กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 698
อัลเบิร์ตชี้นิ้วไปที่เชสเตอร์ก่อนจะสั่งคนของเขาว่า “พวกนาย มานี่สิ! ลากผู้ชายคนนี้ออกไปและทุบตีมัน! ฉันต้องการให้เน้นไปที่ปากเสีย ๆ ของมัน!”
เมื่อเชสเตอร์ได้ยินคำพูดของอัลเบิร์ต เขาก็กลัวและตกใจมากจนคุกเข่าลงต่อหน้าอัลเบิร์ตทันทีและร้องว่า “ดอน อัลเบิร์ต ผมขอโทษ! ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าจาค็อบเป็นแขกคนสำคัญของคุณ! มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด ผมยอมรับผิดและขอโทษสำหรับการกระทำของผม! ยกโทษให้ผม! ครั้งนี้ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”
เชสเตอร์คาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าลูกเขยของจาค็อบจะน่าทึ่งและเหลือเชื่อถึงขนาดที่ว่าแม้แต่หัวหน้าแก๊งมาเฟียโลกใต้ดินแห่งโอลรัส ฮิลล์ ก็ยังเป็นสุนัขเฝ้าจาค็อบเพราะเขา!
ก่อนที่เชสเตอร์จะขอความเมตตาได้ คนของอัลเบิร์ตบางคนก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วตบหน้าเขา!
เชสเตอร์รู้สึกวิงเวียนในทันทีและเขาก็ล้มลงกับพื้นเมื่อบอดี้การ์ดของอัลเบิร์ตเริ่มชกและเตะเขา เขาดูน่าสงสารและน่าสังเวชมากในเวลานี้
อัลเบิร์ตมองเชสเตอร์อย่างเย็นชาก่อนจะถามว่า “ให้ฉันถามแกหน่อยเถอะนะ ทำไมแกถึงตั้งเป้าหมายโจมตีคุณวิลสัน?”
ปากของเชสเตอร์เต็มไปด้วยเลือดและเขาร้องไห้ขณะที่เขาพูด “ผมขอโทษ ดอน อัลเบิร์ต ผมแค่แข่งขันกับจาค็อบในตำแหน่งกรรมการบริหารของสมาคมการเขียนพู่กันและจิตรกรรม นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมผมตั้งเป้าโจมตีเขา…ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย…”
อัลเบิร์ตเพิกเฉยต่อเขาและเขาก็มองไปรอบ ๆ ฝูงชนในห้องส่วนตัวห้องนี้ ก่อนจะถามว่า “ใครเป็นประธานของสมาคมเขียนพู่กันและจิตรกรรม?”
คุณเบย์รีบตอบไปว่า “ดอน อัลเบิร์ต ผมเป็นประธานสมาคมเขียนพู่กันและจิตรกรรม”
อัลเบิร์ตพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะชี้นิ้วไปที่เชสเตอร์ขณะที่เขาพูดว่า “ให้ผมถามคุณหน่อยนะ คุณคิดว่าขยะประเภทนี้มีค่าพอที่จะเป็นส่วนหนึ่งของสมาคมเขียนพู่กันและจิตรกรรมเหรอ? คุณเป็นประธานสมาคมได้อย่างไร? คุณรู้หรือไม่ว่าคุณควรทำตัวอย่างไร? ถ้าคุณไม่รู้ว่าจะทำหน้าที่เป็นประธานอย่างไร ก็ให้ออกจากตำแหน่งไปซะ!”
คุณเบย์ตัวสั่นด้วยความกลัว เขาลุกลี้ลุกลนที่จะเอาชีวิตรอดและโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัวว่า “ผมจะลาออกจากตำแหน่งประธานสมาคมการเขียนพู่กันและจิตรกรรมในวันพรุ่งนี้! ในตอนนั้น ผมจะแนะนำให้จาค็อบได้รับเลือกให้เป็นประธานคนต่อไปของสมาคมการเขียนพู่กันและจิตรกรรมอย่างแน่นอน…”
จาค็อบรีบโบกมือเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “ไม่ ไม่ คุณเบย์ ผมไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นประธาน… ผมพอใจมากกับการเป็นกรรมการบริหารของสมาคม…”
คุณเบย์รีบพูดว่า “ในเมื่อดอน อัลเบิร์ตคิดว่าคุณมีคุณสมบัติที่จะเป็นประธาน คุณก็มีคุณสมบัติที่จะเป็นประธานอย่างแน่นอน!”
