ตอนที่ 258 เจอคนรู้จักที่บาร์
“ไม่มีอะไรแล้ว ฉันอยู่กับลั่วอิงได้แค่ปีเดียวเท่านั้น เรื่องก่อนหน้านี้คุณต้องไปหาเซ่าเชิน”
“ฉันไม่อยากไปหาคนสารเลวนั่นหรอก” เมื่อพูดถึงลั่วเซ่าเชิน ไฟโกรธของซูอวิ๋นเสี่ยวก็ลุกโชนขึ้น เธอยังจำได้ดีว่าลั่วเซ่าเชินแย่งลั่วอิงไปจากมือเธอ ชั่วชีวิตนี้เธอจะไม่มีทางทำดีกับลั่วเซ่าเชินเป็นแน่
“งั้นฉันก็หมดหนทางแล้วค่ะ ฉันเองก็รู้มาแค่นี้ ถ้าคุณจะถามอีก ฉันก็ไม่รู้จะตอบคุณยังไงเหมือนกัน” ถังโจวโจวพูดจนคอแห้งไปหมด เธอยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแก้กระหายไปครึ่งแก้ว ในที่สุดถึงได้หายคอแห้ง
“งั้นก็ช่างเถอะ ฉันไม่ถามแล้ว” เมื่อซูอวิ๋นเสี่ยวคิดว่าตัวเองต้องไปก้มหัวให้ลั่วเซ่าเชิน ทั้งร่างก็เย็นวาบขึ้นมา
“งั้นฉันกลับก่อนนะ” ในเมื่อซูอวิ๋นเสี่ยวไม่ถามอะไรอีก ถังโจวโจวก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีก
“เอ๊ะ เธอจะไปแล้วเหรอ” ซูอวิ๋นเสี่ยวมองถังโจวโจวที่หยิบของขึ้นมา ดูเหมือนจะไม่ได้ล้อเล่น
ถังโจวโจวมองท่าทางของซูอวิ๋นเสี่ยวในตอนนี้ คิดถึงตอนที่เธอเพิ่งจะพบซูอวิ๋นเสี่ยว เธอตาถั่วไปแล้วเหรอ ทำไมถึงคิดว่าซูอวิ๋นเสี่ยวเป็นเมฆขาวเสียได้ ทั้งๆ ที่เป็นเมฆดำแท้ๆ
“ไม่ไปแล้วคุณจะให้ฉันทำอะไร อยู่เป็นเพื่อนคุณเหรอ” ถังโจวโจวลุกขึ้น หรือซูอวิ๋นเสี่ยวมีอิทธิพลต่อเธอแล้วเหรอ ในเมื่อพูดออกมาแบบนี้แล้ว ถ้าอยู่ใกล้ก็คงไม่ดี ดูเหมือนเธอจะต้องออกห่างจากซูอวิ๋นเสี่ยวหน่อยแล้ว
“ได้นะ เธอก็ไม่ต้องไปอยู่กับลั่วเซ่าเชินอยู่แล้วนี่ อยู่กับฉันอีกหน่อยจะเป็นไรไป” ซูอวิ๋นเสี่ยวพูดจบก็เอามือปิดปากทันที ดูเหมือนเธอจะพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป สีหน้าถังโจวโจวเปลี่ยนไปในทันที ซูอวิ๋นเสี่ยวรีบก้มหน้า อยากทำเป็นมองไม่เห็นอะไร
“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ได้อยู่กับเซ่าเชิน คุณนี่มันน่าสงสัยจริงๆ เหมือนว่าคุณจะรู้ไปหมดซะทุกอย่างเลยนะ คุณเป็นใครกันแน่” ซูอวิ๋นเสี่ยวเห็นถังโจวโจวสงสัยเธอก็ลอบกลอกตา เธอแค่พูดผิดไปหน่อยเอง แล้วยังไงล่ะ
