ตอนที่ 268 บรรยากาศน่าอึดอัด
หลินเหยาพูดสิ่งที่ตัวเองคาดเดาให้ถังโจวโจวฟัง ถังโจวโจวปิดปาก คิดว่าเมิ่งชิงซีคงไม่ร้ายกาจอย่างนั้น “คุณแม่ชอบเธอมาตลอด อยากได้เธอมาเป็นลูกสะใภ้ ชิงซีคงไม่ทำอย่างนั้นหรอก”
“ไม่แน่หรอก คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ หล่อนอาจใช้เรื่องนี้เพื่อกำจัดเธอก็ได้ ทำให้แม่สามีรังเกียจเธอ ในเวลาเดียวกันก็ทำให้ลั่วเซ่าเชินรู้สึกแย่กับเธอ หล่อนจะได้เข้าบ้านตระกูลลั่วได้ง่ายขึ้น”
หลินเหยาก็แค่เดา เรื่องจริงเป็นยังไงถังโจวโจวรู้ดีที่สุด เธอก็แค่เตือนถังโจวโจวให้ได้สติ ให้เธอไม่ต้องเสียใจกับเรื่องนี้เพราะมันอาจเป็นอุบัติเหตุก็ได้
ถังโจวโจวไม่อยากคิดว่าเมิ่งชิงซีจะคิดร้ายแบบนั้น แต่ความสงสัยนี้ของหลินเหยาถังโจวโจวคิดวนไปมาอยู่หลายครั้ง เธอรู้สึกว่าการเดาของเหยาเหยานั้นมีโอกาสเป็นไปได้ วันนั้นเมิ่งชิงซีพูดให้เธอโกรธ พอเธอโมโห หลังจากนั้นผลลัพธ์ก็อย่างที่เห็น
จู่ๆ ถังโจวโจวก็นึกขึ้นได้ ตอนแรกเธอพยายามจะสะบัดมือของเมิ่งชิงซีออก แต่เมิ่งชิงซีมีแรงมาก เธอสะบัดไม่หลุด ครั้งที่สอง เพราะประสบการณ์ครั้งแรก เธอเลยใช้แรงทั้งหมดของตัวเอง
แต่ครั้งที่สอง เมิ่งชิงซีกลับจับเบาๆ ให้เธอสะบัดมือออกได้ หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงคุณแม่ลั่วร้อง ถังโจวโจวยิ่งคิดก็ยิ่งตกใจ ถ้าทั้งหมดเป็นแผนของเมิ่งชิงซีล่ะก็ ผู้หญิงคนนี้ก็น่ากลัวมากจริงๆ
ถังโจวโจวอดไม่ได้ที่จะมือสั่น หลินเหยาจับมือทั้งสองข้างของถังโจวโจวไว้ “โจวโจว ถ้าเธอคิดว่าฉันเดาถูกก็เอาเรื่องที่คุยกันไปบอกลั่วเซ่าเชิน ให้เขาตัดสินใจ ฉันเชื่อว่า เขาจะไม่ปล่อยให้เธอไปหรอก”
“แต่….เซ่าเชินจะเชื่อไหม” ถังโจวโจวรู้ว่าเรื่องทั้งหมดเป็นแค่สิ่งที่พวกเธอเดากันไปเอง เธอไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนว่าเมิ่งชิงซีเป็นคนทำ และตอนนั้นคุณแม่ลั่วก็คิดว่าเธอทำ
“ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่ เธอก็ต้องพูด ถ้าเขาไม่เชื่อ นั่นก็เรื่องของเขา เธอทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุดก็พอแล้ว” หลินเหยาจับมือถังโจวโจวไว้แน่น ให้กำลังใจกับเธอ
“ได้ เหยาเหยา ฉันเชื่อเธอ”
