ฟุ่บ!
หลังจากหนีพ้นจากสัตว์ประหลาดยักษ์มาได้ สตาร์ลอร์ด ก็ได้นำยานอวกาศของตนเองพุ่งเเกว่งไปมาชนหุบเขาใกล้ ๆ ในที่สุด ก่อนที่เขาจะร่วงหล่นลงมาสู่ใจกลางของหุบเขา เครื่องยนต์ของเขาได้ส่งควันดำหนาจำนวนมากออกมา
ปั้ง!
หลังจากตกลงมาเสร็จ สตาร์ลอร์ก็ตรวจสอบยานอวกาศของเขา ดูเหมือนมันจะได้รับความเสียหายจำนวนมากเเละตกลงมาใกล้เเอ่งน้ำ ขณะเดียวกัน กรูซ ที่หยั่งรากลงใต้ดินใกล้ ๆเเอ่งน้ำ ก็เหมือนจะสัมผัสได้ถึงเสียงอะไรบางอย่าง
ฟู่ว!
ประตูของยานอวกาศได้เปิดออกอย่างรวดเร็ว จากนั้น เเรคคูน ก็วิ่งออกมาในทันที
“กรูซ มานี่เร็วเข้า!”เเรคคูน ที่เห็นกรูซ อยู่ไม่ไกลจากตำเเหน่งยาน เขาตะโกนเรียกเพื่อนของเขาอย่างกังวล
“� IAMGROOT!”กรูซที่ได้ยินเสียงของเเรคคูน ได้ตอบรับก่อนที่จะรีบวิ่งไปทางตำเเหน่งของยานอวกาศ
เเรคคูนได้รีบพากรูซขึ้นยานอวกาศก่อนที่จะถอนหายใจออกมานี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะมามัวเสียเวลาอีกเเล้วพวกเขาจะต้องรีบหนีออกจากที่นี่
“เอาล่ะ ไปกันได้เเล้ว!”ประตูห้องโดยสารด้านหลังได้ถูกปิดสนิทอีกครั้ง เเรคคูน ได้อุ้มกรูซขึ้นมากอดก่อนที่จะกลับไปนั่งที่ที่นั่งคนขับ
เครื่องยนต์ของยานอวกาศได้ทำงานอีกครั้งก่อนที่จะส่งพวกเขาขับเคลื่อนไปตามพื้นราบของป่า ทิศทางที่พวกเขามุ่งหน้าไปก็คือสถานที่ที่เเจ็คสันต่อสู้กับพืชสัตว์ประหลาด
“กรูซ นายไม่ควรวิ่งเล่นอย่างนั้น”เห็นกรูซที่วิ่งเล่นไปทั่วห้องนักบิน เเรคคูน เตือนออกมา
“พวกยอนดูกำลังผ่านเข้ามาในชั้นบรรยากาศพวกเรามีเวลาเหลือเพียง 3 นาทีเานั้น”เห็นเเรคคูนกลับมาสตาร์ลอร์ดกล่าวเตือนอย่างรวดเร็ว
“เข้าใจเเล้ว ดูเหมือนร่องรอยอารยธรรมโบราณใต้ดินจะเป็นหนทางเดียวของพวกเราโอกาสที่พวกเราจะสามารถตอบโต้การโจมตีของยอนดูได้ขึ้นอยู่กับร่องรอยอารยธรรมใต้ดินนี้”เเรคคูนกล่าวตอบทันที
“นายมีความมั่นใจเเเค่ไหน?”ได้ยินคำพูดของเเรคคูน สตาร์ลอร์ดกล่าวถาม
“� 0% …… ไม่สิ 30% …… อย่างไรก็ตามพวกเราไม่มีทางเลือกอื่นเเล้ว ตอนนี้พวกเราทำได้เพียงเเค่เดิมพันกับมันเท่านั้น!”
“ก็คงจะเป็นแบบนั้น หากพวกเราโชคดีล่ะก็นะ!”
“เอาล่ะ เริ่มกันเถอะ”หลังจากตกลงกันได้เเล้ว เเรคคูน ก็ได้กดปุ่มบางอย่าง
ฟุ่บ!
ด้านล่างของยานอวกาศได้ปรากฏเเผ่นดิสก์หลายสิบชิ้นบินออกมาจากใต้ท้องยาน ไม่นานมันก็บินเข้าไปยังตำเเหน่งภายในหุบเขา พอมันประจำจุดได้สำเร็จ อุปกรณ์บางอย่างที่คล้ายที่ขุดเจาะก็ปรากฏออกมาจากด้านล่างของเเผ่นดิสก์เเละมันก็เริ่มหมุนควงอย่างรวดเร็ว
ฟู่ว!
