ตอนที่ 2243 การกลับมาของอวิ๋นชูเทียน (7)
หวังเฮ่าเทียนหน้าแดง “เรื่องนี้…แม่นางชูเทียนไม่ได้กลับมาที่นครจักรพรรดิแห่งสวรรค์เป็นสิบปี และข้าก็คิดว่าท่านคงไม่คุ้นเคยกับสถานที่ในเมือง ข้าสามารถพาท่านไปเดินดูรอบๆ ได้”
อวิ๋นชูเทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเม้มริมฝีปาก “ตอนที่ข้าอยู่ในพระราชวัง ข้าไม่เคยได้ก้าวออกจากประตู ครั้งเดียวที่ได้ออกมาคือตอนที่มีคนมัดข้าไว้กับเสาบนถนนแล้วตั้งใจจะเผาข้าจนตาย”
สี่ปีที่นางอยู่ในนครจักรพรรดิแห่งสวรรค์ นางไม่มีความทรงจำที่ดีเลยแม้แต่นิดเดียว ดังนั้นนางจึงไม่มีอะไรให้นึกถึงเพราะชื่นชอบจากสถานที่แห่งนี้
หวังเฮ่าเทียนเกาศีรษะ “นครจักรพรรดิแห่งสวรรค์มีสถานที่น่าสนใจและอาหารรสเลิศมากมาย เหตุใดท่านไม่ให้ข้าพาไปเที่ยวเล่นล่ะ”
อาหารรสเลิศงั้นเหรอ ดวงตาของอวิ๋นชูเทียนเป็นประกาย “แน่นอน ข้าชอบขนมหวาน”
หวังเฮ่าเทียนยิ้ม “มีโรงน้ำชาที่หนึ่งที่มีขนมหวานชั้นเลิศ ข้าจะพาท่านไปเอง”
อวิ๋นชูเทียนดูดนิ้วของนางแล้วถามขณะกะพริบตาว่า “อ้อ ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณเจ้ามาก แต่ว่าถ้าเจ้าทิ้งโอวหยางเยว่มาแบบนั้นจะไม่แย่เอาหรือ”
นางมาที่นี่เพื่อทำลายความสุขของโอวหยางเยว่ แต่นางไม่ควรดึงหวังเฮ่าเทียนเข้ามาเกี่ยวข้องไม่ใช่หรือ ถึงอย่างไรหวังเฮ่าเทียนก็ไม่ใช่คนที่นางไม่พอใจ
“ข้า…ไม่ได้อยากแต่งงานกับนาง” หวังเฮ่าเทียนเม้มริมฝีปาก “ข้าไม่เคยอยากแต่งงานกับนางมาตั้งแต่แรกแล้ว”
อวิ๋นชูเทียนเชิดหน้า “ถ้าเจ้าไม่อยากแต่งงานกับนางแล้วเหตุใดเจ้าไม่ปฏิเสธตั้งแต่แรกล่ะ ท่านแม่ข้าบอกว่าถ้าเจ้าไม่ชอบใคร เจ้าก็ห้ามให้ความหวังพวกเขา! เมื่อแต่งงานไปแล้วทั้งสองฝ่ายก็จะไม่มีความสุข”
หวังเฮ่าเทียนมองใบหน้างดงามของเด็กสาวตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินใครบางคนบอกเขาแบบนี้
เป็นค่านิยมปกติที่คู่ชีวิตของพวกเขาจะถูกตัดสินโดยบิดามารดาและแม่สื่อ เมื่อเกิดมาในยุคนี้ พวกเขาก็ไม่สามารถเลือกอยู่กับคนที่รักได้ และต้องทำตามคำสั่งของบิดามารดาที่คลุมถุงชนกับคนที่เขาไม่ได้รัก
“ข้า…ไม่รู้…” ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อน “ไม่เคยมีใครบอกข้าอย่างนี้มาก่อน…”
อวิ๋นชูเทียนเชิดหน้าแล้วพูดว่า “ข้ารู้สึกขอบคุณท่านพ่อท่านแม่ของข้ามากๆ พวกท่านให้ข้าได้ใช้ชีวิตอย่างดีและได้รับการอบรมสั่งสอนที่ยอดเยี่ยมที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น…พวกเขายังอนุญาตให้ข้าตัดสินใจเรื่องการแต่งงานของข้าด้วยตัวเอง”
หวังเฮ่าเทียนมองอวิ๋นชูเทียนอย่างมึนงง จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่านางน่าจะมีความสุขมากแน่ในระหว่างสิบปีหลังจากที่นางจากไป ไม่อย่างนั้นเด็กผู้หญิงคนนี้ที่ผ่านความยากลำบากแบบนั้นมา จะมีรอยยิ้มที่สดใสและงดงามขนาดนี้ได้อย่างไร
“ถ้าอย่างนั้น…ท่านมีคนที่ชอบแล้วหรือไม่” หัวใจของหวังเฮ่าเทียนเต้นเร็วขึ้นและมองอวิ๋นชูเทียนอย่างกังวล
ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติปรากฏขึ้นในความคิดของอวิ๋นชูเทียน และแก้มของนางก็แดงระเรื่อจนทำให้ใบหน้าของนางดูคล้ายลูกท้อ “มีแล้ว”
นางรักท่านพี่เนี่ยนเฟิงและนางจะแต่งงานกับเขาเท่านั้น!
