ตอนที่ 222 อุบัติเหตุหรือสร้างสถานการณ์
“เมิ่งชิงซีก็ไปกับเขาด้วย เธอไปกับเซ่าเชิน…” ถังโจวโจวบ่นพึมพำอยู่อย่างนั้น ลั่วอิงยืนอยู่ข้างๆ เธอ ในขณะที่ลั่วเซ่าเชินตกอยู่ในความโกลาหล เขาไม่มีเวลามาสนใจเธอ เธอจึงอยู่ที่นี่
ลั่วอิงมองไปยังถังโจวโจวที่ตกอยู่ในภวังค์แล้วก็ตกใจกลัว เธอถลาเข้าไปในอ้อมแขนของถังโจวโจวและพูดอย่างร้อนรนว่า “แม่โจวโจวขา คุณแม่เป็นอะไรไป คุณแม่อย่าทำให้หนูกลัวสิ…”
ถังโจวโจวไม่ได้ตอบอะไร เธอเอาแต่นั่งอยู่บนโซฟา เธอคิดถึงแต่เรื่องของตัวเองโดยไม่สนใจลั่วอิงเลยสักนิด ลั่วอิงร้องไห้สะอึกสะอื้น จนแม่นมจ้าวทนดูต่อไปไม่ไหว “คุณหนูคะ ตอนนี้คุณผู้หญิงอาจจะไม่สบายใจอยู่ คุณหนูไปที่ครัวกับดิฉันก่อนดีไหมคะ”
“แม่นมจ้าวขา หนูอยากอยู่กับแม่โจวโจว” ลั่วอิงกุมมือถังโจวโจวแน่น สภาพของถังโจวโจวในตอนนี้ทำให้เธอตกใจกลัว เหตุการณ์ในวันนี้มันกะทันหันเป็นอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ คุณย่าถึงกลิ้งลงมาอยู่ตรงนั้นได้ ในขณะที่แม่โจวโจวเองก็ไม่ได้ออกไปส่งคุณย่าที่โรงพยาบาลกับคุณพ่อ
กลับเป็นคุณน้าใจร้ายแสนน่ารำคาญคนนั้นที่ได้ไปด้วยกันกับคุณพ่อ ทำไมแม่โจวโจวถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้? สมองเล็กๆ ของลั่วอิงไม่เข้าใจว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอตื่นตระหนก เธอหวาดกลัว กลัวว่าชีวิตที่มีความสุขของเธอจะพังทลายลง
“เชื่อดิฉันเถอะค่ะ คุณหนู เราไปหาอะไรกินกันก่อน อีกเดี๋ยวคุณชายจะต้องส่งคนมารับคุณหนูไปเยี่ยมคุณนายแน่นอนค่ะ”
“จริงเหรอคะ แม่นมจ้าว? คุณพ่อจะกลับมารับหนูกับแม่โจวโจวจริงๆ เหรอคะ” เมื่อครู่นี้ลั่วอิงสังเกตเห็นว่าลั่วเซ่าเชินมีท่าทีกลัดกลุ้มอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน คุณย่าบาดเจ็บ และดูเหมือนว่าคุณพ่อจะโทษแม่โจวโจวเต็มๆ
“จริงสิคะ คุณหนู ดิฉันไม่หลอกคุณหนูหรอกค่ะ” เพียงแต่แม่นมจ้าวไม่ทราบว่าคุณชายจะมารับคุณผู้หญิงไปด้วยกันไหม หากเป็นคนที่สายตาดี ในตอนนั้นไม่ว่าใครก็ต้องมองออกว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับคุณผู้หญิง
ไม่ว่าคุณผู้หญิงจะตั้งใจหรือไม่ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณหญิงนั่นคือความจริง และใครก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ แล้วหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างคุณชายกับคุณผู้หญิงจะเปลี่ยนไปหรือไม่ เธอเองก็ไม่อาจทราบได้
แม่นมจ้าวพาลั่วอิงไปที่ห้องครัวและจัดอาหารที่เตรียมไว้เป็นชุดเล็กๆ เพื่อให้ลั่วอิงกินรองท้องไปก่อน ลั่วอิงนั่งอยู่บนโต๊ะตัวใหญ่ เธอมองถังโจวโจวที่ยังนั่งอยู่ที่เดิมตรงนั้น ก่อนจะหันกลับมามองของอร่อยที่เธอโปรดปราน แต่กลับไม่มีความรู้สึกอยากอาหารเลยสักนิด
“แม่นมจ้าวขา หนูกินไม่ลง…” ตอนนี้เธอไม่รู้สึกหิวเลยสักนิด เธอควรจะได้นั่งกินข้าวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะมีคุณน้าใจร้ายที่ขัดตาไปบ้าง แต่มันก็ดีกว่าตอนนี้เป็นไหนๆ
ถังโจวโจวนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น เมิ่งชิงซีกำลังขอร้องอ้อนวอนเธออยู่ จากนั้นเธอก็ทนไม่ไหว แล้วพอเธอสะบัดมือ ก็เหมือนกับว่ามันได้กระทบเข้ากับอะไรบางอย่าง และเมื่อเธอได้ยินเสียงกรีดร้องของเมิ่งชิงซี คุณแม่ลั่วก็กลิ้งตกบันไดไปแล้ว
เมื่อถังโจวโจวนึกถึงสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น เธอก็ทึ้งผมและก้มหน้าลง สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอได้ทำสิ่งนี้ลงไป เธอทำร้ายคุณแม่ของเซ่าเชิน เธอควรจะทำอย่างไรต่อไปดี?