“เฮ้อ เธออย่ามองฉันอย่างนั้นสิ ก่อนที่ฉันจะไปตามหาเธอฉันก็แค่สืบเรื่องพวกเธอมาก่อนก็เท่านั้น ต้องการให้พี่สาวช่วยเธอไหมล่ะ”
“พี่สาวเหรอ คุณอายุเท่าไหร่แล้ว ยังกล้าเป็นพี่สาวฉันเหรอ” ถังโจวโจวเห็นซูอวิ๋นเสี่ยวยังเด็กอายุน่าจะเท่าๆ เธอ น่าจะห่างจากเธอไม่มากนัก
“ยังไงก็แก่กว่าเธอแล้วกัน รีบเรียกพี่สาวให้ฉันฟังหน่อยเร็ว” ซูอวิ๋นเสี่ยวเชยคางถังโจวโจวขึ้นมา ถังโจวโจวตีมือเธอ “ถ้าคุณกล้าทำกับฉันแบบนี้ คุณก็อย่าคิดว่าจะได้เจอลั่วอิงอีก”
“ได้ ได้ ได้ ไม่เรียกก็ไม่เรียก เธอไปเถอะ อย่าลืมเรื่องที่รับปากฉันไว้ด้วยนะ”
“รู้แล้ว” ถังโจวโจวรู้สึกว่าซูอวิ๋นเสี่ยวที่เหมือนนางฟ้ากลับเป็นเหมือนแม่ที่ได้ยินแต่เสียงบ่น
ถังโจวโจวเดินไปที่ประตู ด้านนอกเริ่มครึกครื้นขึ้นมาแล้ว ผู้คนที่ผ่านการทำงานมาอย่างหนักทั้งวัน เมื่อมาร้านเหล้าก็เตรียมที่จะผ่อนคลาย ถังโจวโจวเดินไปตรงขอบนอกของบาร์ เตรียมที่จะออกไป แต่น่าเสียดายที่หูของเธอได้ยินเสียงคนรู้จักดังแว่วมา
“อาเชิน วันนี้ออกมาก็ผ่อนคลายหน่อยสิ อย่าทำหน้าดำคร่ำเครียด” เมื่อถังโจวโจวได้ยินก็เงยหน้าขึ้นมองทันที พบว่าหันฮุ่ยซิน ลั่วเซ่าเชิน เหวินม่านม่านและยังมีชายอีกคนที่คุ้นตา ทุกคนนั่งอยู่ด้วยกัน
ตอนที่ 259 คนคุ้นเคย
และเมื่อผู้ชายที่รู้สึกคุ้นมากคนนั้นเริ่มพูด ถังโจวโจวก็จำได้ทันทีว่าเขาคือใคร เขาคือเจียงรุ่ยเฉินที่อยู่กับหันฮุ่ยซินครั้งก่อนไม่ใช่เหรอ
“คุณลั่ว คุณหันเชิญอย่างอบอุ่นขนาดนั้น คุณลั่วน่าจะเห็นแก่หน้าเขาหน่อยนะ” ลั่วซ่าเชินนั่งอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับ
วันนี้เขาถูกเจียงรุ่ยเฉินลากมาที่นี่ ไม่คิดว่าเจียงรุ่ยเฉินจะพาหันฮุ่ยซินและเหวินมั่นมั่นมาด้วย เขากลัวจริงๆ ว่าผู้หญิงสองคนนี้จะทะเลาะกันขึ้นมา
ลั่วซ่าเชินไม่ได้ดื่มเหล้า เจียงรุ่ยเฉินเห็นลั่วซ่าเชินไม่ไว้หน้ากันขนาดนี้ ใบหน้าที่ยังหัวเราะก็ค่อยๆ หยุดลง เหวินมั่นมั่นไม่ได้รับการตอบกลับจากลั่วซ่าเชิน ความกระตือรือร้นในใจก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น
“พี่เซ่าเชิน วันนี้รุ่ยเฉินเชิญพี่มาอย่างจริงใจ พวกพี่เองก็รู้จักกัน ทำไมถึงไม่ไว้หน้าเขาบ้างล่ะคะ”
