ตอนที่ 378
ผ่านร้อนผ่านหนาว
เปรี้ยง!! ร่างเล็กๆของอสูรนกพุ่งเข้ามากระแทกร่างของไป๋ไป่อย่างแรงจนแม้แต่ตัวไป๋ไป่เองยังอดตกใจไม่ได้ เพราะพลังโจมตีของอสูรนกตนนี้เจาะเข้ามาในเกล็ดหินอ่อนของนางได้เสียด้วย
“ฮึ้ย”ไป๋ไป่ปัดร่างของอสูรนกออกพลางใช้พลังธาตุปิดรอยแตกบนร่างเสีย
“ชิ เจาะไม่เข้า”อสูรนกว่าพลางบินถอยออกไปนิดหน่อย ปกติแล้วนางแทบจะบินทะลุร่างของอสูรตนอื่นๆได้อย่างง่ายดายเลยแท้ๆ แต่ต้องยอมรับว่าเกราะของไป๋ไป่แข็งแกร่งจริงๆ
“ระวังด้วย เจ้าพวกนี้พลังอสูรแข็งแกร่งมากทีเดียว”นางพญาผึ้งเตือนพลางบินหลบลูกไฟของราชสีห์เพลิง พวกนางได้เปรียบไป๋ไป่กับราชสีห์เพลิงเพราะพื้นที่ที่พวกนางอยู่เป็นหุบเขา พื้นที่ให้เคลื่อนไหวมีไม่มาก ผึ้ง และ นก ตัวเล็กอย่างพวกนางได้เปรียบกว่ามาก
“ทางข้าไม่ต้องห่วงหรอก นังหนูนี่ท่าทางจะอายุไม่มาก”อสูรนกว่าพลางพุ่งวาบเข้าใส่ไป๋ไป่ ความเร็วของนางในพริบตาที่โจมตีแทบจะเท่ากับพยัคฆ์เมฆาเลยทีเดียว
เปรี้ยงงง!!! เกราะของไป๋ไป่แตกกระจายออกมาเมื่อรับการโจมตีของอีกฝ่าย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเรียกเลือดจากตัวไป๋ไป่ไม่ได้เพราะจะงอยปากของอสูรนกค่อนข้างสั้น หากสร้างแรงที่จะส่งนางทะลุไปทั้งตัวไม่ได้ก็สร้างความเสียหายรุนแรงให้ไป๋ไป่ไม่ได้
“จริงของเจ้า ยัยหนูนี่ไม่มีทักษะเลย”อสูรผึ้งว่าพลางบินไปรอบๆพร้อมสั่งการให้อสูรผึ้งงานโจมตีใส่ราชสีห์เพลิง
“ท่าทางจะเป็นพวกเกิดมาในระดับบรรพกาลเลย เผลอๆจะอายุไม่ถึง 100 ปีด้วยซ้ำ”อสูรนกว่าพลางบินโฉบโจมตีไป๋ไป่ไปเรื่อยๆ ในเมื่อสร้างพลังโจมตีทะลุเกราะในทีเดียวไม่ได้ก็ต้องสร้างความเสียหายโดยรวมให้ได้มากที่สุด
เปรี้ยง!!! ในที่สุดเกราะของไป๋ไป่ก็สร้างใหม่ไม่ทันโดนจะงอยปากของอสูรนกเจาะเข้าที่แขนอย่างจัง พริบตานั้นเลือดหยดแรกในชีวิตของไป๋ไป่ก็ไหลออกมาพร้อมความตกใจของเจ้าตัว
เป็นอย่างที่อสูรนกว่าเอาไว้ นางโตมาด้วยพลังระดับบรรพกาล แทบจะไม่เคยเจอคู่ต่อสู้ที่เหนือกว่าตนเองเลย ปกติแค่ยืนเฉยๆโจมตีไปเรื่อยๆก็ชนะแล้ว ทำให้ไป๋ไป่ขาดทักษะการต่อสู้อย่างรุนแรง เมื่อเทียบกับเหล่าอสูรระดับสูงที่ใช้ชีวิตมาเนิ่นนานแล้วนางเหมือนเด็กน้อยที่มีพลังเหลือล้นเท่านั้น