คำพูดของหลินเหยาทำให้เธอกล้าหาญ ใช่ เธอต้องเอาข้อสงสัยนี้ไปบอกกับเซ่าเชิน ถ้าเขาไม่เชื่อ งั้นเธอก็หมดหนทาง แต่ตอนอยู่ในรถครั้งก่อนที่เซ่าเชินพูด ถังโจวโจวเชื่อว่าเขาต้องเชื่อเธอแน่
หลังจากถังโจวโจวและหลินเหยาแยกกัน เธอก็ต่อสายหาลั่วเซ่าเชินแล้วนัดเจอกับเขา ลั่วเซ่าเชิน ขับรถมารับเธอที่ใกล้ๆ กับร้านกาแฟ
เมื่อขึ้นรถ ถังโจวโจวก็ให้ลั่วเซ่าเชินหาที่จอดรถ “เซ่าเชิน ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
“ผมจะไปส่งคุณ ระหว่างทางก็คุยไปด้วยได้” ลั่วเซ่าเชินพูดจบก็มองถังโจวโจว เห็นเธอกำมือแน่น ก็ไม่สบายใจ เขาใจอ่อน “ได้ คุณอยากไปที่ไหนล่ะ”
“ที่ไหนก็ได้ที่จอดรถได้ ฉันแค่อยากคุยกับคุณในรถ แค่ไม่นาน” ถังโจวโจวเสียงหนักแน่น กลัวว่าลั่วเซ่าเชินจะรำคาญเธอ
ลั่วเซ่าเชินจอดรถข้างทาง ดับเครื่อง “ได้ ที่นี่คุยได้ไหม”
เขาไม่เคยเห็นถังโจวโจวเป็นแบบนี้มาก่อน ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ ดังนั้นถังโจวโจวจึงไม่ผ่อนคลายเหมือนปกติ
ตอนที่ 269 เชื่อใจ
“เซ่าเชิน ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ ถ้าคุณไม่เชื่อ…” ถังโจวโจวไม่รู้ว่าควรจะพูดออกไปยังไงดี ถ้าลั่วเซ่าเชินไม่เชื่อเธอแล้วจะทำยังไง เธอไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี
“ผมไม่เชื่อคุณแล้วคุณจะทำยังไง” ถังโจวโจวยังพูดไม่จบ แต่เธอพูดเผยความในใจไปแล้ว อะไรที่ทำให้เธอกังวลได้มากขนาดนี้ ลั่วเซ่าเชินคิดออกอยู่เรื่องเดียวก็คือเรื่องคุณแม่ลั่ว นอกจากนี้ ช่วงนี้ไม่มีเรื่องอื่นให้ถังโจวโจวต้องกังวลอีก
“คุณไม่เชื่อฉัน ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง” จู่ๆ เสียงของถังโจวโจวก็ต่ำลง ทำให้ลั่วเซ่าเชินค่อนข้างลำบากใจ “เอาล่ะ เมื่อกี้ก็แค่ล้อเล่น รีบพูดเถอะ เรื่องอะไรกันแน่ ผมจะช่วยคุณคิดเอง”
ลั่วเซ่าเชินทนเห็นสีหน้าเป็นกังวลแบบนี้ของถังโจวโจวไม่ได้ เขาอยากให้เธอยิ้มมีความสุขทุกวัน แต่ไม่รู้ทำไม ช่วงนี้รอยยิ้มของถังโจวโจวนับวันยิ่งน้อยลง เรื่องนี้แน่นอนว่าเป็นเพราะเขา
“เซ่าเชิน เรื่องคุณแม่อาจมีเมิ่งชิงซีอยู่เบื้องหลัง…เรื่องเป็นแบบนี้ แต่นี่เป็นแค่การคาดเดาของฉันกับเหยาเหยา ถ้าคุณรู้สึกว่าไม่น่าเชื่อคุณก็…”
“ทำไมผมจะไม่เชื่อล่ะ”
