ตอนที่ 52
“โอเค นายพูดมาได้เลย”
“นายมีเรื่องขัดแย้งกับทางฝั่งจีนหรือเปล่า?”
“ไม่เลย ฉันไม่รู้จักใครเลย…”
ฮยอนนูรู้สึกงุนงง ความขัดแย้งกับฝั่งจีน?
ไม่ว่าเขาจะพยายามตรวจสอบเรื่องนี้จากความทรงจําของตัวเองอย่างไร ฮยอนนูก็ไม่พบว่าเขามีความเกี่ยวข้องอะไรกับทางฝั่งจีนเลย
“ถ้างั้นทําไมทางฝั่งจีนถึงมองหาสไนเปอร์ตอนที่บอสใหญ่ประจําซอยสตรีมล่ะ?”
“สไนเปอร์งั้นเหรอ?”
ลีฮุนไม่ได้พูดถึงสไนเปอร์ทางการทหาร สไนเปอร์ในที่นี้หมายถึงการเล็งเป้าหมายไปยังบุคคลใดบุคคลหนึ่งด้วยเจตนาที่ไม่ประสงค์ดี
“บุคคลนี้มีชื่อเสียงในวงการ เขาเป็นอัศวินตัวแทนผู้ไม่ลังเลที่จะเป็นสไนเปอร์หากได้รับเงินมาแล้ว เขามีชื่อว่า “เคลียร์” และหมอนี่ก็เป็นคนที่เลวร้ายมาก” ลีฮุนพูด จากนั้นเขาก็กล่าวเสริมว่า “นอกจากนี้คนผู้นั้นยังมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวด้วย เนื่องจากเขาใช้ดาบคู่ ระวังตัวด้วยนะ”
ลีฮุนอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับสไนเปอร์ เขาให้ข้อมูลที่ลึกลงไปอย่างเช่นทักษะของตัวละคร อาวุธที่ใช้ และลักษณะนิสัย
“ขอบคุณสําหรับข้อมูลดี ๆ นะ แม้ฉันจะไม่ได้ทําอะไรเพื่อนายเลยก็เถอะ”
“ไม่หรอก ที่บอกก็เพราะคิดว่านายเป็นคนดีนั่นแหละ”
“เข้าใจแล้ว ถ้ามีอะไรก็สามารถติดต่อฉันได้ในภายหลังนะ ฉันก็จะพยายามหาทางช่วยนายเหมือนกัน”
ฮยอนนูไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะโชคดีเนื่องจากได้รู้จักลีฮุนในอนาคตอันใกล้นี้
หลังจากที่ลีฮุนจากไป ผู้ชมต่างก็สงสัยเกี่ยวกับการสนทนาสั้น ๆ ระหว่างฮยอนนูกับลีฮุน
– พวกนายพูดอะไรเมื่อกี้กัน?
– บอสใหญ่ประจําซอย พวกนายสองคนคุยอะไรกันแน่?
– บอกมานะ…ไม่เอาข่าวลือด้วย
“พวกเราไม่ได้คุยอะไรสําคัญหรอกครับ”
– มีเครื่องดักฟังในหูของฉัน บริจาคให้คุณ 99 โกล์ด
– คนขี้สงสัย บริจาคให้คุณ 99 โกล์ด
“พวกเราไม่ได้คุยอะไรสําคัญจริง ๆ ครับ ผมไม่รู้จะพูดอะไรถึงจะให้โกลด์คอยน์ผมก็เถอะ”
ฮยอนนูแสดงออกด้วยการขยับท่าทาง สิ่งที่เขาได้ยินมาจากลีฮุนนั้นเป็นส่วนตัวเกินไปและไม่ควรที่จะเปิดเผย แม้เขาจะไม่คิดว่าบุคคลที่ชื่อเคลียร์นั้นน่ากลัว แต่มันก็มีความแตกต่างกันระหว่างรู้กับไม่รู้ข้อมูลอยู่โชคดีว่าการแสดงของฮยอนนูเหมือนจะได้ผลกับผู้ชม เขาใช้เสียงที่เต็มไปด้วยความไม่ยุติธรรมซึ่งเป็นเสียงที่เขาใช้เวลาเถียงกับยองซาน
– ฉันว่าคงจะไม่มีอะไรจริง ๆ นั่นแหละ ฉันสัมผัสความไม่ยุติธรรมจากตัวเขาได้ตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย
– เสียงนั้นน่าขนลุกจริง ๆ 555
– ฉันไม่เคยได้ยินเสียงแบบนี้มาก่อนในชีวิตเลย 555
“ระบบยังหาคู่ต่อสู้ไม่เจอเลย ผ่านมาราว ๆ ห้านาทีแล้วมั้งเนี่ย?”
