ตอนที่ 254 ซูอวิ๋นเสี่ยว
ถังโจวโจวได้รับข้อความบางอย่าง มันเขียนว่าให้เธอไปในที่ที่เธอไม่รู้จัก และเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับลั่วอิง
ถังโจวโจวไม่ลังเล ไปที่บาร์ตามข้อความ ตอนหนึ่งทุ่มคนในบาร์ยังไม่เยอะ แต่บรรยากาศก็ครึกครื้น เมื่อค่ำคืนมาถึงทุกอย่างในบาร์ก็ร้อนแรงขึ้น
ข้อความบอกว่าต้องไปที่ห้องสองศูนย์หนึ่ง เธอเคาะประตูแต่ไม่ได้ยินเสียงคนตอบรับ ถังโจวโจวมองดูเลขป้ายห้อง เป็นสองศูนย์หนึ่งไม่ผิดแน่ เธอค่อยๆ ผลักประตูเข้าไปพอให้มีช่องว่างเล็กน้อย ข้างในพลันมีเสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น “ในเมื่อคุณมาถึงแล้วก็เข้ามาเลยค่ะ”
ตอนนี้ถังโจวโจวก็ไม่แอบซ่อนอีกต่อไป เธอเปิดประตูเข้าไป แสงในห้องมืดสลัวจึงมองเห็นใบหน้าของหญิงสาวได้ไม่ชัดเจน ถังโจวโจวนึกถึงเสียงที่ได้ยินคิดว่าอายุน่าจะประมาณสามสิบปีได้
“คุณคือใคร คุณรู้ใช่ไหมว่าพ่อแม่แท้ๆ ของลั่วอิงคือใคร” ถังโจวโจวค่อยๆ เดินตรงเข้าไปและหยุดอยู่ห่างจากหญิงสาวตรงหน้าหนึ่งเมตร
หญิงสาวนั่งอยู่ในความมืด ถังโจวโจวรู้แค่ว่ามีคนนั่งอยู่ตรงนั้น แต่เธอก็ไม่ขยับตัว ทำให้ถังโจวโจวมองไม่เห็นใบหน้าเธอ
“คุณถังต้องสนใจแน่” แสงเจิดจ้าสว่างขึ้น ถังโจวโจวก็ใช้มือป้องตาทันที จู่ๆ แสงก็สว่างขึ้น ทำให้ดวงตาเธอมีน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
หลังจากสายตาปรับสภาพได้ ถังโจวโจวก็มองไปยังหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าคนนี้ เสื้อสีดำ กางเกงยีนส์สีน้ำเงิน ใบหน้าแต่งแต้มอ่อนๆ เส้นผมสีดำเงายาวลงมาจนถึงหน้าอก ดูเหมือนอายุยังน้อย ถังโจวโจวรู้สึกว่าตัวเองเดาอายุเธอแก่ไป
“รู้สึกยังไงบ้าง” หญิงสาวพูดกับถังโจวโจว ท่าทางเหมือนรอให้ถังโจวโจวมองสำรวจเธอเสร็จแล้วจึงค่อยพูดออกมา
“สวยมากค่ะ ดูเด็กมากด้วย” ความจริงเมื่อมองดูแล้ว คุณอาจจะคิดว่าหญิงสาวคนนี้เป็นเพียงคนทั่วไป แต่เมื่อมองดูให้ละเอียดจะค้นพบว่าหญิงสาวมีความงามที่คนอื่นไม่มี เป็นความงามเฉพาะบุคคลที่ยิ่งมองก็ยิ่งสวย
“คุณถังปากหวานจริงๆ ฉันจะแนะนำตัวก่อนนะคะ ฉันชื่อซูอวิ๋นเสี่ยวค่ะ” ซูอวิ๋นเสี่ยวยื่นมือออกมา ถังโจวโจวไม่ได้จับตอบ แม้ว่าผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่ตอนนี้อะไรก็ไม่ชัดเจน ถังโจวโจวก็ทำได้แค่ระวังหญิงสาวไว้ก่อน
