ตอนที่ 270 นิ่งไว้
ถังโจวโจวกลัวว่าลั่วเซ่าเชินจะประกาศเรื่องนี้ตอหน้าคุณแม่ลั่ว พอถึงเวลาคุณแม่ลั่วจะยิ่งโกรธ
ตอนนี้คุณแม่ลั่วไม่ชอบเธอ ถังโจวโจวกลัวว่าลั่วเซ่าเชินจะพูดเรื่องเธอต่อหน้าคุณแม่ลั่วและแก้ตัวแทนเธอ กลัวว่าคุณแม่ลั่วจะยิ่งเกลียดเธอ และเห็นใจไปมองเมิ่งชิงซียิ่งขึ้น
“งั้นคุณว่าผมควรทำยังไงดี หรือจะให้เมิ่งชิงซีลอยนวลต่อไปแบบนี้” ถังโจวโจวทนได้แต่เขาทนไม่ได้ เรื่องนี้ต้องคิดบัญชีไปพร้อมๆ กัน
“เซ่าเชิน คุณใจเย็นลงก่อน ฉันยังไม่โกรธเท่าคุณเลย แต่ตอนนี้พวกเราไม่มีหลักฐาน ทำได้แค่นิ่งไว้ก่อน” ถังโจวโจวแค่อยากให้ลั่วเซ่าเชินเชื่อ เธอรู้สึกว่าเรื่องอื่นยังไม่ต้องรีบร้อนก็ได้
ลั่วเซ่าเชินเห็นท่าทางไม่สนใจของถังโจวโจวก็เห็นได้ชัดว่าเขาร้อนรนกว่ามาก “ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ งั้นเรื่องนี้ก็ให้คุณตัดสินใจ”
“เซ่าเชิน ยังไงก็รอจนกว่าเธอจะเผยหางจิ้งจอกออกมาเถอะ” ถังโจวโจวจับมือลั่วเซ่าเชิน อธิบายให้เขาฟัง
ลั่วเซ่าเชินถึงได้เข้าใจ ดูเหมือนเขาจะร้อนใจเกินไปหน่อย คิดไม่ถึงว่าเขาจะเข้าใจเรื่องราวได้ไม่เท่าถังโจวโจว ถังโจวโจวมองลั่วเซ่าเชินที่ค่อนข้างกลัดกลุ้มก็รู้ว่าเขากำลังโทษตัวเองจึงปลอบเขาว่า “เซ่าเชิน นี่ไม่ใช่ความผิดคุณหรอกนะ”
ถังโจวโจวและลั่วเซ่าเชินปรึกษากันว่าจะทำยังไงต่อไปดี จะต้องไม่ให้เมิ่งชิงซีรู้เขาพวกตนสงสัยเธอ
หลังจากนั้นลั่วเซ่าเชินก็พาถังโจวโจวกลับไปส่งบ้าน หน้าบ้านตระกูลถัง ทั้งสองคนไม่อยากจากกัน แต่จู่ๆ เสียงคุณแม่ถังก็ดังขึ้น “เซ่าเชิน ทำไมมาได้ล่ะ ยืนอยู่ข้างล่างทำไม รีบเข้าบ้านเร็ว”
ตอนแรกคุณแม่ถังคิดว่าเธอมองผิดไป เมื่อเห็นว่าข้างๆ ลั่วเซ่าเชินคือลูกสาวของตนเองเธอจึงแน่ใจ
ถังโจวโจวลืมไปว่าตอนนี้เป็นเวลาที่คุณแม่ถังจะทำอาหาร ลั่วเซ่าเชินเห็นคุณแม่ถังก็หันกลับไปยิ้มทันที “แม่ครับ ผมช่วยครับ” เห็นคุณแม่ถังถือถุงมามากมาย ลั่วเซ่าเชินจึงไปช่วยเธอถือทันที
คุณแม่ถังไม่ได้ปฏิเสธ “เซ่าเชิน แม่ไม่รู้ว่าลูกจะมา ไม่อย่างนั้นจะซื้อของมาอีก ลูกไปรับลั่วอิงมาด้วยกันเถอะ”
“แม่ครับ ไม่ต้องหรอกครับ อีกเดี๋ยวผมก็จะกลับแล้ว”
หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างคุณแม่ถังเห็นลั่วเซ่าเซินท่าทางดูดี และได้ยินคำพูดคุณแม่ถังเมื่อกี้ “อวี้หนิง นี่ลูกเขยเธอรึเปล่า”