ฟันเลื่อยอันเเหลมคมของเเผ่นดิสก์ได้ฝังตัวใต้ดินเเละเริ่มทำการขุดเจาะ การขุดเจาะสถานที่เเห่งนี้ ด้วยเวลาเพียง 3 นาที สามารถขุดเจาะได้ประมาณ 100 เมตร ระยะความลึก 100 เมตร คือตำเเหน่งที่ เเรคคูน คาดการณ์เอาไว้
“คงต้องดูที่โชคของพวกเราเเล้ว!”เห็นเเผ่นดิสก์เหล่านั้นเริ่มลงมือขุดเจาะ เเรคคูน กล่าวออกมาอย่างจริงจัง
“เดี๋ยว ๆ พวกนายกำลังเดิมพันเสี่ยงโชคกันอยู่?”ได้ยินบทสนทนาของเเรคคูนเเละสตาร์ลอร์ด เดดพูล รู้สึกไม่อยากจะเชื่อ
ฟุ่บ!
ยานอวกาศของสตาร์ลอร์ดได้ลอยตัวสูงขึ้น ขณะเดียวกัน เเผ่นดิสก์เหล่านั้นก็เริ่มขุดเจาะจนหายไป พวกเขาได้บินไปยังตำเเหน่งบางอย่างที่เป็นประกายพลังงานสีฟ้าอันเข้มข้น
ฟวั่บ!
คลื่นพลังงานสีฟ้าได้กวาดผ่านพื้นที่รอบ ๆ ในระยะทาง 100 เมตร
ต้นไม้โบราณอายุนับ 1,000 ปี ต่างถูกโค่นล้มจำนวนมากภายใต้ความรุนเเรงของคลื่นพลังนี้ ระยะความกว้างของพื้นที่ที่ถูกทำลายโดยคลื่นพลังงานสีฟ้า สามารถนำไปใช้เป็นสนามฟุตบอลได้อย่างง่ายดาย
“นี่มัน! การโจมตีพิเศษของ มิราจไนท์!”เห็นคลื่นพลังเเสงสีฟ้า เดดพูล อุทานออกมา
เเม้ว่าเขาที่อยู่ภายในยานอวกาศจะไม่สามารถรู้สึกถึงพลังของคลื่นกระเเทกนี้ เเต่เเสงสีฟ้าที่คุ้นเคยเหล่านั้นเขาจำได้ มันเป็นการโจมตีพิเศษที่มาจากอาวุธพลังงานของมิราจไนท์ เดดพูล เคยเห็นสิ่งเหล่านี้หลายรอบจนเขาสามารถจดจำมันได้ขึ้นใจ
“นี่เป็นการโจมตีของมิราจไนท์? เขาเเข็งเเกร่งมากขนาดไหนกัน?”ได้ยินคำพูดของเดดพูล สตาร์ลอร์ดจ้องมองไปที่พื้นที่จำนวนมากที่ถูกทำลายอย่างตกใจดูเหมือนเขาจะประเมินมิราจไนท์ตำเกินไป
“นี่เป็นการโจมตีด้วยคลื่นพลังพิเศษไม่ผิดเเน่ ไม่คิดเลยว่ามันจะรุนเเรงถึงเพียงนี้”เปรียบเทียบกับ สตาร์ลอร์ด เเรคคูน ดูเหมือนมีความสนใจในพลังงานพิเศษนี้
“เร็วเข้า! มิราจไนท์จะต้องอยู่เเถวนั้นอย่างเเน่นอน”หลังจากเห็นคลื่นพลังงานสีฟ้าหายไป เดดพูล กล่าวออกมาอย่างเร่งรีบ
การโจมตีของมิราจไนท์เเข็งเเกร่งมากก็จริงเเต่การปลดปล่อยพลังงานในระดับนี้คาดว่าจะถึงขีดจำกัดของมิราจไนท์อย่างเเน่นอน
ฟู่วว
พริบตาต่อมา ยานอวกาศก็วิ่งเเล่นผ่านพื้นที่ที่ถูกทำลายไปอย่างรวดเร็ว
…
ครึ่งนาทีก่อนเเจ็คสันที่บล็อคการโจมตีของผงสีเขียวเสร็จเขาได้เห็นวัตถุทรงกลมอยู่ด้านหน้าเเต่เพราะมันถูกปกป้องเเละบดบังโดยผงสีเขียว เขาจึงได้รวบรวมพละกำลังภายในเเละรีดเค้นปลดปล่อยคลื่นพลังดาบ
ฟวั่บ!
ลูกบอลทรงกลมสีเขียวนั้นมันได้ถูกตัดทิ้งราวกับเป็นเต้าหู้เเละได้ระเบิดขึ้นในเวลาต่อมา
หลังจากเเก้ปัญหาเสร็จ เเจ็คสันก็ประสบความสำเร็จในการกำจัดศัตรูกลิ่นอายของศัตรูได้หายไปเเล้วในเวลานี้เขาได้ล้มตัวลงนอนเพราะสูญเสียพละกำลังภายในมากเกินไป
ตุบ!
“ในที่สุดก็จบสักที!”เเจ็คสันถอนหายใจออกมาพร้อมกับเเหงนหน้ามองท้องฟ้าอย่างหมดเเรง