เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 586
เด็กรับใช้ที่ถือผ้าเช็ดหน้าอยู่ข้างๆแอบคิดอยู่ในใจ:”ก็ใครที่พูดว่าคุณหน้าตาขี้เหร่ คุณก็ต่อยหน้าคนๆนั้นตลอด”
อี่ว์ชิงเฉินหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาและเช็ดหน้า จากนั้นก็เดินออกไปทันที
เมื่อมาถึงห้องโถงใหญ่ของตระกูลอี่ว์ เขามองเห็นนักบู๊หลายๆคนมัดชายวัยกลางคนๆหนึ่งเอาไว้ และคนพวกนี้ก็กำลังทำร้ายร่างกายของชายวัยกลางคนอยู่
อี่ว์ชิงเฉินนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างช้าๆและเอ่ยปากพูด:”นี่คือคนที่พวกแกจับตัวกลับมาเหรอ?”
จู่ๆทุกคนก็หยุดลงมือ มีนักบู๊คนหนึ่งเอ่ยปากพูด:”ท่านเจ้าคุณอี่ว์ คนๆนี้ก็คือพ่อของลู่ฝาน มันชื่อลู่หาว!”
อี่ว์ชิงเฉินพูดคำว่าอ้อ จากนั้นก็เอ่ยปากพูด:”ตอนที่พวกแกจับมันมา พวกนายไม่ได้ต่อสู้กับคนของจวนหัวหน้าเขตเหรอ”
นักบู๊พูด:”ท่านเจ้าคุณอี่ว์โปรดวางใจ พวกเราทำตามคำสั่งของท่านเจ้าคุณอี่ว์ หลังจากรอให้พวกเขาเข้าไปในเมืองแล้วค่อยลงมือ พวกเราไม่ได้ต่อสู้กับคนของจวนหัวหน้าเขต พวกเราแค่สังหารคนของตระกูลลู่ตายไปไม่กี่คนเท่านั้น”
อี่ว์ชิงเฉินพยักหน้าและพูด:”ทำได้ดีมากๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะไปต่อสู้กับจวนหัวหน้าเขต พวกแกไปส่งจดหมายให้ลู่ฝาน ให้เขานำสิ่งของมาแลกคนของตระกูลลู่ สำหรับสิ่งของนั้น พวกแกก็พูดกับลู่ฝานว่าสิ่งของชิ้นนั้น เขาน่าจะรู้ว่ามันคืออะไร”
นักบู๊พยักและรับปากทันที จากนั้นก็ลากลู่หาวเข้าไปด้านใน
ลู่หาวกัดฟันตัวเองแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เลือดของเขาไหลออกมาไม่หยุด
อี่ว์ชิงเฉินหยิบน้ำชาขึ้นมา ใบหน้าของเขามีแต่รอยยิ้ม กวนหานคนนั้นนึกว่าเขาเป็นคนโง่ เพราะทั้งสองคนเป็นแค่ลูกศิษย์ในนามของสำนักเทพวิญญาณเท่านั้น วิชาที่กวนหานฝึกฝนอยู่ เขาจะไม่ฝึกฝนอยู่ได้ยังไง
ถ้าจะพูดว่ามีเรื่องที่แตกต่างกัน นั้นก็คือกวนหานมีกระบี่กลืนทิพย์เล่มนั้นอยู่ในมือ อี่ว์ชิงเฉินยืนยันได้เลย วิชาพวกนั้นจะต้องอยู่ในกระบี่เล่มนั้นอย่างแน่นอน
กระบี่เล่มนั้น ตอนนี้ถ้าไม่อยู่ในมือของตระกูลอี้ว์ ก็น่าจะอยู่ในมือของลู่ฝาน
อี่ว์ชิงเฉินไม่ได้กลัวว่าหัวหน้าเขตอี้ว์จะยึดกระบี่เล่มนั้นเป็นของตัวเอง เพราะเขารู้จักหัวหน้าเขตอี้ว์เป็นอย่างดี สิ่งของที่อาจจะทำให้เกิดความวุ่นวาย เขาไม่เอาสิ่งของชิ้นนั้นอยู่แล้ว ถึงแม้เขาจะได้กระบี่เล่มนั้นไป เขาก็คงใช่กระบี่เล่มนั้นเป็นของขวัญและมอบให้ลู่ฝานอย่างแน่นอน
ดังนั้น เขาแค่รอกระบี่จากมือของลู่ฝานก็พอ
อี่ว์ชิงเฉินจิบน้ำชาและหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ
นักบู๊เหล่านั้นยังไม่ทันลากลู่หาวออกไป ตอนนี้มีองค์รักคนหนึ่งพุ่งเข้ามาและตะโกนออกมา:”ท่านเจ้าคุณอี่ว์ แย่แล้ว คนของจวนหัวหน้าเขตบุกรุกเข้ามาแล้ว”
สีหน้าของอี่ว์ชิงเฉินแย่ลงทันที เขาวางถ้วยน้ำชาลง เขารีบสะบัดมือและสั่งให้คนพวกนั้นลากลู่หาวออกไป
ด้านนอก มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาทันที
อี่ว์ชิงเฉินมองดูชายวัยรุ่นที่พุ่งเข้ามา
ใบหน้าของคนๆนี้มีแต่ความโกรธ เขาแบกกระบี่หนักไว้ด้านหลัง คนๆนี้ก็คือลู่ฝาน
อี่ว์ชิงเฉินมองเห็นกระบี่หนักที่อยู่ด้านหลังของลู่ฝาน เขารู้ทันทีว่าคนที่พุ่งเข้ามาคือใคร
อี่ว์ชิงเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”ฮ่าๆๆ ลู่ฝาน คุณชายลู่ ฉันกำลังเตรียมตัวจะไปตามหาคุณเลย”
ลู่ฝานมองหน้าอี่ว์ชิงเฉินและพูด:”ผู้นำตระกูลอี่ว์ ขอโทษที่มารบกวน”
อี่ว์ชิงเฉินพูด:”ไม่ได้รบกวนเลย อย่าเรียกฉันว่าผู้นำตระกูลอี่ว์เลย ฉันยังไม่ได้เป็นผู้นำตระกูล เรียกฉันว่าท่านเจ้าคุณอี่ว์ก็พอ วันนี้คุณชายลู่มาที่นี่ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรเหรอ?”
ลู่ฝานพูด:”ฉันคิดว่าท่านเจ้าคุณอี่ว์น่าจะรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี”
อี่ว์ชิงเฉินมองหน้าลู่ฝานแล้วพูด:”ฉันรู้ ฉันรู้เรื่องอยู่แล้ว คุณชายลู่มาขอคนของตระกูลลู่ใช่ไหม”
สายตาของลู่ฝานเย็นชาทันทีและพูด:”ท่านเจ้าคุณอี่ว์ก็ปล่อยคนของตระกูลลู่ออกมาได้แล้ว”
อี่ว์ชิงเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”ถ้าจะให้ฉันปล่อยคนของตระกูลลู่ มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นอยู่แล้ว”
ลู่ฝานหยิบกระบี่หนักที่อยู่ด้านหลังออกมา ในเวลาเดียวกัน กลางเอวของเขาก็มีแสงสีดำปรากฏ จากนั้นเจ้าดำก็ปรากฏตัวทันที
เมื่ออสูรวิเศษขนาดใหญ่ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน ทำให้องค์รักของตระกูลอี่ว์ถอยหลังหลายก้าวโดยไม่รู้ตัว
บทที่ 585