เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 477
ถึงเวลานั้น
ลูกชายของตัวเองถูกฆ่า
หลานสาวก็ถูกยิงตายอีก
งั้นตระกูลหลันก็จะไม่มีทายาทแล้วจริงๆ!
ช่างจิตใจชั่วร้ายมากนะ!
หยางเฟิงนี้ จะทำลายตระกูลหลันให้สิ้นถึงจะพอใจ!
“หลันจื่อ!” จู่ๆ หลันเจิ้นก็มองอย่างโกรธเคือง “เธอใช้ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลหลัน ไปจ้างคนที่เสี่ยงชีวิตทำเรื่องชั่วเหล่านั้นให้ฉัน! ถึงแม้ว่าฉันจะล้มละลาย ก็จะฆ่าหยางเฟิง แก้แค้นให้ลูกชายของฉันให้ได้แน่นอน!”
ทรัพย์สมบัติเหล่านี้ของตระกูลหลัน
แทนที่จะให้หยางเฟิง
เอามาใช้จ้างคนที่เสี่ยงชีวิตทำเรื่องชั่วเหล่านั้นยังดีกว่าอีก!
“คุณปู่! ฉันจะฆ่าโจวห้าว! จะฆ่าทั้งตระกูลโจวให้หมด!” เมื่อได้ยิน จู่ๆบนใบหน้าของหลันจื่อก็เปล่งประกายออกมา!
ความเกลียดที่เธอมีต่อโจวห้าว มากเกินกว่าหยางเฟิงเยอะ
ตอนแรกโจวห้าวเป็นหมาตัวหนึ่งของตัวเอง!
แต่กลับทรยศตัวเอง ฆ่าพ่อของตัวเอง
ความโกรธแค้นใหญ่ขนาดนี้
เธอจะไม่แก้แค้นได้ยังไง?
และ
ศัตรูไม่ใช่สิ่งที่น่าเกลียดชังที่สุด
ที่น่าเกลียดชังที่สุดคือ พวกที่ทรยศกินทั้งภายในและภายนอก
พูดถึงโจวห้าว
หลันจื่อตื่นเต้น ราวกับค้นพบเป้าหมายในชีวิตสักที!
เธอแทบรอไม่ไหวที่จะลอกผิวหนังของโจวห้าวด้วยมือตัวเอง!
หลันเจิ้นเหลือบมองไปที่หลันจื่อที่สีหน้าขมขื่น
เขารู้ว่า หลันจื่อเกลียดโจวห้าวเข้ากระดูกแล้ว
“ได้ เรื่องนี้ฉันจะให้เธอจัดการ! เธอไปจ้างคนก่อน แล้วค่อยไปทำลายตระกูลโจว แก้แค้นให้พ่อเธอ!”
“ค่ะ คุณปู่!”
หลันจื่อพยักหน้า
นัยน์ตาทั้งคู่ของเธอ เผยความดุร้ายออกมา!
คำพูดพื้นบ้านพูดได้ดี จิตใจของผู้หญิงร้ายกาจที่สุด
ครั้งนี้ โจวห้าวซวยแล้ว!
หลังจากที่หลันจื่อจากไป
พรึ่บ!
จู่ๆหลันเจิ้นก็คุกเข่าลงบนพื้น พูดด้วยน้ำตา “ผู้อาวุโสใหญ่ได้โปรดช่วยฉันด้วย ไม่อย่างนั้น ตระกูลหลันฉันจะจบลงจริงๆแล้ว!”
พูดจบ
ตูม!
หลันเจิ้นโขกหัวลงบนพื้น ร้องห่มร้องไห้
เงาดำหนึ่ง ราวกับผี
เดินออกมาจากมุมมืด
ราวกับก่อนหน้านี้ เขาทับซ้อนกับเงามาตลอด
ถ้าหลันจื่ออยู่ตรงนี้ จะต้องรู้สึกสยองขวัญแน่นอน
ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอไม่รู้เลย ว่าในนี้ยังมีบุคคลที่สามอยู่ด้วย!
ชายชุดดำจ้องไปที่หลันเจิ้นยิ่งดู ความผิดหวังในสายตานั้นก็ยิ่งเพิ่มขึ้น “คุณเนี่ย เป็นคนไร้ประโยชน์จริงๆ! แต่เห็นแก่ที่คุณยังมีประโยชน์อยู่เล็กน้อย ฉันจะช่วยคุณสักครั้งหนึ่ง!”
“อีกไม่นานนี้ ปรมาจารย์ของตระกูลก็จะถึงแล้ว คุณลากเวลาให้ฉันอีกสามวัน หลังจากสามวัน ก็จะเป็นวันตายของหยางเฟิง!”
“ขอบคุณครับผู้อาวุโสใหญ่!”
หลันเจิ้นรีบเงยหน้าขึ้น พูดอย่างดีใจ
หน้าผากของเขา เต็มไปด้วยเลือดแล้ว!
“หึ! ไร้ประโยชน์!”
ชายชุดดำราวกับว่าไม่เห็นสิ่งเหล่านี้ พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา
หายไปจากที่เดิมอย่างไร้ร่องรอย
ราวกับว่า
ไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน
ดวงตาของหลันเจิ้น ก็เผยความโหดเหี้ยมสุดๆออกมา!
มีผู้อาวุโสใหญ่ออกมือ
หยางเฟิงต้องตายแน่นอน!
แต่ก่อนหน้านั้น
หลันเจิ้นต้องสร้างปัญหาเล็กน้อยให้หยางเฟิง
แบบนี้ถึงจะยืดเยื้อเวลาได้…….
ในเวลานั้น
วิลล่าหยุนติ่ง
หลันซินนอนอยู่บนโซฟา
คนใช้คนหนึ่งนวดให้เธอ อีกคนปอกผลไม้ให้เธอ
“แกทำงานยังไง? แค่ถูพื้นยังถูไม่สะอาด?”
“แกเห็นไหมว่าตรงนั้นมันสกปรก? ยังไม่รีบไปถูอีก!”
หลันซินมองซ้ายมองขวา ตะโกนด่าเสียงดังไม่หยุด
โจวซู่เอ๋อร์ที่กำลังถูพื้น ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ
รีบเช็ดถูตรงที่หลันซินเคยพูด!
ดูถึงตรงนี้
บนหน้าของหลันซินเต็มไปด้วยความพึงพอใจ!
ถึงแม้จะขัดขืนไม่ให้โจวซู่เอ๋อร์เข้าตระกูลเย่ไม่ได้
แต่มาถึงตระกูลเย่ ก็เท่ากับตกอยู่ในกำมือของตัวเอง
ดูว่าตัวเอง ต่อไปจะค่อยๆทรมานแกให้ตายยังไง?
กับการรังแกของหลันซิน
โจวซู่เอ๋อร์ทำได้แค่อดทนไว้เงียบๆ
หนึ่งพันล้านที่หลันเฟิงชดเชยให้เธอ