ตูม!!! เพลิงรอบๆตัวราชสีห์เพลิงกระจายออกมาพร้อมร่างของราชสีห์เพลิงที่พุ่งเข้าไปโจมตีนางพญาผึ้ง เมื่อเทียบกับไป๋ไป่แล้วนางพญาผึ้งรับมือราชสีห์เพลิงได้ยากมาก หากไม่มีข้อได้เปรียบเรื่องความเร็วนางคงโดนราชสีห์เพลิงบนขยี้ไปนานแล้ว
“ช่วงนี้ไม่ได้ต่อสู้เลย ร่างกายฝืดจริงๆ”ราชสีห์เพลิงว่าพลางไล่ตามความเร็วของนางพญาผึ้งอย่างต่อเนื่อง แม้ตอนแรกจะตามไม่ทัน แต่เมื่อสายตาเริ่มชินกับความเร็วของนางแล้วระยะห่างของทั้งคู่ก็เริ่มหดสั้นลง
เปรี้ยง!!! อสูรผึ้งงานโจมตีเข้าใส่ร่างของราชสีห์เพลิงด้วยเหล็กใน แต่มันกลับแทงไม่เข้าเลยแม้แต่น้อย หากยังใช้ลูกน้องสู้แทนต่อไปมีก็ทำอะไรราชสีห์เพลิงไม่ได้ แต่จะเข้าไปโจมตีเองนางพญาผึ้งก็ทราบดีว่าอันตรายมากแค่ไหน อีกฝ่ายไม่เหมือนนังหนูที่รับมือไม่ถูกแค่การโฉบบินไปรอบๆ เห็นได้ชัดเลยว่ามันเป็นผู้ที่คุ้นเคยกับการต่อสู้เป็นอย่างดี
ตูม!! หมัดของราชสีห์เพลิงกระแทกเข้าใส่ใบหน้าของนางพญาผึ้งเข้าเต็มรัก เมื่อครู่นางเผลอคิดไปนิดเดียวเอง
“ไป๋ไป่ ดูน้าให้ดี”ราชสีห์เพลิงพูดเสียงเรียบ ก่อนจะปล่อยพลังอสูรออกมาจนสั่นสะเทือนไปทั่วหับเขา ยามนี้ทั่วร่างของราชสีห์เพลิงปรากฏเปลวไฟลุกลามไปทั่วตัว ทำให้เหล่าอสูรผึ้งงานที่อยู่รอบๆเข้าไปโจมตีไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
เปรี้ยง!!! อสูรนกที่เห็นท่าไม่ดีหันไปโจมตีราชสีห์เพลิงในทันที แต่นางไม่ได้โจมตีหวังผลเท่าไหร่ เพียงโจมตีเฉี่ยวๆเผื่อที่ให้ตนเองหนีด้วยเช่นกัน
วูม!! อยู่ๆร่างของราชสีห์เพลิงก็พุ่งวาบเข้าใส่ร่างของอสูรนกด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าราชสีห์เพลิงจะเร็วได้ถึงขนาดนี้ เพียงพริบตาเดียวมันก็ไปหยุดอยู่ด้านหลังของอสูรนกเสียแล้ว
ตูม!! เป้าเล็กๆอย่างร่างของอสูรนกโดนต่อยเข้าอย่างจัง การจะโจมตีให้ถูกตัวนางนั้นแทบไม่ต่างจากเอาตะเกียบจับแมลงวัน แต่ราชสีห์เพลิงกลับโจมตีได้อย่างแม่นยำและรุนแรง