ที่ผ่านมาเขาหาคู่ต่อสู้เจอในทันทีมาตลอดระยะเวลาที่สู้ในแรงค์แบทเทิล ทว่าตอนนี้ฮยอนนู ได้ก้าวผ่านส่วนที่เรียกว่า “การอยู่นอกแรงค์” ไปแล้ว มันเป็นเขตแดนที่ผู้เล่นเกินครึ่งในจํานวนห ลายร้อยล้านคนซึ่งเข้าร่วมในการต่อสู้อารีน่านั้นใฝ่ฝัน
หนึ่งในเขตแดนนั้นก็คือผู้เล่นระดับบรอนซ์ซึ่งมีแรงค์อยู่ระหว่าง 1,000,000 ถึง 9,999,999 มี เพียงผู้เล่นจํานวน 5% ของอารีน่าเท่านั้นที่อยู่ในเขตแดนระดับบรอนซ์
– พออยู่ในระดับบรอนซ์มันก็ถึงเวลาที่จะช้าลงแล้วละนะ
– ฉันอยู่ในระดับซิลเวอร์ ใช้เวลาตั้งสิบนาทีเลยเวลาจะหาคนสู้ชักครั้ง ถ้ารอนานก็อาจยาวถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำ
– วันนี้นายจะลุยยาวถึงระดับซิลเวอร์เลยไหม?
“ระดับซิลเวอร์งั้นเหรอ? ตอนนี้ขอดูแรงค์ก่อนนะครับ”
[แรงค์ของคังฮยอนนูในขณะนี้คือ 4,875,6662]
“ผมว่าวันนี้อาจจะยากนะครับ แต่ตอนนี้อันดับที่ต่ํากว่าห้าล้านแล้ว ผมว่าน่าจะไปซิลเวอร์ได้ตอนสตรีมครั้งหน้านะครับ”
ขณะที่ฮยอนนูกําลังพูดคุยกับผู้ชมอยู่นั้นเอง ในที่สุดคู่ต่อสู้คนต่อไปของเขาก็ปรากฏตัวขึ้น
******
“จะว่าไปคนที่ชื่อเคลียร์ที่เชื่อถือได้หรือเปล่าครับ?” หลิวเซยสงสัยอย่างหนักจนเขาไม่อาจจะทนนั่งอยู่จนจบการสนทนาได้
“เขาเป็นหนึ่งในห้าอัศวินตัวแทนที่ยอดเยี่ยมที่สุด อันที่จริงเขาเป็นคนรู้จักของฉันเอง”
“อัศวินตัวแทน? ผมอยากให้พี่เรียกใช้ผมมากกว่าเสียอีก ทําไมต้องเป็นเจ้าพวกนั้นล่ะ?” หลิวเซยมีความรู้สึกไม่ดีกับพวกอัศวินตัวแทนมาก่อน ดังนั้นสีหน้าของเขาจึงไม่สู้ดีเท่าไหร่
เทียนฮููรับรู้ได้จึงตบไหล่ของหลิวเซยเบา ๆ “ฉันรู้ว่าพวกอัศวินตัวแทนมีอะไรไม่ดีบางอย่างอยู่แต่ฉันคงเอามีดที่ใช้ฆ่าวัวไปฆ่าไก่ไม่ได้หรอก
“ไม่หรอกครับพี่” หลิวเซยยิ้มให้แก่คําชมของเทียนฮูู “คนที่ชื่อเคลียร์นั่นดีไหมครับ?”
