เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 475
คิดถึงตรงนี้
หยางเฟิงหรี่ตา พูดพึมพา “หลันเจิ้น นายคิดว่าหลับอยู่เบื้องหลังก็จะไม่ดเป็นไรงั้นเหรอ? ฉันจะคอยดู ครั้งนี้นายจะอดกลั้นได้หรือเปล่า?”
หยางเฟิงไม่เชื่อ
ในฐานะที่หลันเจิ้นเป็นผู้นำตระกูลหลัน จะไม่รู้ว่าหลันเฟิงและคนอื่นๆทำอะไรไว้ได้ยังไง?
แต่แค่
หลันเจิ้นเจ้าเล่ห์มาก อยู่เบื้องหลังมานาน!
ทำให้หยางเฟิงอยากจะจับพิรุธเขาก็จับไม่ได้
แต่ครั้งนี้!
ตระกูลหลันเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่!
หยางเฟิงไม่เชื่อ หลันเจิ้นยังสามารถอดกลั้นไว้ได้!
ความอาฆาตที่ควบคุมไม่ได้เผยออกมา ทำให้โจวห้าวตัวสั่น
เขาถามอย่างระมัดระวัง “คุณหยาง หลันจื่อ จะปล่อยจริงเหรอ?”
โจวห้าวรู้สึกกลัวเล็กน้อย!
ที่หยางเฟิงทำแบบ ไม่ใช่ว่าปล่อยเสือกลับเข้าไปในป่าเหรอ?
บริจาคทรัพย์สิน?
มอบตัวสารภาพความผิด?
นี่คือจะเอาชีวิตหลันจื่อไปเลย
จากที่โจวห้าวรู้จักหลันจื่อมานั้น
เธอจะต้องสู้จนถึงตายอย่างแน่นอน!
หยางเฟิงพูดเบาๆ “เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวกับนาย หลันเฟิงตายไปแล้ว ตอนนี้ควรมาพูดเรื่องของนายกันแล้ว!”
ตึกตัก!
ได้ยินแบบนี้
โจวห้าวคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความตกใจ
เขาร้องห่มร้องไห้พูดขอร้อง “ขอร้อง คุณหยางไว้ชีวิตฉันด้วยเถอะ!”
หลันเฟิงพึ่งถูกเขาฆ่าไปเมื่อกี้
เขาไม่ต้องการที่จะเดินตามรอยเท้าของหลันเฟิงเร็วขนาดนี้หรอกนะ!
หยางเฟิงพูดด้วยสีหน้านิ่ง “นายสบายใจได้เลย ก่อนหน้านี้ฉันเคยบอกว่าจะไม่ฆ่านาย ฉันก็จะรักษาคำพูด!”
“แต่นายก็อย่าพึ่งดีใจเร็วเกินไป นายรอดพ้นจากความตายได้ แต่ก็หนีความผิดไม่พ้น!”
“ฉันขอสั่งให้นายนำทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลโจวออกมา ภายในสามวัน ชดใช้ให้กับคนเหล่านั้นที่นายข่มเหง มีปัญหาอะไรไหม?”
“ครับ คุณหยาง! ผมไม่มีปัญหาอะไรครับ!”
โจวห้าวพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น
หยางเฟิงโบกมือ “นายไปเถอะ!”
“ครับ!” มุมปากของโจวห้าวเผยความขมขื่นออกมาอีกครั้ง
อารมณ์ที่อธิบายไม่ถูก ลอยอยู่ในใจของเขา
ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป
ตัวเองก็เป็นคนที่ฆ่าพ่อ ฆ่าภรรยาแล้ว!
ตัวเอง ก็จะเป็นคนที่ไร้เยื่อใยที่สุดบนโลกนี้!
ตัวเอง ก็เป็นได้ค่หมาตัวหนึ่งของหยางเฟิง หมาซื่อสัตย์ตัวหนึ่ง!
ไม่อย่างนั้น
โลกที่กว้างใหญ่
จะไม่มีที่ยืนอยู่ของโจวห้าวอีกต่อไป
มองไปที่แผ่นหลังของโจวห้าวที่จากไป
หยางเฟิงไม่แยแส
เขาเชื่อว่า ตระกูลโจวต้องรู้ว่า ควรจะเลือกทางไหน!
“ท่านแม่ทัพ พวกเราควรทำยังไงต่อไป?”
หม่าตงเดินขึ้นมา ถามด้วยความเคารพ
หยางเฟิงพูดอย่างเฉยเมย “มอบภารกิจให้นายสองภารกิจ!”
“หนึ่ง ทำความสะอาดตรงนี้ นำความผิดของตระกูลหลันและหลันเฟิงได้ชดใช้ความผิดเผยแพร่ออกไป”
“สอง รับทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลหลัน ขณะเดียวกันก็จัดการกวาดล้างพื้นที่สีเทาของทั้งตงไห่!”
ในตอนที่พูดประโยคสุดท้าย
หยางเฟิงสีหน้าอาฆาตแค้น
มีตระกูลหลันนี้ขึ้นมา เป็นการละเลยทิ้งหน้าที่ของเขาแล้ว
เขาไม่อนุญาตให้มีตระกูลหลันที่สองปรากฏขึ้นแน่นอน!
วันถัดไป
มีข่าวที่ช็อกทั้งตงไห่ออกมา
ตระกูลหลันได้รับความผิด!
ประชาชนตงไห่ ต่างปรบมือกัน
ประชาชนนับไม่ถ้วนพากันตีฆ้องตีกลองเฉลิมฉลองที่ตลาด
ในที่สุด ตระกูลหลันเนื้องอกร้ายก็ถูกกำจัดออกไป
ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป
ในตงไห่จะมีใครรังแกประชาชนอีกต่อไป!
ทุกคนต่างพูดกัน
เป็นการทำความดีที่ยิ่งใหญ่มาก!
ในเวลาเดียวกัน
หม่าตง คัวพ่อใต้ดินในตงไห่ ออกออกคำสั่ง
ทำความสะอาดครั้งใหญ่ กับพื้นที่สีเทาในตงไห่
สมาชิกที่ผิดกฎหมายทั้งหมด
ส่งมอบให้กับอำนาจตุลาการ
สำหรับพวกที่ดื้อรั้นต่อต้านถึงทุกสุดนั้น
ก็กำจัดไปเลย!
ชั่วขณะ
ทั้งตงไห่ บรรยากาศเปลี่ยนใหม่หมด!
ผ่านการรับบัพติศมาครั้งที่แล้วของหวางหลง
แล้วถึงครั้งนี้ การทำความสะอาดครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นเพราะตระกูลหลัน
พูดได้ว่า
ทั้งตงไห่ มีสังคมบรรยากาศที่ดีมาก!
นี่ก็เป็นเรื่องดีอีกหนึ่งเรื่อง
ตระกูลใหญ่ของตงไห่ ตระกูลโจว