“ใช่ โจวโจว เซ่าเชิน รีบทักทายป้าหลี่เร็วลูก” คุณแม่ถังแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน
“ป้าหลี่สวัสดีค่ะ / สวัสดีครับ” ถังโจวโจวและลั่วเซ่าเชินพูดพร้อมกัน
“อวี้หนิง เธอนี่โชคดีจริงๆ ลูกเขยหล่อมากเลย”
“ที่ไหนล่ะ เรื่องของเด็กๆ ฉันยุ่งได้ที่ไหน แค่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขก็พอแล้ว” คุณแม่ถังตอบอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
ป้าหลี่มองรถมาเซราติของลั่วเซ่าเชินแล้วถาม “อวี้หนิง รถคันนั้นก็ของลูกเขยเธอใช่ไหม”
“ใช่” แม้คุณแม่ถังจะรู้ว่ารถของลั่วเซ่าเชินราคาแพง แต่ตัวเลขเท่าไหร่นั้นเธอเองก็ไม่แน่ใจ
ราคาเท่าไหร่กันนะ ป้าหลี่ดูการแต่งตัวที่ดูดีมากของลั่วเซ่าเชิน ดูเหมือนบ้านตระกูลถังจะได้ลูกเขยที่รวยมากทีเดียวเชียว
“อวี้หนิง เธอมีลูกเขยแล้วไม่เห็นบอกเพื่อนบ้านเลย ใจร้ายจริงๆ” ป้าหลี่ถามอย่างอิจฉา
คุณแม่ถังยิ้มๆ แต่เธอตอบอย่างรวดเร็ว “ป้าหลี่ เด็กสองคนแค่จดทะเบียนสมรสกันเท่านั้น เธอก็รู้ ว่าเดี๋ยวนี้เด็กๆ เขาไม่ถือเรื่องพวกนี้กันแล้ว ถึงเวลานั้นแล้วค่อยว่ากันเถอะ”
ตอนที่ 271 ลั่วอิงก็อยู่ที่บ้านตระกูลถัง
ป้าหลี่คิดว่าคุณแม่ถังมีเรื่องลำบากใจจึงรีบรับคำ “ได้ อวี้หนิง ลูกๆ ใกล้จะกลับมากินข้าวแล้ว ฉันไปก่อนนะ ถึงเวลาจะรอดื่มเหล้ามงคลนะ”
คุณแม่ถังถึงมองป้าหลี่ขึ้นบ้านไปอย่างยิ้มๆ แล้วจึงหันมาสนใจถังโจวโจวที่อยู่ข้างๆ “เซ่าเซิน ลูกไม่ได้มานานแล้ว กินข้าวกันสักมื้อค่อยไปเถอะ แม่จะทำของอร่อยให้กิน”
คุณแม่ถังเชื้อเชิญอย่างกระตือรือร้น ลั่วเซ่าเชินเองก็ปฏิเสธไม่ได้ “แม่ครับ งั้นผมก็รบกวนด้วยครับ”
“อืม แบบนี้สิถึงจะถูก ลั่วอิงล่ะ ไปรับเธอมาด้วยกันเถอะ” คุณแม่ถังอยากรู้ว่าเมื่อไหร่ลั่วเซ่าเชินจะรับถังโจวโจวกลับไปบ้าน แม้ว่าเธอจะอยากให้โจวโจวอยู่เป็นเพื่อน แต่คนที่แต่งงานออกไปแล้ว ถ้าจะอยู่บ้านตัวเองอีกก็คงไม่ดีนัก
“เดี๋ยวผมให้หวังฮวาไปรับเธอมาครับ แม่ครับ พวกเราขึ้นไปก่อนเถอะครับ”
“ได้ เดี๋ยวแม่จะไปเตรียมอาหารก่อน พ่อของลูกรู้ว่าพวกลูกกลับมาคงจะดีใจมาก”
ถังโจวโจวลั่วเซ่าเชินมองตากันและเดินตามหลังคุณแม่ถังไปอย่างมีความสุข
