ตอนที่ 266 เมียน้อย
“ออกไปข้างนอกต้องเหนื่อยแน่เลยใช่มั้ย รีบเข้าไปพักผ่อนเถอะ” คุณแม่ถังเห็นสีหน้าเหนื่อยล้าบนใบหน้าถังโจวโจวก็เอ่ยบอก
ถังโจวโจวรู้ว่าคุณแม่ถังเข้าใจผิด แต่เธอก็ไม่อธิบาย “แม่คะ งั้นหนูเข้าไปนอนก่อนนะ”
เมื่อปิดประตูห้องลง ถังโจวโจวก็รู้สึกว่าความเหนื่อยล้าถาโถมเข้าใส่ตัวเธอราวกับคลื่นยักษ์ เธอนอนลงบนเตียงและหลับตาลง
เมื่อถังโจวโจวลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็เที่ยงคืนแล้ว ถังโจวโจวไม่คิดว่าจะตนหลับได้นานอย่างนี้ เมื่อได้นอนหลับแล้วก็รู้สึกว่าร่างกายเหนียวเหนอะหนะ เธอหยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็ออกมานอนต่อ
ถังโจวโจวคิดว่านานมากแล้วที่ไม่ได้เจอหลินเหยาจึงอยากจะถือโอกาสที่ได้พักผ่อนนี้ไปเจอหลินเหยาบ้าง
“โจวโจว เธอมีสามีแล้วลืมเพื่อนสนิทเลยนะ” ตั้งแต่ที่เจอกันที่บาร์ครั้งก่อน นี่ก็ผ่านมานานมากแล้ว ถังโจวโจวกลัวว่าตัวเองจะลืมอีกฝ่ายไปแล้ว
“เหยาเหยา ฉันกลัวจะรบกวนเธอน่ะ” ถังโจวโจวคิดถึงวันที่พาฟังหยวนและหลินเหยาให้มาเจอกันไม่รู้ว่าสองคนนี้พัฒนาความสัมพันธ์ไปถึงไหนแล้ว
“เธอยังจะกล้าพูดอีกเหรอ ใครใช้ให้ครั้งที่แล้วเธอยุ่งไม่เข้าเรื่องเล่า เล่นเอาฉันเกือบตายแล้วนะ”
เธอไม่มีหน้าไปทำตัวปกติกับฟังหยวนแล้ว เพราะเรื่องครั้งที่แล้วค่อนข้างน่าอาย หลังจากนั้นก็เป็นฟังหยวนที่มาชวนเธอคุยก่อน ทั้งสองคนกินข้าวด้วยกันสองครั้ง พอเห็นฟังหยวนไม่ได้แสดงท่าทีแปลกประหลาดอะไร หลินเหยาถึงได้รู้สึกว่าบรรยากาศน่าอึดอัดได้จางหายไป
“โธ่ ครั้งก่อนถ้าไม่ใช่เพราะไหวพริบของฉันล่ะก็ เธอคงจะโดนผู้ชายสารเลวคนนั้นทำให้โมโหตายไปแล้ว ไม่ให้รางวัลฉัน แล้วยังมาว่าฉันอีก…”
“เอาล่ะ หยุดเลย ฉันรู้จักเธอดี เธอยังดูเรื่องสนุกไม่พอหรือไงถึงได้กล้ามายุ่งเรื่องของฉันเนี่ย” หลินเหยาไม่เชื่อคำพูดของถังโจวโจว ช่วยเธอนั้นคือเรื่องจริง เพียงแต่ถังโจวโจวเองก็อยากเห็นเธอกับหลิวเหยียนฉีกหน้ากันด้วยมากกว่า
“เอาล่ะเอาล่ะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว เหยาเหยา หลิวเหยียนไปรบกวนเธออีกไหม” ถังโจวโจวสงสัยแค่เรื่องนี้เท่านั้น
พูดไปแล้วหลิวเหยียนเองก็หน้าหนานัก เห็นอยู่ว่าคู่หมั้นตัวเองนั่งอยู่ข้างๆ ยังกล้าแสดงท่าทีรักลึกซึ้งกับหลินเหยาอีก ไม่กลัวเลยว่าคนอื่นเห็นแล้วจะอยากอาเจียน
“ไม่มี ตอนนี้เขาน่าจะคิดว่าฉันเป็นพวกตาบอดมากกว่าถึงมองไม่เห็นผู้ชายดีๆ แบบเขา” หลินเหยานึกดูถูกหลิวเหยียนในใจ