เจียงรุ่ยเฉินได้ยินเหวินมั่นมั่นพูดก็ยิ้มขอบคุณเธอทันที เมื่อเหวินมั่นมั่นได้รับรอยยิ้มตอบกลับก็คิดว่าหันฮุ่ยซินจะเอาอะไรมาสู้เธอ
สำหรับเจียงรุ่ยเฉินที่วันนี้พาหันฮุ่ยซินมาด้วย ที่จริงในใจเหวินมั่นมั่นก็โกรธมาก แต่เธอไม่อยากทำให้เจียงรุ่ยเฉินเสียหน้าต่อหน้าคนอื่น ดังนั้นจึงอดทนไว้ หันฮุ่ยซิน
ลั่วซ่าเชินไม่อยากสนใจเจียงรุ่ยเฉิน เมื่อคิดอยากจะขอแยกตัวก็หันกลับไปและเห็นว่าถังโจวโจวยืนอยู่ และเมื่อถังโจวโจวเห็นว่าลั่วซ่าเชินเห็นเธอ ก็ไม่รู้ทำไม เธอตกใจกลัวและรีบวิ่งออกไปนอกประตูบาร์ทันที
ลั่วซ่าเชินเห็นถังโจวโจวเห็นเขาก็วิ่งหนี ในใจรู้สึกไม่พอใจ และไม่ได้สนใจพวกเจียงรุ่ยเฉินอีก ได้แต่ตามถังโจวโจวออกไป
หันฮุ่ยซินกำมือตัวเองแน่น กัดฟันตัวเองอย่างไม่รู้ตัว ในสายตาเขามีเธออยู่สักนิดไหม เมื่อกี้พูดไปตั้งมากมาย เขาไม่สนใจเธอแม้แต่น้อย เมื่อเห็นถังโจวโจวก็รีบตามเธอแกไปทันที ลั่วซ่าเชิน คุณมันใจร้ายจริงๆ
หันฮุ่ยซินพบว่าตัวเองโกรธก็เรียกสติกลับมาทันที ทำไมเธอกลายเป็นคนโกรธง่ายอย่างนี้ เธอสัญญากับตัวเองไว้แล้ววว่าต้องใจเย็น ให้ลั่วซ่าเชินคิดว่าเธอแสนดี เมื่อเรียกความรู้สึกเมื่อก่อนกลับมาได้แล้ว มันก็ง่ายที่จะเอาชนะถังโจวโจว
แต่วันนี้เธอสูญเสียการควบคุมตัวเอง นี่ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเธอจริงๆ
สายตาของหันฮุ่ยซินจ้องเจียงรุ่ยเฉินนิ่ง ตกอยู่ในความคิดของตัวเอง แต่จากที่เหวินมั่นมั่นมองก็คือหันฮุ่ยซินไม่มียางอายเลยสักนิด กล้าคิดไม่ซื่อกับเจียงรุ่ยเฉิน ตอนนี้ต่อหน้าเธอแท้ๆ ก็ยังกล้วยั่วยวนรุ่ยเฉิน
เหวินมั่นมั่นรู้สึกว่าต้องสั่งสอนหันฮุ่ยซินสักหน่อย “คุณหัน คุณลั่วก็ไปแล้ว คุณไม่ร้อนใจเหรอ”
“คุณเหวิน โจวโจวเป็นภรรยาของอาลั่ว ทำไมคุณพูดอย่างนี้ล่ะคะ ไม่มีมารยาทเลยนะ” หันฮุ่ยซินไม่เคยอ่อนโยนกับเหวินมั่นมั่นมาแต่ไหนแต่ไร บ้านตระกูลเหวินเลี้ยงลูกให้เป็นคนหัวอ่อน ไม่มีทางที่หล่อนจะมาหาเรื่องทะเลาะกับเธอได้
“เธอ…” เหวินมั่นมั่นโกรธจนหน้าแดง ทำไมเธอถึงเสียเปรียบให้หันฮุ่ยซินแบบนี้นะ เหวินมั่นมั่นหันมามองเจียงรุ่ยเฉิน “พี่รู่ยเฉิน พี่ดูคุณหันสิ ฉันแค่พูดไม่กี่คำ เธอก็ว่าฉันแล้ว”