ตอนที่ 419 ข้าให้โอกาสเจ้า
หวางฮัวเฉียงพูดจบก็ปล่อยให้คนอื่นพาตัวเขาออกไปอย่างไม่ลังเล
เขาไม่ปริปากบ่นอะไรทั้งนั้น ภายในคำพูดของเขากลับผสมไปด้วยความซาบซึ้งใจ
เพราะเขารู้ว่า หากคุณผู้ชายโกรธขึ้นมาจริง ๆ เข้าคงไม่มีโอกาสได้มีชีวิตอยู่
ชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับคุณชายแล้ว
ตอนนั้นที่เขาถูกเย่เซิ่งเทียนช่วยชีวิตไว้ เขาได้มีโอกาสอยู่ข้างกายของคุณผู้ชายอยู่ครึ่งเดือน สิ่งที่เขาได้เรียนรู้คงใช้ทั้งชีวิตเรียนรู้ได้ไม่หมด ในตอนนั้น เขาสาบานว่าจะอุทิศชีวิตตนเพื่อต้าเซี่ย ไม่หวังผลประโยชน์ใด ๆ
แต่ในวันนี้ เขากลับผิดสัญญา
แต่คุณผู้ชายไม่ฆ่าเขาเสีย ก็เป็นเรื่องน่ายินดีที่สุดแล้ว
หักแขนหักขาอย่างละข้าง ก็ถือว่าเบามากแล้ว
ดังนั้นเขาถึงไม่บ่นอะไร
ในตอนนี้ คุณผู้ชายมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถช่วยเหลือตระกูลเย่ได้
เมื่อคุณผู้ชายคิดจะทำอะไร ไม่มีใครหยุดยั้งเขาได้
หากเป็นไปได้เขาก็อยากจะใช้โอกาสนี้ตอบแทนแก่เย่เซิ่งเทียน
แต่ทว่าเย่เซิ่งเทียนกลับไม่ให้โอกาสแก่เขาเลย
“ฉันหวางฮัวเฉียงแม้ภายนอกจะเป็นบัญชาการตำรวจแห่งต้าเซี่ย ดูอย่างสู.ส่ง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณผู้ชายนั้นไม่ใช่ ผู้ที่อยู่รอบกายท่านล้วนเป็นยอดมนุษย์บนโลก แม้พวกเขาจะไม่ปรากฏ แต่ข้าจะทำอย่างไรให้มีคุณสมบัติเพียงพอให้ช่วยเหลือคุณชายได้”
หวางฮัวเฉียงส่ายหัวอย่างขมขื่น ในขณะเดียวกันก็สั่งคนข้าง ๆ ว่า “บอกทุกคนในกรมตำรวจ ใครที่กล้ายุ่งเรื่องของตระกูลเย่ มันต้องตายสถานเดียว !”
แม้จะไม่มีคุณค่าพอช่วยเหลือคุณผู้ชาย งั้นเขาก็จะทำให้ตระกูลเย่ไม่สามารถหาความช่วยเหลือใด ๆ ได้
ให้พวกเขารู้ว่าจะไม่มีที่ฝังศพให้กับคนที่ดูหมิ่นคุณผู้ชายเด็ดขาด !
หลังจากหวางฮัวเฉียงออกไป เฉิงเทียนกุ้ยและหยวนเวินจินรวมถึงคนอื่น ๆ ก็มีเหงื่อผุดออกมาจากใบหน้า
พลังของพวกเขาในเวลานี้มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย
ลูกนอกสมรสอย่างเย่เซิ่งเทียน ไม่ใช่แค่ฆ่าคนต่อหน้าพวกเขา แถมยังไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ ทำให้พวกเขาก้มหน้าคุกเข่าลงได้
ใบหน้าของพวกเขาตอนนี้ช่างดูเจ็บปวด
“ยังเหลือใครอีก ? รีบเรียกมาสิ”
เย่เซิ่งเทียนพูดขึ้น
วันนี้ เขามาเพื่อทวงความยุติธรรมให้กับลูกสาว รวมถึงล้างแค้นให้กับท่านแม่ !
เขาไม่ได้รีบร้อน
เขาจะค่อย ๆ ปล่อยให้ความหวาดกลัวเข้าครอบงำตระกูลเย่ไปทีละนิด เหมือนกับที่แม่ของเขาในตอนนั้น !
เขาต้องการให้ตระกูลเย่รับรู้ถึงความรู้สึกเหมือนสุนัขที่ถูกวิ่งล่าไปบนถนน !
คำพูดของเย่เซิ่งเทียน มอบความรู้สึกอย่างหนึ่งในกับผู้ได้ยิน
ความบ้า ความบ้าคลั่ง !
หลี่เสี่ยวปิงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไป ได้แต่มองโง่ ๆ ไปยังเย่เซิ่งเทียน
และเธอก็ค้นพบในทันทีว่า ไม่ว่าความลำบากใด ๆ ก็ไม่ลำบากเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าชายคนนี้
เมื่อครู่เธอกลัวแทบตาย คิดว่ายังไงคงไม่รอดแน่ ๆ แต่สุดท้ายกลายเป็นว่าหวางฮัวเฉียงก็คุกเข่าลง !
แต่เธอก็กังวลอยู่ว่า ผบ.ตร.หวางยอมเย่เซิ่งเทียนก็เพราะเขาเคยช่วยชีวิตตนไว้
แต่ว่าต่อไปล่ะ ?
คงไม่ใช่ว่าเคยถูกเย่เซิ่งเทียนช่วยชีวิตไว้อีกหรอก ?
“เย่เซิ่งเทียน อย่าเพิ่งผยองไป อย่าคิดว่าเพราะเคยช่วยชีวิตหวางฮัวเฉียงไว้ และบังคับให้เขาออกไปเพื่อตอบแทนบุญคุณแล้วเรื่องจะจบ การแสดงมันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น !”
เฉิงเทียนกุ้ยเกลียดเย่เซิ่งเทียนเข้าเส้น เดิมเขาต้องการใช้กำลังทหารเข้าหยุดยั้งเย่เซิ่งเทียน
แต่ไม่คิดว่ากลับถูกเย่เซิ่งเทียนตบหน้าอีกหลายครั้ง !
หยวนเวินจินเต็มไปด้วยความคร่ำเครียด จ้องไปยังเย่เซิ่งเทียน “ฉันไม่คิดเลยว่าแกจะโชคดีขนาดนี้ ฉันไม่เชื่อว่าแกจะเคยช่วยชีวิตทุกคนไว้ !”
“นายลองดูก็ได้”
เย่เซิง่เทียนพูดอย่างราบเรียบมองไปที่เขา “ลองเรียกมาอีกสิ ฉันให้โอกาสเจ้า”
ตอนที่ 418 ผมไม่มีค่าพอจะเป็นสุนัขของเย่เซิ่งเทียนด้วยซ้ำ
ตอนที่ 420 แกกล้าพูดถึงแม่ฉัน !