หวังเฮ่าเทียนก้มหน้าอย่างผิดหวัง กลายเป็นว่า…นางมีคนที่นางรักอย่างลึกซึ้งแล้ว แต่ว่าการมีเด็กผู้หญิงน่าเอ็นดูอย่างนางเป็นน้องสาวก็ไม่เลว
หวังเฮ่าเทียนฟื้นตัวจากความผิดหวังอย่างรวดเร็วด้วยการปลอบใจตัวเอง “พวกเราไปกันเถอะ ก่อนหน้านี้ท่านไม่ได้บอกว่าหิวหรอกหรือ ข้าจะพาท่านออกไปกินขนมเอง”
“ตกลง” เมื่อได้ยินว่าจะมีของกิน นางก็ลืมทุกอย่างแล้วตามหวังเฮ่าเทียนไปอย่างมีความสุขและพวกเขาก็เดินออกจากพระราชวัง
…
นครจักรพรรดิแห่งสวรรค์
โรงน้ำชาที่มีชื่อเสียงที่สุดของนครจักรพรรดิแห่งสวรรค์อัดแน่นไปด้วยผู้คน โชคดีที่ด้วยฐานะบุตรชายเจ้าเมืองของหวังเฮ่าเทียนทำให้เขาสามารถจองห้องได้ แต่ว่าเมื่อฝูงชนเห็นหวังเฮ่าเทียนที่ควรจะอยู่ในพิธีสมรสและยังพาเด็กสาวคนหนึ่งมาที่โรงน้ำชาด้วย พวกเขาก็เริ่มนินทาอย่างออกรส
“เด็กสาวที่ตามหวังเฮ่าเทียนมาเป็นใครกัน ใบหน้าของนางก็ค่อนข้างดูดี แต่นางไม่รู้หรือว่าหวังเฮ่าเทียนเป็นพระสวามีขององค์หญิงรอง นางกล้ามาที่โรงน้ำชากับเขาอย่างเปิดเผยแบบนี้ได้อย่างไร”
ตอนที่ 2244 การกลับมาของอวิ๋นชูเทียน (8)
“เหอะ หรือว่าเด็กผู้หญิงคนนี้จะเป็นอนุของหวังเฮ่าเทียน มีข่าวลือว่าในจวนเขามีอนุหน้าตางดงามมากอยู่สองสามคน ข้าคิดว่านางน่าจะเป็นหนึ่งในนั้น”
“แต่ว่าการทำที่เขาพาอนุออกมาข้างนอกในวันสมรสของเขาแบบนี้จะไม่ได้เป็นเรื่องแย่สำหรับเขาหรอกหรือ องค์หญิงรองที่จิตใจดีแบบนั้นมาชอบบุรุษแบบนี้ได้อย่างไร”
“พวกเจ้าเดาผิดกันหมด สตรีผู้นั้นเป็นองค์หญิงเหมือนกันแต่เมื่อสิบปีที่แล้วนางพยายามวางยาพิษองค์หญิงรอง และองค์จักรพรรดิก็รู้แผนการของนาง ดังนั้นฝ่าบาทจึงลงโทษให้เผานางจนตาย แต่ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานนางก็ถูกมังกรจับไป ข้ายังได้ยินมาอีกว่ามังกรต้องการจะกินนาง แต่นางก็ทำอะไรสักอย่างแล้วหนีออกมาได้”
คนพูดมีแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้แน่นอน ทุกอย่างที่เขาพูดคือสิ่งที่องค์หญิงรองพูดในพระราชวังไถ่เหอ
“ข้ามีลูกพี่ลูกน้องที่ทำงานในพระราชวังและเขาก็บอกทุกอย่างกับข้า ยิ่งไปกว่านั้นนางยังมีความสัมพันธ์กับหวังเฮ่าเทียนเมื่อนานมาแล้ว ไม่อย่างนั้นนางก็คงไม่จงใจทำลายเหตุการณ์ในวันนี้ หลังจากที่นางมาถึงหวังเฮ่าเทียนก็ไปกับนางแล้วทิ้งองค์หญิงรองไว้คนเดียว”
“เฮ้อ เหตุใดองค์หญิงรองที่งดงามถึงมาเจอบุรุษแบบนี้กันนะ อ้อ จริงสิ เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์และชื่อนางก็ดูเหมือนจะถูกเปลี่ยนเป็นอวิ๋นชูเทียน…”
ทันทีที่เขาพูดจู่ๆ ก็มีร่างในชุดสีขาวร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาในโรงน้ำชาและใช้มือกำรอบคอเขาไว้อย่างดุร้าย เขาหวาดกลัวจนหน้าซีดเผือด ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าแล้วใบหน้าหล่อเหลาก็สะท้อนเข้าสู่สายตาของเขา
เด็กหนุ่มค่อนข้างอ่อนเยาว์ดูอายุราวสิบห้าสิบหกปี ดวงตาของเขาเป็นประกายเย็นชาขณะที่บรรยากาศเย็นเยียบปกคลุมรอบตัวเขา “เจ้าบอกว่าอวิ๋นชูเทียนอยู่ที่ไหนนะ”
คนคนนั้นชี้นิ้วไปที่ชั้นสอง “พวกเขาอยู่ในห้องสี่”
พรึบ!