“กรีดดดด”ร่างของอสูรนกตกลงกระแทกพื้นแล้วลากยากไปจนชนกำแพงหินอย่างรุนแรงจนได้ยินเสียงบางอย่างหัก ต้องอย่าลืมว่าผู้คิดค้นวาชาฝ่ามือเพลิงพิฆาตคือตัวราชสีห์เพลิงผู้นี้เอง กระบวนท่าที่มันใช้ได้มีกระบวนท่าที่รุนแรงไม่ต่างจากที่ไป่จูเหวินใช้อีกจำนวนมาก
“เจ้านก”อสูรผึ้งใจหายวาบเมื่อเห็นเพื่อนที่ระดับพลังเท่ากันโดนต่อยทีเดียวถึงกับบินไม่ขึ้น ตอนนี้นางนอนอยู่บนพื้นเคลื่อนไหวอะไรไม่ได้เลย
วูบ…..พริบตานั้นดวงตาสีดำของนางพญาผึ้งก็เห็นเงาร่างของราชสีห์เพลิงปรากฏขึ้นที่ด้านข้างของนาง หมัดที่มีเพลิงลุกท่วมจนแดงฉานนั้นกระตุกความหวาดกลัวของนางจนถึงก้านสมอง ทำให้นางไม่ต้องคิดมากอีกต่อไป
ฟุบ!! นางพญาผึ้งบินหนีออกมาจากหมัดของราชสีห์เพลิงอ่างฉิวเฉียด เพียงแต่…..
โครม!! นางร่วงลงมาอยู่บนพื้นด้วยใบหน้างงงวย ก่อนจะมองไปด้านหลังของตนเองด้วยใบหน้าหวาดกลัว ปีกของนางโดนหมัดเมื่อครู่เผาไปแล้ว
ตุบ…ร่างของราชสีห์เพลิงลงมายืนตรงหน้าพญาผึ้งด้วยใบหน้าดุดัน ทำเอาหนวดบนหัวของนางพญาผึ้งตั้งชันขึ้นมาด้วยความกลัว
“เสียใจด้วยนะ พวกเจ้าไม่ใช่อสูรที่เร็วที่สุดที่ข้าเคยสู้ด้วย”ราชสีห์เพลิงกำหมัดแน่นก่อนจะต่อยลงไปใส่ร่างของนางพญาผึ้ง พวกนางทั้งสองต่างเป็นอสูรระดับบรรพกาลขั้นที่ 1 แต่พวกนางก็เป็นเพียงลูกน้องเท่านั้น ราชสีห์เพลิงเข้าใจความหมายในข้อนี้ดี นั่นหมายความว่านายหญิงของพวกนางนั้นแข็งแกร่งกว่าพวกนางมาก ทำให้ราชสีห์เพลิงต้องจบการต่อสู้ทันทีก่อนที่นางพญาผีเสื้อจะออกมา
ตูม!! ราชสีห์เพลิงยังไม่ทันได้ต่อยถึงตัวนางพญาผึ้ง ลูกไฟลูกหนึ่งก็พุ่งเข้ามาทางราชสีห์เพลิงเข้าอย่างจัง แต่เพราะเป็นธาตุไฟเหมือนกันราชสีห์เพลิงเลยไม่ได้รับความเสียหายมากนัก
“เป็นอย่างที่คิดจริงๆ”ราชสีห์เพลิงว่าพลางยกร่างของนางพญาผึ้งที่สลบไปเพราะความกลัวไปแล้วขึ้นมาก่อนจะโยนนางไปไว้มุมหนึ่งของหุบเขาแทน
“พลังอสูรนี้…อสูรแมงมุม”เสียงหวานของหญิงสาวดังขึ้นพร้อมร่างกายสง่างามของหญิงสาวนางหนึ่งที่ลอยเข้ามาในเขตที่พวกราชสีห์เพลิงกำลังต่อสู้กันอยู่เมื่อสักครู่ นางมีรูปร่างเหมือนมนุษย์ แต่มีปีกผีเสื้อขนาดใหญ่ที่เหมือนสร้างมาจากเปลวเพลิงลุกไหม้อยู่ด้านหลัง