“เขาสิตาบอด เหยาเหยา อย่าไปโมโหเพราะผู้ชายคนนั้นเลย พวกเราต้องหาได้ดีกว่านี้แน่นอน”
“พอเถอะ ไม่ต้องพูดเรื่องเขาแล้ว โชคร้ายเปล่าๆ โจวโจว ช่วงนี้เธอหยุดนานขนาดนี้ ทำอะไรบ้างเหรอถึงได้หายไปนานขนาดนี้”
เมื่อก่อนหลินเหยาและถังโจวโจวจะคุยโทรศัทพ์กันอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง บางครั้งก็ออกไปเดินเล่น ครั้งนี้นานมากแล้วที่ถังโจวโจวไม่ออกมาเจอเธอ หลินเหยาเองก็ยุ่งงานที่สำนักพิมพ์จนไม่มีเวลา เมื่อถังโจวโจวโทรมาหาเธอ ถึงได้รู้ว่าผ่านมาตั้งนานขนาดนี้แล้ว
“ก็ไม่ได้ทำอะไรนะ เหมือนเดิมๆ….” ถังโจวโจวคนกาแฟตรงหน้า พอนึกถึงเรื่องคุณแม่ลั่วอารมณ์ก็ดิ่งลง
“เห็นสภาพเธอเป็นแบบนี้เหมือนกับถูกคนอื่นแย่งสามีไปงั้นแหละ หรือลั่วเซ่าเซินมีเมียน้อยเหรอ”
“เปล่า เธออย่าเดามั่วนะ”
“ก็แค่เดาเอง อย่าโมโหสิ” หลินเหยารีบดับไฟโกรธของถังโจวโจวลง แตะนิดหน่อยก็โมโหแล้ว นี่มันเรื่องอะไรกันนะ
“ไม่มีอะไรจริงๆ เธออย่าคิดเหลวไหล” ถังโจวโจวกลัวว่าหลินเหยาจะคิดเกินเลย แล้วจะพาลไปเรื่องอื่นด้วย
ตอนที่ 267 ความสงสัยของหลินเหยา
“โจวโจว เธอตื่นเต้นตกใจแบบนี้ เดิมทีฉันก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ แต่ตอนนี้เริ่มคิดแล้วสิ” หลินเหยามองท่าทางที่แปลกไปของถังโจวโจว ลั่วเซ่าเชินฝั่งนั้นคงไม่ได้เกิดปัญหาขึ้นจริงๆ หรอกนะ
“โจวโจว เธออย่าปิดบังฉันนะ ฉันช่วยเธอได้ อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามล่ะ” ถ้าเป็นเพราะลั่วเซ่าเชินทำอะไรไม่ดีต่อถังโจวโจว หลินเหยาต้องเอาเขาตายแน่ แม้ว่าเธอจะรู้ว่ากำลังของตัวเองเอาชนะลั่วเซ่าเชินไม่ได้ก็ตามที
“ปัญหาไม่ใช่เซ่าเชินหรอก แต่เป็นที่แม่เขาต่างหาก”
“แม่สามีของเธอเหรอ”
“อืม ฉันไม่ระวังผลักเธอตกบันไดน่ะ”
“อะไรนะ! ถังโจวโจวเธอเห็นว่าเขาขวางหูขวางตาใช่ไหมเลยทำแบบนั้น เธอทำให้ฉันตกใจนะเนี่ย” หลินเหยาได้ฟังถังโจวโจวพูดถึงแม่สามีอารมณ์ก็ขึ้นนานแล้ว ถ้าถังโจวโจวผลักเธอตกจริงๆ นั่นก็ถือว่าเป็นการระบายอารมณ์อย่างหนึ่ง
ใครจะรู้ เมื่อโจวโจวได้ยินแบบนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาทันที หลินเหยาตกใจรีบปลอบเธอ “โจวโจว อย่าร้อง ฉันผิดไปแล้ว”
ในใจหลินเหยาคิดว่าตัวเองไม่ได้พูดอะไรผิด เพียงแต่อาการถังโจวโจวตอนนี้ เธอจึงไม่กล้าพูดอะไรให้กระทบใจเธออีก
