ตอนที่ 256 ความเกลียดชังร่วมกัน
“งั้นคุณเอาเรื่องนี้มาบอกฉันทำไม คุณมีจุดประสงค์อะไร” ถังโจวโจวไม่เข้าใจ ถึงแม้เรื่องนี้จะฟังแล้วเศร้ามาก แต่ทำไมถึงเอาเรื่องนี้มาบอกเธอ ซูอวิ๋นเสี่ยวอยากได้อะไรจากเธอ
“ฉันอยากเจอลั่วอิง ที่จริงฉันก็เคยแอบไปมองเธออยู่หลายครั้ง เพียงแต่เธอไม่รู้เท่านั้น”
“ที่แท้คนที่ตามพวกเราเมื่อวันก่อนก็คือคุณ” ตอนนั้นเธอไม่ได้เข้าใจผิด มีคนจ้องมองพวกเธออยู่จริงๆ เพียงแต่หาไม่เจอ เมื่อตอนนี้ถังโจวโจวคิดได้และรู้สึกว่าตัวเองมีความระวังตัวน้อยไป
ซูอวิ๋นเสี่ยวก็ยอมรับมัน “ลั่วเซ่าเซินดูแลลั่วอิงดีมาก เดิมทีฉันไม่มีโอกาสเข้าใกล้เธอ ดังนั้นทำได้แค่มาหาคุณ”
ซูอวิ๋นเสี่ยวเผชิญหน้าถังโจวโจว หลังจากการสอบสวน ถ้าถังโจวโจวคือคนที่นิสัยไม่ดี เดิมทีซูอวิ๋นเสี่ยวก็ไม่อยากบอกให้เธอรู้ว่ามีซูเสี่ยวอยู่
“คุณแค่อยากเจอลั่วอิงเหรอ” แม้ถังโจวโจวไม่อยากคิดไม่ดี แต่เหตุผลก็ดูไม่ค่อยน่าเชื่อเท่าไหร่ ผู้หญิงคนนี้พูดถึงเรื่องในอดีตอย่างง่ายดายเพียงเพื่อแค่เจอหน้าลั่วอิงเหรอ ดูเหมือนไม่ปกติเท่าไหร่
“คุณไม่ต้องคิดมาก ฉันไม่ได้มีเจตนาไม่ดี” ซูอวิ๋นเสี่ยวยังไม่เปลี่ยนความคิดที่มีต่อถังโจวโจว ถ้าถังโจวโจวเชื่อง่ายๆ เธอจะต้องสงสัยเกี่ยวกับสมองถังโจวโจวแล้ว ทำไมถึงเชื่อคนแปลกหน้าง่ายขนาดนี้ ลั่วอิงจะอยู่กับพวกเขาอย่างปลอดภัยได้ยังไง
“คุณเข้าใกล้ลั่วอิงไม่ได้ก็เป็นเรื่องปกติ เพราะตั้งแต่ครั้งก่อนที่ลั่วอิงถูกลักพาตัว เซ่าเชินก็รักษาความปลอดภัยให้เธอมากขึ้น มาเรียนก็จะมีบอดี้การ์ดตาม คุณไม่ถูกเขาพบก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว”
การมีบอดี้การ์ดที่เป็นความลับ อาจเป็นเพราะซูอวิ๋นเสี่ยวไม่ได้แสดงตัว ดังนั้นบอดี้การ์ดไม่ได้จัดการกับเธอเหมือนศัตรู
ซูอวิ๋นเสี่ยวได้ยินถังโจวโจวอธิบายก็ถามอย่างร้อนรน “ลักพาตัวเหรอ เกิดเรื่องนี้ได้ยังไง” เดิมทีที่เธอมาหาลั่วอิงก็เพราะคิดถึง ถ้าลั่วเซ่าเชินไม่ดีต่อเธอ เธอก็จะมีเหตุผลพาลั่วอิงไป
แต่หลังจากได้ยินว่าลั่วเซ่าเชินใส่ชื่อลั่วอิงภายใต้ชื่อของตัวเองซูอวิ๋นเสี่ยวก็โกรธมาก ลั่วอิงไม่ใช่ลูกสาวที่ควรเปิดเผยเหรอ เดิมทีเธอเป็นลูกของซูเสี่ยวและลั่วเซ่าอวี๋ที่ควรเป็นที่รู้จัก ทำไมถึงได้มีสถานะแบบนี้
