กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 728
ฌอนก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว หลังจากนั้น จอห์นนี่และคนที่เหลือก็รวบรวมความกล้าและแสดงสีหน้าสลดใจเมื่อเข้าไปในห้องเหมือนสุนัขที่พ่ายแพ้ ก้มศีรษะและแขนหัก!
โดนัลด์ตกตะลึงเมื่อเห็นชายห้าคนเดินเข้าไปในห้องของเขา เขาปล่อยถ้วยชาที่อยู่ในมือหล่นลงกระแทกกับพื้นด้วยความตกใจ…
โดนัลด์จ้องไปที่ชายทั้งห้าด้วยความตกใจและตกตะลึง “แก… แก… เกิดอะไรขึ้น! เกิดอะไรขึ้นกับหน้าผากของพวกแก? ทำไมมันถึงเต็มไปด้วยเลือด? นี่… ทำไมดูเหมือนมีคนเขียนอะไรไว้บนหน้าผาก?”
เนื่องจากชายทั้งห้าก้มศีรษะลง จึงค่อนข้างยากสำหรับโดนัลด์ที่จะเข้าใจคำที่สลักไว้บนหน้าผากของพวกเขา
จอห์นนี่ก้าวไปข้างหน้าทันทีและทรุดตัวลงกับพื้นเพื่อคุกเข่าลงต่อหน้าโดนัลด์และพูดอย่างจริงใจว่า “คุณเว็บบ์ ผมขอโทษที่ไม่ได้ทำสิ่งต่าง ๆ ให้รุร่วง! โปรดยกโทษให้ผมด้วยครับ!”
โดนัลด์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจและสยองเมื่อเห็นคนทั้งห้าของเขาอยู่ในสภาพที่น่าสงสารและน่าสังเวช สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีในขณะที่เขาถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? อธิบายทุกอย่างชัดเจนให้ฉันฟังที!”
จอห์นนี่ยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้นขณะที่เขาก้มหน้าลงและตระโกนมาอย่างดัง “คุณเว็บบ์ พวกเรากับเคนไปจัดการกับดอน อัลเบิร์ตตามที่คุณสั่งแล้ว หลังจากเข้าสู่ เฮเว่น สปริงส์ เราก็ปราบ ดอน อัลเบิร์ต และพ่อตาของชาร์ลีได้สำเร็จแล้ว อย่างไรก็ตาม ใครจะไปคาดคิดว่าชาร์ลีจะเข้ามา…”
ขณะที่เขาพูดเรื่องนี้ จอห์นนี่ร้องไห้อย่างขมขื่นขณะที่เขาพูด “คุณเว็บบ์ครับ ชาร์ลีเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งและน่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง ผมไม่คู่ควรกับเขาเลย อันที่จริง พวกเราห้าคนไม่สามารถแม้แต่จะแตะต้องเขาหรือตีเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ชาร์ลีไม่เพียงทำให้แขนของเราพิการเท่านั้น แต่เขายังสลักคำบางคำไว้บนหน้าผากของเราด้วย…”
โดนัลด์ตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของจอห์นนี่!
ชาร์ลีน่าเกรงกลัวยิ่งกว่าจอห์นนี่เสียอีก! เขาเป็นแค่มนุษย์ไม่ใช่เหรอ?
เขาตัวสั่นด้วยความไม่เชื่อและเขาถาม “แม้แต่พวกแกทั้งห้าคนยังรับมือกับชาร์ลีที่ไร้ประโยชน์นั่นไม่ได้เหรอ? ไอ้ขยะที่ไร้ประโยชน์นั่น… มันแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ขณะที่เขาพูด จู่ ๆ โดนัลด์ก็นึกถึงคำที่สลักอยู่บนหน้าผากของบอดี้การ์ดของเขาและเขาก็รีบถามทันทีว่า “สลักคำบางคำ? มันสลักคำว่าอะไรไว้บนหน้าผากของพวกแก? เงยหน้าขึ้นแล้วให้ฉันดูซะ!”