จาค็อบโบกมือซ้ำแล้วซ้ำเล่าขณะที่เขาพูดว่า “ไม่ ผมยังไม่ค่อยประสบความสำเร็จในด้านการสมาคมนี้เลย ผมไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้เลย…”
ในเวลานี้ อัลเบิร์ตมองดูคุณเบย์ก่อนจะพูดว่า “ในเมื่อคุณเป็นประธานสมาคม งั้นตอนนี้ ให้ผมแนะนำคุณนะ”
หลังจากหยุดชะงักชั่วครู่ อัลเบิร์ตก็ชี้ไปที่เชสเตอร์ก่อนจะพูดว่า “ก่อนอื่น คุณควรเอาขยะชิ้นนี้ออกจากสมาคมการเขียนพู่กันและจิตรกรรมอย่างถาวร”
คุณเบย์ตอบว่า “แน่นอน! ผมจะทำให้แน่ใจว่าเขาจะถูกถอนออกจากสมาคมในวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน!”
อัลเบิร์ตพยักหน้าก่อนจะชี้ไปที่จาค็อบและกล่าวว่า “คุณวิลสันมีความรู้ระดับสูงในด้านโบราณวัตถุ การประดิษฐ์ตัวอักษรและจิตรกรรม เนื่องจากเขาเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนและไม่เต็มใจที่จะรับตำแหน่งประธาน คุณจึงควรมอบตำแหน่งกรรมการบริหารในสมาคมให้เขา คุณเข้าใจผมไหม?”
คุณเบย์รีบสัญญาว่า “ครับ! ครับ! ผมจะทำตามที่คุณสั่งอย่างแน่นอน”
หลังจากนั้น สีหน้าของคุณเบย์เปลี่ยนไปเมื่อเขาจ้องไปที่เชสเตอร์และกล่าวว่า “เชสเตอร์ สก็อตสัน ผมขอประกาศว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณถูกถอดออกจากสมาชิกสมาคมเขียนพู่กันและจิตรกรรมอย่างเป็นทางการแล้ว และคุณจะไม่สามารถเข้าร่วมสมาคมนี้ได้อีกครั้งไปตลอดชีวิต!”
เชสเตอร์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก
พูดตามตรง เชสเตอร์ไม่ได้มีทักษะหรือความสามารถในการประเมินโบราณวัตถุมากนัก เหตุผลที่เขาสามารถเข้าร่วมสมาคมเขียนพู่กันและจิตรกรรมแห่งโอลรัส ฮิลล์ได้เพราะเขาจ่ายเงินไปจำนวนมาก เพื่อในที่สุดเขาจะได้เป็นสมาชิกของสมาคม
เชสเตอร์พึ่งพาสมาชิกในสมาคมเขียนพู่กันและจิตรกรรมมาโดยตลอด เพื่อหลอกลวงและโกงผู้อื่น ตอนแรกเขาคิดว่ามันสะดวกกว่ามากสำหรับเขาที่จะโกงเงินของผู้อื่นต่อไป ถ้าเขากลายเป็นกรรมการบริหารของสมาคมการเขียนพู่กันและจิตรกรรม อย่างไรก็ตาม เขาไม่คิดว่าจะถูกถอดออกจากสมาชิกของสมาคมอย่างถาวร เพียงเพราะเขาทําให้จาค็อบขุ่นเคือง!
อย่างไรก็ตาม เชสเตอร์ไม่กล้าแสดงความไม่พอใจใด ๆ เลย ท้ายที่สุด เขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถทำร้ายอัลเบิร์ตได้
เช่นเดียวกับที่เขายอมจำนนต่อชะตากรรมของตัวเอง อัลเบิร์ตมองเขาด้วยสีหน้าเย็นชาก่อนจะพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าแกคิดว่าแกสูงส่งมาก ดูเหมือนแกคิดว่าแกมีสถานะที่สูงมาก หากเป็นแบบนี้ ฉันจะจัดการ ส่งตัวแกไปยังที่ที่บ่งบอกสถานะตัวตนของแกได้มากที่สุด!”
หลังจากนั้น อัลเบิร์ตสั่งคนของเขาว่า “พามันไป! หาหมูที่สกปรกที่สุดแล้วปล่อยให้มันอยู่กับหมูเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ตรวจสอบให้แน่ใจว่ามันกิน ดื่มและนอนกับหมูทุกตัว! มันจะกินสิ่งที่หมูกินและนอนในที่ที่หมูนอน ฉันต้องการให้มันได้สัมผัสประสบการณ์การรักษาระดับวีไอพีอย่างแท้จริง!”