สองขุนพลสายฟ้าส่งเสียงร้องคำรามอย่างดุเดือดในขณะที่กระบี่เล่มยาวปรากฏขึ้นในมือของพวกเขาและเขาพุ่งตรงไปหาบรรดาเจ้าสำนัก!
สองขุนพลสายฟ้าและบรรดาคนอื่น ๆ ได้ละทิ้งความอาฆาตบาดหมางลงเพื่อร่วมใจกันปกป้องเมืองตงไห่เคียงข้างกับสำนักอื่น ๆ แต่ถึงอย่างไรเมื่อพวกเขามาเห็นสภาพอันน่าเวทนาของพ่อแม่ประมุขสำนัก ดวงตาของพวกเขาก็แดงเถือกด้วยความโกรธแค้น พวกเขาเสียสติไปในทันที!
“บ้า! คนพวกนี้มันคลั่งไปกันใหญ่แล้ว!”
แม่ชีแห่งโชคชะตาตั่วสั่นอย่างโกรธเคือง เซปไฟร์พุ่งตัวเข้าใส่เธอ เธอจึงชี้ไปที่เขาและตะเบ็งเสียงใส่ “วันนี้สำนักประตูสุราลัยชักจะเหิมเกริมเกินไปแล้ว จัดการพวกมันให้สิ้นซาก!”
กระบี่ของแม่ชีแห่งโชคชะตาเข้าปะทะกับคมกระบี่ของเซปไฟร์!
“ฆ่ามัน!”
บรรดาเจ้าสำนักทั้งหลายก็เข้าโจมตี ทั้งสองฝ่ายต่างห้ำหั่นกันเองในทันที
ด้านนอกหอคอยดาวปราถนา บรรดาสาวกทั้งหลายก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือด
เสียงของศาสตราวุธและเสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่วบริเวณ หอคอยดาวปราถนาตกในอยู่ความโกลาหลชุลมุนวุ่นวาย!
…
อีกด้านหนึ่ง ที่ค่ายพักแรมโลกใหม่
สโลนวางแผนที่จะเข้าตีเมืองตงไห่ให้แตกพ่ายภายในสามวัน อย่างไรก็ตามเธอไม่ทันได้คาดคิดว่าสำนักจอมยุทธต่าง ๆ ของจักรวาลโลกจะมารวมตัวกันที่เมืองตงไห่เพื่อร่วมสนับสนุนกัน ซึ่งทำให้กองทัพโลกใหม่เข้ายึดครองเมืองได้ยากขึ้น ค่ายทหารของเธอกำลังสูญเสียขวัญกำลังใจ
ไม่มากไม่น้อยไปกว่านั้น เต็นท์ของแดร์ริลกลับไม่ได้มีบรรยากาศที่เศร้าหมองในแบบเดียวกัน ภายในเต็นท์ของเขามันค่อนข้างน่าสนใจมากกว่า
แดร์ริลสะกดจุดปิดผนึกบรรดาเทพธิดาทั้งหกผู้ไม่มีใครเทียบได้ พวกเขาเบียดเสียดกันแน่นขนัดภายในเต็นท์ของแดร์ริล เทพธิดาทั้งหกต่างสนทนากันด้วยนำ้เสียงอ่อนนุ่ม แต่สามารถได้ยินจากนอกเต็นท์ได้ นายทหารทุกคนที่เดินผ่านไปมาต่างมีสีหน้าสงสัยเมื่อได้ยินเสียงเหล่านั้น
ถ้าหากพวกเขาไม่ได้อยู่ในค่ายทหาร นายทหารเหล่านั้นคงคิดว่าพวกเขาได้เดินผ่านห้องนางบำเรอของจักพรรดิ
นายทหารที่ได้เห็นเทพธิดาทั้งหกต่างพากันอิจฉาแดร์ริล!