ต่อมาเมื่อคิดให้ดี อาจเพราะตอนนั้นลั่วเซ่าเชินไม่มีวิธี ท้ายที่สุดต้องให้ลั่วอิงได้กลับสู่ครอบครัวจึงทำได้เพียงใช้ชื่อของลั่วเซ่าเชิน ถ้าให้คุณแม่ลั่วรู้ว่าลั่วอิงเป็นลูกของซูเสี่ยวก็ยังไม่รู้ว่าท่านจะรับเด็กคนนี้ไว้ไหม
ถังโจวโจวพูดเรื่องที่ลั่วอิงถูกลักพาตัวไป เล่าเรื่องที่น่าตกใจนี่ให้ซูอวิ๋นเสี่ยวฟัง หลังจากการสนทนาสั้นๆ ถังโจวโจวก็รู้สึกว่าซูอวิ๋นเสี่ยวก็ไม่ได้พูดโกหก เธออยากเจอลั่วอิงจริงๆ อาจจะอยากรู้ความเป็นอยู่ในช่วงนี้ของลั่วอิง
ซูอวิ๋นเสี่ยวเกลียดคนร้ายจนกัดฟันตัวเองกรอด “คนพวกนี้โหดร้ายอย่างนี้ได้ยังไง ทำไมทำกับเด็กเล็กขนาดนี้ได้ ครั้งหน้าถ้าฉันเจอ ฉันจะสั่งสอนมันให้หลาบจำแน่”
“เกรงว่าคุณจะไม่มีโอกาสนี้” คนร้ายไม่รู้หนีไปไหนแล้ว ซูอวิ๋นเสี่ยวอยากเจอเขา คิดว่าตลอดชีวิตนี้ก็คงหาไม่เจอ นอกจากนี้จะเจอคนร้ายก็ไม่ใช้เรื่องดี เพราะเหมือนการหาเรื่องใส่ตัวมากกว่า
ความเกลียดชังร่วมกันของซูอวิ๋นเสี่ยวเวลานี้ทำให้ถังโจวโจวรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนดีขึ้นมาหน่อย ไม่เหมือนตอนที่เพิ่งเจอกันแล้วเป็นคนแปลกหน้า ทั้งสองคนเหมือนเจอเพื่อนอย่างกะทันหัน และความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาคือลั่วอิงนั่นเอง
ตอนที่ 257 ความเกลียด
“ฉันก็พูดไปงั้นๆ ฉันเองก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ เพียงแต่คนร้ายน่ารังเกียจจริงๆ ไม่รู้ว่าลั่วอิงต้องได้รับความลำบากขนาดไหน ลั่วเซ่าเชินนี่เชื่อถือไม่ได้” ซูอวิ๋นเสี่ยวเอาความเกลียดที่มีต่อคนร้ายไปลงที่ลั่วเซ่าเชิน
เธอยังจำได้ตอนแรกลั่วเซ่าเชินแย่งลั่วอิงไปจากมือเธอ แม้เขาจะทำเพื่อลั่วอิง แต่พฤติกรรมส่วนตัวของลั่วเซ่าเชินทำให้ซูอวิ๋นเสี่ยวรับไม่ได้ ตอนแรกซูเสี่ยวเอาลูกมาให้เธอดูแล ลั่วเซ่าเชินมาแย่งไปได้อย่างไร
“คุณอยากจะเจอลั่วอิงเมื่อไหร่”
“ยิ่งเร็วยิ่งดี แต่ช้าหน่อยก็ไม่เป็นไร คุณลองพูดถึงฉันต่อหน้าลั่วอิงดูก่อนก็ได้ ให้เธอได้เตรียมใจ” ซูอวิ๋นเสี่ยวคิดถึงว่าเมื่อเห็นลั่วอิงบอดี้การ์ดก็เคลื่อนไหวแล้ว ห้าปีแล้ว ในที่สุดเธอก็จะได้เจอสุดที่รักของเธอแล้ว
