แดนนิรมิตเทพ บทที่ 695
ซุนบาเทียนลืมตาขึ้นทันที และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นเพียงปรมาจารย์แดนชี่แท้ แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผมต่อสู้อย่างจริงจัง!”
“รับพลังหมัด!”
ซุนบาเทียนระเบิดพลังออกมาจากร่างกายอย่างรุนแรง เพื่อกดดันลุงสวี่ทันที จากนั้นปล่อยพลังหมัดออกไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนมองเห็นเพียงแค่เงาเท่านั้น พวกเขาไม่สามารถมองเห็นการโจมตีของซุนบาเทียนได้
สีหน้าของลุงสวี่เคร่งขรึม และตะโกนว่า “วิชาฝ่ามือลวงเมฆ!”
พริบตาเดียว เงาฝ่ามือที่เหมือนเมฆหมอก ปกคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่บนเวที พลังนั้นแข็งแกร่งกว่าหมัดของซุนบาเทียนมากกว่าสิบเท่า
ปัง!
ผลลัพธ์อยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน ลุงสวี่ถูกพลังหมัดของซุนบาเทียนกระแทก จนกระเด็นออกมาจากเงาฝ่ามือที่เหมือนเมฆหมอก ถอยหลังไปห้าหกก้าว อาศัยเชือกที่ขอบเวทีถึงจะสามารถยืนนิ่งได้
“ไม่เลว นึกไม่ถึงว่าจะสามารถต้านได้!” ซุนบาเทียนตะโกน “รับอีกหมัด!”
ซุนบาเทียนกระโดดขึ้น แล้วปล่อยพลังหมัดไปที่ลุงสวี่จากกลางอากาศ
ลุงสวี่ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ เขารู้สึกตกใจมาก และทำได้เพียงพยายามต้านรับเท่านั้น
“เยี่ยมมาก!” สีหน้าของลุงสวี่เคร่งขรึม ตะโกนเสียงดัง และปล่อยพลังหมัดออกไปเช่นกัน
ปัง!
คราวนี้ ลุงสวี่ถูกหมัดกระแทกจนอาเจียนเป็นเลือดทันที ล้มและนั่งอยู่ตรงมุมเวที
ซุนบาเทียนยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้ถือโอกาสโจมตี มองลุงสวี่ด้วยสีหน้าเย็นชาและเย่อหยิ่ง “ยังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อีกเหรอ?”
ลุงสวี่กัดฟันและยืนขึ้น เช็ดเลือดออกจากมุมปาก และยิ้มด้วยความเศร้า “คุณแข็งแกร่งมาก แต่ผมยังสามารถสู้ต่อได้!”
“รนหาความตาย!” ซุนบาเทียนตะโกนด้วยความโมโห ปล่อยพลังหมัดออกไปอีกครั้ง
ลุงสวี่รู้สึกว่าหมัดนี้เหมือนหมัดเมื่อสักครู่ และเขายังคงไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ และยิ้มด้วยความเศร้าอีกครั้ง “ช่างมันเถอะ ถือว่าใช้ชีวิตของผมตอบแทนบุญคุณของผู้นำตระกูลกู้ที่เคยช่วยชีวิตผมเอาไว้!”
ใต้เวที กู้เฟิงยืนขึ้นทันทีและตะโกนว่า “รอสักครู่ ผมยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว! ลุงสวี่ รีบถอยกลับมา!”
ลุงสวี่ไม่เพียงเป็นปรมาจารย์แดนแปรภาพที่ทรงพลังเท่านั้น แต่ยังเป็นที่พึ่งพาใหญ่ที่สุดของกู้เฟิงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา หากไม่ใช่เพราะพ่อของกู้เฟิงที่ฉลาดหลักแหลมและเคยช่วยชีวิตลุงสวี่เอาไว้ ไม่ว่าตระกูลกู้จะมีเงินมากมายเพียงใด เป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถหาปรมาจารย์แดนแปรภาพ มารับใช้พวกเขาแบบถวายชีวิตเช่นนี้ได้
ดังนั้น กู้เฟิงจะไม่ยอมให้ลุงสวี่ตาย!
มือที่กำแน่นของลุงสวี่ค่อย ๆ คลายออก เขาเหลือบมองกู้เฟิงด้วยความซาบซึ้ง สีหน้าของเขาทรุดลง และดูเหมือนว่าเขาจะแก่ลงไปอีกสิบปี
เพียงแต่ซุนบาเทียนไม่ได้หยุด หมัดของเขายังคงกระแทกไปที่ร่างของลุงสวี่ ทำให้ลุงสวี่กระเด็นออกไปจากเวที
“คุณ….” สีหน้าของกู้เฟิงเต็มไปด้วยความโมโห แต่เขาไม่กล้าพูดอะไร
ยังดีที่ตอนสุดท้ายซุนบาเทียนเรียกพลังกลับคืนมาเก้าส่วน ทำให้ลุงสวี่ได้รับบาดเจ็บภายในเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ซุนบาเทียนยืนอยู่บนเวทีราวกับเทพสงคราม มองคนที่อยู่ใต้เวทีราวกับมด
“คนต่อไป!” น้ำเสียงเยือกเย็นและเหยียดหยาม ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้าตอบโต้ เพราะทุกคนเห็นความแข็งแกร่งของปรมาจารย์ด้วยตาตนเองแล้ว แม้แต่ปรมาจารย์ที่แข็งแกร่ง ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกฝึกบู๊ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับซุนบาเทียนแล้ว ต้านรับได้ไม่เกินสามหมัด และหมัดสุดท้ายนั้นซุนบาเทียนเจตนาออมมือ
ความแข็งแกร่งของซุนบาเทียน แข็งแกร่งเกินกว่าที่ทุกคนเข้าใจ!
คนที่อ่อนแอย่อมตกเป็นเหยื่อของคนที่แข็งแกร่ง เป็นกฎนิรันดร์ของจักรวาลตลอดไป ผู้แข็งแกร่ง ย่อมมีสิทธิ์ที่จะดูหมิ่นผู้อ่อนแอ
ฉีหมิงซานมองด้วยความตื่นเต้น เขาอยากจะฝึกบู๊ได้เช่นกัน แล้วขึ้นไปต่อสู้กับซุนบาเทียนสามร้อยรอบ และดูหมิ่นเหล่าผู้ทรงอิทธิพล!
แต่เขาทำได้เพียงแค่ฝันเท่านั้น เหล่าผู้ทรงอิทธิพลไม่มีใครกล้าพูดอะไร แล้วตระกูลฉีจะสามารถถือเป็นอะไรได้
ตอนนี้ความเย่อหยิ่งของเสิ่นหยูปิงมลายหายไป แทนที่ด้วยสีหน้าที่เคารพเลื่อมใส นี่คือผู้แข็งแกร่งอย่างแท้จริง เมื่อเขาพูดออกมา แม้แต่เหล่าผู้ทรงอิทธิพลก็ไม่กล้าพูดตอบโต้แม้แต่คำเดียว