กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 727
หลังจากที่จอห์นนี่และบอดี้การ์ดอีกสี่คนจากไป ข้าวของในล็อบบี้ก็เละเทะไปหมด
ผู้จัดการล็อบบี้ของแชงกรีลาและทีมรปภ.ทั้งหมดนอนกองอยู่บนพื้นโดยมีอาการบาดเจ็บสาหัส ใบหน้าและจมูกของพวกเขาทั้งหมดบวมและพวกเขาดูน่าสังเวชมาก
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งพยายามลุกขึ้นยืนขณะที่เขารีบวิ่งเข้าไปช่วยผู้จัดการล็อบบี้ให้ลุกขึ้นจากพื้น ในเวลานี้เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ผู้จัดการ เราควรทำอย่างไรครับ?”
ผู้จัดการล็อบบี้ตอบอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าเย็นชา “รีบพาคนของเราไปโรงพยาบาลทันที ผมจะไปหาคุณคาเมรอน! ผมมั่นใจว่าคุณคาเมรอนจะไม่ปล่อยพวกเขาไปง่าย ๆ เพราะพวกเขากล้าสร้างปัญหาที่แชงกรีลา!”
จากนั้นผู้จัดการล็อบบี้ก็เริ่มเดินกะเผลกไปทางห้องทำงานของไอแซค
ในเวลานี้ ทั้งโดนัลด์และฌอนยังคงรออยู่ที่ห้องชุดประธานของโรงแรมแชงกรีลา พวกเขารอจอห์นนี่และบอดี้การ์ดคนอื่น ๆ อย่างอดทนเพื่อกลับมาที่โรงแรมพร้อมกับข่าวดี
ดูเหมือนว่าเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว โดนัลด์ได้รับข้อความจากเคน โดยบอกว่าพวกเขามาถึงที่เฮเว่น สปริงส์แล้ว และพวกเขาก็สามารถปราบดอนอัลเบิร์ตได้สำเร็จ นอกจากนั้น เคนยังบอกด้วยว่าพวกเขาได้พบเรื่องเซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึงที่เฮเว่น สปริงส์ คือพ่อตาของเจ้าเศษขยะชาร์ลีนั้น ก็ไปทานอาหารที่นั่นในคืนนี้ด้วย
สิ่งนี้ทำให้โดนัลด์มีความสุขมากจริง ๆ เขารู้สึกว่าเขาควรใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เพื่อจัดการฆ่ากำจัดพ่อตาของชาร์ลีก่อน
อย่างไรก็ตาม ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วตั้งแต่เขาได้รับข้อความนั้นจากเคน ยิ่งไปกว่านั้นโดนัลด์ไม่ได้รับการอัปเดตใด ๆ เพิ่มเติมจากเคนอีกเลย สิ่งนี้ทำให้โดนัลด์รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก เพราะเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เขาพยายามโทรหาเคนอีกครั้ง แต่ไม่มีใครรับสาย เมื่อเขาพยายามโทรหาจอห์นนี่ก็ไม่มีใครรับสายเช่นกัน
อันที่จริง โทรศัพท์ของจอห์นนี่อยู่ในกระเป๋าของเขา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากแขนทั้งสองของเขาพิการอยู่ ไม่มีทางที่เขาจะหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าได้เลย
เนื่องจากบอดี้การ์ดอีกสี่คนก็อยู่ในสภาพเดียวกัน ไม่มีอะไรที่พวกเขาสามารถทำได้เลย
หากเป็นเพียงนิ้วหัก เขายังสามารถควบคุมโทรศัพท์ได้โดยการเลื่อนผ่านท้องเพื่อที่เขาจะได้รับสาย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากแขนทั้งหมดพิการ เขาจึงไม่สามารถออกแรงจากแขนได้เลย มันเป็นความยุ่งยากโดยสมบูรณ์
เมื่อจอห์นนี่ไม่สามารถรับโทรศัพท์ของโดนัลด์ได้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
จอห์นนี่มีพลังและแข็งแกร่งมาก เขาไม่เคยพบใครที่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้เลย ดังนั้นดอน อัลเบิร์ตจึงเอาชนะจอห์นนี่ไม่ได้หรอก ใช่ไหม?
ฌอนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขณะถามพ่อของเขาว่า “พ่อ ในเมื่อเคน ไม่ได้แจ้งข่าวคราวใด ๆ ให้เรารู้สถานการณ์ มานานขนาดนี้แล้ว พ่อคิดว่ามีบางอย่างเลวร้ายเกิดขึ้นกับจอห์นนี่และบอดี้การ์ดที่เหลือของเราไหม?”
โดนัลด์ส่ายหัวก่อนจะพูดอย่างมั่นใจ “นั่นเป็นไปไม่ได้! จอห์นนี่และบอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ล้วนมีฝีมือในการต่อสู้ พวกเขาแข็งแกร่งและทรงพลังอย่างยิ่ง พ่อไม่คิดว่าจะมีใครในโอลรัส ฮิลล์ที่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขา!”
ทันทีที่เขาพูดคำเหล่านี้ โดนัลด์ก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมาเพื่อโทรหาจอห์นนี่อีกครั้ง
ทันทีหลังจากนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์เคลื่อนที่ดังขึ้นนอกทางเดิน
ขณะที่เขายังคงสงสัยเกี่ยวกับเสียงเรียกเข้า กริ่งประตูห้องชุดประธานของพวกเขาก็ดังขึ้น
ในเวลานี้บอดี้การ์ดคนหนึ่งใช้หน้าผากกดกริ่งด้วยความสิ้นหวัง
ทันทีที่ฌอนได้ยินเสียงกริ่งประตู เขาก็โพล่งออกมาว่า “ผมเดาว่าคงเป็นจอห์นนี่และคนอื่น ๆ ในพวกเขา!”
หลังจากนั้น ฌอนก็รีบวิ่งไปเปิดประตู อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาเปิดประตูและเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า เขาก็ตกตะลึงไปเลย!
โดนัลด์เดินเข้ามาช้า ๆ ในเวลานี้ขณะที่เขายิ้มและพูดว่า “พ่อบอกลูกแล้วใช่ไหมล่ะ? คนขี้หมูขี้หมาอย่างดอน อัลเบิร์ต ไม่อาจเอาชนะ จอห์นนี่ได้หรอก”
จากนั้นโดนัลด์ก็พูดต่อกับลูกชายของเขาซึ่งยังคงยืนนิ่งอยู่หน้าประตูด้วยความงุนงง เขาพูดอย่างจริงจังว่า “ฌอน ลูกไม่ควรกังวลและรีบสรุปในครั้งต่อไป ลูกควรสงบสติอารมณ์ขณะคิดเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ เพื่อลูกจะได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้นในอนาคตได้ เข้าใจไหม?”
ฌอนกลืนน้ำลายในขณะที่ชี้ไปที่ชายห้าคนที่ยืนอยู่นอกประตูด้วยสีหน้าตกใจ หลังจากนั้น เขาพูดอย่างว่างเปล่าว่า “พ่อ มาดูนี่สิ!”
“นี่กำลังดูอะไรอยู่?” โดนัลด์ถามอย่างแผ่วเบาว่า “ไม่ใช่จอห์นนี่และพวกเขาเหรอ? ทำไมพวกเขายังคงยืนอยู่นอกประตู? ทำไมไม่ให้พวกเขาเข้ามา ได้มาบอกขั้นตอนละเอียด ๆ ว่าพวกเขาฆ่าดอน อัลเบิร์ตได้อย่างไร?”