บัญชามังกรเดือด บทที่ 606 พบเพื่อนเก่า
อืม ?
หลังจากได้ยินเสียง ฉินเทียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจเต้น
นี่เป็นครั้งแรกของตัวเองที่มาญี่ปุ่น และไม่รู้จักใครที่นี่เลย นอกจากอูเถิง เฉินเสี่ยวอี้ เหลิ่งหยุน และสมาชิกทีมงูของเธอ
แล้วจู่ ๆ จะมีคนเรียกชื่อของตัวเองได้อย่างไร ?
และเสียงนั้นก็ยังไม่คุ้นเคย
เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง
เห็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในชุดกระโปรงลายดอกไม้ ที่มีผ้าพันคอสีเหลืองผูกอยู่รอบคอของเธอ เธอมีรูปร่างที่สง่างาม และใบหน้าที่สวยงาม
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผิวของเธอหนาราวกับไขมัน และดวงตาของเธอก็พร่ามัว ราวกับว่ามีความเศร้าโศกที่ไม่อาจบรรยายได้ซ่อนอยู่มากมาย และกำลังมองเธอด้วยความประหลาดใจ
“เธอคือ……ฮันหลิง? ”
“เป็นเธอจริง ๆ เหรอ ฮันหลิง！”
เมื่อเพื่อนเก่าพบปะกัน ประตูแห่งความทรงจำก็เปิดออก และฉินเทียนก็มีความสุขมาก
หญิงสาวพยักหน้า เม้มปากแล้วยิ้ม “พี่เทียน ไม่คิดเลยว่าจะใช่พี่จริง ๆ ”
“ทำไมพี่ถึง______”
เธออยากจะถามว่า ทำไมพี่ถึงถูกคนโยนออกมาจากหน้าต่าง แต่รู้สึกว่าไม่เหมาะสม เธอจึงเม้มริมฝีปากและเก็บคำพูดไว้
ฉินเทียนยิ้มอย่างเก้อเขินแล้วพูดว่า “ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดอย่างนั้น อันที่จริง ______”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ ทันใดนั้นชายหนุ่มข้าง ๆ ฮันหลิงก็หัวเราะขึ้นมาอย่างเกินจริง
“ฉินเทียน เป็นนายจริง ๆ ด้วย ！”
“คิดไม่ถึงเลยนะ หลังจากผ่านไปหลายปี นายกลับยังมีอยู่”
“ทำไม เข้ากับตระกูลฉินไม่ได้ ก็เลยกลับมาที่นี่งั้นเหรอ”
“ฉันเห็นนายอยู่ที่นี่มันก็ไม่แย่เท่าไรนะ แต่กลับถูกคนโยนออกมาจากหน้าต่าง ”
“นี่คือแอบขโมยแล้วโดนจับได้เหรอ ถึงได้ดูตื่นตระหนก ?”
หลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด บอดี้การด์สองคนที่อยู่ข้าง ๆ และอีกสองคนเห็นได้ชัดว่าเป็นบริวารของเขา พวกนั้นก็หัวเราะขึ้นมาด้วยเช่นกัน
เสียงที่รุนแรงและเกินจริง ทำให้ใบหน้าของฉินเทียนเคร่งขรึมลง
เขาจ้องไปที่ชายหนุ่มและพูดเย้ยหยันว่า “ที่แท้ก็เป็นนายนี่เอง เจียวเหลียง”
“ฮันหลิง ทำไมเธอถึงอยู่ด้วยกันกับเขา ? ”
เมื่อคิดอะไรได้ เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและถามว่า “หูเฟยล่ะ ? ”
“เขาไม่ได้มาด้วยกันกับคุณเหรอ ?”