ถังโจวโจวร้องไห้พลางถามหลินเหยา “หรือเธอก็เชื่อใช่ไหมว่าฉันตั้งใจผลักเขา” คำพูดของหลินเหยาทำให้เธอเสียน้ำตา เพราะหลินเหยาเป็นเพื่อนที่เธอรักและสนิทสนมด้วย แต่หลินเหยากลับเชื่อว่าเธอตั้งใจผลักคุณแม่ลั่ว แล้วจะไม่ให้ถังโจวโจวเสียใจได้อย่างไร
ที่เซ่าเชินไม่ยอมเชื่อเธอ แถมเหยาเหยาก็ยังพูดแบบนี้อีก พวกเธอต้องเชื่อแน่แล้ว ถังโจวโจวรู้สึกว่าบนโลกนี้ไม่มีใครเชื่อเธอเลย เธอปวดใจอยู่ครู่หนึ่ง
เมื่อหลินเหยาได้ยินคำถามของถังโจวโจว ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าปัญหาอยู่ที่ไหน “โจวโจว ฉันก็แค่พูดไปงั้นๆ เอง ใครจะรู้ว่าเธอจะคิดมากจริงๆ รีบเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟังเร็ว ฉันจะช่วยเธอวิเคราะห์เอง”
หลินเหยาไม่คิดว่าถังโจวโจวจะเป็นคนทำเพราะเธออยากทำดีกับคุณแม่ลั่วมาโดยตลอด การที่เธอถูกใส่ร้ายในครั้งนี้ คงจะรู้สึกน้อยใจมาก พูดกันตามจริง หลินเหยาเองก็ไม่เชื่อว่าถังโจวโจวจะทำเรื่องแบบนี้ได้
ถังโจวโจวทำร้ายคุณแม่ลั่วแล้วจะได้อะไร ถ้าอยากให้คุณแม่ลั่วเกิดเรื่องคงลงมือไปนานแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองดูน่าสงสัยและติดร่างแหไปด้วยแบบนี้ หลินเหยาคิดว่าตอนนี้ถังโจวโจวน่าจะถูกคนใส่ร้าย
“วันนั้น ฉันกลับบ้านกับเซ่าเซิน…หลังจากนั้น คุณแม่ก็ถูกเซ่าเชินกับเมิ่งชิงซีพาไปส่งโรงพยาบาล เซ่าเชินไม่ให้ฉันไป ครั้งก่อนได้ยินเขาพูดว่า อาการป่วยคุณแม่ดีขึ้นมากแล้ว”
ถังโจวโจวเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับหลินเหยาฟัง หลินเหยาพูดสิ่งที่สงสัยออกมา “เธอบอกว่าตอนนั้นเมิ่งชิงซียืนอยู่ด้านหน้าเธอเหรอ”
“อืม ตอนนั้นฉันโมโห ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม ฉันไม่รู้ว่าคุณแม่จะยืนอยู่ข้างหลังฉัน ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำให้เธอตกลงไปหรอก” ถังโจวโจวกุมศีรษะด้วยท่าทางเจ็บปวด ภาพตอนนั้นสลักลึกอยู่ในจิตใจของเธอไม่จากไปไหน
“งั้นเมิ่งชิงซีก็ยืนอยู่ตรงข้ามกับเธอ ก็น่าจะรู้ว่าแม่สามีอยู่ด้านหลังเธอนี่ ทำไมหล่อนไม่พูดอะไรเลยล่ะ”
หลินเหยาสงสัยว่าเมิ่งชิงซีจะตั้งใจยั่วให้ถังโจวโจวโกรธ ตอนนั้นทั้งสองคนยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมา แต่เมื่อถังโจวโจวจะดึงมือกลับ แน่นอนว่าต้องใช้แรง ตอนนั้นคุณแม่ลั่วอยู่ด้านหลังเธอ ด้วยแรงนี้จึงทำให้คุณแม่ลั่วตกบันไดลงไป