“ทะ ท่านน้า….”ไป๋ไป่ที่อยู่ด้านหลังสะท้านวาบ ไม่ใช่ว่านางไม่เคยสัมผัสพลังอสูรมากมายขนาดนี้ แต่นี้เป็นครั้งแรกที่โดนอสูรระดับนี้จ้องเล่นงาน
“งานนี้ท่าทางจะหนักมากทีเดียว”ราชสีห์เพลิงกำหมัดแน่น พลางปล่อยพลังอสูรออกมาป้องกันตนเองจากแรงกดดันของอีกฝ่ายที่อยู่ระดับบรรพกาลขั้นที่ 5 ซึ่งสูงกว่าตนและไป๋ไป่กว่า 3 ขั้น เทียบกับตอนที่หวงหลงมาบุกเขตอสูรของพวกมันแล้วเวลานี้สิ้นหวังกว่าเยอะ
“ไป๋ไป่ พาไป๋หลินหนีไปก่อน”ราชสีห์เพลิงว่าพลางตั้งท่าโจมตีออกมาในทันที ยามนี้พลังดึงดูดเหล่าอสูรใช้งานไม่ได้ อีกฝ่านก็มีพลังมากกว่าหลายเท่า อย่างน้อยมันก็ควรทำหน้าที่ที่รับปากหลานของตนเอาไว้ นั่นคือการปกป้องไป๋หลินให้ปลอดภัย
“ท่านน้า”ไป๋ไป่ไม่ทราบจะทำเช่นไรดี แม้แต่อสูรระดับบรรพกาลขั้นที่ 1 นางยังเอาชนะไม่ได้ ไม่มีทางเลยที่นางจะเอาชนะอสูรบรรพกาลขั้นที่ 5 ได้ แน่นอนว่าตัวราชสีห์เพลิงเองก็มีโอกาสชนะไม่ต่างจากนางเลย
“ไป”ราชสีห์เพลิงสั่งพลางพุ่งเข้าไปโจมตีนางพญาผีเสื้อ
ฟุบๆๆ อยู่ๆเปลวเพลิงรอบๆตัวนางพญาผีเสื้อก็ก่อตัวเป็นผีเสื้อขนาดเล็กพุ่งเข้าไปหาจุดที่ชิงชิวกับไป๋หลินหลบอยู่
ตูม!!! ไป๋ไป่ใช้ปีกของนางเข้าไปบังพวกชิงชิวเอาไว้ทันที แต่พลังโจมตีของผีเสื้อพวกนั้นกลับรุนแรงกว่าที่เห็นมาก ทันทีที่แตะโดนปีกของไป๋ไป่ก็ระเบิดตูมออกมาจนหินบนร่างของนางร่วงกราว
“อสูรแมงมุม..”นางพญาผีเสื้อพูดพลางส่งผีเสื้อเพลิงออกมาเป็นจำนวนมาก จนตอนนี้ท้องฟ้าเต็มไปด้วยปีเสื้อเพลิงบินกันเต็มไปหมด
“นายหญิง ท่านสร้างปัญหาไปทั่วจริงๆ”ราชสีห์เพลิงหัวเราะกับตัวเองก่อนจะพุ่งเข้าไปโจมตีร่างของนางพญาผีเสื้อ
ตูม!! หมัดของมันส่งร่างของนางพญาผีเสื้อให้ตกลงกระแทกพื้นได้ แต่นางก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากมายนัก ยังคงยืนอยู่บนพื้นและบังคับให้ผีเสื้อเพลิงรอบๆเข้าไปโจมตีไป๋หลินอย่างต่อเนื่อง
ตูมๆๆๆๆๆ ผีเสื้อเพลิงระเบิดใส่ปีกของไป๋ไป่อย่างต่อเนื่อง ทำให้ไป๋ไป่เข้าไปยืนด้านหลังไป๋หลินแล้วใช้ปีกทั้งหมดห่อตัวไป๋หลินเอาไว้ไม่ให้โดนโจมตี แต่เพราะนางรับการโจมตีไปหลายครั้งทำให้ปีกของนางแตกร้าวจนเหมือนจะฉีกขากให้ได้