หูเฟยเป็นรังสีแห่งความอบอุ่นและความสว่างเพียงหนึ่งเดียวในวัยเยาว์ ที่กดความโดดเดี่ยวของฉินเทียนไว้
ทั้งสองเรียนมัธยมปลายมาสามปี กินและนอนด้วยกัน และเป็นเพื่อนที่ดีที่คุยกันได้ทุกเรื่อง เป็นเพื่อนที่ดี
เมื่อตอนรู้จักหูเฟยครั้งแรก เขาเต็มไปด้วยพลังและความเยาว์วัย มันตรงข้ามกับฉินเทียนที่อายุเท่ากัน แต่ดูหมกมุ่นและไม่มีความสุขตลอดทั้งวัน
ในใจของฉินเทียน หูเฟยได้เติมเต็มจินตนาการของเขาเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของวัยรุ่น เขารู้สึกว่าคนหนุ่มสาวควรเป็นเหมือนหูเฟย
ในตอนนั้นเขายังคิดว่า หูเฟยน่าจะเป็นเพราะเกิดในครอบครัวธรรมดา ดังนั้นเขาจึงไม่มีปัญหาเหมือนครอบครัวใหญ่แบบนั้น
ครั้งหนึ่ง หูเฟยเชิญเพื่อนักเรียนทุกคนในชั้นเรียนไปทานอาหารเย็น ก็มีฉินเทียนที่แอบช่วยจ่ายเงินล่วงหน้าอย่างเงียบ ๆ เพราะเขามีเงินไม่พอ
หลังจากที่หูเฟยรู้ ไม่เพียงแต่เขาไม่ขอบคุณฉินเทียนเท่านั้น แต่ยังบอกว่าฉินเทียนไม่ได้ช่วยด้วย
ปรากฏว่าตระกูลหูเป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในฮั่นจง และหูเฟยคุณชายใหญ่ผู้นี้ ก็ไม่ได้ขาดแคลนเงินเลย
เหตุผลที่เขามักจะทำตัวเหมือนคนอนาถา ด้านหนึ่งก็คือเขาชอบสไตล์ของคนในยุทธภพ และเขาไม่ต้องการเป็นลูกผู้ดีในสายตาของคนอื่น
และอีกด้านหนึ่ง เขาเชิญเพื่อนทั้งชั้นเรียนไปทานอาหารเย็น แต่คนที่เขาต้องการเชิญจริง ๆ คือดอกไม้ของชั้นเรียนฮันหลิง
หูเฟยชอบฮันหลิง แต่เขาอายเกินกว่าจะพูดออกมา ดังนั้นจึงพาเพื่อนทั้งชั้นเรียนไปด้วยกัน
ถ้าเงินไม่พอ ก็คือแกล้งทำ เขาบอกฉินเทียนอย่างเงียบ ๆ ว่าเขาอยากหาโอกาสยืมเงินฮันหลิง
อีกด้านหนึ่ง มันคือการทดสอบว่าฮันหลิงสนใจเขาหรือไม่ นอกจากนี้ เมื่อเขายืมและคืนมัน เขาก็มีเหตุผล ที่จะนัดฮันหลิงออกมาได้อีกครั้ง
หลังจากรู้ความจริงแล้ว ฉินเทียนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ และรู้สึกว่าตัวเองได้ทำสิ่งที่ไม่ดีด้วยเจตนาที่ดี
อย่างไรก็ตามตั้งแต่นั้นมา ทั้งสองก็กลายเป็นเพื่อนสนิทที่พูดคุยกันได้ทุกเรื่อง
แน่นอนว่า ต่อมาฮันหลิงและหูเฟยก็คบกันและกลายเป็นคู่รักหนุ่มหล่อสาวสวยที่คนทั้งโรงเรียนอิจฉา
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ พวกเขาสองคนมีบุคลิกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง หูเฟยเป็นคนเรื่อยเฉื่อย ราวกับคนใจกว้างในยุทธภพ
และฮันหลิงที่ปกติจะระมัดระวังตัว บุคลิกที่อ่อนโยน พูดอย่างไม่เร่งรีบและใจเย็น
แต่ก็ไม่รู้ทำไม ฉินเทียนรู้สึกว่าพวกเขาเหมาะสมกันดี !
ทั้งสามอายุเท่ากัน แต่เกิดต่างเดือน หูเฟยอายุมากสุด และฉินเทียนเรียกเขาว่าพี่เฟย ฉินเทียนอยู่ตรงกลาง และฮันหลิงเรียกเขาว่าพี่ฉิน
พวกเขาสองคนปกป้องฮันหลิงน้องสาวคนเล็กนี้ด้วยกัน
และสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนสนิทไปตลอดชีวิต หลังจากจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยม ฉินเทียนต้องกลับไปที่เมืองฉิน
ฮั่นจง ยังอยู่ห่างจากเมืองฉิน ซึ่งเป็นที่ตั้งของตระกูลฉิน หลายร้อยกิโลเมตร เหตุผลที่ฉินเทียนไปฮั่นจงเพื่อเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมก็เพื่อกำจัดอิทธิพลของครอบครัว
อย่างไรก็ตาม ในที่สุดครอบครัวก็ไม่ต้องการปล่อยให้เขาไปเจริญเติบโตพัฒนาตัวเองข้างนอก
มันเหมือนกับหลุมดำที่เต็มไปด้วยแรงดึงดูดและฉินเทียนไม่มีทางหนี