“แน่นอน คิดว่าฉันให้เงินจ้างไปเท่าไหร่กัน? ยังไงเขาก็คงทํางานเต็มที่ให้สมกับค่าจ้างอยู่แล้ว”
“ถ้างั้นทําไมไม่ไปดูเหตุการณ์ด้วยตัวเองหน่อยล่ะครับ?”
เทียนฮููเมื่อได้ยินคําพูดของหลิวเซยก็ขมวดคิ้ว มันเป็นการแสดงออกถึงความไม่ชอบใจ อย่างไรก็ตามหลิวเซยก็แนะนําอีกครั้งว่า “ถ้าไปดูเจ้าหมอนั่นแพ้แบบเรียลไทม์มันก็คงจะดีกว่าจริงไหมครับ?”
สุดท้ายเทียนฮูก็คล้อยตาม “อื้อ! ก็คงจะดีแหละ ไปตอนนี้เลยดีไหมล่ะ?”
“ได้เลยครับพี่”
ทั้งสองเดินไปยังอีกห้องหนึ่ง มี “เอ-คิวบ์” อยู่ในห้องนั้นสองอัน
“บอสใหญ่ประจําซอย!…ขอดูหน้าแกให้ชัด ๆ หน่อยเถอะ”
ทั้งเทียนฮููและหลิวเซยต่างก็เข้าไปยังแคปซูล
****
[แรงค์กิ้งแบทเทิลเริ่มขึ้นแล้ว]
คู่ต่อสู้ของฮยอนนูได้รับการเปิดเผยออกมาแล้ว ฮยอนนูกังวลว่าอาจจะเป็นนักเวท แต่ดูเหมือนว่าคนที่ปรากฏออกมาจะเป็นผู้เล่นนักรบ เขาถือดาบในมืออยู่สองเล่ม “ดาบคู่งั้นเหรอ?”
– คนที่เอาแต่เน้นรูปลักษณ์ภายนอกโผล่ออกมาแล้ว
– นักดาบที่ถือดาบสองเล่มควรจะตาย ๆ ไปให้หมดนะ เจ้าหมอนี้เข้ามาสู้แบบเน้นเท่อย่างเดียวเลยใช่ไหมเนี่ย?
– ล็อคก็ใช้ดาบคู่อยู่นะ
“คนคนนี้เป็นแค่คนที่สนใจความเท่จากรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น ทุกคนครับ เดี๋ยวผมจะแสดงให้ดูเองว่านักดาบที่ถือดาบคู่แบบนี้นั้นกระจอกขนาดไหน”
ฮยอนนูรู้สึกไม่สบอารมณ์หลังจากได้เห็นหน้าต่างแชท เขาไม่คาดคิดว่าไอดีของจุงฮันแบคจะปรากฏมาที่สตรีมของตน ลูกชายของคนที่ทําลายครอบครัวของเขา
คนที่กล่าวคําเหยียดหยามที่ไม่อาจลบเลือนได้แก่เขา
ตั้งแต่ตอนที่ฮยอนนูเห็นชื่อเขาก็เริ่มเต็มไปด้วยอารมณ์แห่งความเกลียดชัง ฮยอนนูเดินไปด้านหน้าโดยพาดดาบยาวปลายมนของเขาอยู่บนไหล่ มันเป็นท่าที่ไม่เหมือนใครเช่นเคย
ฮยอนนูเป็นฝ่ายที่เริ่มการต่อสู้ก่อน แม้จะเห็นได้ชัดว่าคู่ต่อสู้เป็นฝ่ายที่พุ่งเข้ามาหา แต่ฮยอนนูก็เป็นผู้ที่เริ่มการโจมตีก่อน ดาบยาวปลายมนของฮยอนนูฟันลงไปราวกับสายฟ้าฟาด ผู้เล่นนักร บอีกฝ่ายไขว้ดาบทั้งสองของตัวเองเพื่อป้องกันฮยอนนู จากนั้นเขาก็ใช้พละพลังของตนเพื่อผลักดาบปลายมนของฮยอนนูออกไป
“ติดกับแล้ว เจ้าโง่!”