เธอไม่ได้ตั้งใจ เธอไม่ได้ตั้งใจจะผลักคุณแม่ลั่ว เธอจะรู้ได้อย่างไรล่ะว่าคุณแม่ลั่วจะยืนอยู่ข้างหลังและถูกเธอผลักตกลงไปชั้นล่างพอดี มันเกิดเรื่องบังเอิญแบบนี้ได้อย่างไร
ถังโจวโจวคิดซ้ำไปซ้ำมา ทุกอย่างมันบังเอิญไปหมด แม้แต่พิรุธของเมิ่งชิงซีก็ไม่มีให้เห็น ดังนั้น เหตุการณ์นี้จะนับว่าเป็นอุบัติเหตุได้ไหม?
ตอนที่ 223 เมิ่งชิงซีปกป้องถังโจวโจว
ถังโจวโจวแน่ใจว่านี่เป็นอุบัติเหตุ แต่เธอไม่รู้ว่าลั่วเซ่าเชินจะเชื่อไหมว่านี่เป็นอุบัติเหตุ และเมิ่งชิงซีจะพูดใส่ไฟอะไรเธออีก
ลั่วเซ่าเชินและเมิ่งชิงซีขับรถพาคุณแม่ลั่วไปโรงพยาบาล มองคุณแม่ลั่วเข้าไปในห้องผ่าตัดทันที ลั่วเซ่าเชินถึงได้โล่งอกลงบ้าง เขาหันไปถามเมิ่งชิงซีว่าเกิดอะไรขึ้น
“ชิงซี คุณบอกผมได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมแม่ผมถึงตกบันไดได้”
ตอนนั้นเขาเห็นว่าตรงนั้นมีกันอยู่แค่สามคน คือถังโจวโจว เมิ่งชิงซี และคุณแม่ลั่ว แต่ตอนนี้คุณแม่ลั่วสลบไปยังไม่ฟื้น และไม่รู้ว่าผลการตรวจร่างกายจะเจอปัญหาอะไรไหม
เมิ่งชิงซีก้มหน้านิ่ง ลั่วเซ่าเชินจึงเห็นไม่ชัดว่าเธอมีสีหน้าอย่างไร “ชิงซี รีบตอบผมมา”
เมื่อเขาเห็นว่าเมิ่งชิงซีเอาแต่ร้องไห้ ลั่วเซ่าเชินก็ร้อนใจ ตอนนี้คุณแม่ลั่วจะเป็นหรือตายก็ไม่รู้ เขาแค่อยากรู้เหตุการณ์ให้ชัดเจนเท่านั้น
“เซ่าเชินคะ ไม่ใช่ความผิดของถังโจวโจวหรอกค่ะ เธอแค่ไม่ได้ระวังเท่านั้น…” เมิ่งชิงซีพูดปกป้องถังโจวโจวอย่างนี้ ยิ่งแสดงให้เห็นว่าเรื่องครั้งนี้ชี้เป้าไปที่ถังโจวโจว
“คุณกำลังจะบอกว่าโจวโจว…” ลั่วเซ่าเชินไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่เชื่อว่าถังโจวโจวจะมีความคิดชั่วร้ายอย่างนี้ แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่ใช่คนอย่างนี้
“เซ่าเชิน ฉันรู้ว่าคุณไม่อยากจะเชื่อ ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน แต่…”เมิ่งชิงซีกระอึกกระอัก
ถ้าเมิ่งชิงซียืนยันว่าเป็นถังโจวโจว เขาก็อาจจะสงสัยว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้เมิ่งชิงซีเป็นคนทำ แต่นี่เมิ่งชิงซีกลับกำลังพูดปกป้องถังโจวโจว ลั่วเซ่าเชินจึงเริ่มลังเลว่าเขาควรเชื่อใครกันแน่