สาวงามทั้งหกคนต่างมีความสวยงามคนละแบบ! พวกเขาค่อนข้างแตกต่างกันในบุคลิกและนิสัย มันเหมือนกับห้องนางบำเรอของจักรพรรดิ
แดร์ริลนั่งอยู่ในเต็นท์ด้วยสีหน้างวยงง เขารู้สึกหดหู่
เทพธิดาทั้งหกต่างยืนเรียงแถวขณะจ้องเขม็งไปที่แดร์ริลอย่างเดือดดาล
เทพธิดาตัวน้อยและแดร์ริลอยู่ด้วยกันมานานมากที่สุด เธอจึงไม่รู้สึกอะไรมากมายเป็นพิเศษ
เทพธิดาที่เหลืออีกห้าคนต่างรู้สึกอับอายและเคืองโกรธที่พวกเธอได้รับการปฏิบัติแบบนี้ จนแทบจะรอไม่ไหวที่จะบดขยี้แดร์ริลให้แหลก! ไอ้คนชั่วช้าอย่างเขาใช้วิธีที่น่ารังเกียจจับตัวพวกเธอมาทั้งหมด สิ่งที่น่าหงุดหงิดไปมากกว่านั้นคือเขาบอกกับทหารในกองทัพว่าบรรดาพี่สาวน้องสาวทั้งหกคนเป็นภรรยาของเขา
แดร์ริลยิ้มเจื่อน ๆ ขณะเขาเผชิญหน้ากับสายตาอาฆาตของเหล่าเทพธิดา “แม่คนสวยทั้งหลาย ฉันบอกพวกเธอไปแล้วไง ที่ฉันต้องทำแบบนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของตัวพวกเธอเอง พวกเธอก็เห็นพละกำลังของกองทัพโลกใหม่ ถ้าฉันไม่บอกพวกเขาว่าพวกเธอเป็นภรรยาของฉัน ฉันก็คงจะรับประกันไม่ได้ว่า…”
เวนดี้ตัวสั่นในความโมโห เมื่อเธอได้ยินเช่นนนั้น “หยุดสักที!”
“ได้เลย ฉันจะไม่พูดอะไรอีกแล้วภรรยายอดรัก” แดร์ริลตอบกลับพร้อมกับยักไหล่
“แก…” หน้าอกของเวนดี้กระสับกระส่ายอย่างรุนแรง จากนั้นเธอก็จ้องเขม็งไปที่แดร์ริลอย่างเย็นชา “เมื่อไหร่จะปล่อยเราไปสักที?”
เหล่าเทพธิดาต่างไม่อยากจะสังหารแดร์ริลอีกต่อไป พวกเขาแค่ต้องการจะหาทางออกไปจากค่ายทหารแห่งนี้อย่างยิ่งยวด
แดร์ริลยิ้มเจื่อน ๆ “ถ้าหากฉันปล่อยตัวพวกเธอออกไปได้ ฉันคงทำไปนานแล้ว”
ทันใดนั้นแดร์ริลก็เปลี่ยนใจ “แต่แล้ว ทุกคนที่มาจากพระราชวังฟูเหยาต้องการจะฆ่าฉัน ทำไมฉันถึงจะต้องปล่อยตัวพวกเธอไปด้วย?”
ใบหน้าของเวนดี้แดงฉาน เธอถึงกับพูดไม่ออก
แดร์ริลหันไปหาเทพธิดาตัวน้อยด้วยรอยยิ้ม “ภรรยาตัวเล็ก ทำไมเธอถึงไปสัญญากับลีรอยว่าจะฆ่าฉันล่ะ?”
เทพธิดาตัวน้อยขบริมฝีปากของเธอและกล่าวเบา ๆ ”เมื่อสามปีก่อน พี่สาวคนโตสุดของฉันได้ไปเอาตะเกียงไร้มลทินมาจากสำนักคุนหลุน เราเลยเป็นหนี้บุญคุณลีรอย…”
เทพธิดาตัวน้อยได้ใช้เวลาร่วมกับแดร์ริลมานานที่สุด เธอจึงเรียนรู้ว่าถึงแม้แดร์ริลจะดูดื้อด้านเกกมะเหรก แต่เขาก็ไม่ได้เลวทรามอย่างที่เธอเคยนึกจิตนาการไว้
“น้องเล็ก เธอจะไปบอกเขาทำไม?” เวนดี้กระทืบเท้าในความโมโห
พี่สาวอีกสี่คนที่เหลือต่างก็พากันหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยเช่นกัน