ซูอวิ๋นเสี่ยวเห็นถังโจวโจวไม่ได้จับมือตอบก็ไม่ได้รู้สึกขัดเขินอะไรและค่อยๆ ดึงมือกลับ “คุณถัง ลั่วอิงสบายดีไหมคะ”
ซูอวิ๋นเสี่ยวพูดถึงลั่วอิงขึ้นมา เธอทำให้ถังโจวโจวสงสัย “คุณเป็นอะไรกับลั่วอิง”
หรือเธอเป็นแม่แท้ๆ ของลั่วอิง แต่มองดูแล้วไม่เหมือน ถังโจวโจวอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเทียบภาพซูอวิ๋นเสี่ยว ตอนลั่วอิงยิ้มก็เหมือนเธออยู่
ถังโจวโจวไม่คิดว่าบนโลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญแบบนี้อยู่ ถังโจวโจวเก็บความสงสัยของตัวเองไว้ แต่เธอไม่ได้คิดจะไปสืบหา เพราะไม่จำเป็นต้องให้เธอลงมือก็ไม่แน่ว่าจะมีคนมาช่วยไขปริศนานี้แทนเธอ ดูสิ อย่างไรคนก็มาอยู่ตรงหน้านี้แล้วไม่ใช่เหรอ
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับลั่วอิง ฉันแค่เกี่ยวข้องกับแม่แท้ๆ ของลั่วอิงเท่านั้น” ซูอวิ๋นเสี่ยวก็ไม่ได้ปิดบังอะไร ตรงกันข้ามกลับพูดออกมาอย่างชัดเจน เป้าหมายที่เธอมาในวันนี้ก็เพื่อบอกความจริงกับถังโจวโจว
ถังโจวโจวก็ไม่ได้ถามอีก รอให้ซูอวิ๋นเสี่ยวพูดออกมาเอง ในใจเธอมั่นใจเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ว่าแม่ลั่วอิงคือซูเสี่ยว
ตอนที่ 255 แม่ซูเสี่ยวของลั่วอิง
ซูเสี่ยวกับซูอวิ๋นเสี่ยว ทั้งสองชื่อนี้เพิ่มคำมาแค่คำเดียว และเธอก็บอกเองว่าเกี่ยวข้องกับแม่ของลั่วอิง หรือพวกเธอเป็นพี่น้องกัน ถ้าทั้งสองคนเป็นพี่น้องกัน ทำไมซูอวิ๋นเสี่ยวบอกว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรกับลั่วอิง
“คุณถัง พวกเรานั่งกันก่อนเถอะค่ะ ฉันจะอธิบายข้อสงสัยในใจคุณเอง” ซูอวิ๋นเสี่ยวแสดงการเชื้อเชิญ ถังโจวโจวจึงนั่งลง
“คุณคงจะสงสัยมากว่าแม่ของลั่วอิงคือใคร”
ไม่ต้องให้ถังโจวโจวตอบ ซูอวิ๋นเสี่ยวก็พูดขึ้น “ฉันยังจำเรื่องเมื่อหกปีก่อนได้ดี ตอนนั้นเธอบอกกับฉันอย่างดีอกดีใจว่าเธอได้พบกับผู้ชายที่เธอรักมากและทั้งสองคนเตรียมที่จะอยู่ด้วยกัน”
“ตอนนั้นฉันก็ดีใจแทนเธอ สุดท้ายก็เหมือนว่าพวกเราต่างได้พบกับคนที่ดี มันช่างไม่ง่ายเลย ฉันยังจำรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอในตอนนั้นได้ มันเหมือนว่าเธอได้โลกทั้งโลกมาไว้ในมือ ไม่มีความทุกข์ ไม่มีความโกรธ มีเพียงการรอคอยวันพรุ่งนี้”
ถังโจวโจวมองซูอวิ๋นเสี่ยวที่เริ่มคิดถึงความทรงจำในอดีต และไม่ได้ขัดจังหวะเธอ เพราะเธอเองก็สงสัยว่าแม่ของลั่วอิงที่แท้เป็นคนอย่างไรกัน
