์เทนแก้วหนึ่งครับ ขอบคุณ”
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ ฉันจะรีบนำมาเสิร์ฟให้” ถังโจวโจวมองดูท่าทีที่แตกต่างไปของพนักงานคนนั้น แม้ว่าเมื่อครู่เธอก็พูดกับถังโจวโจวอย่างสุภาพ แต่เมื่อเทียบกับฟังหยวนแล้ว น้ำเสียงของเธอกลับนุ่มนวลยิ่งกว่าอย่างชัดเจน นี่เป็นเพราะรูปร่างหน้าตาของชายหนุ่มที่มีเสน่ห์เหลือร้ายสินะ?
ถังโจวโจวรู้สึกว่าตั้งแต่ฟังหยวนมานั่งตรงนี้ เธอถูกผู้หญิงรอบตัวมองมาด้วยสายตาอาฆาต ทำเอาเธอเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วจริงๆ!
เมื่อพนักงานนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้แล้ว เดิมทีเธอควรจะถอยออกไป แต่เธอกลับยืนยิ้มถามฟังหยวนอีกครั้งหนึ่งว่า “คุณผู้ชายจะรับอะไรเพิ่มไหมคะ”
“ไม่ครับ” ตอนนี้ฟังหยวนไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่อยากจะโปรยเสน่ห์ใส่พนักงานเสิร์ฟแสนสวย ในเมื่อถังโจวโจวยังอยู่ตรงนี้ต่อหน้าเขา เขาจะรนหาที่ได้อย่างไร
เมื่อเห็นว่าคนที่ยืนขวางหูขวางตาจากไปแล้ว ถังโจวโจวก็อยากจะหยอกล้อฟังหยวนสักหน่อย แต่เมื่อเธอนึกถึงธุระของตัวเอง เธอก็เก็บคำหยอกล้อนั้นไว้ในใจ
“ฟังหยวน คุณคงจะรู้จักคุณซูเสี่ยวใช่ไหมคะ” ถังโจวโจวจำได้ว่าเธอได้พบกับฟังหยวนที่สุสานเมื่อครั้งก่อน และต่อมาเธอก็ได้ยินลั่วเซ่าเชินบอกว่าวันนั้นเป็นวันครบรอบที่พี่ใหญ่จากไป ในขณะเดียวกันมันก็เป็นวันครบรอบของซูเสี่ยวเช่นกัน ซูเสี่ยวได้จากโลกนี้ไปหลังจากที่ลั่วเซ่าอวี๋จากไปได้หนึ่งปี
ถังโจวโจวไม่คิดว่าเธอจะได้พบกับฟังหยวนที่สุสานโดยบังเอิญ และวันนั้นก็เป็นวันครบรอบของลั่วเซ่าอวี๋พอดี ซูเสี่ยวมีฐานะเป็นแฟนสาวของลั่วเซ่าอวี๋ ดังนั้น เธอก็น่าจะรู้จักกับพี่น้องของเขาสิ และด้วยเหตุนี้เอง ถังโจวโจวจึงมาหาฟังหยวน
“ใช่ ผมรู้จักเธอ เธอเป็นแฟนของเซ่าอวี๋ ทำไมจู่ๆ คุณถึงถามถึงเรื่องนี้ล่ะ” มือของฟังหยวนที่ถือแก้วกาแฟอยู่ชะงักไป เขาไม่ได้ยินชื่อนี้มานานแล้ว ราวกับว่าเธอได้หายตัวไปจากโลกของเขาโดยสิ้นเชิง แต่เมื่อเขาได้ยินชื่อนี้อีกครั้ง หัวใจของเขาก็พลันเจ็บปวดขึ้นมาทันที
“ฟังหยวน ฉันอยากให้คุณช่วยนึกสักหน่อยว่ามีความเป็นไปได้ไหมที่ลั่วอิงจะเป็นลูกของซูเสี่ยว?” ถังโจวโจวรู้ว่าการคาดเดานี้มันไร้สาระ แต่เธอก็ไม่อาจกำจัดมันออกไปจากสมองได้
ฟังหยวนที่หมายจะดื่มกาแฟ กลับตกตะลึงไปกับคำถามที่ถังโจวโจวถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน “คุณ…ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้นล่ะ ซูเสี่ยวกับอาเชินไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้าคุณจะสงสัย คุณควรจะสงสัยหันฮุ่ยซินไม่ใช่เหรอ”