“กรีดดด”อยู่ๆเสียงกรีดหนึ่งก็ดังออกมา มันคือเสียงของอาจูนั่นเอง
“อาจู เข้ามาในปีกข้า”ไป๋ไป่ว่าพลางมองอาจูที่กำลังวิ่งหนีผีเสื้อเพลิงอย่างเอาเป็นเอาตาย นางไม่ใช่อสูรที่มีพลังป้องกันแข็งแกร่งอยู่แล้วโดนเข้าลูกเดียวคงได้เหลือแต่แก่นอสูรแน่ๆ
ตูม!!! ผีเสื้อตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาหาอาจูอย่างรวดเร็วจนนางหลบไม่ทัน แต่ระหว่างที่นางกำลังจ้องมองวินาทีสุดท้ายของชีวิตอยู่นั้นแขนของราชสีห์เพลิงก็เข้ามาป้องกันเอาไว้เสียก่อน
“เข้าไปหลบซะ”ราชสีห์เพลิงว่าพลางป้องกันผีเสื้อเพลิงเอาไว้ไม่ให้อาจูโดนทำร้าย โชคดีที่อีกฝ่ายเป็นธาตุไฟเหมือนกัน ระเบิดเลยสร้างความเสียหายให้ราชสีห์เพลิงได้ไม่มาก
“เจ้าค่ะ”อาจูตอบรับก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหลบในปีกของไป๋ไป่ทันที
“ท่าทางนางจะไม่ปล่อยให้พวกเจ้าหนีไปง่าย”ราชสีห์เพลิงว่าพลางมองผีเสื้อเพลิงรอบๆ พวกมันแต่ละตัวระเบิดรุนแรงมาก แถมยังกระจายอยู่ทั่วท้องฟ้าทำให้ไป๋ไป่บินหนีไปไม่ได้แน่ๆ แถมนางยังเน้นโจมตีมาทางไป๋หลินอีกต่างหาก ขืนปล่อยไว้แบบนี้ไป๋ไป่อาจจะเจ็บหนักจนบินไม่ไหวแล้วก็ได้
ตูม!! ราชสีห์เพลิงพุ่งเข้าไปต่อยใส่ร่างของนางพญาผีเสื้อสร้างความเสียหายให้นางได้ไม่น้อย แต่นางกลับไม่มองมาทางราชสีห์เพลิงเลย
“หันมาทางนี้”ราชสีห์เพลิงคำรามออกมาก่อนจะปล่อยพลังอสูรออกมามากกว่าเดิม พริบตานั้นไป๋หลินที่อยู่ภายในปีกของไป๋ไป่กลับสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ พลังของราชสีห์เพลิงไม่ควรมากขนาดนี้ ทำไมท่านถึงเร่งพลังออกมาได้มากมายขนากนี้กัน
“ไม่เสียแรงที่ซุ่มฝึกมา”ราชสีห์เพลิงว่าพลางรวมรวมพลังไปที่หมัดของตนเองพร้อมเปลวไฟที่หมุนเกรียวอยู่รอบๆหมัดของตน
ตูม!! หมีดของราชสีห์เพลิงกระแทกใส่ร่างของนางพญาผีเสื้อพร้อมเปลวเพลิงที่กระจายออกไป 5 แฉก ทำเอาร่างของนางพญาผีเสื้อสั่นสะท้านเป็นครั้งแรก นางหันกลับมามองราชสีห์เพลิงด้วยสายตาดุดันทันที
“ท่านน้าใช้วิชาอสูรวัฒนะ?”ไป๋หลินใช้ดวงตาสีม่วงมองไปทางราชสีห์เพลิงด้วยท่าทีตกใจ นี่ท่านน้าราชสีห์ไปเอาวิชาจากท่านน้ามังกรมาตั้งแต่เมื่อไหร่?