“คุณอาจจะคิดว่า คนอย่างพวกเรานี่มันยังไงกันนะ กับอีแค่เจอคนที่ดีกับตัวเองทำไมต้องมีความสุขด้วย”
“คุณไม่เข้าใจ คนที่อยู่ในบาร์เหมือนเรา การที่ต้องเผชิญหน้ากับคนทุกประเภททุกๆ วันและยังสามารถรักษาจิตใจดั้งเดิมของตัวเองไว้ได้นั้นมันสำคัญแค่ไหน”
“และแม่ของลั่วอิงก็เป็นคนอย่างนี้ แม้ว่าจะเป็นผู้หญิงในร้านเหล้าแต่เธอไม่เคยมีปมด้อยในอาชีพของเธอ เธอแค่ตั้งใจที่จะทำงานหาเงิน หาเงินให้ได้เยอะๆ”
“แล้วยังไงต่อคะ” ถังโจวโจวเชื่อว่าเรื่องนี้ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับตัวเอกและคนรักของเธอแน่ บางทีเพราะเหตุนี้ถึงได้มีลั่วอิงขึ้นมา
“ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่รวยมาก แต่ตอนแรกเธอไม่รู้ หลังจากนั้นผู้ชายคนนั้นก็ตัดสินใจพาเธอกลับบ้านเพื่อแนะนำตัวกับพ่อแม่และพูดถึงเรื่องแต่งงานกับเธอ แต่น่าเสียดายที่พ่อแม่ไม่ยินยอม ตอนนั้นเธอถึงได้รู้ว่าครอบครัวผู้ชายคนนี้มีชื่อเสียงขนาดนี้”
“แม่ของผู้ชายไล่เธอไป ให้ไปจากลูกชายของหล่อน บอกว่าเธอไม่เหมาะกับเขา แต่เธอกลับไม่ย่อท้อ ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจที่จะหนีไปอยู่ด้วยกัน แต่ผู้ชายคนนั้นกลับตายในอุบัติเหตุ ทิ้งเธอและลูกอีกคนในท้องเอาไว้อย่างโดดเดี่ยว”
ถังโจวโจวฟังถึงตอนนี้ก็มั่นใจแล้วว่าเรื่องนี้ตัวเอกคือซูเสี่ยว และผู้ชายคนนั้นคือลั่วเซ่าอวี๋พี่ชายของเซ่าเชิน
“แม่ของลั่วอิงคือซูเสี่ยวใช่ไหม”
“คุณรู้ได้ยังไง” ซูอวิ๋นเสี่ยวมองถังโจวโจวอย่างประหลาดใจ และค่อยๆ กลับมาสงบนิ่งอีกครั้ง “คุณจะรู้ก็ไม่แปลก ตอนนี้คุณเป็นภรรยาของลั่วเซ่าเชิน รู้ชื่อของซูเสี่ยวก็ไม่แปลก”
“งั้นคุณเป็นอะไรกับซูเสี่ยว ทำไมชื่อคุณถึงคล้ายกัน” ถังโจวโจวถามเสียงเบา ซูเสี่ยว ซูอวิ๋นเสี่ยว สองคนนี้คล้ายกัน มีความสัมพันธ์อะไรกัน
“ฉันเป็นเพื่อนเล่นกับเธอมาตั้งแต่เล็กจนโต ตอนนั้นฉันก็เลี้ยงลั่วอิงมาตั้งแต่เกิด เพียงแต่ต่อมาลั่วเซ่าเชินพบเข้า หลังจากนั้นเขาเลยพาลั่วอิงไป ตอนนั้นฉันก็ไม่ยอม แต่ลั่วเซ่าเชินให้เหตุผลหนึ่งกับฉันจนฉันปฏิเสธไม่ได้”
ในดวงตาซูอวิ๋นเสี่ยวค่อยๆ มีหยาดน้ำตารื้นขึ้น เธอคิดถึงตอนนั้นที่ซูเสี่ยวตายและได้กุมมือที่ค่อยๆ เย็นเยียบของเธอเอาไว้ ภาพที่ซูเสี่ยวยิ้มขณะจากไปเพราะเธอรู้ว่าอีกไม่นานเธอจะได้พบกับลั่วเซ่าอวี๋แล้ว