ถังโจวโจวเงยหน้ามองลั่วเซ่าเชินอย่างตกใจ “เมื่อกี้คุณว่าไงนะ” เธอเห็นภาพหลอนไปรึเปล่า ลั่วเซ่าเชินไม่ได้ถามแต่บอกว่าเชื่อ
“คุณไม่ได้ฟังผิด ผมบอกว่าทำไมผมจะไม่เชื่อล่ะ เทียบกับเมิ่งชิงซีแล้ว เราสองคนสนิทสนมกันมากกว่าอีกไม่ใช่เหรอ” ลั่วเซ่าเชินรู้สึกว่าถังโจวโจวเหมือนคนโง่นิดหน่อย ทำไมเขาจะไม่เชื่อเธอล่ะ เขาเชื่อมาโดนตลอดว่าเธอไม่ได้ทำ
แต่ตอนนั้นเพราะเมิ่งชิงซีกับคุณแม่ลั่วบีบบังคับ ลั่วเซ่าเชินรู้ว่าแม้ว่าเขาจะแก้ตัวให้ถังโจวโจว แต่ในสายตาคุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่ว เขาก็แค่โกหกให้ถังโจวโจวเท่านั้น เขาจึงให้ถังโจวโจวออกจากที่นั่นก่อน
เรื่องวันนั้นความจริงเป็นยังไงมีแค่ถังโจวโจวและเมิ่งชิงซีที่รู้ดี คนอื่นล้วนไม่แน่ใจ เพราะไม่มีกล้องวงจรปิดบันทึกเหตุการณ์ไว้ ลั่วเซ่าเชินจึงทำได้แค่เชื่อในความรู้สึกของตัวเองและอาศัยความเชื่อใจในตัวถังโจวโจวมาตัดสินเรื่องนี้
เห็นถังโจวโจวที่น้ำตาไหลอีกแล้ว ลั่วเซ่าเชินก็ดึงเธอมาซบลงในอ้อมกอดของตัวเอง “ชอบร้องไห้จริงๆ เลยนะ ช่วงนี้คุณร้องไห้เยอะกว่าลั่วอิงอีก”
“ที่ไหนล่ะ” ถังโจวโจวไม่พอใจ เธออายุเท่าไหร่แล้ว เอาลั่วอิงมาเปรียบเทียบกับเธอแบบนี้ พูดเหมือนสู้เด็กไม่ได้อย่างนั้นแหละ
“ใช่ คุณไม่ได้เป็น ตอนนี้ที่ผมเห็นไม่ใช่เรื่องจริง”
ฮ่ะๆ” ในที่สุดถังโจวโจวหัวเราะออกมา ลั่วเซ่าเชินเลยโล่งใจไปได้ “ตอนนี้มีความสุขแล้วใช่ไหม”
“อืม แค่คุณเชื่อฉัน แม้คุณพ่อคุณแม่จะเข้าใจผิด ฉันก็ไม่กังวล” เธอแค่อยากรู้ความในใจของลั่วเซ่าเชิน ตอนแรกลั่วเซ่าเชินไม่อธิบายกับเธอเรื่องส่งเธอกลับบ้านเลย นี่ทำให้ถังโจวโจวรู้สึกว่ากำลังถูกทอดทิ้ง
“เด็กโง่ ผมต้องเชื่อคุณแน่นอน ผมไม่เชื่อคุณแล้วจะให้ไปเชื่อใคร” ลั่วเซ่าเชินลูบผมถังโจวโจว เขาฟังถังโจวโจวพูดจนจบ ลั่วเซ่าเชินรู้สึกว่าจิตใจเมิ่งชิงซีร้ายกาจขึ้นมากถึงสามารถทำร้ายคุณแม่เขาเพื่อให้ตัวเองได้รับผลประโยชน์
“โจวโจว คุณวางใจเถอะ ผมจะต้องคืนความเป็นธรรมให้คุณแน่” แม้ว่าจะไม่มีหลักฐาน แต่เขาก็จะไม่ยอมให้เมิ่งชิงซีลอยนวลแน่
“เซ่าเชิน คุณอย่ารีบร้อน คุณแม่คงไม่เชื่อคุณแน่ ตอนนี้เมิ่งชิงซีเป็นคนที่ท่านรักและเอ็นดูมาก เธอจะยอมฟังคำอธิบายของคุณได้ยังไง”