จอห์นนี่และพวกที่เหลือลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาทั้งหมดกลัวมาก แต่ไม่กล้าขัดคำสั่งของโดนัลด์ ดังนั้น พวกเขาจึงทำได้เพียงค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย!
โดนัลด์และฌอนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธแค้นอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเห็นคำที่สลักอยู่บนหน้าผากของบอดี้การ์ดของพวกเขา!
ฌอน เว็บบ์ โง่เง่า!
ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นอึมครึมทันทีที่พวกเขาเห็นการดูถูกเหยียดหยามทั้งหมดที่แกะสลักไว้ที่หน้าผากของบอดี้การ์ดของพวกเขา!
โดนัลด์มีชีวิตอยู่มานานและได้เห็นวิธีการต่าง ๆ ที่ใช้ในการลงโทษคนมามากแล้ว เขาเคยเห็นศพที่น่าสลดใจมากมาย แต่เขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน!
นี่… นี่มันโหดร้ายเกินไป!
มันเลวร้ายและน่าขายหน้ามากพอที่จะมีคำสลักไว้บนหน้าผากของพวกเขาและถ้อยคำที่ชาร์ลีใช้สลักบนหน้าผากของพวกเขาล้วนเป็นการดูถูกเหยียดหยาม!
สิ่งนี้ทำให้ร่างกายของโดนัลด์แข็งทื่อและมึนงงด้วยความกลัว!
โดนัลด์รู้สึกหงุดหงิดมากและเขาถามด้วยความโกรธว่า “ทั้งหมดไอ้ขยะชาร์ลีมันทำใช่ไหม?”
จอห์นนี่คุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะพูดว่า “ชาร์ลีเป็นคนให้ดอน อัลเบิร์ต สลักคำเหล่านี้ไว้บนหน้าผากของเรา เขายังขอให้ผมส่งต่อข้อความถึงคุณ เขาบอกว่าคุณสามารถตั้งเป้าไปที่เจาได้และไปหาเขาถ้าคุณต้องการ แต่ถ้าคุณกล้าทำอะไรกับคนรอบตัวเขา ตระกูลเว็บบ์จะต้องพินาศไปตลอดกาล เพราะเขาจะไม่มีวันปล่อยให้ตระกูลเว็บบ์หลุดรอดไปง่าย ๆ ”
ฌอนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธอย่างมากหลังจากฟังคำพูดของจอห์นนี่ เขากัดฟันพูด “พ่อ ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าชาร์ลีจะกล้าพูดว่า จะทำให้ตระกูลเว็บบ์ต้องพินาศไปตลอดกาลด้วยตัวมันเอง! มันจะมากเกินไปแล้ว! เราจะทำให้ตระกูลเว็บบ์ผิดหวัง ถ้าเราไม่ฆ่ามัน!”
การแสดงออกบนใบหน้าของโดนัลด์นั้นเย็นชามากในขณะที่เขาพูด “แกคิดว่าจะฆ่ามันง่าย ๆ จริง ๆ เหรอ? ชายห้าคนนี้พิการไปแล้ว ตอนนี้เราทั้งคู่อยู่ในโอลรัส ฮิลล์โดยไม่มีบอดี้การ์ดคอยปกป้องเราเลย! เราจะต่อสู้และจัดการกับชาร์ลีอย่างไร ถ้าจู่ ๆ มันก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูเรา?”
ฌอนที่ทำตัวแข็งกร้าวจู่ ๆ ก็หน้าซีดด้วยความตกใจในขณะที่เขาพูดว่า “พ่อ ทำไมเราไม่หนีไปตอนนี้ล่ะ?”
โดนัลด์จ้องมาที่เขาก่อนจะพูดด้วยความไม่พอใจ “ทำไมแกถึงตื่นตระหนกนักล่ะ? นี่คือแชงกรีลา! นี่เป็นทรัพย์สินของตระกูลเวด จากอีสต์ คริฟฟ์ พ่อไม่เชื่อว่าไอ้ขยะชาร์ลีนั่น จะกล้ามาที่นี่และมาสร้างปัญหาให้กับพวกเรา ถ้ามันกล้าทำอย่างนั้น ตระกูลเวดจะไม่ปล่อยมันไปแน่!”