ในที่สุดเธอก็ไม่ได้ทำผิดต่อสิ่งที่ซูเสี่ยวฝากฝังไว้ แม้ว่าในห้าปีนี้ลั่วเซ่าเชินคนนั้นจะดูแลลั่วอิงแทนเธอ แต่เขามาหาเธอเอง ซูเสี่ยวจะโทษเธอไม่ได้นะ
“ได้ พอถึงเวลาฉันจะติดต่อคุณไป” ถังโจวโจวมองเวลา เธออยู่ที่นี่นานมากแล้ว ควรจะกลับแล้ว ไม่อย่างนั้นคุณพ่อถังคุณแม่ถังคงจะโทรตามเธอ
“คุณจะกลับแล้วเหรอ” ซูอวิ๋นเสี่ยวรู้สึกว่าถังโจวโจวเป็นคนดีคนหนึ่ง ไม่อยากให้เธอกลับไปเร็ว “คุณจะอยู่คุยเรื่องลั่วอิงในช่วงเวลาที่ผ่านมาได้ไหม”
แววตาซูอวิ๋นเสี่ยวส่องแสงระยิบระยับด้วยความอิจฉา จู่ๆ ถังโจวโจวก็รู้สึกว่าถ้าปฏิเสธเธอคงเป็นเรื่องที่โหดร้ายมาก ในใจรู้สึกว่าซูอวิ๋นเสี่ยวมองความสับสนของถังโจวโจวออกจึงพูดขึ้นทันที
“โจวโจว คุณตกลงไหม” ผ่านไปครู่หนึ่งก็เปลี่ยนจากคุณถังเป็นโจวโจวแล้ว นี่เร็วเกินไปไหม ถังโจวโจวรู้สึกว่าซูอวิ๋นเสี่ยวรู้ว่าเป็นยังไง และเธอหน้าหนามาก นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ถังโจวโจวและเธอได้คุยกันต่อ
“ได้ค่ะ คุณไม่ต้องเขย่าแล้ว” ก่อนที่ถังโจวโจวจะสะบัดมือ ซูอวิ๋นเสี่ยวก็ดึงมือกลับมา
ในหนึ่งชั่วโมงมานี้ ถังโจวโจวเองก็พูดเรื่องราวทั้งหมดออกมา และซูอวิ๋นเสี่ยวถามขึ้นบางครั้ง ถังโจวโจวทำได้แค่พูดเรื่องราวของลั่วอิงให้เธอฟัง แต่เธอก็เหมือนยังไม่พอใจ
“โจวโจว เล่าอีกหน่อยเถอะ ลั่วอิงน่ารัก เพราะเป็นลูกอาซู มันเลยพิเศษมาก”
ซูอวิ๋นเสี่ยวรู้สึกว่าถังโจวโจวก็เป็นคนที่มีความสามารถมากคนหนึ่ง เท่าที่เธอรู้ ตอนแรกเมื่อถังโจวโจวและลั่วเซ่าเชินอยู่ด้วยกันก็รู้อยู่แล้วว่ามีลั่วอิงอยู่
และคนนอกก็คิดว่าลั่วอิงคือลูกแท้ๆ ของลั่วเซ่าเชิน แม้ว่าไม่รู้ว่าใครเป็นแม่ แต่มีคนอยู่น้อยมากที่รู้ว่าแท้จริงแล้วพ่อลั่วอิงคือใคร และถังโจวโจวก็ยังตอบตกลงอยู่กับลั่วเซ่าเชินได้ นี่ทำให้ซูอวิ๋นเสี่ยวรู้สึกว่ามหัศจรรย์มาก
หลังจากนั้นเธอก็คิดได้ว่า เพราะลั่วอิงของเธอทำให้ถังโจวโจวประทับใจแน่ๆ
“ฮ่าๆๆ….” จู่ๆ ถังโจวโจวก็ได้ยินซูอวิ๋นเสี่ยวหัวเราะขึ้นมา
“คุณขำอะไร” ถังโจวโจวรู้สึกว่าซูอวิ๋นเสี่ยวซึ่งไม่มีเหตุผล หรือเธอพูดเรื่องน่าขำอะไรเหรอ เมื่อกี้เธอไม่ได้พูดอะไรนะ
“ไม่มีอะไร คุณพูดเรื่องลั่วอิงอีกหน่อยเถอะ ฉันอยากรู้มากกว่านี้” ซูอวิ๋นเสี่ยวรู้สึกว่าสิ่งที่ถังโจวโจวพูดมาเธอยังไม่พอใจ