ในตอนนั้งเอง ฮยอนนูก็ใส่พลังเวทมนตร์ลงไปในดาบของเขา คู่ต่อสู้ติดกับของฮยอนนูเข้าอย่างจัง รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮยอนนู อย่างไรก็ตามรอยยิ้มของเขาก็ไม่ได้คงอยู่นาน ฮยอนนูกําลังจะฟันคู่ต่อสู้ออกเป็นเสี่ยง ๆ เดี๋ยวนี้แล้ว ไม่สิ เขาคิดว่าอย่างน้อยก็จะต้องสร้างความเสียหายแก่อีกฝั่งได้บ้าง จากนั้นคู่ต่อสู้ก็ม้วนตัวหลบเหมือนกับเขารู้ความตั้งใจของฮยอนนูอยู่ก่อนแล้ว แม้จะเป็นการม้วนตัวที่ดูน่าเกลียด แต่ผลลัพธ์ที่ได้นั้นกลับยอดเยี่ยม เขาหลบได้โดยที่ไม่ได้รับความเสียหายเลย
เคลียร์คือผู้เล่นนักรบที่กําลังสู้กับฮยอนนูอยู่ในตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองแทบจะเป็นบ้านี้เป็นงานสในเปอร์ที่เขามักจะไม่ยอมรับ ถ้าหากเทียนฮููไม่ได้ขอให้เขาทําละก็ เขาคงไม่มีวันรับทํางานนี้แน่
ความเสี่ยงนั้นสูงมาก
อย่างไรก็ตามเทียนฮููเป็นลูกค้าของเขามานานและเป็นคนใหญ่คนโต เคลียร์ชั่งน้ําหนักงาน โดยพิจารณาระหว่างบอสใหญ่ประจําซอยและเทียนฮู ในที่สุดเคลียร์ก็ยอมรับค่าคอมมิชชั่นนี้ ปัญหาก็คือบอสใหญ่ประจําซอยนั้นมีฝีมือดีกว่าที่เขาคาดการณ์เอาไว้ ตัวละครของฮยอนนูเองก็แข็งแกร่ง อย่างน้อยก็เป็นสองเท่าเมื่อเทียบกับข้อมูลที่เขารู้มา
ระดับเลเวลของบัญชีที่เขาเล่นคือ 140 และชุดไอเทมระดับแรร์นั้นก็ค่อนข้างดี แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับถูกผลักกลับจนถอย เทียนฮููบอกว่าบุคคลนี้มีเลเวลเต็มที่แค่ 80 เท่านั้น
“ถ้านี่เป็นเลเวล 80 ละก็ อยากจะรู้จริง ๆ ว่าเปลี่ยนคลาสครั้งที่สองแล้วจะขนาดไหน
เคลียร์ประเมินออกมาว่าเขาถูกผลักกลับเนื่องจากพละกําลังของอีกฝ่าย เขาคิดว่ากุญแจสําคัญคือการบังคับทิศทางการต่อสู้ให้เป็นการต่อสู้ในระยะประชิด ทั้งนี้ก็เพื่อป้องกันการใช้ทักษะขนาดใหญ่ที่ต้องใช้เวลารวมพลังหรือต้องใช้สมาธิสูง โดยทั่วไปแล้วนี่เป็นการตัดสินที่ถูกต้อง…ถ้าฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่บอสใหญ่ประจําซอย หากฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่ฮยอนนูละก็โดยธรรมชาติแล้วการตัดสินนี้จะถือว่าดีที่สุด