เด็กหนุ่มสะบัดเขาออกไปด้านหนึ่งและมาถึงชั้นสองภายในพริบตาเดียว จากนั้นเด็กหนุ่มก็ยกขาขึ้นเตะประตูให้เปิดออก ตอนนั้นภายในห้องก็มีอวิ๋นชูเทียนที่กำลังยิ้มกว้างและหัวเราะอย่างน่าเอ็นดูเป็นครั้งคราว
พริบตาประตูห้องก็ถูกเตะออก นางหันไปด้วยความตะลึงแล้วก็เห็นเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาผู้มีสีหน้าโกรธขึ้งเดินเข้ามา
“ท่าน…ท่าน…” อวิ๋นชูเทียนยืนขึ้นด้วยความตะลึงจนพูดเป็นประโยคไม่ได้ “ท่านพี่เนี่ยนเฟิง เหตุใดท่านถึงมาอยู่ที่นี่”
ดวงตาเย็นเยียบของอวิ๋นเนี่ยนเฟิงกวาดมองหวังเฮ่าเทียนขณะที่เขาค่อยๆ เดินไปหาอวิ๋นชูเทียนแล้วออกแรงดึงนางเข้ามากอด “คู่หมั้นของข้ามารบกวนเจ้าแล้ว”
คู่หมั้น?
หวังเฮ่าเทียนหัวเราะ และรอยยิ้มของเขาก็เต็มไปด้วยความขมขื่น กลายเป็นว่าเด็กหนุ่มคนนี้เป็นคนที่นางรัก…
“ท่านพี่เนี่ยนเฟิงเจ้าคะ!” อวิ๋นชูเทียนทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ “ข้าไม่ได้สร้างปัญหาเสียหน่อย”
“เงียบ!” อวิ๋นเนี่ยนเฟิงมองนางอย่างโมโหโดยไม่เหลือความอ่อนโยนเหมือนปกติ “เจ้าจากมาโดยไม่ลา ข้ายังไม่ได้จัดการเจ้าเรื่องนั้นเลย เจ้ากล้าพูดว่าตัวเองไม่สร้างปัญหางั้นหรือ ถ้าข้าไม่ได้ซักไซ้ถามท่านแม่เรื่องที่อยู่เจ้า เจ้าตั้งใจจะเก็บเรื่องนี้ไม่ให้ข้ารู้อีกนานแค่ไหน”
อวิ๋นชูเทียนก้มหน้าโดยไม่กล้าพูดออกมาสักคำเดียว เพราะกลัวว่านางจะโดนดุถ้านางพูดอะไรออกไป
“ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าก็โตพอแล้ว ไม่รู้หรือว่าหัวใจของมนุษย์คาดเดาไม่ได้แค่ไหน เจ้าถึงขั้นตามบุรุษผู้หนึ่งมาง่ายๆ เช่นนี้” อวิ๋นเนี่ยนเฟิงยิ้มหยัน
“ข้า…ข้าไม่ได้…” อวิ๋นชูเทียนตอบเสียงอ่อน
นางกล้ามาที่โรงน้ำชากับเขาเพราะนางรู้ว่าหวังเฮ่าเทียนไม่ใช่ศัตรูของนาง เรื่องไม่ได้เลวร้ายแบบที่ท่านพี่เนี่ยนเฟิงคิด
อวิ๋นเนี่ยนเฟิงชำเลืองมองหวังเฮ่าเทียน “ในเมื่อข้าอยู่ที่นี่ นางก็ไม่จำเป็นต้องให้เจ้าดูแล และข้าจะพานางไปด้วย”