ค่ำคืนแห่งการจากลานั้น ก็คือครั้งแรกที่เขาดื่มเหล้าจนเมา
ในโรงเตี๊ยมขนาดเล็ก หูเฟยเองก็เมาเต็มที่เช่นกัน เขากอดฉินเทียนไว้ในอ้อมแขน ร้องไห้และพูดว่า รอให้เขากับฮันหลิงแต่งงานกัน ไม่ว่าฉินเทียนจะอยู่ที่ไหน เขาจะต้องไปงานให้ได้
ถ้าไม่ไป พวกเขาก็จะไม่แต่งงาน
และยังบอกด้วยว่าต้องการให้ฉินเทียนเป็นพ่อทูนหัวของลูกชายในอนาคตของเขา
ฮันหลิงนั่งเงียบ ๆ อยู่ข้าง ๆ และดูผู้เฒ่าทั้งสองร้องไห้
ฉินเทียนสัญญา เมื่อหูเฟยและฮันหลิงแต่งงานกัน เขาจะต้องมาอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม การพัฒนาที่ตามมานั้น เกินกว่าที่เขาจะทนรับได้ ในท้ายที่สุด เขาแยกกับตระกูล และหนีออกจากบ้านด้วยความโกรธ
ฮั่นจงอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือ และตระกูลหูของหูเฟย แม้ว่าจะมีอำนาจในฮั่นจงเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม โดยรวมแล้ว ก็ยังยากที่จะต่อต้านตระกูลฉิน
ฉินเทียนต่อต้านตระกูลฉิน โดยกังวลว่าตระกูลฉินจะใช้โอกาสแก้แค้นตระกูลหู ดังนั้นเขาจึงตัดการติดต่อกับหูเฟย และฮันหลิง
นอกจากนี้ ก่อนที่จี้ซิงจะแต่งงาน เขาได้เข้าร่วมในงานแต่งงานของเพื่อนสนิทเป็นครั้งแรก และเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึก
นั่นก็เป็นเพราะ ในใจยังคงนึกถึงหูเฟยและฮันหลิง
ตามเวลาที่พูดไว้ ฮันหลิงและหูเฟย จะต้องแต่งงานกันนานแล้ว และด้วยนิสัยของหูเฟย จะต้องตามหาเขาไปทั่วโลกอย่างแน่นอน
แต่เขารู้ว่าตัวเองป็นคนที่เรื่องเยอะ โดยเฉพาะดินแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งยังไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา
ดังนั้นเขาจึงได้แต่อวยพรหูเฟยและฮันหลิงอย่างเงียบ ๆ ในใจ ตราบใดที่พวกเขาปลอดภัยและมีความสุข เขาจะแบกรับชื่อเสียงของการทรยศ มันก็ไม่สำคัญแล้ว
สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ เขาได้พบกับฮันหลิงในต่างประเทศแห่งนี้
นอกจากนี้ ฮันหลิงยังอยู่ด้วยกันกับเจียวเหลียง
เจียวเหลียงก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นในโรงเรียนมัธยมอีกด้วย และครอบครัวของเขามีทรัพย์สินอยู่บ้าง แต่ก็เทียบไม่ได้กับตระกูลหูเลย
ต่อหน้าหูเฟย เขาเป็นหมาปั๊กที่คุกเข่าและเลียได้ตลอดเวลา หลังจากรู้เกี่ยวกับตัวตนของฉินเทียน เขาก็ปฏิบัติต่อฉินเทียนเหมือนพี่ชาย และยังเรียกเขาว่า “พี่เทียน”
แต่ทั้งหูเฟยและฉินเทียนล้วนรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีจิตใจชั่วร้าย ดังนั้นจึงไม่สนใจยุ่งอะไรกับเขา
มีวันหยุดสุดสัปดาห์หนึ่ง หูเฟยกลับจากบ้านไปโรงเรียนแต่เช้าโดยต้องการทำให้ฮันหลิงประหลาดใจ เพราะเขารู้ว่า ฮันหลิงมักจะกลับไปโรงเรียนก่อนหนึ่งวันเสมอ และไปที่ห้องปียโนเพื่อซ้อมเปียโน ในขณะที่ไม่มีใครอยู่ที่นั่น
คิดไม่ถึงเลยว่า เจียวเหลียงก็อยู่ที่นั่นด้วย ผู้ชายคนนี้ซื้ออาหารอร่อย ๆ มากมายและยังมีช่อดอกกุหลาบ เพื่อเอาใจฮันหลิง
ดูเผิน ๆ ผู้ชายคนนี้กำลังพูดถึงพี่เฟย แต่เบื้องหลังเขากำลังแย่งผู้หญิงของเจ้านาย น่าขยะแขยงเท่าที่จะจินตนาการได้
ด้วยความโกรธหูเฟยทุบตีเขาจนจมูกช้ำ ใบหน้าบวม เขาพักการเรียนหนึ่งสัปดาห์เต็มก่อนจะกลับไปเรียน
หลังจากครั้งนั้น เมื่อเจียวเหลียงเห็นหูเฟยและฉินเทียนก็รีบวิ่งหนีหลบไปไกล และแม้แต่ผายลมก็ยังไม่กล้า