บทที่ 192 คุณไม่มีปัญญาซื้อสักคัน（2）
เขามีความคิดเป็นอื่นต่อเซียวชูหรันมาตลอด และก็รู้ว่าเย่เฉินเป็นใคร เพียงแต่แค่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ได้รู้ว่าคนตรงหน้าก็คือสามียากจนคนนั้นของเซียวชูหรัน เกาจวิ้นเว่ยจึงมองดูเย่เฉิน แล้วทำเป็นถามขึ้นอย่างแปลกใจว่า “ไม่รู้ว่าตนนี้คุณเย่ทำงานอยู่ที่ไหน?”
เย่เฉินพูดขึ้นว่า “ตอนนี้ผมเป็นแค่คนตกงาน”
จางเจวียนพูดขึ้นอย่างไม่พอใจอยู่ด้านข้างว่า “งั้นก็แสดงว่ารอให้ภรรยาเลี้ยงหรือ?”
สายตาเกาจวิ้นเว่ยฉายแววไม่พอใจ เมื่อก่อนตอนที่เซียวชูหรันยังอยู่ที่บริษัทเซียวซื่อ เขาก็รู้สึกดีกับเซียวชูหรัน ตอนนี้ได้ยินว่าเซียวชูหรันออกมาเปิดบริษัทเองแล้ว เขาจึงตั้งใจเข้าหาเซียวชูหรัน เสนองานว่าจะทำการต่อเติมศูนย์นิทรรศการใหม่ แล้วเชื้อเชิญเซียวชูหรันมา
คิดว่าตนเองได้มีโอกาสแสดงความมั่งคั่งของตนต่อหน้าเซียวชูหรัน จึงมองดูเย่เฉิน พร้อมยิ้มพูดขึ้นว่า “เย่เฉิน ที่จริงวันนี้คุณไม่ควรมาที่นี่ วันนี้คนที่มาร่วมงานมอเตอร์โชว์ ล้วนเป็นคนที่มีหน้ามีตามีอิทธิพลในเมืองจินหลิง เป็นแค่เขยแต่งเข้าแล้วมาที่นี่ ไม่เป็นการทำให้ชูหรันเสียหน้าหรือ?”
เซียวชูหรันได้ยินประโยคนี้แล้ว สีหน้าดูแย่ลงทันที เธอคิดไม่ถึงว่าเกาจวิ้นเว่ยจะพูดจาเสียดสีเย่เฉิน ในใจจึงไม่ค่อยพอใจ
แต่ไม่รอให้เซียวชูหรันได้พูดอะไร สายตาของเย่เฉินก็เยือกเย็นลง พร้อมพูดขึ้นว่า “นิทรรศการแบบนี้ดูดีมากหรือ? หากไม่ใช่เพราะรถของผมอยู่ที่นี่ ต่อให้เชิญผมก็ไม่มา”
“รถของคุณอยู่ที่นี่? คุณไม่ดูสถานะของตัวเองเลยหรือ?”
จางเจวียนที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้นมาอย่างดูถูกว่า “คุณไม่รู้หรือว่ารถที่นำมาโชว์ที่นี่ ล้วนเป็นรถราคาเริ่มต้นที่หลักล้านหรือ? ฉันว่าคนจนๆอย่างคุณ แม้แต่ล้อรถที่นี่ก็ไม่มีปัญญาซื้อ”
เกาจวิ้นเว่ยยิ่งไม่พอใจเย่เฉิน พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโอหังว่า “เย่เฉิน ผมเข้าใจคนที่มาเป็นเขยแต่งเข้าอย่างคุณ รอให้มีคนเลี้ยงไม่ใช่หรือ? อยากได้ทานอะไรที่มีหน้ามีตา จึงจะให้ชูหรันซื้อรถให้คุณใช่ไหม?”
เซียวชูหรันพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “ประธานเกา เย่เฉินไม่จำเป็นต้องอาศัยฉันซื้อให้ รถที่ฉันขับ เย่เฉินเป็นคนซื้อให้”
เกาจวิ้นเว่ยอึ้ง คิดไม่ถึงว่าคนจนๆอย่างเย่เฉินแบบนี้ ยังจะมีปัญญาซื้อรถให้กับเซียวชูหรัน
จางเจวียนที่อยู่ด้านข้าง มองดูเย่เฉินอย่างไม่พอใจ พร้อมหัวเราะพูดขึ้นว่า “อย่างคุณนะหรือที่มีปัญญาซื้อรถ?”
พูดเสร็จ ก็หันไปพูดกับเซียวชูหรันว่า “ชูหรัน สามีของเธอซื้อรถอะไรให้เธอ? คงไม่ใช่CheryQQนะ”
เซียวชูหรันพูดว่า “เย่เฉินซื้อทั้งหมดสองคัน คันหนึ่งซื้อให้แม่ฉันเป็นบีเอ็มดับเบิลยู520 อีกคันซื้อให้พ่อของฉันเป็นบีเอ็มดับเบิลยู530”
จางเจวียนพูดขึ้นอย่างแปลกประหลาดใจว่า “โฮ้ คิดไม่ถึงว่าสามีของเธอจะมีตังค์เหมือนกัน”
เกาจวิ้นเว่ยส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นอย่างดูถูกว่า “บีเอ็มดับเบิลยู520? รถแบบนี้ที่บ้านผมให้คนใช้ขับ คู่ควรกับชูหรันด้วยหรือ”
จากนั้น เขามองดูเย่เฉิน พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “เย่เฉิน รถบีเอ็มดับเบิลยู520ราคาถูกมาก หากผ่อนจ่าย เงินดาวน์ก็แค่หนึ่งแสนเอง แต่รถหรูของที่นี่ ล้วนระดับล้าน คุณไม่มีปัญญาซื้อรถหรู ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปมีบีเอ็มดับเบิลยูซีรีส์ 5 อย่างที่สุดก็แค่บีเอ็มดับเบิลยู740 อีกอย่าง งานมอเตอร์โชว์ในครั้งนี้ ยังมีรถสปอร์ตหรูหราอันดับต้นๆ ของโลกสองคัน ครั้งนี้คุณจะได้เปิดหูเปิดตาจริงๆแล้ว”
เย่เฉินยิ้มแย้ม ชี้ไปที่รถหรูชั้นนำสองคันที่อยู่บนเวที แล้วถามว่า “คุณพูดว่าผมไม่มีปัญญาซื้อรถหรูที่อยู่ที่นี่ งั้นผมขอถามคุณว่า รถสปอร์ตหรูหราอันดับต้นๆของโลกสองคันนี้ คุณมีปัญญาซื้อไหม?”
เกาจวิ้นเว่ยพูดขึ้นอย่างเยาะเย้ยว่า “ที่อยู่ในศูนย์นิทรรศการนี้ นอกจากสองคันนี้ที่ผมไม่มีปัญญาซื้อ อย่างอื่นผมมีปัญญาซื้อได้ทุกคัน คุณล่ะ? คนจนๆอย่างคุณ ผมว่าคุณคงไม่มีปัญญาซื้อสักคัน”