ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 565
ในตอนนั้น มีฝูงชนขนาดใหญ่กำลังนั่งคุกเข่าบนหาดด้านหลังของลีออน ซิลวา
พวกเขาสวมชุดยุคกลาง ค่อนข้างโบราณและดูฟุ่มเฟือย
ในยุคนี้ การเห็นภาพเหตุการณ์แบบนี้ค่อนข้างจะดูแปลกและลึกลับ
หลังจากเวลาผ่านไปนานพอสมควร ด้วยการโบกมีของเขา หนึ่งในคนของลีออนได้ยื่นธนูโบราณส่งให้กับเขา
เขาแอ่นอกและยิงธนูของเขาออกไป แต่ที่ยิงออกไปกลับไม่ใช่ลูกธนู มันคือฉมวกแทงปลา
ด้วยเสียงที่คล้ายกับฟ้าผ่า หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เลือดได้ลอยออกมาเป็นสายบนพื้นผิวมหาสมุทร
การล่าสุดพิเศษของเจ้าชายซิลวาได้จบลง
เขาวางคันธนูของเขาลงและเช็ดฝ่ามือของเขาด้วยผ้าเช็ดหน้าผ้าไหมที่ถูกปักมือบรรจงอย่างประณีตทั้งหมดสี่สิบเก้าครั้ง จากนั้น เขาเงยหน้าของเขาขึ้นและมองไปที่ฝูงชนพร้อมกับพูด “ลุกขึ้น”
“คำนับแด่เจ้าชาย!”
ฝูงชนลุกขึ้นยืนตามคำสั่ง ในขณะที่มือเขาพวกเขาต่างยังอยู่ด้านข้างกายของพวกเขา ภาพที่เห็นดูยิ่งใหญ่มากกว่ากับควินตัน ยอน์ก
ในขณะเดียวกัน ผู้คนต่างเข้าแถวเพื่อรายงานเกี่ยวกับข่าวของตระกูลซิลวา แม้กระทั่งเรื่องเล็กน้อย ทุกสิ่งทุกอย่างจะเกี่ยวข้องกับทุนจำนวนมากและทรัพย์สินต่าง ๆ ที่พวกเขาได้รับไป
ในด้านนี้ แม้กระทั่งตระกูลซิลวาก็ไม่สามารถเปรียบเทียบตัวเองกับพวกตระกูลยอร์ก มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะเปรียบเทียบตัวเองกับพวกเขา
ยศศักดิ์ของตระกูลซิลวา เมืองเทียบกับชนชั้นสูงในเมืองบัควู้ดถูกพิจารณาให้อยู่ในอันดับต้น ๆ
เมื่อเรื่องทั้งหมดคลี่คลายลง ลีออนคิดเรื่องบางอย่างก่อนที่จะถาม “แล้วเรื่องที่ฉันขอไปล่ะ?”
แท้ที่จริงแล้ว สำหรับเขามันเป็นเรื่องเล็กน้อย เหมือนกับการฆ่าแมลงวัน
แต่เรื่องทั้งหมดถูกไหว้วานมาอีกที โดยคนในตระกูลยอร์ก เขาควรตะระมัดระวังเป็นอย่างดีแม้ว่าเขาจะเป็นเจ้าชายซิลวาก็ตาม
แม้ว่าตระกูลซิลวาไม่ได้ถูกตระกูลยอร์กยับยั้ง แต่เจ้าชายซิลวาก็ยังเป็นผู้ชายที่ฉลาด เขารู้ว่าเขาจะต้องอดทนต่อความยากลำบากก่อนที่จะเริ่มต้นการแก้แค้น
เขาจะต้องอยู่อย่างเงียบ ๆ และเขาจะต้องรอ เพราะคนอย่างตระกูลยอร์ก เขาจะต้องตีให้ตรงจุด ถ้าไม่ ตระกูลซิลวาก็จะเป็นฝ่ายโดนทำลายแทน
ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะว่า ถึงแม้ว่าตระกูลยอร์กจะขอให้ทำเรื่องเล็กน้อยก็ตาม แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่ไร้สาระแต่เขาจะยื่นมือของเขาเข้าไป
เบรนท์ ซิลวา รีบลุกขึ้นทันทีด้วยมือของเขาแนบทั้งสองด้านและเหงื่อที่ไหลลงมาที่ใบหน้าของเขา
“เจ้าชายครับ ครั้งนี้ผมได้ขอให้โอลด์ ไนเนอร์ช่วยแก้ปัญหาเล็กน้อย…”
“แต่น่าเสียดาย ที่ไม่สามารถทำให้สำเร็จได้…”
“เขาได้ยินว่า…”
“ได้ยินว่าอะไร?”
“เขาได้ยินมาว่าโครงการนี้ได้รับอนุญาตให้ก่อสร้างโดยตัวของเจ้าชายยอร์กเอง แม้แต่โอลด์ ไนเนอร์ยังอาสาที่จะดูแลที่นั่นและให้คำมั่นว่าเขาจะไม่ก่อปัญหาให้อีก”
เบรนท์ไม่กล้าแม้กระทั่งที่จะปาดเหงื่อที่หน้าผากของเขา
เขาเคยล้มเหลวให้กับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้มาแล้วสองครั้งติดต่อกัน เขาไม่อยากจะคิดว่าเขาจะต้องเจอกับความโกรธที่กไลังจะเกิดขึ้นต่อไป
แต่น่าแปลก ที่ลีออนไม่ได้โกรธ แต่เขากลับเผยริยยิ้มออกมา
“เจ้าชายยอร์กเหรอ? งั้นก็หมายความว่า ในที่สุดแล้วเจ้าชายยอร์กก็กลับมาที่เมืองบัควู้ดแล้วสินะ?”
“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะครับ” เบรนท์พูดอย่างมีสติ
“โอลด์ ไนเนอร์เห็นเจ้าชายยอร์กตัวเป็น ๆ หรือเปล่า?” ลีออนถามในขณะที่คิดอย่างลึกซึ้ง
“ไม่ครับ คนที่เขาเห็นเป็นเหมือนหน้าใหม่ที่เพิ่งย้ายมาที่เมืองบัควู้ด ไทสัน วูดส์…”
“เจ้าชาย ต้องการจะเห็นหน้าคน ๆ นี้หรอเปล่าครับ?” เบรนท์ถาม
ลีออนเผยรอยยิ้มของเขาออกมา
“เจ้าชายยอร์ก เขาลึกลับแถมยังทรงอำนาจอีก เขาก่อตั้งบริษัทขึ้นมาด้วยความสามารถของตัวเอง ใช้ความสามารถที่ตัวเองมีเพื่อนำตระกูลยอร์กกำลังตกต่ำ ให้กลับมาอยู่ในตระกูลที่สุดมากกว่าตระกูลอื่น ๆ ในเมืองเซาท์ไลท์”
“เบรนท์ นายกล้ามาก นายอยากจะเรียกสมุนของเขาออกมาเหรอ? นายคิดจริง ๆ เหรอว่านายมีสิทธิ์ที่จะทำอย่างนี้?”
“เจ้า…เจ้าชายยอร์กมีอำนาจขนาดนั้นเลยเหรอ?”
เบรนท์พูดไม่ออก เขาไม่เคยสัมผัสอำนาจของเจ้าชายยอร์กด้วยตัวเองมาก่อน เขาไม่สามารถที่จะเข้าใจว่าชื่อของเขามีความหมายมากขนาดนั้นเลยเหรอ