ทว่าการที่ได้ข้อมูลเกี่ยวกับบอสใหญ่ประจําซอยหรือ “ฮยอนนู” มาไม่พอนั้นทําให้การตัดสินใจของเคลียร์ผิดพลาด เขาจะไม่ยอมรับบทบาทเป็นสไนเปอร์เลยถ้าเขารู้ว่าฮยอนนูคือเมลีกอดหากมีบางสิ่งที่นักเล่นเกมมืออาชีพระมัดระวังในการพูดก็คือการเปรียบเทียบอะไรก็แล้วแต่กับเมลีก็อด
เคลียร์ถือดาบทั้งสองและยังคงรักษาระยะอยู่ข้าง ๆ ฮยอนนู เขาเหวี่ยงดาบอย่างรวดเร็วและเหวี่ยงไปแบบสุ่ม ๆ โดยแทบไม่เล็งผู้ชมเห็นดาบหลายเล่มกวัดแกว่งไปมาในเวลาเดียวกัน ฮยอนนูตั้งรับการโจมตีด้วยดาบยาวปลายมนของเขาได้เป็นอย่างดี ดูเหมือนว่าเขาต้องกําจัดความคิดอคติที่ว่าเขาเสี่ยงต่อการโดนโจมตีระยะประชิดเนื่องจากเขาถือดาบยาวปลายมน
ฮยอนนูเตรียมการโต้กลับโดยการแทงดาบของเขาออกไป การโจมตีนี้พุ่งไปตรงหน้าของเคลียร์ น่าเสียดายที่เขาสามารถหลบมันได้
ฮยอนนูประกาศกร้าว “ฉันจะให้นายรอดไปซักครั้งก็แล้วกัน”
อย่ามาพูดบ้า ๆ” ปล่อยให้เขารอดงั้นเหรอ?
มันชัดเจนว่าเขาหลบการโจมตีของบอสใหญ่ประจําซอยได้ อีกฝ่ายไม่ได้ปล่อยให้เขารอด
เคลียร์อดรู้สึกโกรธไม่ได้ “ฉันคือเคลียร์ ไม่มีเหตุผลที่จะพูดแบบนั้น แม้นายจะเป็นบอสใหญ่ประจําซอยก็ตาม”
“เคลียร์?” ฮยอนนูนึกขึ้นมาได้ถึงคําอธิบายของลีฮุนเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา
ลีฮุนกล่าวเสริมไว้ว่า “นอกจากนี้คนผู้นั้นยังมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวด้วย เนื่องจากเขาใช้ดาบคู่ ระวังตัวด้วยนะ”
ใช่แล้ว! ดาบคู่
“แล้วยังไงล่ะ? นายก็เป็นแค่อัศวินตัวแทน มีอะไรพิเศษกัน?” ฮยอนนูยักไหล่ แม้ว่าคนคนนี้คือเคลียร์แต่มันก็ไม่ได้สําคัญอะไรขนาดนั้น
“เข้ามาอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันไม่ปล่อยนายแน่”
“คําพูดพวกนั้น นายจะไม่มีทางได้พูดออกมาอีก” เคลียร์มีสีหน้าเกรี้ยวกราดและชัดเจนว่า เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาคิดว่าบอสใหญ่ประจําซอยต้องจ่ายค่าตอบแทนที่ยั่วยุเขา ด้วยความพ่ายแพ้ เขาจะจัดการบอสใหญ่ประจําซอย รับเงินที่เหลือ และเอาชื่อเสียงมานั่นคือสิ่งที่เคลียร์วางแพลนไว้
อย่างน้อยก็ก่อนที่เขาจะโดนจัดการโดยฮยอนนู