แล้วครั้งนี้ถังโจวโจวก็ไม่พูดอะไรกับเขาสักคำเกี่ยวกับเรื่องนี้ ลั่วเซ่าเชินรู้ว่าถังโจวโจวไม่มีทางบอกว่าตัวเองเป็นคนทำ แต่เดิมทีเธอก็ไม่ใช่คนแบบนั้น ตกลงว่าเรื่องครั้งนี้มันเป็นอย่างไรกันแน่
ตอนนี้มีแค่เมิ่งชิงซีที่พูดอยู่ฝ่ายเดียว ลั่วเซ่าเชินทำได้แค่พิจารณา เดิมทีเขาก็ไม่คิดเชื่อคำพูดของเธออยู่แล้ว อย่างน้อยก็รอให้คุณแม่ลั่วฟื้นก่อนแล้วค่อยว่ากัน
“เอาละ ชิงซี ที่คุณพูดมาผมรู้แล้ว ผมจะตรวจสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจนเอง”
“เซ่าเชิน ฉันรับประกันได้ โจวโจวไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เธอไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณป้าตกบันได…”
เมิ่งชิงซีอธิบายเพื่อปกป้องถังโจวโจวอยู่ตลอด ลั่วเซ่าเชินตบบ่าเมิ่งชิงซีเบาๆ “ผมรู้แล้ว คุณไม่ต้องกังวล ผมยังไม่ได้คิดโทษใคร แต่ก็จะไม่ละเว้นโทษให้ใครเหมือนกัน”
“เซ่าเชินคิดอย่างนี้ ฉันเองก็สบายใจ” เมิ่งชิงซีถอนหายใจโล่งอก เหมือนกับว่าเธอปกป้องถังโจวโจวได้สำเร็จ แต่ลั่วเซ่าเชินกลับยังรู้สึกสงสัย เมิ่งชิงซีเกลียดถังโจวโจวมากไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงได้กังวลเกี่ยวกับโจวโจวนัก
“เซ่าเชิน คุณกำลังคิดอยู่ใช่ไหมคะว่าทำไมฉันถึงไม่บอกว่าโจวโจวเป็นคนทำ แล้วยังช่วยเธอพูดอีก” เมิ่งชิงซีมั่นใจว่าลั่วเซ่าเชินคิดอย่างนั้น ดังนั้นเธอจึงชิงพูดขึ้นก่อน แบบนี้ถึงจะทำให้ลั่วเซ่าเชินเลิกสงสัยไปได้
“ใช่ ในใจผมยังสงสัยอยู่ เพราะเมื่อก่อนพวกคุณสองคน…” ลั่วเซ่าเชินไม่ต้องพูดทั้งหมด เธอย่อมต้องเข้าใจดี ที่ผ่านมาความสัมพันธ์ของถังโจวโจวและเมิ่งชิงซีไม่ได้ถือว่าดีนัก พูดได้ว่าทั้งสองคนเป็นปฏิปักษ์ต่อกันเพราะลั่วเซ่าเชิน
แต่ตอนนี้เมิงชิงซีกลับช่วยพูดแทนถังโจวโจวขนาดนี้ ลั่วเซ่าเชินจึงเกิดความสงสัยเป็นอย่างมาก
“เซ่าเชินคะ ฉันยอมรับว่าไม่ชอบโจวโจวจริงก็เพราะเรื่องของคุณ แต่ฉันก็ไม่คิดจะเล่นสกปรกกับเธอ ต่อให้โจวโจวทำเรื่องนี้จริง แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจค่ะ”