ถังโจวโจวรู้สึกว่าคุณแม่ถังต้องบอกให้เธอกลับไปกับลั่วเซ่าเชินแน่ เธอลำบากใจมาก ถ้าคุณแม่ถังพูดขึ้นมาแล้วเธอจะทำอย่างไรดี
“เซ่าเชิน เซ่าเชิน” ถังโจวโจวและคุณแม่ถังอยู่ห่างกันเล็กน้อย เธอกดเสียงต่ำเรียกลั่วเซ่าเชิน
“มีอะไรเหรอ” ลั่วเซ่าเชินเห็นเธอทำท่าทางลับๆ ล่อๆ ก็ไม่รู้ว่าถังโจวโจวกำลังคิดอะไรอยู่
“ถ้าแม่ถามว่าเมื่อไหร่คุณจะรับฉันกลับคุณจะทำยังไง บอกคุณไว้ก่อน ฉันยังไม่ได้บอกเรื่องแม่คุณกับแม่เลย” ถังโจวโจวบอกลั่วเซ่าเชินไว้ก่อน
“ผมรู้แล้ว ถึงเวลาผมจะตอบเอง” ลั่วเซ่าเชินทำนิ้วโอเคให้ถังโจวโจว เรื่องนี้เขาจะจัดการเอง
คุณแม่ถังเห็นพวกถังโจวโจวเดินห่างออกไปมาก แม้แต่เงาก็ไม่เห็นจึงเรียกขึ้น “โจวโจว เซ่าเชิน ขึ้นมารึยัง”
“มาแล้วค่ะ” ถังโจวโจวและลั่วเซ่าเชินก้าวตามขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
เมื่อกลับถึงบ้านตระกูลถัง คุณแม่ถังก็ตรงเข้าครัว และให้ถังโจวโจวนั่งเป็นเพื่อนลั่วเซ่าเชิน
ผ่านไปไม่นาน คุณพ่อถังก็กลับมา พอเห็นลั่วเซ่าเชินมาก็ดีใจทันที “เซ่าเชิน ในเมื่อมาแล้วก็มาเล่นเป็นเพื่อนพ่อหน่อย”
เมื่อเห็นลั่วเซ่าเชินคุณพ่อถังหยิบหมากรุกขึ้นมาทันนที
ลั่วเซ่าเชินตกลงทันที คุณพ่อถังก็เอากระดานหมากรุกขึ้นมา ถังโจวโจวจึงเข้าไปช่วยคุณแม่ถังในครัว
เมื่อหวังฮวามาส่งลั่วอิง บ้านตระกูลถังก็ทานข้าวกันแล้ว พอคุณแม่ถังนั่งลงบนโต๊ะก็ถามเรื่องที่ถังโจวโจวกลับมาบ้าน ลั่วเซ่าเชินจึงบอกกับคุณแม่ถังว่า
“แม่ครับ ที่บ้านจะวุ่นวายไปอีกสักระยะ โจวโจวเลยต้องมาอยู่ที่นี่ ผ่านไปสักพักหนึ่ง ผมจะมารับเธอกลับครับ”
“ไม่ใช่เพราะพ่อแม่ของลูกเหรอ”
“ครับ ช่วงนี้สุขภาพคุณแม่ไม่ค่อยแข็งแรง คุณพ่อก็อยู่ดูแลคุณแม่ที่โรงพยาบาล ช่วงนี้ที่บริษัทผมก็ยุ่งมาก โจวโจวมาอยู่ที่นี่ผมก็วางใจ”
“แล้วลั่วอิงล่ะ เธออยู่ที่บ้านคนเดียวไม่ดีแน่ ให้เธอมาอยู่ที่นี่ด้วยสิ” คุณแม่กังวลกับลั่วอิงมากจึงพูดขึ้น
ลั่วอิงมองคุณแม่ถังอย่างมีความสุข ลั่วเซ่าเชินคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ในเมื่อคุณแม่พูดแบบนี้ก็ให้ลั่วอิงมาอยู่ที่นี่ด้วยสักพักก็ได้ครับแล้วผมค่อยมารับเธอแม่ลูก”
“เซ่าเชิน ลูกก็ดูแลตัวเองด้วยนะ” คุณแม่ถังพูดอย่างเป็นห่วง