แดนนิรมิตเทพ บทที่ 707
กระทั่งมู่หรงเค่อได้ไปทำบัตรธนาคารแยกต่างหากออกมาอีกใบหนึ่งด้วยเงินส่วนหนึ่งของตนเอง ถือเป็นการตอบแทนเฉินโม่
เฉินโม่ไม่ได้กลับไปที่ตระกูลมู่หรง แต่เฉินโม่กลับไปที่ยานจิงท่ามกลางสายตาอาลัยอาวรณ์ของมู่หรงยานเอ๋อร์
ฐานของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรี ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบ
หลังจากพวกเขาได้รับวิชามังกรเหินฟ้าที่เฉินโม่ปรับปรุงแล้ว สามารถกล่าวได้ว่าความแข็งแกร่งของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรีก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากเฉินโม่กลับมาแล้ว เขาได้ตรวจสอบผลการฝึกของสมาชิกหน่วยรบพิเศษเทพอินทรีทันที ผลลัพธ์ดีกว่าที่เขาคาดไว้ ไม่เสียแรงที่สมาชิกเหล่านี้ได้รับการขนานนามว่าสุดยอดหัวกะทิ
หลังจากเฉินโม่กลับมาที่ฐานของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรีไม่นาน เจียงเหอซานก็รีบเข้ามาที่สำนักงานของเฉินโม่
เมื่อมองคนใหญ่คนโตคนนี้ของกองทัพหัวเซี่ยแล้ว สีหน้าของเฉินโม่ยังคงราบเรียบ
หลังจากรู้จักเฉินโม่ในช่วงที่ผ่านมา ตอนนี้เจียงเหอซานรู้จักนิสัยคร่าว ๆ ของเฉินโม่แล้ว เมื่อเขามาถึงสำนักงาน เขาก็ไม่ได้เกรงใจแต่อย่างใด นั่งบนเก้าอี้ทันที และมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าจริงจัง
เฉินโม่รินชาให้ตนเอง แต่ไม่สนใจเจียงเหอซาน เพราะถ้าเขามีธุระอะไร เขาจะพูดออกมาอย่างแน่นอน ถ้าไม่ไม่มีธุระอะไร ถ้าเช่นนั้นเฉินโม่ก็ไม่จำเป็นต้องสนใจเขา
ถึงแม้ว่าเฉินโม่จะเป็นเจ้าหน้าที่ราชการ แต่สำหรับเจ้าหน้าที่ทางราชการแล้ว เฉินโม่คิดว่าถ้าสามารถไม่คบหาได้ เขาก็จะไม่คบหา
ความโหดร้ายของการเมือง สำหรับเฉินโม่แล้ว มันน่าเศร้ายิ่งกว่าสงครามของเผ่าฝึกเซียนทั้งหมื่นเสียอีก
เจียงเหอซานกำลังรอให้เฉินโม่เอ่ยปากพูด แต่สิ่งที่เขาได้มาคือความผิดหวัง เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเฉินโม่ข่มอารมณ์ได้ดีกว่าเขา
ด้วยความจำใจ เจียงเหอซานจึงทำได้เพียงเป็นคนเอ่ยปากพูดก่อน “ได้ยินมาว่าคราวนี้คุณฆ่าลูกศิษย์ของเซี่ยงชงที่หมู่บ้านหวงหยาง!”
ถึงแม้ว่าเจียงเหอซานกำลังถาม แต่เขาก็ใช้น้ำเสียงที่หนักแน่น เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับข่าวนานแล้ว
เฉินโม่ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ ถ้าประเทศหนึ่งไม่สนใจงานพันธมิตรสี่ฝ่าย มันถึงจะเป็นเรื่องแปลก
เขาหยิบถ้วยน้ำชาที่อยู่บนโต๊ะแล้วจิบอย่างช้า ๆ และตอบรับเบา ๆ คำหนึ่ง
เจียงเหอซานรู้สึกหดหู่เกี่ยวกับท่าทางที่เย่อหยิ่งของเฉินโม่ และอดไม่ได้ที่จะปรับเสียงให้สูงขึ้นเล็กน้อย “คุณรู้ไหมว่าเซี่ยงชงเป็นใคร?”
เฉินโม่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองเจียงเหอซานและถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ผมจำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอ?”
เจียงเหอซานชะงักครู่หนึ่ง เขารู้สึกหดหู่ใจอย่างมากที่เผชิญหน้ากับเฉินโม่ที่ไม่ตอบในสิ่งที่ควรตอบ ทำให้การสนทนาไม่สามารถดำเนินต่อไปได้!
“คุณดูเอกสารชุดนี้!” เพื่อเลี่ยงไม่ให้วิธีการพูดของเฉินโม่ทำให้ตนเองสำลักตาย เจียงเหอซานจึงโยนแฟ้มเอกสารที่อยู่ในมือให้เฉินโม่ทันที
“เซี่ยงชง ที่ถูกเรียกขานว่าวอกเทพแปดแขน เป็นหนึ่งในบุคคลที่อันตรายที่สุดในประเทศ เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว เขาพาคนบุกเข้ามาในหัวเซี่ย และทำให้คนของโลกฝึกบู๊ของหัวเซี่ยกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ สุดท้ายบีบบังคับจนประเทศต้องใช้วิธีการพิเศษ ถึงสามารถทำให้เขายอมออกไปจากหัวเซี่ย และสัญญาว่าจะไม่มาเหยียบหัวเซี่ยตลอดชีวิต”
“อย่างไรก็ตาม เงื่อนไขข้อแรกคือไม่ให้คนของหัวเซี่ยยุยั่วเขาก่อน ตอนนี้คุณฆ่าลูกศิษย์ของเขา ซึ่งทำให้เขามีเหตุผลที่จะเข้ามาสู่หัวเซี่ยด้วยความสง่าผ่าเผยอีกครั้ง!”
มีความตำหนิอยู่ในสายตาของเจียงเหอซาน
เฉินโม่มองแฟ้มเอกสารที่อยู่ตรงหน้า และเล่นมันสักพัก แต่ไม่มีความคิดที่จะเปิดดู
“ผมไม่สนใจสิ่งเหล่านี้ ถ้าเขากล้ามา ให้เขามาหาผมโดยตรง ผมฆ่าเขาด้วยกระบี่เดียวก็สิ้นเรื่อง” เฉินโม่โยนแฟ้มเอกสารคืนให้เจียงเหอซานและกล่าวเบา ๆ
เจียงเหอซานพูดอะไรไม่ออก เขาเคยเห็นความจองหองของเฉินโม่แล้ว แต่ตอนนี้เฉินโม่ทำให้เขาฟื้นฟูความเข้าใจของคำว่าจองหองอีกครั้ง
เจียงเหอซานยืนขึ้นด้วยความหดหู่ ก่อนที่จะมา เขาได้เตรียมคำพูดเพื่อเตือนเฉินโม่ไว้มากมาย แต่ตอนนี้เฉินโม่ตอกกลับเขาด้วยพูดประโยคเดียว